Στις εκβολές του ποταμού Πάδου, μέσα στα έλη και τενάγη, δημιουργήθηκαν από τις προσχώσεις περισσότερα από 100 μικρά νησάκια, όπου, δεν μπορούσαν να κατοικήσουν αρχικώς ούτε τα πουλιά. Εκεί κατέφυγαν μετά το 420μ.Χ., για να διασώσουν την ζωή τους από την τότε μάστιγα των λαών, τον αρχηγό των Ούννων Αττίλα και τους πολεμιστές του, οι κατατρομαγμένοι κάτοικοι των πέριξ περιοχών. Μέχρι τη στιγμή, που ο στρατηγός των Ρωμαίων Αέτιος κατατρόπωσε αυτόν τον πεινασμένο λύκο της Μογγολικής στέπας στα Καταλαυνικά Πεδία, οι κάτοικοι ούτε που σκέφτονταν να εγκαταλείψουν αυτά τα λασπώδη νησιά. Μετά από λίγο καιρό, η ασφάλεια και προστασία που παρείχαν αυτά τα βρωμερά και λασπώδη δαιδαλώδη νησάκια στους κατοίκους, υιοθετήθηκαν από αυτούς ως μόνιμη κατοικία. Χτίστηκαν οι πρώτες κατοικίες, καλλιεργήθηκε η λασπώδης γη. Μόνο το πόσιμο νερό μεταφερόταν από την στεριά. Κάπως έτσι άρχισε την "ζωή" της η Βενετία ως πόλη και αργότερα καταξιώθηκε στην Ευρώπη και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία ως κραταιά δύναμη. Την πολιτική και στρατιωτική ισχύ αυτής της ένδοξης κατά τα άλλα Δημοκρατίας, αποτελείωσε το 1797 ο Μέγας Ναπολέων.
Όπως είναι φυσικό, τα λασπώδη νησάκια δεν ήτο δυνατόν να έχουν υψόμετρο περισσότερο από μερικά εκατοστά, (μέτρα στην καλύτερη περίπτωση), άνωθεν της επιφανείας της θαλάσσης.
Έτσι, πάντοτε, όταν "φουσκώνει" η θάλασσα, (παλίρροια), οι Βενετία βρίσκεται αρκετά εκατοστά κάτω από το νερό. Αυτό είναι ένα φυσικό φαινόμενο....
Κ.Ι.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μας το έστειλε ο ΜΙΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου