Η αντίστροφη μέτρηση για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου άρχισε με γοργό ρυθμό. Σχεδόν όλες οι Ολυμπιακές Επιτροπές, όλων των κρατών έχουν καταρτίσει τις ομάδες που θα εκπροσωπήσουν τις χώρες τους. Κάτι τελευταίες …..πινελιές έχουν μείνει ακόμα και όλοι στη μάχη.
Οι λέξεις ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ όλο και περισσότερο μπαίνουν καθημερινά στο λεξιλόγιο μας. Δυστυχώς όλα αυτά σήμερα σημαίνουν ΧΡΗΜΑ και ΜΟΝΟ ΧΡΗΜΑ.
Όμως τι είναι ΟΛΥΜΠΊΣΜΟΣ; Ποια ήταν η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ; Τι έπρεπε να έχει κάποιος για να πάρει μέρος στους αγώνες;
Αναμνηστικό μετάλλιο των Ολυμπιακών αγώνων του 1896Ας τα δούμε πολύ σύντομα τα στοιχεία αυτά.
ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ: Είναι μια γενική έννοια, μια φιλοσοφία που τείνει να συγκεντρώσει σαν σε φωτεινή δέσμη τις αρχές που συντελούν στην τελειοποίηση του ανθρώπου. Αποβλέπει στην καθολική διαπαιδαγώγηση του ατόμου ώστε, αναπτύσσοντας αρμονικά τις πνευματικές, σωματικές και ηθικές του δυνάμεις, να αγγίζει το ιδανικό της «καλοκαγαθίας» των αρχαίων Ελλήνων. Είναι σύνθεση των βασικών αξιών και ιδανικών κάθε οργανωμένου κοινωνικού συνόλου, μεταφερομένη μέσω της Ολυμπιακής κίνησης, στοιχείο συνένωσης και συναδέλφωσης των κοινωνιών. Έρχεται δε, ως φιλοσοφία, να καλύψει τα οράματα για την ΕΙΡΗΝΗ και συμφιλίωση των λαών.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ: Είναι η «καλοκαγαθία» που αν την αναλύσουμε θα δούμε ότι εκφράζει την αρτιότητα, την ωραιότητα, την αρμονία, την ευρυθμία και γενικά τη δύναμη, στοιχεία ισοδύναμα, αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους που οδηγούν το άτομο στην τελειοποίηση, δηλαδή στην προσέγγιση προς το «αίτιον» δηλαδή το Θεό. Είναι η αγωνιστική διάθεση, η ευγένεια, ο ιπποτισμός.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΠΡΕΠΕ να διαθέτει όλα τα παραπάνω για να δαμάσει την ανταρσία της φύσης και να οδηγήσει το «ΟΛΟΝ» του στην «ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΩΗΝ». Να βιώσει τον σεβασμό, την επιμέλεια, την ηθική διαβίωση, την αξία του αντιπάλου, την υπακοή στους έχοντες μεγαλύτερη γνώση και εμπειρία. Να βιώσει το Ολυμπιακό Δίκαιο που εμπεριέχει όλες τις ακατάλυτες αξίες της ζωής.
ΕΠΡΕΠΕ ΑΚΟΜΑ:
«Να γυμναστεί τουλάχιστον 10 μήνες νωρίτερα, να μην είχε χαρακτηριστεί ως άτιμος, ιερόσυλος, ρίψασπις, τρέσσας, κλέπτης, να μην είχε διαπράξει έγκλημα, να ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, να μην είχε ασεβήσει κατά ιερέων και βωμών».
Μόνον αν είχε όλα τα παραπάνω μπορούσε να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες και κατ΄ επέκταση σε όλους τους άλλους αγώνες που γινότανε στις πόλεις της αρχαίας Ελλάδας, αγώνες που τους διέκρινε η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ.
«Ουκ επί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται αλλά περί αρετής…..», αφού ήταν κοινωνικό βίωμα ότι «η αρετή ουκ εκ χρημάτων γίγνεται».
Να πως περιγράφει την ανιδιοτέλεια ο Σόλωνας στην προσπάθεια του να εμφυσήσει στον βάρβαρον Ανάχαρσιν την Ολυμπιακή αγωγή: «Ολυμπίασιν μεν στέφανος, Ισθμοί εκ πίτυος, εν Νεμέα σε σελίνων, Πυθοί μήλα των ιερών του Θεού, παρ΄ημίν Παναθηναλιοις το έλαιον εκ της μορίας».
Αλήθεια πόσοι αθλητές διαθέτουν σήμερα όλα τα παραπάνω;
Πόσο ανιδιοτελής είναι η συμμετοχή των σημερινών αθλητών- όλων των αθλημάτων- στους διάφορους αγώνες;
Ο καθένας από μας σίγουρα είναι σε θέση να αριθμήσει πολλές περιπτώσεις περί του αντιθέτου, Μέχρι και σε απεργίες είχαν κατέβει για τα «δεδουλεμένα». Αν μιλήσουμε για τα τον χορό των εκατυμμυρίων που παίζονται στις μεταγραφικές περιόδους, τα παχυλά μηνιάτικα, τα μπόνους και τα έσοδα από τις διαφημίσεις –ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία του σώματος βάζουν διαφημίσεις οι αθλητές θα χάσουμε τον λογαριασμό που ούτε ο οικονομικός εγκέφαλος του Αλογοσκούφη δεν θα θα μπορέσει να βγάλει άκρη.
Προσωπικά πιστεύω πως το μεγαλείο του αθλητισμού φάνηκε στην προσπάθεια και στον τερματισμό της μαραθωνοδρόμου Αντερσεν στους Ολυμπιακούς του Λος Αντζελες και αξίζει, όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, να δείχνουν συχνά την προσπάθεια της αυτή στους αθλητές τους.
Και ας μη ξεχνάμε πως,
-Ο αθλητισμός είναι πράξη αυτογνωσίας, δάσκαλος της ομαδικότητας, της πειθαρχημένης δύναμης, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της άμμιλας.
-Είναι το βασικό μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων, των χωρών, των πόλεων, των εθνών, των ΛΑΩΝ.
-Είναι μέσο συναδέλφωσης, συνεργασίας, ειρήνης.
-Ο αθλητισμός ως συστατικό στοιχείο της ζωής μας, αλλά και του πολιτισμού μας, είναι αναγκαίο να μετασχηματίζει κριτικές και μαχόμενες συνειδήσεις.
-Να αναδεικνύει Δημοκρατικά πρότυπα και αυτόνομες σχέσεις συμμετοχής και ΟΧΙ να αλλοιώνει συνειδήσεις, να φθείρει αξίες και να καθηλώνει αναζητήσεις.
Είναι με δύο λέξεις ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ.
-Ενας τρόπος ζωής που όταν τον ακολουθείς σωστά δεν πρόκειται να πέσεις στη παγίδα του εφήμερου ευδαιμονισμού και των «παραδείσων» της ηρωίνης, της κοκαϊνης, του LSD, του ΕΚΣΤΑΣΗΣ, των άλλων παραισθησιογόνων ουσιών, που δυστυχώς καθημερινά χτυπάνε την πόρτα μας. Ούτε καν των αναβολικών που έχουν μπει για τα καλά και στον Ελληνικό αθλητισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου