Άραγε υπάρχει, όντως, αληθινή φιλία;
Από το παραπεταμένο αναγνωστικό της α΄ γυμνασίου, και
μάλιστα το πρώτο πρώτο μάθημα – πριν από πάρα πολλές δεκαετίες- όταν μαθαίναμε
να μπουσουλάμε στην αρχαία μας ελληνική γλώσσα, κάτι για τη φιλία
Πιστεύω
τω φίλω.
Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις.
Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει.
Τοις των φίλων λόγοις αεί πιστεύομεν.
Ει κινδυνεύετε, ω φίλοι, τους των ανθρώπων τρόπους γιγνώσκετε.
Οι μεν γαρ άπιστοι φίλοι ού μετέχουσι του κινδύνου, οι δε πιστοί συνκινδυνεύουσι τοις φίλοις.
Πιστοίς φίλοις μάλλον ή χρυσώ και αργύρω πιστεύομεν.
Οι αγαθοί άνθρωποι και εν κινδύνοις αεί αγαθόν έχουσι θυμόν. Τω γαρ θεώ πιστεύουσιν.
Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει.
Τοις των φίλων λόγοις αεί πιστεύομεν.
Ει κινδυνεύετε, ω φίλοι, τους των ανθρώπων τρόπους γιγνώσκετε.
Οι μεν γαρ άπιστοι φίλοι ού μετέχουσι του κινδύνου, οι δε πιστοί συνκινδυνεύουσι τοις φίλοις.
Πιστοίς φίλοις μάλλον ή χρυσώ και αργύρω πιστεύομεν.
Οι αγαθοί άνθρωποι και εν κινδύνοις αεί αγαθόν έχουσι θυμόν. Τω γαρ θεώ πιστεύουσιν.
Ώ φίλε, ο θεός τους αγαθούς ανθρώπους ού λείπει. Πολλοί άνθρωποι τω πλούτω
μάλλον ή τω θεώ πιστεύουσι.
Αφιερωμένο με πολύ πολύ αγάπη στους: mimi - αυτός σίγουρα θα το διαβάσει- στον nikita και στον mounikaka, μπας και μπορέσουν κάποτε να ξανά βρεθούνε και οι 4 μαζί έστω και για έναν καφέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου