71 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ Νίκος Μπελογιάννης: «Η ζωή μου συνδέεται με την Ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του»

 «Μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία. Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει»

Η ώρα είναι 3 μετά τα μεσάνυχτα, το ημερολόγιο γράφει 30 Μάρτη 1952. Στις φυλακές της Καλλιθέας επικρατεί νεκρική σιγή. Ακούγονται τα βαριά βήματα του δεσμοφύλακα. Φτάνει στο κελί του Νίκου Μπελογιάννη. 

"...Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ' έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;"

Σαν σήμερα πριν 68 χρόνια, 19 Οκτώβρη 1951, αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των άλλων 93 του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, κατηγορούμενων με τον Α.Ν. 509/1947. 

67 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη

Το ημερολόγιο γράφει Κυριακή(*) 30 Μάρτη 1952. Ωρα 3 τα χαράματα

Στις φυλακές της Καλλιθέας επικρατεί νεκρική σιγή. Ακούγονται τα βαριά βήματα του δεσμοφύλακα. Φτάνει στο κελί του Νίκου Μπελογιάννη.

Η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη

Ήταν 15 Φλεβάρη, σαν σήμερα, το 1952

Με το «στοιχείο» των ασυρμάτων που στις 14/11/1951 ανακαλύφθηκαν από την Ασφάλεια στη βίλα «Αύρα», αρχίζει στις 15 Φλεβάρη 1952 η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και ακόμα 28 κομμουνιστών, με την κατηγορία της «διενέργειας κατασκοπείας κατά των συμφερόντων του κράτους»(πρόκειται για το Μεταξικό νόμο 375/1936).

66 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του

ΚΥΡΙΑΚΗ (*) 3 Μάρτη 1952

Η ώρα είναι 3 μετά τα μεσάνυχτα, το ημερολόγιο γράφει 30 Μάρτη 1952. Στις φυλακές της Καλλιθέας επικρατεί νεκρική σιγή. Ακούγονται τα βαριά βήματα του δεσμοφύλακα. Φτάνει στο κελί του Νίκου Μπελογιάννη.Ν. Καλούμενο, Η. Αργυριάδη και Δ. Μπάτση, στην εκτέλεση. 

Νίκος Μπελογιάννης. 101 χρόνια από τη γέννησή του

Γεννιέται ο Νίκος Μπελογιάννης. Ο Μπελογιάννης ανέπτυξε πολιτική δράση όντας μαθητής Γυμνασίου ακόμα, ενώ εντάχθηκε στο ΚΚΕ το 1934. Τον Ιούλη του 1934 διώχτηκε από το πανεπιστήμιο για την επαναστατική του δράση. Το 1935 εκλέχθηκε Γραμματέας της ΚΟ Αμαλιάδας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια ως φαντάρος στην Πάτρα διετέλεσε Γραμματέας της ΚΟ στο στρατό.

Νίκος Μπελογιάννης:"....δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας....."

Σαν σήμερα, 19 Οκτωβρίου 1951, αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των άλλων 93 του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, κατηγορούμενων με τον Α.Ν. 509/1947.

Ο Μπελογιάννης κατά την απολογία του

Ώρα 4και 12 λεπτά της 30 Μάρτη 1952 (Κυριακή)

 Στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, 30 Μάρτη 1952, στις φυλακές της Καλλιθέας, ο δεσμοφύλακας με τον βασιλικό επίτροπο συνταγματάρχη Αθανασούλη φτάνουν στο κελί του Νίκου Μπελογιάννη.

Σαν σήμερα(1/3) 1952, καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους συντρόφους του ο Νίκος Μπελογιάννης

Το Στρατοδικείο καταδικάζει σε θάνατο τους 8 από τους 29 συνολικά κατηγορούμενους με το νόμο 375/1936 («για κατασκοπεία») κομμουνιστές στη δίκη Μπελογιάννη. 

100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Μπελογιάννη

Ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της ΚΕ του γεννήθηκε σαν σήμερα (22/12/1915). Τον εκτέλεσε(*) το αστικό μετεμφυλιοπολεμικό κράτος. Με ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι και οπλισμένος με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια του λαϊκού αγωνιστή, μέλους του ΚΚΕ, βάδισε αλύγιστος το δρόμο της υπέρτατης θυσίας:

Σαν σήμερα το 1952

Το Στρατοδικείο καταδικάζει σε θάνατο τους 8 από τους 29 συνολικά κατηγορούμενους με το νόμο 375/1936 («για κατασκοπεία») κομμουνιστές στη δίκη Μπελογιάννη. Σε θάνατο καταδικάστηκαν οι Νίκος Μπελογιάννης, Ηλίας Αργυριάδης, Δημήτρης Μπάτσης, Ελλη Ιωαννίδου, Τάκης Λαζαρίδης, Νίκος Καλούμενος, Χαράλαμπος Τουλιάτος και Μιλτιάδης Μπισμπιάνος. Από αυτούς οι 4 εκτελέστηκαν στις 30/3 (Μπελογιάννης, Αργυριάδης, Καλούμενος, Μπάτσης).

