..... σώπαιναν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι(της εξουσίας)
Τριάντα πέντε τώρα χρόνια τούτες τις μέρες του Νοέμβρη έρχονται στη μνήμη μας, σε όσους ζήσαμε τα γεγονότα εκείνα είτε από κοντά ή όπως συμβαίνει στους περισσότερους «εκ του μακρόθεν», τα γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών και όχι μόνο του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, των σχολών της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Πολυτεχνικής της Θεσσαλονίκης. Ξανάρχονται στη μνήμη μας οι αγώνες της νεολαίας που χωρίς να λογαριάσουν τη ζωή τους πρόταξαν τα στήθη τους στα αμερικάνικα τανκ που στήριζαν το ανελεύθερο στρατοκρατικό καθεστώς της πατρίδας μας που είχε επιβληθεί στις 21 Απριλίου 1967 και κατέρρευσε κάτω από το βάρος της προδοσίας της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974. 35 χρόνια μετά και αυτές τις μέρες με αποκορύφωμα τη σημερινή μέρα (Δευτέρα17 Νοέμβρη) ,όπου και η πορεία στην μεν Αθήνα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, στη δε Θεσσαλονίκη μπρος στο Αμερικάνικο προξενείο, χιλιάδες λαού-μαθητές-σπουδαστές-φοιτητές-εργαζόμενοι-νέοι-γέροι-παιδιά-θα τιμήσουν αγωνιστικά την επέτειο του Πολυτεχνείου. 35 χρόνια μετά στο ιστορικό κτίριο της οδού Πατησίων θα ξαναγραφτούν τα συνθήματα «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ», «ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ»,»ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ».
35 χρόνια περάσανε από τη μέρα εκείνη που «σωπαίνανε οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι» και αλήθεια πόσο τα συνθήματα εκείνα των φοιτητών, και κατ΄ επέκταση του ελληνικού λαού, έχουν δικαιωθεί;
Τι διεκδικούσαν τότε οι φοιτητές;
ΨΩΜΙ:
Για να υπάρχει ΨΩΜΙ βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει δουλειά και μεροκάματο που να καλύπτει τις ανάγκες μιας μέσης οικογένειας.
Υπάρχουν αυτά μετά 35 χρόνια;
Μάλλον ΟΧΙ, για την πλειοψηφία του λαού, αφού το μεροκάματο δεν υπερβαίνει τα 30 ευρώ και ο μισθός είναι κάπου στα 700 ευρώ. Και μ' αυτά τα χρήματα τι να πρωτοπληρώσει κανείς?
Η ανεργία μας λένε κατέβηκε κάτω από το 10%.Αλήθεια ποιον θέλουν να κοροϊδέψουν;
200.000 εργαζόμενοι είναι στα πρόθυρα της απόλυσης σε πείσμα της υπόσχεσης ότι θα μονιμοποιηθούν.
Ψίχουλα οι αυξήσεις των εργαζομένων, καρβέλια ολόκληρα στους εκλεκτούς.
Όσο παίρνει ένας εργαζόμενος σε ένα ολόκληρο χρόνο τόσα και περισσότερα παίρνουν οι ημέτεροι πρόεδροι, Διευθύνοντες Σύμβουλοι, Υψηλόβαθμα στελέχη των κρατικών οργανισμών σε ένα 15νθήμερο και δεν τους φτάνουν θέλουν περισσότερα.
Όσο για τα κέρδη του κεφαλαίου που μέρα με τη μέρα αυξάνονται και που συνέχεια μειώνεται ο συντελεστής φορολογίας τους για να επενδύουν περσότερα σε κότερα βίλες και σε οφ-σορ εταιρίες, αυτά συνέχεια αυγαταίνουν. Και επειδή δεν τους φτάνουν τους έχουν έτοιμα και 28 δις ευρώ «δανεικά κι αγύριστα»
Σε όποια εφημερίδα και να ρίξεις μια ματιά, θα διαβάσεις ακόμα και σε μερικές , όχι δεκάδες, αλλά κατοσταριές στα 100 κέρδη του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
ΠΑΙΔΕΙΑ.
Για πια παιδεία να μιλήσουμε; Του Κοντογιαννόπουλου; Του Αρσένη; Η της κυρίας Μαριέτας; ή μήπως του Στυλιανίδη που, αφού δεν μπόρεσε η κυβέρνηση του να κάνει ιδιωτικά Πανεπιστήμια με την αντικατάσταση του άρθρου 16 του Συντάγματος, πάει με «πουστιά» να κάνει Ι.Χ. Πανεπιστήμια;
35 ολόκληρα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις αλλά και ο κάθε υπουργός που αλλάζει κάνει πειράματα στις πλάτες των μαθητών και των φοιτητών.
Ίσως η κάποια πρόοδος που μπορεί να πει κανείς ότι έγινε στην παιδεία ήταν η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας.
Ψίχουλα στη παιδεία καις τους δασκάλους.
Παντεσπάνι στους ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΒΟΥΣ της νομενκλατούρας.
Με το τσουβάλι τα εβρουλάκια για αγορά εργαλείων για την καταστολή των κινητοποιήσεων των φοιτητών και των διεκδικήσεων του λαού.
Ψιχουλάκια για την κατασκευή νέων σχολείων και άλλων έργων υποδομής της σχολικής κοινότητας.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Σίγουρα δεν είμαστε υπόδουλοι σε ξένη χώρα, ούτε τότε υπήρχε ξένη κατοχή-όπως λέμε Γερμανική Κατοχή- όμως πόσο ελεύθεροι μπορούμε να είμαστε 35 χρόνια με τις τόσες «αλυσίδες» που μας δένουν με χίλιους δυο τρόπους;
Με επίκληση της διεθνούς τρομοκρατίας, από αυτούς που εξέθρεψαν και συντηρούν την τρομοκρατία αυτή, κάθε λίγο και λιγάκι μας βάζουν εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση μας ακόμα και μέσα στην ίδια την χώρα μας.
Ούτε ένα μπουκαλάκι νερό δεν μπορούμε να έχουμε μαζί μας όταν ταξιδεύουμε με το αεροπλάνο για να πάρουμε το χάπι μας, ούτε λίγο γαλατάκι για το νιάνιαρο που πεινάει και κλαίει μέσα στο αεροπλάνο. Άσε τον ευτελισμό που δεχόμαστε κάθε φορά με την επιμονή να «ξεβρακωνόμαστε» για να περνάμε από τα μηχανήματα ελέγχου.
Και σε λίγο , λέει, θα μας «ακτινίζουν» όταν θα περνάμε από τα αεροδρόμια, για να βλέπουν και την εσωτερική μας διάπλαση σαν «οφθαλμοπόρνοι».
ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Από το 1974 που έγιναν οι πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές ο λαός με την ψήφο του εκλέγει αυτούς που θέλει να τον κυβερνούν. Πόσο όμως οι κυβερνήσεις είναι λεύτερες να πραγματοποιούν όλα όσα υπόσχονται από τα μπαλκόνια στον λαό, όταν το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, αξιώνει και τις περισσότερες υποκύπτει στους εκβιασμούς του κεφαλαίου, που ενώ αυτοί αυξάνουν τα εισοδήματα τους, με γεωμετρική πρόοδο, στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων τους, τους δεν δίνουν ούτε καν τον πληθωρισμό που αυτοί τον δημιουργούν.
Πόσο Λαϊκή κυριαρχία υπάρχει όταν ακόμα και οι κοινής ωφέλειας οργανισμοί που δημιουργήθηκαν από τον ιδρώτα του ελληνικού για να προσφέρουν κοινωνική πολιτική –ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΥΔΡΕΥΣΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΛΙΜΑΝΙΑ- δίνονται «αντί πινακίου φακής», κυρίως στο ξένο κεφάλαιο, και επειδή το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, στο βωμό της παγκοσμιοποίησης το κράτος γίνεται υπόδουλο στους κεφαλαιοκράτες, που ούτε που ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφιας τους, και που αν ποτέ συμβεί η Χώρα μας έρθει αντιμέτωπη με άλλη χώρα, δεν θα μπορέσει να περιφρουρήσει την εθνική της ανεξαρτησία.
Και όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο θα υπακούμε στα κελεύσματα της Ενωμένης Ευρώπης που, δυστυχώς, έχει γίνει και αυτή στην ουσία μία επί πλέον Πολιτεία των ΗΠΑ.
Και τα μόνα που υιοθετούν όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε στηναγκαλιά της …..μαμάς Ευρώπης οι ελληνικές κυβερνήσεις υιοθετούν μόνο τα αντιλαϊκά μέτρα –σάμπως θεσπίζει και τίποτα φιλολαϊκά- που παίρνουν στις Βρυξέλλες και στα άλλα όργανα, οι οσφυοκάμπτες των ΗΠΑ, κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε.
