Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ........

...... τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱθειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίουΠάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε.

Ένα ΚΑΘΙΣΜΑ που ακούσαμε χθες βράδυ 

Ἡ Πόρνη ἐν κλαυθμῷ, ἀνεβόα οἰκτίρμον, ἐκμάσσουσα θερμῶς, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς, καὶ ἐκ βάθους στενάζουσα. Μὴ ἀπώσῃ με, μηδὲ βδελύξῃ Θεέ μου, ἀλλὰ δέξαι με, μετανοοῦσαν, καὶ σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

Και λίγο πριν το τέλος, στα ΑΠΟΣΤΙΧΑ και μάλιστα ως ΔΟΚΑΣΤΙΚΟΝ ψάλλεται το ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ "Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα γυνή..." (*)

Θα το ακούσουμε από τον πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Γαλάτιστας Άγγελο Κουτζιαρή. Ισοκρατεί ο έτερος ψάλτης του Ναού Κωνσταντίνος Ζιάρος.

(*)ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
 Κύριε, η γυναίκα που περιέπεσε σε πολλές αμαρτίες, επειδή κατάλαβε ότι είσαι Θεός, αναλαμβάνει έργο μυροφόρου και με θρήνο σου φέρνει μύρα (για να σε αλείψει) πριν ακόμα ενταφιαστείς. Και λέγει: Αλίμονο σε μένα, διότι ζω μέσα σε μια νύχτα, σε μια αχαλίνωτη, φοβερή και σκοτεινή τάση για ακολασία, σ΄ έναν έρωτα της αμαρτίας. Δέξου τα πολλά μου δάκρυα, εσύ που μεταβάλλεις σε σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε μπροστά στους στεναγμούς της καρδιάς μου, εσύ που χαμήλωσες τους ουρανούς με την απερίγραπτη ενανθρώπησή σου. Θα φιλήσω τα αμόλυντα πόδια σου, θα τα σκουπίσω με τις πλεξίδες της κεφαλής μου αυτά τα πόδια, που τον ήχο τους άκουσε η Εύα εκείνο το δειλινό στον παράδεισο και κρύφτηκε. Τα πλήθη των αμαρτιών μου και τα απύθμενα βάθη των κρίσεών σου ποιος θα μπορέσει να εξερευνήσει, ψυχοσώστα  Σωτήρ μου; Μην παραβλέψεις εμένα τη δούλη σου, εσύ που έχεις την άπειρη ευσπλαχνία.

Περισσότερα για το ΠΟΙΗΜΑ μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