Θεσσαλονίκη ΑΡΧΟΝΙΤΣΣΑ παλιά.....

......Θεσσαλονίκη του κόσμου περιστέρα,
μάνα γλυκιά και της ψυχής μου αγκαλιά...

Όπως κάθε χρόνο-73 τώρα χρόνια-και η «κουτσή ΜΑΡΙΑ» ασχολείται με τη Σαλονίκη. Ευτυχώς τη θυμούνται έστω και για λίγες μέρες το χρόνο. Και ανέβηκε, πάλι, η κυβέρνηση στη Σαλονίκη-όπως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, από πρωθυπουργό μέχρι τελευταίο κυβερνητικό και κομματικό στέλεχος για να δείξουν το «μπόι» τους, -όχι φέτος δεν είδαμε ακόμα να παίρνουν σβάρνα τα λαδάδικα και τα άλλα «πολιτιστικά κέντρα» που έλεγε και ο Βαγγέλας- ο θεός να αναπαύσει τη ψυχούλα του-, αλλά τους είδαμε πως καμαρώνανε «πρώτο τραπέζι πίστα» κατά τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, να μας τάξουν «λαγούς με πετραχήλια» και να μας δώσουν «φύκια για με μεταξωτές κορδέλες», όπως μας θυμούνται και οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης με τα κομματικά στελέχια τους, και να μας λένε πως αν τους ψηφίσουμε και τους κάνουμε κυβέρνηση στις άλλες εκλογές, θα μας κάνουν «και γεφύρια και ποτάμια και σχολεία και «παιδία».
Ευτυχώς φέτος δεν βάφτηκαν κόκκινα τα εγκαίνια όπως πρόπερσι που 3.500 αστυνομικοί δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν 1000 ΠΑΟΚΙΑ να μπουκάρουν στο ΒΕΛΛΙΔΕΙΟ. Βέβαια πάλι είχαμε κάποια επεισόδια. Και είναι απορίας άξιον πως τα μέλη του ΠΑΜΕ μπόρεσαν και απέτρεψαν να περάσουν οι λίγοι αντιεξουσιαστές –πέσανε βέβαια και μερικές …ψιλές- και δεν μπόρεσε η αστυνομία να αποτρέψει να βεβηλώσουν ακόμα και το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Και μαζί με την ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ και τα συνδικάτα της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής να διεκδικούν και αυτοί καλύτερα μεροκάματα, συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Αλλά όταν το μόνο μέλημα –και την ευθύνη την έχει η πολιτική ηγεσία- είναι να μη φτάσουν οι φωνές απόγνωσης των εργαζομένων στα αυτιά του πρωθυπουργού αυτά θα συμβαίνουν πάντα. Άλλο και τούτο: Πρωινιάτικα εγκαίνια. Και είδαμε τον Πρωθυπουργό να πηγαίνει στη ΔΕΘ – σαν τον …κλέφτη από την πίσω πόρτα. Πάλι καλά που δεν τον πήγαν μεταμφιεσμένο. Αλλά αν είχαμε αποκριές ίσως γινότανε και αυτό. Τι άλλο θα γίνει στο τόπο αυτό «ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ» δεν ξέρω. Και είδαμε να ξανααναβιώνει το συνδικαλιστικό της Ασφάλειας αφού η Ασφάλεια παρακολουθούσε συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ, σύμφωνα με τη καταγγελία του ιδίου. Τελικά τους μόνους που δεν παρακολουθούσαν ήταν «οι γνωστοί άγνωστοι» που συγκριτικά με άλλα χρόνια κάνανε λιγότερα γιουρούσια.
Και να σκεφτεί κανείς πως για δεκαετίες τα εγκαίνια γινότανε μέσα στο ΠΑΛΑΙ με 8.000 κόσμο μέσα, χωρίς να φοβάται κανένας πρωθυπουργός, τόσο πριν όσο και μετά την δικτατορία.
Θα πω όμως τούτο.
Αν σε μια δημοκρατία, όπου ο λαός εκλέγει τους άρχοντες, χρειαζόμαστε χιλιάδες αστυνομικούς για να προφυλάξουν τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς από τους διαμαρτυρόμενο λαό, τύφλα να έχουν οι δικτατορίες.
Για μια ακόμα φορά «η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει στη Σαλονίκη»- έτσι δε λένε στα λογύδρια τους όλοι?- στη Σαλονίκη που για μας που μένουμε ολόγυρα της είναι η δεύτερη πατρίδα μας.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
«….. μου μεγάλη φτωχομάνα» για μια ακόμα «θα πάρω το αμάξι μου στην τσέπη χαρτζιλίκι και θάρθω τα μεσάνυχτα» να περπατήσω στα δρομάκια των εφηβικών και νεανικών μου χρόνων.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
«Αρχόντισσα παλιά, Θεσσαλονίκη του κόσμου περιστέρι, μάνα γλυκιά και της ψυχής μου αγκαλιά», θέλω να ξαναπερπατήσω στα παλιά σου σοκάκια, στα πέτρινα σοκάκια της ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ σου, θέλω να κάνω σκαλομαρία στα τελευταία βαγόνια του τραμ που το ξηλώσανε και σήμερα το κάνουνε μετρό.
Θέλω να ξανανέβω μέχρι το ΓΕΝΤΙ ΚΟΥΛΕ- πρώτα για να δω το φυλακισμένο και καταδικασμένο σε θάνατο αδελφό της μάνας μου και αργότερα, σχολιαρόπαιδο, να αγναντέψουμε με την τσακαλοπαρέα τη φωτισμένη παραλία, να φάμε τα νοστιμότατα και χωρίς τοξίνες κρεατικά σου και κατηφορίζοντας να σε σιγοτραγουδάμε
«ΜΑΓΙΣΣΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» και στο γλυκοχάραμα να απολαύσουμε εκεί δίπλα από την ΥΠΑΠΑΝΤΗ ένα «ντουζλαμα».

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ θέλω «μόνος να γυρίζω, Σάββατο και απόβραδο και μ’ ασετιλίνη στην Αριστοτέλους» την Αριστοτέλους του χθες και όχι στην «παρά φύσιν» ασελγείσασαν από τους σημερινούς άρχοντες σου.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μου «και της καρδιάς μου αβασίλευτο αστέρι» θέλω να περπατήσω «στα στενά παλιά λαδάδικα» εκεί που «άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε»

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μου, θέλω να περπατήσω στα «υγρά λιθόστρωτα, στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα», θέλω να κάνω το παζάρι μου, «Τόσα δίνω. Πόσα θες» με την Τούλα, Μαίρη, Σόφη, Πόπη, Αμαλία, Θέλω να σε ρωτήσω «πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους και σ΄ακουμπίσανε δειλά το χαρτζιλίκι του?».


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ «με τον πύργο τον λευκό»θέλω να περπατήσω αργά-αργά στο πλακόστρωτο της παραλίας σου με ένα σακουλάκι πασατέμπο «για να περνάει η ώρα» και με τα τσιγάρα νω 5 στο αριστερό τσεπάκι του ανοιχτού πουκάμισου . Να κλωτσήσω τα χαλίκια που θα βρω μπροστά μου, και να κάνω όνειρα αγναντεύοντας απέναντι το μπακτσέ τσιφλίκι και χαζεύοντας τον ήλιο την ώρα που χώνετε στις αγκαλιές των πιερίων νυμφών.


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ «με τα καλά παιδιά σου» θέλω να χαζέψω τον ζωολογικό σου κήπο, εκεί απέναντι από το αρχαιολογικό μουσείο, να ταΐσω τις πάπιες σου τα σουσούμια από το κουλούρι και να απολαύσω εκείνο τον μικρό χαριτωμένο πίθηκο, τον ΚΩΣΤΑΚΗ αν θυμάμαι καλά, που μόλις έβλεπε μαζεμένο κόσμο έκανε το παν για να τον προσέξουμε.