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ
Εεε αυτό επιτεύχθηκε με πολλούς νεκρούς,- και μόνο ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των ημερών δεν είδε κανένα νεκρό στο Πολυτεχνείο- αλλά πόσοι από αυτούς που υπηρέτησαν συνειδητά την χούντα μέσα από τις υψηλές θέσεις του κράτους, όχι μόνο παρέμειναν στις θέσεις τους αλλά προήχθησαν και σε ακόμα πιο ψηλές, επειδή την ίδια μέρα της μεταπολίτευσης άλλαξαν στρατόπεδο -σταγονίδια τα είχε βαφτίσει ο και «γεφυροποιός» ονομαζόμενος, Ευάγγελος Αβέρωφ, και για να γλιτώσουν το σαρκίο τους – ας όψεται το «ΣΤΙΓΜΙΑΙΟΝ ΑΔΙΚΗΜΑ», να μπορέσουν να βάλουν προσκόμματα για την αποχουντοποίηση της χώρας- αλήθεια έχει γίνει αυτή τελικά;- στη μεταπολιτευτική κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που, για να μην χαλάσει τη ζαχαρένια των αμερικανών, από την πρώτη κι’ όλας επέτειο του Πολυτεχνείου, απαγόρευε -επί 8 ολόκληρα χρόνια – την πορεία του ελληνικού λαού –ανήμερα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπροστά από την Αμερικάνικη πρεσβεία, με αποκορύφωμα τη δολοφονία το 1980 της Σταματούλας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή, όπως και το 1985 όταν έπεφτε νεκρός ο μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς από τις σοσιαλιστικές σφαίρες του ΠΑΣΟΚ. Μη ξεχνάμε και τον «ΦΑΚΕΛΟ» της Κύπρου που τον έχουνε καταχωνιάσει στα υπόγεια της Βουλής και θα τον βγάλουν , μάλλον, όταν θα ξεθωριάσουν τα ονόματα που είναι γραμμένα μέσα ή φύγει από τη ζωή και ο τελευταίος υπεύθυνος του τραγωδίας της Κύπρου.
ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ.
Δυστυχώς αυτοί δεν έφυγαν ποτέ και έμμεσα πλην σαφώς περνούν μέσω των αμερικάνικων συμφερόντων εταιρειών τις δικές τους επιλογές, βασικά στον οικονομικό τομέα.
ΑΑΑΑ μη ξεχνάμε και τα «συγχαρητήρια» που από του βήματος της βουλής κατά καιρούς δίνουμε στους «ελευθερωτές» των λαών. Κάπου κάπου για να μην τους ξεχνάμε ρίχνουν και μια αμφισβήτηση των διαφόρων συνθηκών, όπως πρόσφατα που αποκάλεσαν «Τουρκική μειονότητα» την μουσουλμανική της Θράκης, όπως απροκάλυπτα πιέζουν να γίνει δεκτή η Τουρκία στην Ε,Ε, χωρίς πρώτα να αναγνωρίσει το Κυπριακό κράτος, και τις όποιες διαμαρτυρίες μας τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους για να μη πω πουθενά αλλού. ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ. Μετά την συμβολική έξοδό μας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και την υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ να μας βγάλει από αυτό και να απομακρύνει τις βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όλο και βαθιά όχι μόνο μπαίνουμε μέσα αλλά και συμμετέχουμε στις διάφορες αποστολές του ΝΑΤΟ σε χώρες που δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ
Σε λίγη ώρα (οι γραμμές αυτές γράφονται στις 07.30/17/11/2008) θα αρχίσει η πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα. Σίγουρα, πάλι, οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν επεισόδια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Ας προσέξουν ΟΛΑ τα μπλοκ που θα πάρουν μέρος στη πορεία να μην έχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους «για να δείξουν την όγκο τους», γιατί αυτά είναι τα αδύνατα σημεία όπου οι «γνωστοί άγνωστοι» θα επιχειρήσουν να μπουν μέσα στην πορεία και να δημιουργήσουν έκτροπα.
Ο κάθε ένας μας με τον δικό του τρόπο ας αποτίσει ελάχιστο φόρο τιμής σ’ αυτούς που πέσανε εκείνο το βράδυ για να μπορούμε σήμερα να μιλάμε τουλάχιστον λεύτερα.
Παραθέτω μερικά ποιήματα, από δεκάδες χιλιάδες, που γράφτηκαν για το Πολυτεχνείο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή
Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ' όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους
Κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε. 'Εχουμε πατρίδα.'
Εχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος
τουπολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι έρχονται
στο μυαλό μου κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
'Ετσι μας μίλησε η καρδιά σου.
Κι είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κι έγινε μεγαλύτερος για να χωρά η αγάπη.
Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
'Επαιξες τη φωτιά. 'Επαιξες το Χριστό. 'Επαιξες
τον Αϊ Γιώργη και το Διγενή.
'Επαιξες τους δείχτες του ρολογιού που
κατεβαίνουν τα μεσάνυχτα.
'Επαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν
υπήρχε φωνή.Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ελλη Κιούση
Εδώ Πολυτεχνείο
Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο
ακούτε ελεύθερο σταθμό
εδώ είναι το σκληρό σχολείο
οι φοιτητές μαζί με το λαό.
Αντε, βοηθάτε παλικάρια
βάλτε όλα σας τα δυνατά,
ν' αγωνιστούμε σα λιοντάρια
να θυμηθούμε πάλι τα παλιά.
Εδώ, εδώ πολυτεχνείοακούτε ελεύθερη φωνή
εδώ είναι το κρυφό σχολείο
για λευτεριά, ειρήνη, προκοπή
Εμπρός, εμπρός Πολυτεχνείοεμπρός δε βγάζει τσιμουδιά
έξω το κάνανε σφαγείο
νεκροί οι φοιτητές κι η ανθρωπιά
Κωστούλα Μητροπούλου
1050 χιλιόκυκλοι
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου `στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.
Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου