Τσίπα; ποια τσίπα;

Τελικά τη μόνη τσίπα που μπορεί να βρει κανείς είναι στο χωριάτικο γιαούρτι- εκείνο που γίνεται με μαγιά- και στο βρασμένο γάλα - το οριζιναλ- όταν αρχίσει και κρυώνει. Δεν εξηγείτε διαφορετικά το γεγονός πως 3 φαντάροι σκοτώθηκαν και δεν είδαμε ΚΑΜΙΑ παραίτηση. Ούτε υπουργού, ούτε υφυπουργού, μήτε στρατιωτικού. Θα μου πείτε μήπως παραιτήθηκε κανείς όταν από την πτώση του ιστού της σημαίας σε δίκτυο της ΔΕΗ σκοτώθηκαν αν θυμάμαι καλά 3 φαντάροι στον Έβρο;
Ας προσέχαμε

Πριν ένα χρόνο

Πέρυσι τέτοιες μέρες καιγότανε όλη η Ελλάδα, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από τη Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο. Ο έντυπος τύπος αφιέρωνε σελίδες ολόκληρες και ο ηλεκτρονικός ακόμα και με «ζωντανές» συνδέσεις μας ενημέρωνε για τη μεγάλη καταστροφή που γινότανε. Και δυστυχώς θρηνήσαμε πάρα πολλά θύματα. Και για όλα αυτά έφταιγε «ο στρατηγός άνεμος» του Βύρωνα. Η φωτιά δεν σταμάτησε ούτε μπροστά τη μάνα που είχε κουρνιάσει στην αγκαλιά της τα 4 παιδάκια της για να τα προστατέψει. Σε μια εκπομπή μου, πέρυσι τέτοιο καιρό, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου (90,80fm), έχοντας μπροστά μου τα αποκόμματα των εφημερίδων για να σχολιάσω τον «στρατηγό άνεμο», σκάρωνα στον …αέρα τα παρακάτω (δυο) ποιήματα.
Στη μνήμη όλων εκείνων που «ο στρατηγός άνεμος» τους πήρε μαζί του, μα πιότερο στη μάνα εκείνη που την πήρε μαζί με τα 4 παιδιά της, τα απομαγνητοφώνησα και τα καταθέτω, το ένα με τίτλο «ΜΑΝΑ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑ ΚΥΡΑ» και το δεύτερο «ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΟΛΟΠΡΑΣΙΝΑ ΔΑΣΗ»

ΜΑΝΑ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑ ΚΥΡΑ

Μάνα αγρότισσα κυρά
Με τα πολλά παιδιά σου
Τα γέννησες,τ’ ανάθρεψες, με το υστέρημά σου
Δεν έτρωγες, δεν έπινες, για να τα μεγαλώσεις
Γαμπρούς και νύφες να τα δεις, αγγόνια να νταντέψεις
Μα ήρθε όμως μια στιγμή,
Ο χάρος να σε πάρει, εσέ και τα παιδιά σου
Άπλωσες τις ………φτερούγες σου για να τα προστατέψεις
Να μην μπορεί ο χάροντας να τα βρει στην ποδιά σου
Μα δεν επρόλαβες-μάνα αγρότισσα κυρα-σας πήρε και πετάξατε
Στον ουρανό επάνω
Και τώρα πάνω μας πετάς σαν την ΑΓΙΑ ΜΑΝΑ και γύρω γύρω σου περνούν τα 4 αγγελούδια
Και ψάχνουν να βρούνε τον…φονιά
Να λυτρωθούν γυρεύουν

ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΟΛΟΠΡΑΣΙΝΑ ΔΑΣΗ

Στις Ελλάδας τα ολοπράσινα δάση
Περπατάει η φλόγα μονάχη
Κατακαίγει λόγγους, βουνά μα και πόλεις
Δεν μπορεί πια κανείς να τη σβήσει
-«τον στρατηγό άνεμο»-ποιος θα μαντρώσει,
σαν άλλος Αίολος θεός να ταπώσει
αφού κανείς από τους αρμόδιους φορείς δεν έχει βρεθεί
αφού τους ψήφους του κοσμάκη κυνηγούν
κι όταν ο κόσμος του βρίζει, τους φωνάζει και τους φτύνει
αυτοί νομίζουν ότι βρέχει, κι ομπρέλα στο χεράκι τους κρατούν

Στης Ελλάδας τα ολοπράσινα τα δάση
Που η φωτιά έχει ρημάξει
Μόνο δυο δεντράκια μοναχούλια έχουν μείνει
Να ξαποστάσουν λιγάκι δυο πουλάκια που τα ταίρια τους με αγωνία αναζητούν
Μα δεν μπορούν, τα δέντρα ακόμα καίνε και καπνίζουν

Στης Ελλάδας τα ολοπράσινα δάση
Που στάχτη έχουν γίνει με βιάση
Είναι γεμάτα με κουφάρια από δέντρα από ζώα από γέρους γυναίκες από παιδιά μα και βρέφη και το δάκρυ έχει στερέψει
Μόνο κάποιοι πιο πέρα γελάνε γλεντάνε μεθοκοπάνε
Γιατί πάνω στη γη αυτή τη καμένη θα στήσουνε βίλες πισίνες χοτέλια και σπίτια τρανά

Στης Ελλάδας τα ολοπράσινα δάση
Που στο πυρ όλα έχουν δοθεί
Κάποιοι βγήκαν και πάνε σεργιάνι
Να μας πείσουν για μια ακόμα φορά
Πως κάποιοι ξένοι τα βάζουν φωτιά
Τρομοκράτες στον ύπνο τους βλέπουν και
Ασύμμετρες απειλές
Μπας και στο δρόμο κανένανε γελάσουν και του πάρουνε την ψήφο με …..φραπελιές.

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ

Σαν αύριο (8 Αυγούστου) του 2003 …..έκλεισε τα μάτια του, στη Πύλο όπου βρισκόταν – είχε γεννηθεί το 1919 στην Αθήνα - ο …αιώνιος έφηβος. Ο Αντώνης Σαμαράκης, ο συγγραφέας, ο δημιουργός του «ΖΗΤΕΙΤΕ ΕΛΠΙΣ», του «ΛΑΘΟΣ», που γυρίστηκε και σε ταινία, του «ΑΡΝΟΥΜΑΙ», του «ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ» που έχω την εντύπωση πως είναι από τα τελευταία του έργα και δεκάδων άλλων έργων που μεταφράστηκαν σε πάρα πολλές γλώσσες.
«ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ» παραθέτω μερικά αποσπάσματα από το «ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ»

Από το οπισθόφυλλο
…«5 Νοεμβρίου 1998. Νύχτα. Στην Ελλάδα. Σε μια μικρή πόλη. Ένα παιδί ο Δημήτρης 16 χρονών, μαθητής στη Β’ Λυκείου, γράφει στο κομπιούτερ του και ρίχνει στους δρόμους μια προκήρυξη, με την υπογραφή μιας φανταστικής οργάνωσης νέος. Άνεμος σωτηρίας από τα εν ονόματι. Είναι μια κίνηση διαμαρτυρίας και εξέγερσης εναντίον των διαφόρων εν ονόματι που καταδυναστεύουν τη ζωή μας και της αφαιρούν το αληθινό της νόημα.

Η ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: μια ολόκληρη ανθρωπότητα αλυσοδεμένη από τα διάφορα ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δήθεν της προόδου, στραγγαλίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, μας μεταμορφώνουν σε θλιβερά τηλεκατευθυνόμενα ρομπότ.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ:δήθεν της ειρήνης, οι εξοπλισμοί πάνε σύννεφο -πάνω από 500 δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύονται κάθε χρόνο για όπλα, σε δραχμές είναι ένα δισεκατομμύριο τριακόσια εκατομμύρια την ημέρα.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δήθεν της ελευθερίας, οι ένοχοι ηγέτες μάς περνάνε χειροπέδες, τυραννικά καθεστώτα σε πολλές γωνιές της Γης, κάτεργα, εξορίες, ομαδικοί τάφοι εκτελεσθέντων μόνο για τις ιδέες τους.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ:δήθεν της δημοκρατίας, αν τολμήσεις να έχεις διαφορετική γνώμη από την εξουσία, σου αφαιρούν το λόγο και την προσωπική σου ελευθερία, αν τολμήσεις να βγεις από το μαντρί, σε τρώει ο λύκος.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ:δήθεν της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο κοινωνικός αποκλεισμός θριαμβεύει, εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα πεθαίνουν από την πείνα και την έλλειψη περίθαλψης όχι μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και στην Ευρώπη και στην Αμερική, φτώχεια, στερημένη μίζερη ζωή, ρατσισμός, ανεργία και αυτοκτονίες ανέργων.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ:πρέπει επιτέλους να λήξει η τραγική φάρσα.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δεν πάει άλλο, φτάνει πια, η από την ίδια τη φύση της ελεύθερη ανθρώπινη προσωπικότητα πρέπει να σπάσει τα δεσμά των ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: τα παιδιά εμείς, οι νέοι εμείς, είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά τωνΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: δίνουμε σήμερα το σύνθημα της ασταμάτητης, της απροσκύνητης μάχης εναντίον όλων των ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ.......

(σ. σ. Και στις 12 Νοέμβρη 1998 δεύτερη ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ στα σχόλια του τύπου)

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ:απάντηση στα σχόλια που διατυπώθηκαν στον Τύπο και στα άλλα μέσα ενημέρωσης ότι δήθεν είμαστε φαρσέρ ή παρανοϊκοί ή τρομοκράτες.
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ: φοβερό λάθος κάνουν εκείνοι που μας σχολίασαν έτσι.
Με την προκήρυξη μας της 5 Νοέμβρη εκφράσαμε την αγωνία μας για την βίαιη επέμβαση στη ζωή μας των διαφόρων ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ.
Με το πρόσχημα ότι μας εξασφαλίζουν τάξη και ασφάλεια κατορθώνουν να μας κρατάνε αλυσοδεμένους στα γρανάζια τους.
Και το χειρότερο ποιο είναι; Γλιστράμε στη παγίδα τους και κάνουμε αυτολογοκρισία, ευνουχίζουμε τον βαθύτερο εαυτό μας.
Έτσι, πέφτουμε όχι μόνο σε χειμερία νάρκη αλλά σε νάρκη τεσσάρων εποχών.
Καιρός δεν είναι λοιπόν να ξυπνήσουμε;
Ως πότε θα είμαστε δέσμιοι των ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ;
Μήνυμα απελευθέρωσης δώσαμε με την προκήρυξή μας, μήνυμα αγώνα για τη σωτηρία από τα ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ.
Καλούμε το λαό, όποιος θέλει ελεύθερα, με τη συνείδησή του, να στρατευθεί στον κοινό αγώνα.
Ο χρόνος δουλεύει εις βάρος μας, εντάξει; …………

ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ στη ΓΑΛΑΤΙΣΤΑ Χαλκιδικής να πεθαίνεις ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ.
Το Ιατρείο της Γαλάτιστας Χαλκιδικής είναι ....χαρακτηρισμένο ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΟ. Πριν από ένα χρόνο συνταξιοδοτήθηκε η νοσηλεύτρια. Αν είδατε τον αντικαταστάτη της γράψτε με. Πριν από μήνες συνταξιοδοτήθηκε και η ΜΑΙΑ που έβαζε και ένα ....χεράκι στη συνταγογραφία έτσι ώστε ο γιατρός να μπορεί να βλέπει τους ασθενείς. Αν είδατε νέα μαία ...τηλεφώνηστε.
Σημείωση ότι οι μισοί τουλάχιστον που πηγαίνανε στο ιατρείο πηγαίνανε για συνταγές. Μείνανε δύο γιατροί. Κάποιες φορές έιναι και οι δύο. Και τι να πρωτοκάνουν. ΥΠΕΡΒΑΛΟΥΝ τους εαυτούς τους για να τους προλάβουν όλους.
Εδω και πολλά χρόνια τα Σαββατοκύριακα εφημέρευε γιατρός. Ομως το περασμένο Σάββατο που χρειάστηκε γιατρός να βεβαιώση τον θάνατο κάποιου που ...έφυγε από τη ζωή, διαπιστώθηκε πως εδώ και πολύ καιρό "ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΙΝΑ" είχαν καταργηθεί οι εφημερίες του Σαββατοκύριακου .
ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2008 ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

"Ο αθλητισμός είναι πράξη αυτογνωσίας...

...δάσκαλος της ομαδικότητας,βασικό μέσο επικοινωνίας των λαών,συστατικό στοιχείο της ζωή μας".

Η αντίστροφη μέτρηση για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου άρχισε με γοργό ρυθμό. Σχεδόν όλες οι Ολυμπιακές Επιτροπές, όλων των κρατών έχουν καταρτίσει τις ομάδες που θα εκπροσωπήσουν τις χώρες τους. Κάτι τελευταίες …..πινελιές έχουν μείνει ακόμα και όλοι στη μάχη.
Οι λέξεις ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ όλο και περισσότερο μπαίνουν καθημερινά στο λεξιλόγιο μας. Δυστυχώς όλα αυτά σήμερα σημαίνουν ΧΡΗΜΑ και ΜΟΝΟ ΧΡΗΜΑ.
Όμως τι είναι ΟΛΥΜΠΊΣΜΟΣ; Ποια ήταν η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ; Τι έπρεπε να έχει κάποιος για να πάρει μέρος στους αγώνες;
Αναμνηστικό μετάλλιο των Ολυμπιακών αγώνων του 1896


Ας τα δούμε πολύ σύντομα τα στοιχεία αυτά.
ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ: Είναι μια γενική έννοια, μια φιλοσοφία που τείνει να συγκεντρώσει σαν σε φωτεινή δέσμη τις αρχές που συντελούν στην τελειοποίηση του ανθρώπου. Αποβλέπει στην καθολική διαπαιδαγώγηση του ατόμου ώστε, αναπτύσσοντας αρμονικά τις πνευματικές, σωματικές και ηθικές του δυνάμεις, να αγγίζει το ιδανικό της «καλοκαγαθίας» των αρχαίων Ελλήνων. Είναι σύνθεση των βασικών αξιών και ιδανικών κάθε οργανωμένου κοινωνικού συνόλου, μεταφερομένη μέσω της Ολυμπιακής κίνησης, στοιχείο συνένωσης και συναδέλφωσης των κοινωνιών. Έρχεται δε, ως φιλοσοφία, να καλύψει τα οράματα για την ΕΙΡΗΝΗ και συμφιλίωση των λαών.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ: Είναι η «καλοκαγαθία» που αν την αναλύσουμε θα δούμε ότι εκφράζει την αρτιότητα, την ωραιότητα, την αρμονία, την ευρυθμία και γενικά τη δύναμη, στοιχεία ισοδύναμα, αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους που οδηγούν το άτομο στην τελειοποίηση, δηλαδή στην προσέγγιση προς το «αίτιον» δηλαδή το Θεό. Είναι η αγωνιστική διάθεση, η ευγένεια, ο ιπποτισμός.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΠΡΕΠΕ να διαθέτει όλα τα παραπάνω για να δαμάσει την ανταρσία της φύσης και να οδηγήσει το «ΟΛΟΝ» του στην «ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΩΗΝ». Να βιώσει τον σεβασμό, την επιμέλεια, την ηθική διαβίωση, την αξία του αντιπάλου, την υπακοή στους έχοντες μεγαλύτερη γνώση και εμπειρία. Να βιώσει το Ολυμπιακό Δίκαιο που εμπεριέχει όλες τις ακατάλυτες αξίες της ζωής.
ΕΠΡΕΠΕ ΑΚΟΜΑ:
«Να γυμναστεί τουλάχιστον 10 μήνες νωρίτερα, να μην είχε χαρακτηριστεί ως άτιμος, ιερόσυλος, ρίψασπις, τρέσσας, κλέπτης, να μην είχε διαπράξει έγκλημα, να ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, να μην είχε ασεβήσει κατά ιερέων και βωμών».
Μόνον αν είχε όλα τα παραπάνω μπορούσε να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες και κατ΄ επέκταση σε όλους τους άλλους αγώνες που γινότανε στις πόλεις της αρχαίας Ελλάδας, αγώνες που τους διέκρινε η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ.
«Ουκ επί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται αλλά περί αρετής…..», αφού ήταν κοινωνικό βίωμα ότι «η αρετή ουκ εκ χρημάτων γίγνεται».
Να πως περιγράφει την ανιδιοτέλεια ο Σόλωνας στην προσπάθεια του να εμφυσήσει στον βάρβαρον Ανάχαρσιν την Ολυμπιακή αγωγή: «Ολυμπίασιν μεν στέφανος, Ισθμοί εκ πίτυος, εν Νεμέα σε σελίνων, Πυθοί μήλα των ιερών του Θεού, παρ΄ημίν Παναθηναλιοις το έλαιον εκ της μορίας».
Αλήθεια πόσοι αθλητές διαθέτουν σήμερα όλα τα παραπάνω;
Πόσο ανιδιοτελής είναι η συμμετοχή των σημερινών αθλητών- όλων των αθλημάτων- στους διάφορους αγώνες;
Ο καθένας από μας σίγουρα είναι σε θέση να αριθμήσει πολλές περιπτώσεις περί του αντιθέτου, Μέχρι και σε απεργίες είχαν κατέβει για τα «δεδουλεμένα». Αν μιλήσουμε για τα τον χορό των εκατυμμυρίων που παίζονται στις μεταγραφικές περιόδους, τα παχυλά μηνιάτικα, τα μπόνους και τα έσοδα από τις διαφημίσεις –ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία του σώματος βάζουν διαφημίσεις οι αθλητές θα χάσουμε τον λογαριασμό που ούτε ο οικονομικός εγκέφαλος του Αλογοσκούφη δεν θα θα μπορέσει να βγάλει άκρη.
Προσωπικά πιστεύω πως το μεγαλείο του αθλητισμού φάνηκε στην προσπάθεια και στον τερματισμό της μαραθωνοδρόμου Αντερσεν στους Ολυμπιακούς του Λος Αντζελες και αξίζει, όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, να δείχνουν συχνά την προσπάθεια της αυτή στους αθλητές τους.