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ θέλω να σκαρφαλώσω στα λευκάρια της παραλίας σου εκεί δίπλα από το βασιλικό θέατρο για να δω τον ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ να παίζει στο ανοιχτό θέατρο ΔΙΑΝΑ το «τρις κούκλες και εγώ».

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ θέλω να πάω ΣΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΣΤΑ ΤΙΤΑΝΙΑ- τι κρίμα τα καταστρέψανε!!!- στα ΗΛΥΣΙΑ (πάνε κι αυτά, γίνανε εμπορικό κατάστημα) να δω την "ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΣΤΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΡΙΟ» κάνοντας κοπάνα από το σχολείο με κατάληξη τα "παλιά ΛΑΔΑΔΙΚΑ", με όλη την παρέα, για να βρούμε "τον ανδρισμό μας", να πάω στο ΑΛΚΑΖΑΡ- ακόμα να διορθωθεί από το μεγάλο σεισμό σου-να πάω στο ΠΑΝΘΕΟΝ και να ψήσω ρέγκα στον εξώστη, στο ΑΤΤΙΚΟ, στο ΡΕΞ, στο ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, στο.......

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μου . Θέλω να έρθω στην ΕΚΘΕΣΗ σου για να δω τα πυροτεχνήματα, το γύρο του θανάτου, τα ακροβατικά, να πιω για πρώτη φορά ΜΑΥΡΗ ΜΠΥΡΑ. Θέλω να ταξιδέψω με το «τραίνο φάντασμα», να μπω στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια σου, να ρίξω τους κρίκους για να κερδίσω το ρολόι που δεν μου έπαιρνε ο πατέρας μου, να παρακολουθήσω το «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΑΦΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ» με τον ΑΛΚΗ ΣΤΕΑ.


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μου θέλω να πάω στις Κουκουβάουνες και στην Παπαρούνα να αράζω δίπλα στη θάλασσα και να ακούσω τους μεγάλους τραγουδιστάδες. Θέλω να πάω να κάνω ένα μπανάκι στα καταγάλανα νερά της Νέας Κρήνης, Θέλω να ανέβω στο ΣΕΪΧ-ΣΟΥ ακόμα και με το φόβο μέσα μου να βγει ο «δράκος του».

θέλω να πάρω το καραβάκι μπροστά από τον Πύργο σου και να πεταχτώ για ένα μπανάκι απέναντι στην ΑΓΙΑτριαδα και στη Περαία και στο Μπαξέ τσιφλίκι

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μου Θέλω αυτά και πάρα πολλά ακόμα ΘΕΛΩ. Θα τα βρω άραγε???? ΟΧΙ.??? Δεν πειράζει, λέω, να χτυπήσω ξανά συναγερμό και με όσα φιλαράκια βρω να ξαναπερπατήσουμε πάνω σ’ αυτά τα χνάρια και όσα απ’ αυτά δεν υπάρχουν θα τα βρούμε με το φως της καρδιάς μας.


«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
Όπου κι αν πάω σ΄ έχω πάντα στη καρδιά
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δεν σ’ απαρνιέμαι
Είσαι η πατρίδα μου το λέω και καυχιέμαι
Θεσσαλονίκη με τα τόσα σου μεράκια
Βγάζεις τα πιο όμορφα κορίτσια στο ντουνιά
Βράδια μποέμικα τραγούδια στα σοκάκια
Ξενύχτια γλέντια μες τη γειτονιά

Σημείωση:
Μερικά από τα κείμενα της αυριανής μου, (Τρίτη 9-9-08), εκπομπής "ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟΨΕ ΑΠ' ΤΑ ΠΑΛΙΑ" στο Δημοτικό Ραριόφωνο Πολυγύρου (90,8-fm) στις 22.00