Το πάθος και η πράξη

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1 Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε πλούσιοι πατώντας στα κεφάλια των συνανθρώπων μας, ούτε για να περάσουμε τη ζωή μας μέσα στη φτώχεια. Ηρθαμε για να μοιραστούμε αυτόν τον κόσμο. Τη θέλησή μας αυτή καμία χυδαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν μπορεί να αναχαιτίσει.

2. Με αξιοθαύμαστη επιτηδειότητα, ο Τσίπρας τα βρήκε σε όλα με τους Ευρωπαίους και έπειτα με αόριστους υπαινιγμούς προσπάθησε να καλύψει τη συντριβή του. Η μεταμόρφωσή του δεν συντελέστηκε μέσα σε μια νύχτα στις Βρυξέλλες, έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό. Ελειπε απλώς η ευκαιρία.

3. Οι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι πρέπει να περάσουν στη δράση, να πιστέψουν μόνο στη δύναμή τους και να μην υποχωρήσουν μπροστά στις πάσης φύσεως σειρήνες. Οφείλουν να ανοίξουν τα μάτια τους και να κλείσουν το όπιο της τηλεόρασης, που δεν θ' αργήσει να σχηματίσει μια πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά με κορυφαίο τον Τσίπρα και το σύνολο των αστικών κομμάτων. Τα γεγονότα αυτή τη φορά εμφανίζονται πεντακάθαρα και δεν επιτρέπουν δεύτερη σκέψη. Φτάσαμε επιτέλους στο τέλος των αναλύσεων που γεννούσαν αμφιβολίες. Με πάθος, πράξεις και θυσίες, οι άνεργοι να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

4. Δεν υπήρξε βλακεία που να μην πέρασε από το κεφάλι των Συριζαίων προκειμένου να δικαιολογήσουν τη σύγχυση που τους προκάλεσε ο ηγέτης τους. Μετά από τόση ολοκληρωτική αποθάρρυνση, εμφανίστηκε καταφανέστατη η αλήθεια, για να αντιταχθεί στα λόγια (και λόγια και άλλα λόγια) και να καταδείξει την κηλίδα που δημιούργησε ο Τσίπρας στη χώρα μας και τη δυσκολία που θα έχει από εδώ και στο εξής να την ξεπλύνει. Οταν στο παρά πέντε εγκαταλείπεις όσα στήριζες μια δεκαετία, ο ίδιος ο εαυτός σου δεν θ' αργήσει να σε εκδικηθεί. Αυτό θα υποστεί κάθε Συριζαίος.

5. Η πρώτη ύλη της ζωής είναι το πάθος. Την ακολουθεί σαν σκιά της η πράξη. Ετσι δημιουργείται το νόημα που δεν επιτρέπει την εξαφάνιση των αξιών. Μεταβάλλουμε χωρίς έπαρση την πραγματικότητα που οι Ευρωπαίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας επιβάλουν. Μεταβάλλουμε μέσα στην καθημερινότητα τις μεγάλες αρρώστιες του λαού μας, την ψευδαίσθηση που οδηγεί κατευθείαν στον εφησυχασμό και την παθητικότητα.

6. Ο ρόλος με τον οποίο επέστρεψε από τις Βρυξέλλες ο Τσίπρας είναι αυτός του μάρτυρα. Παραμιλά πως λειτούργησε ως εθνάρχης και έθεσε την Ελλάδα πάνω από τους Ελληνες. Αν αυτό δεν είναι κυριαρχία του παραλόγου, τότε τι είναι; Μας καταστρέφει υποχωρώντας μπροστά στις θηριώδεις μεθόδους των Ευρωπαίων. Σε τι χρησίμευσε η υπομονετική στάση, όταν η σημερινή αποσύνθεση αντικαθίσταται από ένα ολοκαύτωμα με θύματα αποκλειστικά τους άνεργους και τους γέροντες συνταξιούχους;

7. Οι Συριζαίοι Στρατούλης και Λαφαζάνης θυμίζουν τις μωρές παρθένες. Αντί να εξαφανιστούν, παίζουν τους προδομένους, προσπαθώντας να βρουν πειστικά επιχειρήματα. Δεν αντέχουν ότι εξαπατήθηκαν πρώτα από τον ηγέτη τους κι έπειτα από τη μητέρα Ευρώπη. Μαζεύουν τους δικούς τους και κρύβονται πίσω από την πρόεδρο της Βουλής, που είναι το τελευταίο τους χαρτί. Χαλαρωμένοι μέσα στην εξουσία, συνήλθαν σε ελάχιστες ώρες και προσπαθούν με κωμικό τρόπο να δώσουν μια νέα αρχή στην επαναστατική τους καριέρα, πιστεύοντας πως παραμένει ανοιχτή με πλήθος δυνατοτήτων. Το μόνο που θα απομείνει από την περιπέτειά τους είναι μια γελοιογραφία αμείλικτη όπως η πραγματικότητα.