Υγεία: Τα πλεονεκτήματα της στέβιας έναντι της ζάχαρης

    Η στέβια είναι ένα φυτικό γλυκαντικό και προέρχεται από το φυτό stevia rebaudiana που πρωτοανακαλύφθηκε πριν από αιώνες στην Παραγουάη από τους ντόπιους...αλλά έγινε γνωστό αργότερα, στον 19ο αιώνα, όταν ένας ελβετός βοτανολόγος που δούλευε στη Νότια Αμερική βρήκε το «γλυκό φύλλο» όπως το αποκάλεσε και το πήρε μαζί του στην πατρίδα.
    Η στέβια υπάρχει σε πολλές μορφές, όμως η πιο γνωστή μορφή που βρίσκει κανείς στο εμπόριο είναι σε άσπρη σκόνη. Παρόλα αυτά, μπορεί κάποιος να αγοράσει αποξηραμένα φύλλα στέβιας, υγρό απόσταγμα στέβιας ή μικρές παστίλιες που γλυκίζουν τον καφέ, ενώ υπάρχουν και μικρές ατομικές συσκευασίας στέβιας σε κόκκους για πολλές χρήσεις.
    Μπορεί η στέβια να έχει τη γλυκύτητα της ζάχαρης, όμως διαφέρει πολύ από αυτήν σε πολλά σημεία, γι' αυτό και αποτελεί πολύ καλύτερη επιλογή από τη ζάχαρη. Παρακάτω παρουσιάζονται επτά λόγοι για τους οποίους αξίζει κανείς να προτιμήσει τη στέβια έναντι της ζάχαρης, είτε υπάρχει πρόβλημα ζαχάρου, είτε επειδή κάποιος θέλει να υιοθετήσει έναν πιο υγιή τρόπο ζωής.
Η στέβια είναι εξαιρετικά ισχυρή
    Τα ωμά φύλλα του φυτού στέβια είναι περίπου 40 φορές πιο γλυκά από τη ζάχαρη και η σκόνη που προκύπτει από την επεξεργασία των φύλλων είναι μέχρι και 200-300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη. Συνεπώς, μια πολύ μικρή ποσότητα στέβιας είναι αρκετή για τις περισσότερες από τις συνταγές σας, άρα υπερβολές δεν χρειάζονται.
Η στέβια δεν έχει θερμίδες
    Η κατεργασμένη ζάχαρη παχαίνει, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό, καθώς περιέχει πολλές θερμίδες και δυστυχώς βρίσκεται στα περισσότερα από τα επεξεργασμένα τρόφιμα που αγοράζουμε. Κατά συνέπεια, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων είναι παχύσαρκοι σήμερα λόγω της κατανάλωσης γλυκών, ανάμεσα τους και πολλά παιδιά που αποκτούν προβλήματα υγείας από πολύ μικρή ηλικία.
    Φυσικά, όσο περνούν τα χρόνια η κατάσταση χειροτερεύει, γιατί τα ποσοστά της παχυσαρκίας και των κρουσμάτων διαβήτη αυξάνονται τόσο στους ενηλίκους όσο και στα παιδιά. Ευτυχώς, η στέβια είναι απαλλαγμένη από θερμίδες και δεν παχαίνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κατανάλωσή της αδυνατίζει κιόλας. Ωστόσο, είναι σαφής η συνεισφορά ενός τέτοιου τροφίμου στη διατροφή και τη σιλουέτα μας.
Η στέβια βοηθάει στην καταπολέμηση της λιγούρας για γλυκό
    Όπως είναι γνωστό, η ζάχαρη είναι μια άκρως εθιστική ουσία και μπορεί τα τεχνητά γλυκαντικά όπως η ασπαρτάμη και η σουκραλόζη να μην έχουν θερμίδες ή αυξημένο γλυκαιμικό φορτίο, όμως δεν παύουν να δημιουργούν την επιθυμία για γλυκό. Επιπλέον, όλο και περισσότεροι άνθρωποι με την πάροδο των ετών έχουν αναφέρει αρνητικές συνέπειες λόγω της χρήσης τεχνητών γλυκαντικών, από πονοκεφάλους και ζαλάδες μέχρι εξάψεις και πόνους στο στομάχι.
