ΜΑΣΑΛΙ (*)

ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΣΟ ΕΦΕΡΕ ΠΙΣΩ

Όταν τα ραδίκια και τα ζουχιά δεν τα αγόραζαμι από τς λαϊκές, μκροί κι τρανοί  τα μάζιβάμι 

απ’ τ’ χουράφια κι τ’ αλώνια.

Κάθε Σάββατο απόγεμα, τσ΄άλλις τς  μέρες είχαμι κι τ’ απουγέματα  σκολειό, 

η Ρούλα κι’ η Τάκης έπιρναν από ένα καλάθ’, απού ένα μαχαίρ’ ή κανά σκαλιστήρι 

και πάιναν να μάσν’ ραδίκια για να φκιάσν οι μάνες  τς’ πίττα.

Έτσ’ κι ‘ κείν’ τ’ μέρα. Απουγεματάκι, θα είχι δε θα είχι τρία φκέντρια ήλιο ακόμα, 

που λέτι,  κίνσαν κατά σιαπέρα απ’ του σκουλειό , απ’ κάτ΄απ’ του νταμάρι,  

μένα καλάθ’ στο χέρι, ένα μαχαίρι η Ρούλα και ένα σκαληστήρι η Τάκης ,

να πάν να μασν ραδίκια.

Αφού τα έμασαν κίνσαν για τα σπίτια τς’. Στου δρόμο όμως πως  ‘γίνκι

 κι Τάκης τόχασι το σκαληστήρι; τς’ του πέταξι η Ρούλα;, που να θμάσι

 ύστερα από σαράντα τόσα χρόνια , και τουν απόμνι μόνο το στλιάρ.

Μόλις έκαναν απ΄του τσιαρσί σιαπάν κ είδε τ΄μάνα Τάκη που ήταν και νανά τς, 

τη ‘θκιάτς και τσ΄άλλες που ήταν στου σόμπουρου, η Ρούλα πλάλξι να φέρ’ τα μαντάτα

--Νανάάάάά Νανάάά άρχισι να φωνάζ’ .

Η μάνα τ’ Τάκη γύρσι στ’ μάνα τσ’ Ρούλας που ήταν δίπλα τς’ κι τ’ λέει.

--Να ξέρεις Τασιώ αυτά δάρκαν πάλι. Βλέπετε ...δεν τότρωγάν ποτέ ρινκό 

τα δυό  τς.

Μόνο που αυτήν του φορά έπισι όξου .

-Τι έγινε πάλι μαρί. δάρκι τι ;

--Οχι μωρέ νανά . Να  η Τάκης έχασι το σκαληστήρ’.

Κι η Τάκης , κρατώντας στο χέρι  μόνο το στλιάρ μισοκλέγουντας 

και σε απόσταση να μη τον φτάν το χέρι τς’ μάνας τ’.

---Δεν τόχασα ουλου μωρέ μάνα ΜΟΝΟ ΤO ΜΣΟ.

(*) ΠΗΓΗ: Από την εφημερίδα ΝΕΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑΣ (αρ.8/Αύγουστος 1996)