«......Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα......».


Η απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στο στρατοδικείο εδώ:
http://erodotos.wordpress.com/2010/02/03/mpelogiannis-apologia/

61 Χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη

«……Ο Μπελογιάννης έχασε τη ζωή του από το εκτελεστικό απόσπασμα. Δεν ήταν όμως οι στρατιώτες οι εκτελεστές του. Ούτε μόνο οι στρατοδίκες που αποφάσισαν το θάνατό του. Τον εκτέλεσε μαζί με τους συντρόφους η αστική τάξη της χώρας με τα όργανά της, το παλάτι, οι ΗΠΑ, και η κυβέρνηση Πλαστήρα. Ο Πλαστήρας μπορούσε να απαιτήσει την απονομή χάρης αλλά δεν το έκανε. Δεν έχει σημασία αν δεν το έκανε από φόβο ή από ιδεολογία. Το αποτέλεσμα μετράει.

Ο Νίκος Μπελογιάννης δεν ήταν απλά ένας κομμουνιστής που προσαρμοζόταν σε κάθε φάση του κινήματος, σε κάθε μορφή πάλης. Ήταν ο αγωνιστής, που διάλεξε το θάνατο, γιατί αγαπούσε πολύ τη ζωή, ζωή γι' αυτόν ήταν ο λαός πρωταγωνιστής.

Ήταν ο κομμουνιστής που συνδύαζε υποδειγματικά τη θεωρία με την πράξη, τη διανοητική με την πρακτική δουλειά. Το όπλο με την πένα, τη σκέψη με τη βασανιστική σωματική και ψυχική προσπάθεια……»

 (Απόσπασμα από την ομιλία της Γ.Γ. του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα χτες το κλειστό γήπεδο «ΑΠΟΛΛΩΝ» στη Νίκαια, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Αττικής για τα 61 χρόνια (30/3/1952) από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, μαζί με τους συντρόφους του Η. Αργυριάδη, Ν. Καλούμενο και Δ. Μπάτση. )

 Ολόκληρη η ομιλία  της κ. Παπαρήγα  εδώ:

  http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/3/2013&id=14534&pageNo=6&direction=1

ΣΗΜΕΙΩΣΗ :Μπορείτε να διαβάσετε και εδώ παλιότερη ανάρτηση μας

 http://tseligas-daskalos.blogspot.gr/search/label/%CE%9C%CE%A0%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ

Μάρτης 30 1952

Χαράματα ΚΥΡΙΑΚΗΣ(*)
Οι Μπελογιάννης(1), Αργυριάδης, Καλούμενος και Μπάτσης οδηγούνται στου ΓΟΥΔΗ. Ωρα 4,12- πριν ο ήλιος ανατείλει(*) πέφτουν νεκροί -δολοφονούνται(**) στην κυριολεξία- από τις σφαίρες του αποσπάσματος.


Από τον ΑΗ-ΣΤΡΑΤΗ όπου ήταν εξόριστος ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, μόλις πληροφορήθηκε τις δολοφονίες θα γράψει το «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ»

"Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη"

ΟΧΙ ΔΕ ΣΟΥ ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη – άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
........
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτηπου μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.
.....................
Έφυγες τώρα Νίκο ανάβοντας μ’ ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών, ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου, πάνω απ’ τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα’ αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν’ ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον, ν’ ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ’ το γέλιο των παιδιών και των κήπων
........
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει
.......

(*) Πότε δεν γίνονταν εκτελέσεις Κυριακή και πριν την ανατολή του ήλιου, Τις κάνανε, μάλλον, μη τυχόν και το πρωί τους δοθεί χάρις μετά την παγκόσμια κατακραυγή και την παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνα(2)
(**) Πως αλλοιώς να χαρακτηρίσεις την πράξη αυτή όταν ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΚΤΈΛΕΣΗ ΕΓΙΝΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ;
(1) Ένα μήνα πριν κατά την απολογία του θα κατακεραυνώσει τους στρατοδίκες του:

««Θα έλεγα ότι "δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου", γιατί ο κόσμος το 'χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα. Ξεκίνησε μια φούχτα τον καιρό του Μαρξ, έφτασε σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θα απλωθεί σε όλον τον κόσμο. Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν' ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ' έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».


«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας….»


«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω.»



(2) «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».