    Από την άλλη μεριά, η στέβια φαίνεται να καταστέλλει την επιθυμία του οργανισμού για παραπάνω γλυκό. Γνωρίζατε επίσης, ότι η στέβια έχει εγκριθεί ως γλυκαντικό στην Ιαπωνία από το 1970 και αυτή τη στιγμή είναι το νούμερο ένα γλυκαντικό στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, που είναι υπεύθυνη για πάνω από το 40% του παγκόσμιου τζίρου της στέβια; Κι όλα αυτά, χωρίς να έχει αναφερθεί καμία παρενέργεια!
Η στέβια κάνει καλό στα δόντια
    Όταν καταναλώνουμε ζάχαρη, ένα κολλώδες στρώμα βακτηρίων σχηματίζεται πάνω στα δόντια μας, προκαλώντας οδοντική πλάκα και προβλήματα στα δόντια μακροπρόθεσμα. Ουσίες όπως η ερυθριτόλη, η μαλτιτόλη και η σορβιτόληείναι κοινά συστατικά στις τσίχλες και τις οδοντόκρεμες, γιατί τα οδοντικά βακτήρια δεν μπορούν να τις διαπεράσουν, άρα δεν έχουν πρόσβαση στα δόντια μας. Υπάρχει, ωστόσο, ένα μειονέκτημα με αυτές τις ουσίες: έχουν πολλές θερμίδες και κάποιες από αυτές έχουν και πολύ υψηλό γλυκαιμικό φορτίο που είναι επικίνδυνο για τους διαβητικούς. Επιπλέον, προκαλούν τυμπανισμό και αέρια σε ανθρώπους που έχουν ευαισθησία σε αυτές. Η στέβια όμως έχει τα ίδια οφέλη με τις προαναφερθείσες ουσίες, χωρίς τις παρενέργειες!
Η στέβια είναι κατάλληλη και για διαβητικούς
    Ο λόγος για τον οποίο η ζάχαρη είναι τόσο κακό στοιχείο για τους διαβητικούς είναι διότι περιέχει μεγάλες ποσότητες υδατανθράκων, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις βλάπτουν τους ανθρώπους με πρόβλημα στο ζάχαρο.Προκειμένου να είναι ξεκάθαρο ποιες τροφές είναι κατάλληλες και ποιες όχι για τους διαβητικούς, έχει δημιουργηθεί ένα σύστημα, το σύστημα του γλυκαιμικού δείκτη που εξυπηρετεί αυτήν την  ανάγκη.
    Η ουσία αυτού είναι ότι τροφές με γλυκαιμικό δείκτη κάτω από 50 είναι σχετικά ασφαλείς για τους διαβητικούς κι όσο χαμηλότερος ο δείκτης τόσο καλύτερα. Για παράδειγμα, ένα μήλο έχει γλυκαιμικό δείκτη 39, αλλά οι τηγανητές πατάτες 95 και η κατεργασμένη ζάχαρη 80, ενώ η στέβια 0, ναι μηδέν! Αυτό κάνει τη στέβια την καλύτερη επιλογή για ένα διαβητικό που δεν θέλει να αποκλείσει εντελώς τα γλυκά από τη ζωή του.
Η στέβια ρυθμίζει την υπέρταση
    Για πολλά χρόνια, οι γηγενείς της Νότιας Αμερικής χρησιμοποιούσαν στέβια για να γλυκάνουν το mate τους, που είναι ένα είδος τσαγιού. Εκτός όμως από το να δώσουν γλύκα στο ρόφημά τους, χρησιμοποιούσαν τη στέβια και για να ρίξουν την πίεση σε ανθρώπους που έπασχαν από υπέρταση.
    Στις μέρες μας, οι γιατροί στη Νότια Αμερική συνταγογραφούν επισήμως φάρμακα που περιέχουν στέβια για να βοηθήσουν τους ασθενείς που πάσχουν από υπέρταση. Εκτεταμένες έρευνες έχουν δείξει έτσι κι αλλιώς ότι η στέβια δεν κατεβάζει την πίεση σε υγιείς ανθρώπους.
Η στέβια βοηθάει με την καντιντίαση
    Η Candida albicans είναι ένα φυσικό είδος μύκητα που υπάρχει στο έντερο του κάθε ανθρώπου, αλλά σε ορισμένους ανθρώπους, οι μύκητες αυτοί μπορεί να αυξηθούν επικίνδυνα και ο οργανισμός να υποφέρει από μια μόλυνση που λέγεται καντιντίαση, που προκαλεί διάρροια, ναυτία και εμετό. Ο πιο σημαντικός υπαίτιος της καντιντίασης είναι η ζύμωση της ζάχαρης στο έντερο, γι' αυτό και διάφορες διατροφές που δίνονται σε ανθρώπους με κάντιντα είναι απαλλαγμένες από ζάχαρη.

    Η ωμή στέβια δεν μπορεί να ζυμωθεί από την Candida albicans και άρα δεν προκαλεί την ασθένεια, άρα οι πάσχοντες από καντιντίαση μπορούν χωρίς πρόβλημα να αντικαταστήσουν τη ζάχαρη με τη στέβια. Φυσικά, πάντοτε πρέπει να συμβουλευόμαστε το γιατρό μας για οποιαδήποτε αλλαγή στη διατροφή μας, καθώς και να είμαστε προσεκτικοί να χρησιμοποιούμε στέβια 100%, μιας και υπάρχουν προϊόντα στο εμπόριο που περιέχουν στέβια μαζί με άλλα γλυκαντικά.
Συμπέρασμα
    Αν έχετε συνηθίσει τη γεύση της ζάχαρης, ίσως σας πάρει λίγο καιρό να συνηθίσετε τη στέβια, η οποία αποτελείται από δυο γλυκά συστατικά, τη στεβιοσίδη και τη ρεμπαουδιοσίδη-Α. Προσπαθήστε να βρείτε προϊόντα που βασίζονται στη δεύτερη ουσία, γιατί η στεβιοσίδη έχει πιο πικρή επίγευση, την οποία δεν μπορούν να τη συνηθίσουν όλοι.
    Αν όμως συνειδητοποιήσετε τα πλεονεκτήματα που έχει η στέβια, θα δείτε ότι τα οφέλη της είναι τόσα πολλά που η λίγο διαφορετική γεύση της δεν θα πρέπει να σας αποθαρρύνει!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μας το έστειλε ο ΜΙΜΗΣ

Μυρωδικά στο μπαλκόνι σας

Τι ωραιότερο από το να κόβετε ρίγανη κατευθείαν από τη γλάστρα για τη σαλάτα σας, να φτιάχνετε πέστο με το δικό σας βασιλικό, να αρωματίζετε τα γλυκά του κουταλιού με αρμπαρόριζα από τη βεράντα σας; Ωστόσο, ο βασιλικός δεν πρέπει να εκτίθεται απευθείας στον ήλιο, ο άνηθος χρειάζεται βαθιά γλάστρα, ο μαϊντανός θέλει συχνό πότισμα. Μιλήσαμε με τον Ηλία Ντε Κάστρο και τον Θεόδωρο Κυτίδη, του γεωπονικού καταστήματος Σμινθέας, και τους ζητήσαμε να μας βοηθήσουν να φτιάξουμε το δικό μας φυτώριο.

Το να κόβεις δυόσμο για τα κεφτεδάκια σου ή φύλλα βασιλικού για μια ωραία caprese είναι μια πολυτέλεια που χωράει στο μπαλκόνι μας. Θα χρειαστούμε ζαρντινιέρες με βάθος 25-30 cm, κατά προτίμηση πλαστικές –για να μην έχουν μεγάλο βάρος– και τα απαραίτητα πιατάκια για να συλλέγουμε το νερό από το πότισμα. Εξίσου χρήσιμες είναι και οι γλάστρες για τα βαθύρριζα φυτά. Μετά, θα βάλουμε στον πάτο τους πετραδάκια για να φεύγει καλύτερα το νερό και θα τις γεμίσουμε με χώμα (αναμειγνύουμε κοινό χώμα με ένα 10% άμμο). Υπάρχει όμως και η εύκολη λύση, δηλαδή έτοιμο χώμα για γλάστρες από κάποιο φυτώριο.

Βασιλικός
Έχουμε τον κοινό μικρόφυλλο, το θαμνώδη μεγαλόφυλλο, το μαύρο-μοβ καθώς και το χειμωνιάτικο, που αν προστατευτεί από το κρύο και έχει τον απαιτούμενο ήλιο και αρκετό νερό, μπορεί να γίνει πολυετής. Μπορείτε να σπείρετε από 5-10 σποράκια απευθείας στη γλάστρα νωρίς την άνοιξη. Σε διαφορετική περίπτωση, τον παίρνετε έτοιμο και τον μεταφυτεύετε τον Απρίλιο ή το Μάιο. Είναι προτιμότερο να βάλουμε 2-3 διαφορετικές ποικιλίες, ώστε να έχουμε φρέσκο προϊόν σχεδόν όλο το χρόνο. Θέλει φως, αλλά δεν πρέπει να εκτίθεται απευθείας στον ήλιο, ενώ πρέπει να τον ποτίζουμε σε καθημερινή βάση – ειδικά το καλοκαίρι. Αφαιρώντας με ψαλίδι τα άνθη, παρατείνουμε τη ζωή του. Όταν κόβετε φύλλα για τις μακαρονάδες σας, προτιμήστε τις κορυφές για να αναπτύσσονται και οι πλάγιοι βλαστοί.

