Επί τέλους δικαίωση

Πάνε χρόνια που ένας φίλος καθηγητής μετά από πολλά χρόνια στην αναμονή διορίστηκε.
Και διορίστηκε κάπου στα βόρεια του  Νομού Κιλκίς.
Ως εδώ καλά, σε ότι αφορά τον διορισμό.

Έλα όμως που η γυναίκα του ήταν διορισμένη στα Χανιά.
Η κόρη στο Πανεπιστήμιο στο Ρέθυμνο.
Στο σπίτι μια μάνα κατάκοιτη.
Και δυο μικρά παιδιά σχολείο.
Και αναγκαστικά να πηγαινοέρχεται -1,5 ώρα συν 1,5 ώρα- για να βρίσκεται κοντά στα παιδιά και στη μάνα.
Και το ΔΙΚΑΙΟΝ κράτος ούτε μια μικρή κίνηση.
Να   εγκρίνει  έστω τη μεταγραφή της κόρης στη Θεσσαλονίκη.
Πάνω από όλα το γράμμα του Νόμου
Ευτυχώς η σύζυγος , λόγω μορίων , πήρε μετάθεση και λόγω πολλών κενών διορίστηκε στο χωριό της και έτσι τα ΤΡΙΑ νοικοκυριά γίνανε δυο.
Αλλά οι 3 ώρες πήγαινε έλα παρέμειναν.
Ευτυχώς στις χθεσινές μεταθέσεις πήρε μετάθεση για Χαλκιδική και ελπίζουμε να πρυτανεύσει η λογική και λόγω του ότι στο χωριό του υπάρχει κενή θέση καθηγητού της ειδικότητας του να μετατεθεί και στο χωριό του.
Κατά τα άλλα ήρθες φίλε πιο κοντά μας και να μας έρθεις ακόμα κοντά.
 ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