Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά
Ιωάννης Πολέμης
Όλα τα παραπάνω ήταν κάποτε ,τώρα πατρίδα μου ΠΩΛΕΙΣΑΙ όπως είσαι επιπλωμένη.
Το μόνο που δεν μπορούν να πουλήσουν, αν μπορούσαν θα τα πωλούσαν κι αυτά, τον αέρα σου, τον ήλιο σου κι αυτό που έχουμαι μες την καρδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου