Άγια Νύχτα

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Η άγια νύχτα μάς αφορά όλους. Οι θνητοί παλεύουμε μέσα από το αίσθημα και το πάθος, προσπαθώντας να υποδεχτούμε κάθε χρόνο τη φάτνη. Η ακαταμάχητη γοητεία των Χριστουγέννων ξεπέφτει και τούτη τη χρονιά, εξαιτίας της πραγματικότητας.

Για μια ακόμη φορά, το πιστοποιητικό της γέννησης του θείου βρέφους αναφέρει «αγνώστου πατρός». Μπορεί να «ζωγραφίζουμε» τη μέρα της γέννησης, να τονίζουμε λεπτομέρειές της, αλλά η καθημερινότητα δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Οι καταστάσεις και τα γεγονότα δημιουργούν καταθλιπτικούς πολίτες, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με την ένδοξη γιορτή της γέννησης του Ιησού. Αυτές οι γιορτές θα αποτελέσουν μέρος των παιδικών αναμνήσεων των αυριανών ενηλίκων. Πώς να διασχίσεις τις γιορτές με τους συνταξιούχους να κατεβαίνουν στο δρόμο σαν στυμμένες λεμονόκουπες και τους πρόσφυγες να έχουν μεταμορφωθεί σε παρίες; Παρά τη μικρόψυχη και σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους του κράτους, κάθε οικογένεια, χωρίς να χάνει το ύψος της, προσπαθεί να συμφιλιωθεί, πρόσκαιρα, με πνευματικό τρόπο, με την έλευση του Κυρίου, δημιουργώντας μια «γιορτή» μακριά από τις εκκλησίες.

2. Το ρασοφόρο πάθος προσπαθεί να σηκώσει το βάρος της Γέννησης αλλά επί ματαίω. Ας βγει η Ιερά Σύνοδος από το κλειστό της κύκλωμα και ας αναζητήσει τη μόνη φάτνη όπου γεννιέται το θείο αλλά και κάθε βρέφος στα καταλύματα των Σύρων.

3. Ακόμη και το παραμύθι της Γέννησης έγινε απρόσιτο, έχασε την αμεσότητά του. Τώρα το τραγούδι της εναρμονίζεται με την αδύναμη ψυχή του πολίτη. Με τι βλέμμα να σταθεί μπροστά στη φάτνη και τι να της ζητήσει; Αφού έχει δεχτεί καίρια πλήγματα, αναστατώσεις που τον μεγάλωσαν και τον έκαναν να ξεπεράσει κάθε φάτνη, ακούγοντας μια ζωή τα ίδια και τα ίδια, χωρίς σταγόνα αλήθειας, περιφέρεται στην πατρίδα του σαν να βρίσκεται στα ξένα, ένας φιλοξενούμενος, ο οποίος με ευγένεια και υπομονή παρατηρεί τη χώρα του να χάνει κάθε πνευματική της υπόσταση.

4. Τυχάρπαστοι και ημιμαθείς, οι μικροαστοί μιμούνται τα πάσης φύσεως ελαττώματα των αστών. Προσβάλλουν με την παρουσία τους κάθε φάτνη, εκφράζοντας μπροστά της ό,τι πιο συντηρητικό σέρνουν μέσα τους. Σε μια παράλληλη πραγματικότητα, οι πρόσφυγες, εξορισμένοι από την πολεμική ωμότητα, προσπαθούν όσο μπορούν να εμψυχώσουν την οικογένειά τους απέναντι στις προκαταλήψεις όλων των σχημάτων της ακροδεξιάς και τις επιθέσεις της. Προσπαθούν να διατηρήσουν αναλλοίωτες τις αξίες που έφεραν από την πατρίδα τους, να τις μοιραστούν μαζί μας, ώστε να αναχαιτίσουμε από κοινού κάθε αντιδραστικό κώδικα που λειτουργεί σε βάρος όλων.

5. Η υπεράσπιση της φάτνης είναι ένα ακόμη στοιχείο της γενναιόδωρης λαϊκής ψυχής που εκφράζει ατόφιο τον πολιτισμό μας. Αυτή διατηρεί, παρ' όλες τις θύελλες, την παράδοση που έχει ξεπέσει σε συνήθεια εκ μέρους της Εκκλησίας.