Λίγο απέχουμε από το να δούμε περιστατικά βίας ανάλογα με αυτά του εξωτερικού

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Πριν από λίγες ημέρες, ένας εκπαιδευτικός βρέθηκε στο νοσοκομείο ύστερα από τον ξυλοδαρμό που υπέστη από μαθητή. Λίγες ημέρες μετά, ήρθε στη δημοσιότητα ένα περιστατικό βιασμού ανηλίκου στις τουαλέτες του σχολείου σε γυμνάσιο. 

Υπάρχουν ένα σωρό ακόμη καθημερινά περιστατικά στα σχολεία, με συμμορίες, ξυλοδαρμούς, απειλές, ναρκωτικά, τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευτικοί. Το σύνηθες είναι να καταγγελθούν οι εκπαιδευτικοί ως «ανεύθυνοι, αδιάφοροι», που «δεν κάνουν κάτι» για το πρόβλημα. Αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι το να έχουν ένα μάτι και ένα αυτί σε κάθε γωνιά του σχολείου, ενώ συγχρόνως κάνουν μάθημα, ή να διακτινίζονται σε όλες τις απίθανες γωνίες εντός και εκτός σχολείου, ώστε να είναι πανταχού παρόντες. Συγχρόνως, φυλάνε όλα τα παιδιά του σχολείου, τα οποία μπορεί να ανέρχονται σε κάποιες εκατοντάδες. 

Κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι οι εκπαιδευτικοί είναι σούπερ ήρωες των κόμικς, που πετάνε, ακούνε και βλέπουν μέσα από τοίχους, κάνοντας φιγούρες καράτε. Αλλοι, πάλι, νομίζουν ότι είναι οι προσωπικοί σωματοφύλακες των παιδιών τους, ξεχνώντας ότι συνήθως ένας αριθμός 25-30 ατόμων είναι υπεύθυνος για σχολεία 300 μαθητών κατά μέσον όρο, που λειτουργούν χωρίς φύλακα και επιστάτη. Αλλοι, δε, αδυνατούν να αντιληφθούν τι σημαίνει δημόσιο σχολείο, όπου φοιτά κάθε παιδί, ανεξαρτήτως κοινωνικού υπόβαθρου, και νομίζουν ότι οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν σε κολέγιο. 

Η αλήθεια είναι ότι πλέον η κατάσταση στα σχολεία έχει ξεφύγει και λίγο απέχουμε από το να δούμε περιστατικά βίας ανάλογα με αυτά του εξωτερικού, με πυροβολισμούς και μαχαιρώματα. Ηδη ζούμε ξυλοδαρμούς εκπαιδευτικών και βιασμούς, γεγονότα ασύλληπτα πριν από λίγα χρόνια.

Τι έχει συμβεί και φτάσαμε ως εδώ; Πέρα από τη βία και την αθλιότητα, με την οποία οι μαθητές έρχονται σε επαφή μέσω τηλεοπτικών εκπομπών, κοινωνικών δικτύων και διαδικτύου, υπάρχει και ένα εξαιρετικά χαλαρό πειθαρχικό πλαίσιο στα σχολεία. Την περσινή χρονιά, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε ένα σωρό πειθαρχικές ποινές, κατήργησε το ποινολόγιο και τον χαρακτηρισμό της διαγωγής, έκανε εξαιρετικά δύσκολη την αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος και επέβαλε ανώτατο όριο ποινής τη διήμερη αποβολή. Ο,τι και να κάνει ο μαθητής -το σχολείο να κάψει-, θα πάρει δύο ημέρες αποβολή. Συγχρόνως, η καλλιέργεια νοοτροπίας bullying κατά διευθυντών και εκπαιδευτικών του σχολείου ουσιαστικά αδρανοποίησε τους καθηγητές, οι οποίοι κάθε τρεις και λίγο βρίσκονται με καταγγελίες ότι στοχοποιούν και τιμωρούν άδικα μαθητές, ότι είναι ρατσιστές, αυταρχικοί κ.λπ. Αυτή τη στιγμή, οι εκπαιδευτικοί ακροβατούν «άοπλοι» μέσα στα σχολεία. Ο,τι αποτελεί κίνδυνο για τα παιδιά αποτελεί κίνδυνο και για τους ίδιους. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle

dimokratianews15.02.2019