Και ας μη ξεχνάμε πως,
-Ο αθλητισμός είναι πράξη αυτογνωσίας, δάσκαλος της ομαδικότητας, της πειθαρχημένης δύναμης, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της άμμιλας.
-Είναι το βασικό μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων, των χωρών, των πόλεων, των εθνών, των ΛΑΩΝ.
-Είναι μέσο συναδέλφωσης, συνεργασίας, ειρήνης.
-Ο αθλητισμός ως συστατικό στοιχείο της ζωής μας, αλλά και του πολιτισμού μας, είναι αναγκαίο να μετασχηματίζει κριτικές και μαχόμενες συνειδήσεις.
-Να αναδεικνύει Δημοκρατικά πρότυπα και αυτόνομες σχέσεις συμμετοχής και ΟΧΙ να αλλοιώνει συνειδήσεις, να φθείρει αξίες και να καθηλώνει αναζητήσεις.
Είναι με δύο λέξεις ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ.
-Ενας τρόπος ζωής που όταν τον ακολουθείς σωστά δεν πρόκειται να πέσεις στη παγίδα του εφήμερου ευδαιμονισμού και των «παραδείσων» της ηρωίνης, της κοκαϊνης, του LSD, του ΕΚΣΤΑΣΗΣ, των άλλων παραισθησιογόνων ουσιών, που δυστυχώς καθημερινά χτυπάνε την πόρτα μας. Ούτε καν των αναβολικών που έχουν μπει για τα καλά και στον Ελληνικό αθλητισμό.

Ενα κανόνι κατά της φωτιάς στα αζήτητα;

Αναμοχλεύοντας το αρχείο μου για να μην πιάσει ......κοριούς βρήκα ένα ρεπορτάζ του "ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ" της Κυριακής 4 Νοεμβρίου 2007 σχετικά με το "όπλο"κατά της φωτιάς που κατασκεύασε ο κ. Βασίλης Στενός και που για να παρακάμψει τη γραφειοκρατία το κατέβασε για να το παρουσιάσει απευθείας στον πρωθυπουργό. Αλλά καλύτερα να διαβάσετε οι ίδιοι το σχετικό ρεπορτάζ. Ελπίζω να το κατάφερα στο σκανάρισμα.

