Το Κιλελέρ υπενθυμίζει το χρέος μας!

 Ημέρα ορόσημο για τον αγροτικό κόσμο της χώρας η σημερινή! 

  Άρθρο του Τάσου Κανταρά (*)

Εκατό πέντε χρόνια από την εξέγερση των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου                   στο Κιλελέρ (6 Μάρτη 1910). 

Ένας ηρωικός αγώνας των κολίγων της εποχής εκείνης ενάντια στους τσιφλικάδες, που αποτελούσαν το κράτος της εποχής. Των Ελλήνων μουζίκων, που δεν είχαν δική τους ιδιοκτησία, αλλά εργάζονταν στα κτήματα των μεγαλογαιοκτημόνων εισπράττοντας ως αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο από τα κέρδη της σοδειάς των αφεντικών. Ένας αγώνας διαρκείας που η σύγκρουση στο Κιλελέρ ήταν η κορύφωση του. Κορύφωση με θύματα, προσωρινές νίκες- κατακτήσεις και πολλαπλά διδάγματα για τον μαρτυρικό αγροτικό κόσμο, χρήσιμα για το χτές, αλλά και για το σήμερα.

Ασφαλώς και από τότε κύλησαν πολλά χρόνια. Οι αγρότες και όλοι οι έχοντες σχέση με τον πρωτογενή τομέα βελτίωσαν τη θέση τους στα πλαίσια της σύγχρονης κοινωνίας. Με αγώνες και κοπιαστική προσπάθεια. «Αγκαλιά» με τη γή που κέρδισαν αργότερα.Που με αυτή, έθρεψαν ένα λαό στις καλές και στις δύσκολες μέρες του, όπως είναι και οι σημερινές.

Γή που όμως τις τελευταίες δεκαετίες ξανασυγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια η δεν καλλιεργείται, αφού ένας μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων αγροτών τέθηκαν εκτός παραγωγικής διαδικασίας.

Οι εθνικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν, αλλά κυρίως οι κοινοτικές κατευθύνσεις που υλοποιούνταν αδιαμαρτύρητα από τις μέχρι πρόσφατα κυβερνήσεις, είχαν ως αποτέλεσμα την δραματική συρρίκνωση των απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα ( 9% του ενεργού πληθυσμού από 29% το 1981)! Είχαν ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση του αγροτικού  ΑΕΠ που έφτασε στο 3,5% του συνολικού ΑΕΠ.Σε μια χώρα μάλιστα με συγκριτικά εδαφοκλιματικά πλεονεκτήματα. Οι κοινοτικές οδηγίες, η συμμόρφωση στους κανόνες των αποφάσεων που ευνοούσαν τις προτεραιότητες των ισχυρών βιομηχανικών χωρών της ΕΕ, οι αναδιαρθρώσεις σε βάρος παραδοσιακών καλλιεργειών, ο προσανατολισμός της παλιάς αλλά και της νέας ΚΑΠ, είναι μερικές από τις βασικές αιτίες τωναρνητικών εξελίξεων.

Οιμνημονιακές πολιτικές των τελευταίων χρόνων, το ξεπούλημα της Αγροτικής στον κ. Σάλλα, η διάλυση των υποστηρικτικών υπηρεσιών, το εμπάργκο στη Ρωσία, η απουσία οποιασδήποτε προστασίας στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο, δώσανε την χαριστική βολή.

Ενισχύθηκε έτσι, η κυριαρχία των αγροτοδιατροφικών επιχειρηματικών ομίλων στην κτηνοτροφική παραγωγή, στη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων, στην παραγωγή και εμπορία των τροφίμων.

Ο όμιλος Πειραιώς με τις διαδικασίες της συμβολαιακής γεωργίας και κτηνοτροφίαςέγινε ο σύγχρονος τσιφλικάς, που στις σύγχρονες συνθήκες εξουσιάζει τους νεοκολίγουςαγρότες των αρχών του 21^ου αιώνα!

Ο όμιλος που με την ιδιαίτερη μεταχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης κατέστη 2^οςσυστημικός τραπεζικός όμιλος.

Με την προκλητική ανακεφαλαίωση των τραπεζών την οποία πληρώνει ο ελληνικός λαός, με προίκα τα κεφάλαια της ΚΑΠ και τα χρήματα του ΟΠΕΚΕΠΕ!

Σήμερα εκατό πέντε χρόνια μετά το Κιλελέρ, στη χώρα μας έγινε μια μεγάλη πολιτική μεταβολή. Για πρώτη φορά στην κυβερνητική εξουσία βρίσκεται ένα Κόμμα, που στηρίχτηκε από την πλειοψηφία των αγροτών και των κτηνοτρόφων. Μέσα στις άγριες συνθήκες της μεγαλύτερης στην ιστορία του καπιταλιστικού συστήματος οικονομικής κρίσης, η νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες απέναντι στον αγροτικό κόσμο και την ελληνική ύπαιθρο και καλείται να υλοποιήσει τις βασικές εξαγγελίες της, οι οποίες αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση και ιδιαίτερα το κρίσιμο κομμάτι του πρωτογενούς τομέα. Στις σαράντα πρώτες μέρες διακυβέρνησης, εκ των πραγμάτων η προσοχή της κυβέρνησης επικεντρώνεται στην διεκδίκηση ενός πρώτου ζωτικού χρόνου, που σχετίζεται με το μείζον θέμα των δανειακών συμβάσεων και των σχέσεων της με τους πιστωτές- εταίρους. Το αντιλαμβάνονται όλοι και ιδιαίτερα ο καταπονημένος αγροτικός κόσμος, που υπομένει και αναμένει.

Παράλληλα όμως με όλα αυτά και επειδή τα προβλήματα παραμένουν εκρηκτικά και άλυτα, για πολλές καλλιέργειες αρχίζει η νέα σεζόν και οι λεπτομέρειες της νέας ΚΑΠ που σχετίζονται με αυτέςπαραμένουν αδιευκρίνιστες, οι αρρώστιες που θερίζουν τα κοπάδια δε εξαφανίστηκαν στις 25/1, αλλά συνεχίζουν να υφίσταται, οι συσσωρευμένες ενστάσεις περιμένουν να εξεταστούν, είναι λογικό ο κόσμος να περιμένει απαντήσεις.

Χρειάζεται εκ μέρους του ΥΠΑΑΤ, να υπάρξει τώρα ένα χρονοδιάγραμμα αντιμετώπισης των προβλημάτων, έστω και σε βάθος χρόνου. Αν και ορισμένα απ αυτά δεν έχουν πια την πολυτέλεια των καθυστερήσεων. 

Στο χρονοδιάγραμμα αυτό προέχει, η ταχεία συγκρότηση του κρατικού μηχανισμού, η ενεργοποίηση των υποστηρικτικών υπηρεσιών του οι οποίες είναι διαλυμένες, η αποσαφήνιση της νέας φορολογικής πολιτικής στην κατεύθυνση ανακούφισης των μικρών και μεσαίων παραγωγών, η  μείωση της τιμής του πετρελαίου, η επαναφορά του κανονικού ρυθμού ροής των αποζημιώσεων. Ένα συνολικό πρώτο πρόγραμμα πρακτικών πρωτοβουλιών, που θα ζεστάνει τον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο, θα στείλει ένα πρώτο μήνυμα. Πως η ζωή μπορεί και πρέπει να ξαναγυρίσει στην ύπαιθρο.                                                                                          Πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταθεί συνεπής στο ριζοσπαστικό προεκλογικό του σχέδιο. Το χρωστάει στον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο. Στην ιστορία του. Στους αγώνες του. Στο ΚΙΛΕΛΕΡ!

(*)Τάσος Κανταράς μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