Μέντα
Υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη μέντας: η πιπερώδης, ο δυόσμος και το φλισκούνι. Επειδή πολλαπλασιάζεται με ριζώματα, είναι προτιμότερο να αγοράσετε έτοιμα μικρά φυτά από φυτώριο. Στο τέλος του φθινοπώρου θα χρειαστεί κλάδεμα για να μπορέσει να ανανεωθεί το φυτό. Το συχνό πότισμα είναι απαραίτητο, αλλά το φυτό δεν αντέχει το έντονο κρύο γι’ αυτό και το χειμώνα αραιώνει το φύλλωμά του ή ξεραίνεται. Την άνοιξη όμως ξαναβλασταίνει από τις ρίζες που επιβιώνουν μέσα στο χώμα. Θα φτιάξετε ζεστά ροφήματα και θα καρυκεύσετε κεφτεδάκια και πλήθος από σαλάτες. Καλό είναι να καλλιεργείται ξεχωριστά, γιατί έχει πλούσιες ρίζες και «πνίγει» τα άλλα φυτά.

Μαϊντανός
Διετές φυτό, που ανθίζει από τον Ιούνιο έως το Σεπτέμβριο. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο από το Μάρτιο έως τον Ιούλιο. Για μια γλάστρα θα χρειαστείτε περίπου μισό γραμμάριο σποράκια. Τον μαζεύετε κόβοντας με ψαλίδι τους βλαστούς που χρειάζεστε σε ύψος 2 cm από το έδαφος. Έχει ανάγκη από συχνό ποτίσμα.

Σέλινο
Έχει λευκά άνθη και φυτεύεται από τον Απρίλιο έως το Μάιο. Χρειάζεται συχνό πότισμα και αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Το μαζεύετε κόβοντας με μαχαίρι τους εξωτερικούς βλαστούς.

Άνηθος
Για μια γλάστρα, θα χρειαστείτε μια πρέζα (περίπου μισό γραμμάριο) σποράκια που θα φυτέψετε από τον Απρίλιο έως το Μάιο. Χρειάζεται την ίδια περιποίηση με το μαϊντανό και πρέπει να φυτεύεται σε βαθιά γλάστρα.

Μάραθος
Χρησιμοποιείται για το αρωματικό του φύλλωμα ή τη ρίζα του, το γνωστό μας finocchio. Φυτέψτε 4-5 σποράκια από το Μάρτιο έως το Σεπτέμβριο. Χρειάζεται ζέστη, αλλά είναι ανθεκτικό και στις χαμηλές θερμοκρασίες. Μην ξεχνάτε το συχνό πότισμα.

Δάφνη
Από τα μεγαλύτερα φυτά, είναι και το μόνο που μπορεί να γίνει δέντρο, φτάνοντας σε ύψος τα δέκα μέτρα. Σε γλάστρα όμως παραμένει ένας πυκνός θάμνος με αρωματικά ζωηρά πράσινα φύλλα και χρειάζεται αραιό πότισμα. Τη χρησιμοποιούμε στις φακές αλλά και σε πολλά φαγητά και σάλτσες. Χρειάζεται αρκετό ήλιο και πολλαπλασιάζεται εύκολα μόνη της με μοσχεύματα ή σπόρους. Τα φύλλα της μαζεύονται όλο το χρόνο. αφήστε τα να ξεραθούν περίπου 12 ώρες πριν τα χρησιμοποιήσετε και φυλάξτε τα σε αεροστεγές δοχείο για να μη χάσουν το άρωμά τους.

Δεντρολίβανο
Πολυετές φυτό με φύλλα σαν πευκοβελόνες, ξυλώδη κορμό και γαλάζια λουλούδια, που χρησιμοποιείται τόσο στη μαγειρική όσο και σαν ρόφημα. Το βρίσκουμε σε δύο είδη: θαμνώδες και έρπον με πιο μεγάλη αντοχή, πιο πυκνό φύλλωμα και ελαφρά διαφορετικό άρωμα. Αγοράστε το ανεπτυγμένο από φυτώριο, ώστε να μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε από την αρχή. Έχει ανάγκη από ήλιο και αραιά ποτίσματα.

Λεβάντα
Ίσως να μην μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε στο φαγητό, αλλά οι εντομοαπωθητικές της ιδιότητες είναι ευπρόσδεκτες. Πιο ανθεκτικές, αν και λιγότερο αρωματικές και με πιο περιορισμένη ανθοφορία, είναι ποικιλίες με οδοντωτό φύλλωμα.

Αρμπαρόριζα
Κανένα φυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με την αρμπαρόριζα, καθώς προσαρμόζεται εύκολα σε όλα τα περιβάλλοντα. Το φύλλωμά της είναι έντονα αρωματικό και χρησιμοποιείται για να δίνει ιδιαίτερη γεύση στα γλυκά κουταλιού. Η αρμπαρόριζα είναι ένα είδος πελαργονιού, όπως και τα γεράνια ή οι βαμβακούλες, που μολονότι κατάγονται από τη Νότια Αφρική, προσαρμόζονται τέλεια και στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας.

Ρίγανη
Το πιο εύκολο απ’ όλα τα μυρωδικά. Την κλαδεύουμε λίγο πριν ανοίξουν τα λουλούδια της και την αποξηραίνουμε. Με έντονο κλάδεμα, το φυτό διατηρείται σε μέγεθος χαμηλού θάμνου. Ένα είδος ρίγανης είναι και η μαντζουράνα, με πιο γλυκιά μυρωδιά και γενικά λιγότερο εύρωστη ανάπτυξη και αντοχή.

Θυμάρι
Μαζί με το θρούμπι είναι ίσως από τα πλέον χαρακτηριστικά φυτά των ξερότοπων της Αττικής και γι’ αυτό θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί στη φροντίδα τους: Παρότι χρειάζονται νερό, δεν αντέχουν πολύ την υγρή ζέστη της γλάστρας. Η πικάντικη μυρωδιά τους μοιάζει με αυτή της ρίγανης και τα χρησιμοποιούμε πολύ στα μαγειρευτά ή σαν μπαχαρικό (άρτυμα) στα ψητά.

TIPS

Η καλλιέργεια αρωματικών φυτών σε γλάστρα δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα για τα δεδομένα του κλίματος της Αττικής. Χρειάζεται όμως κάποια προσοχή.

• Τα αρωματικά φυτά είναι οργανισμοί που χρειάζονται πολύ ενέργεια ώστε να παράγουν τα αιθέρια έλαια που δίνουν στο φύλλωμα τους διαφορετικές και ενδιαφέρουσες μυρωδιές αλλά και θεραπευτικές ιδιότητες. Γι’ αυτό, είναι καλύτερο να τοποθετούνται με νότιο προσανατολισμό, ώστε να απολαμβάνουν όλο τον ήλιο της μεσημβρίας.

• Ευδοκιμούν σε πολλά είδη χώματος και έχουν ανάγκη από συχνό πότισμα. Κάποια από τα φυτά αντέχουν σε σκιερά και άλλα σε φωτεινά μέρη.

• Οι μελίγκρες εμφανίζονται με τις πρώτες ζέστες της άνοιξης, περιορίζονται με την έντονη ζέστη του καλοκαιριού και τις ξαναβλέπουμε όταν ο καιρός δροσίζει το φθινόπωρο. Ένα βιολογικό εντομοκτόνο θα τις κρατήσει υπό έλεγχο.

• Ο σοβαρότερος κίνδυνος για το παρτέρι μας είναι τα μικροσκοπικά τζιτζίκια που αυξάνουν απότομα τον πληθυσμό τους μέσα στο καλοκαίρι και δίνουν στα αρωματικά φυτά ωχρή όψη καθώς από τα τσιμπήματά τους γεμίζουν με κίτρινα στίγματα. Αναγνωρίζονται εύκολα: με ένα τίναγμα του φυτού αναπηδούν κατά ομάδες και ξανακρύβονται στο φύλλωμα σε λίγα δευτερόλεπτα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μας το εστειλε ο ΜΙΜΗΣ