Αλήθεια τι έγινε αυτή η εφεύρεση; Δεν νοιάστηκε κανένας αρμόδιος; Πάσα πληροφορία δεκτή. Δεν το ψάχνουνε λιγάκι το πράγμα.

Ο ΟΠΑΠ στηρίζει τον (ποιον;) αθλητισμό

Για ποιον αθλητισμό θα μου πείτε νοιάζεται. Για τον αθλητισμό των ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ. Τα κύταρα και οι κυψέλες του αθλητισμού ας πάνε να .......κουρεύονται.

Αλλη φορά θα ασχοληθώ με το θέμα.

Απλά σήμερα το πρωί που έκανα τον .....περίπατό μου στο ......υπερπέραν βρήκα τα στοιχεία για να απαντήσω σε ένα παιδί που με ρωτούσε "που τα βρίσκουν τόσα πολλά λεφτά και αγοράζουν παίκτες οι μεγάλες ομάδες". Φιλαράκο δημοσιεύω ιδού που τα βρίσκουν τα ευρουλάκια. Οσο για το σύλλογο του χωριού σου που θα παίξεις μπάλα,όπως μου είπες, θα το ρίξει το προεδρείο στη ζητιανιά. Δημάρχους θα αρακαλέσει, αντιδημάρχους,βουλευτές θα φιλήσει τα χέρια και εν ανάγκη και τα πόδια, και θα δώσουν υπόσχεση ότι στις επόμενες εκλογές θα τους ψηφίσουν, καμιά λαχειοφόρο αγορά θα κάνουν με κατσικάκια ή ψαράκια ή γουρουνάκια,και τελευταία με πετρέλαιο για να σου αγοράσουν φανέλα και παπούτσια.

Ιδού η απάντηση φιλαράκο.

Από το "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

Και το "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" 27/7/08 έκανε αναφορά για "τριάκοντα αργύρια" σε ότι αφορά τη σύλληψη του Σερβοβόσνιου ηγέτη Ράντοβαν Κάρατζιτς.

Για του λόγου του αληθές φωτοτυπία του τίτλου του δημοσιεύματος.

Μάθε παιδί μου.......... τόπι

Σιγά το ποσό!!!!!! Κάπου 11.500 ψωροευρουλάκια τη μέρα!!!! Μεροκάματο είναι αυτό;;;; Ούτε 480 ευρώ την ώρα; Μη λέμε και ότι θέλουμε. Ζεις με τέτοιο μεροκάματο; ΄
Οχι τίποτα άλλο αλλά με τέτοια μεροκάματα μην εκπλαγούμαι αν καμία μέρα δούμε στουσ δρόμους με πλακάτ τίποτα δοιηκητάδες ΔΕΚΟ να ζητούν αύξηση.
Πόσο είπατε ότι παίρνει μεροκάματο ο εργάτης; Φωνάξτε το δυνατά να το ακούσει και ο Αλογοσκούφης.

Αν θ΄άλλαζα την πατρίδα μου......(*)

Αν θ’ άλλαζα την πατρίδα μου
θα διάλεγα την Ελλάδα.
Αδελφοί μου Έλληνες,
εγώ δεν γνωρίζω τη θάλασσα, τις πόλεις σας,
τη μουσική σας, τα γράμματά σας, τη θεολογία σας.
Ξέρω όμως την ψυχή σας.
Κι η ψυχή σας ευωδιάζει από το παλτό που φοράω,
από το κασκόλ και τα γάντια που μου στείλατε
από τα παπούτσια που φοράω,
από το τετράδιο που τα μικρά μου μυστικά γράφω
με το μολύβι. Κι αυτά τα δυό δικά σας δώρα είναι.
Η ψυχή σας ευωδιάζει ψωμί.
Τα δώρα σας φθάσανε σε μένα, την Ελένη Μίσεβιτς,
που έμεινα χωρίς πατέρα, χωρίς σπίτι,
χωρίς πατρίδα, χωρίς χαρά.
Τα πάντα μου τα πήρε ο πόλεμος, αυτός ο τρισκατάρατος.
Άκουσα ότι έχετε ωραίες εκκλησίες που προσεύχεσθε στο Θεό.
Κι οι δικές μας εκκλησίες είναι όμορφες.
Γνωρίζω πως κι εσείς προσεύχεσθε με τον ίδιο τρόπο,
όπως κι εμείς:
-Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Η Εκκλησία σας είναι η Εκκλησία μου.
Η προσευχή σας είναι προσευχή μου.
Η πίστη σας είναι πίστη μου.
Είναι πολύς καιρός, σχεδόν κάθε νύχτα
που ονειρεύομαι την πατρίδα μου...
Βλέπω το σπίτι μου, που πρωτοπερπάτησα.
Όμως δεν βλέπω το λιβάδι, που έπαιζα με τ’ αρνάκια.
Δεν βλέπω το πηγάδι, που η μάνα μας έβγαζε νερό.
Δεν βλέπω τη φωλιά του πουλιού στα κλαδιά του δέντρου
μπροστά στο σπίτι μας
Όλα είναι κατεστραμμένα, γκρεμισμένα....
Δεν έχω τους συμμαθητές μου, τους συνομηλίκους μου.
Δεν έχω την Ντάνιτσα, την Μίλιτσα, τον Μπόσκο, τον Στογιάν..
Τους έσφαξαν και είναι χωριστά.
Δεν ξέρω αν θα βρω ποτέ τους τάφους τους ν’ ανάψω ένα κεράκι.
Αν δεν έφευγα από την πατρίδα μου,
από την Ερζεγοβίνη μου,
θα είχαν κι εμένα σκοτώσει
και την μητέρα μου και τον αδελφό μου,
όπως σκότωσαν χιλιάδες άλλους.
Τις τους έφταιγε η Ντάνιτσα, η Μίλιτσα, ο Μπόσκο, ο Στογιάν;
Το μόνο τους φταίξιμο ήταν που λέγονταν Σέρβοι
και που ανήκαν στην ορθόδοξη πίστη.
Την πατρίδα μου την έχω στα όνειρά μου
και την Ελλάδα στην καρδιά μου.
Προσεύχομαι κάθε πρωί και κάθε βράδυ,
«Θεέ μου, δώσε στον αγαπημένο μου αδελφό λαό,
υγεία και δύναμη ν’ αντέξει κάθε πειρασμό».
Τα Χριστούγεννα τρώγοντας τα γλυκά που τους στείλατε εσείς,
με ρώταγαν τα παιδιά, που δεν πάνε ακόμα σχολείο:
«Πού είναι η Ελλάδα»;
Εγώ ξέρω ότι η Ελλάδα είναι κάπου στο Νότο,
αλλά η καρδιά μου σκίρτησε και τους απάντησα:
«Η Ελλάδα είναι στην καρδιά μου».
Αν θα άλλαζα πατρίδα, θα διάλεγα την Ελλάδα.
Γιατί ότι είναι δικό μου ανήκει σ’ αυτήν:
Η πίστη μου, η αγάπη μου, η ελπίδα μου!...
-----------------------------------------------------

(*) Της Ελένης Μίτσεβιτς.
Η Ελένη Μίτσεβιτς –όταν έγραψε αυτό το ποίημα - ήταν 14 χρόνων, από την Ερζεγοβίνη,
προσφυγόπουλο στο Βελιγράδι, και το είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα «ΝΕΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑΣ»- δημοσιεύθηκε στο φύλλο 9 (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1996)- ο πατέρας Αθανάσιος Τσιαούσης, εφημέριος τότε, στον Βατοπέδι Χαλκιδικής

Αφιερωμένο – και αυτό όπως και οι φωτογραφίες του προηγούμενου σημειώματος μου, που και εκείνες τις είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα ο παπά-Θανάσης, σ’ όλους αυτούς που κλίνουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους στα εγκλήματα που κάνανε οι «απελευθερωτές» του Σέρβικου λαού.