Ανάψτ’ ένα καντήλι
στη Ματωμένη Πύλη
που πέσανε ορθοί
σ’ άνισο αγώνα
με τανκς και δακρυγόνα
της Νιότης οι ανθοί.
Κοπέλες, Παλικάρια
-των σπλάχνων μας βλαστάρια-
θυσίασαν τα νιάτα
-πάθος κι ορμή γιομάτα-
για νά ‘ρθει η Λευτεριά.
Ανάψτ’ ένα καντήλι
στη Ματωμένη Πύλη
της ΄Αγιας Λευτεριάς.
Εδώ Πολυτεχνείο
-Αθάνατο Μνημείο-
Αδούλωτης Γενιάς.
Ελπιδοφόρο ΄Αστρο
της Λεβεντιάς το κάστρο
της Βίας ο φραγμός.
Εδώ στο νέο Αρκάδι
κάποιου Νοέμβρη βράδυ
ξανάναψε ο δαυλός
"Όσο είμαστε κάθετοι στο χώμα,η φωνή μας ας υψώνεται καταγγελία,ένα κατηγορώ.Όταν έρθει η ώρα..τις εστιν συγγραφέας η μη, τότε θα κριθούμε... για το ταλέντο εκείνο που δόθηκε σε όλους μας,το ταλέντο της λαλιάς. Από του φοβερού βήματος θα μας ρωτήσουν:"Τι έκανες το τάλαντον που σου δόθηκε;Το αξιοποίησες για να καταγγείλεις αυτά που ατιμάζουν την αξία άνθρωπος;Ή φοβήθηκες τις εξουσίες του κόσμου τούτου και τις προσκύνησες και το τάλαντον το έκρυψες εν τη γη; "Α.ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ (e-mail:prylhs@yahoo.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου