Μύρο σα φρέσκο κλαρί
από δαμάσκηνα σε μια στρλατα,
τα φιλιά της ζάχαρης στα δόντια,
οι ζωτικές στάλες που γλυστρ΄΄ανε
στα δάκτυλα,
ο γλυκός ερωτικός λοβός,
τ΄αλώνια, οι αχυρώνες, οι κρυφές
προκλητικές γωνιές του μεγάλου σπιτιού,
τα στρώματα που τα κοιμήθηκαν άλλοτε,
η ανερεύνητη χλωρή κοιλάδα
που την κοιτάς ψηλά
μεσ΄απ΄το κρυφό γυιαλί:
η εφηβεία ολόκληρη που βρέχεται και φλέγεται,
σα λάμπα χυμένη στη βροχή.
(*)Pablo Neruda (cando general)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου