«Κάπου κάποιος θεός πεθαίνει» (Μάλλον κάθε μέρα)

Καλημέρα σας. Δυο πένθη σε μία μέρα.

Στην Παλαιστίνη οι Ισραηλινοί πραγματοποιούν Γενοκτονία. Των Παλαιστινίων. Συστηματικώς. Από το 1948. Εχουν εκδιώξει εκατομμύρια ψυχές απ’ τα σπίτια τους κι έχουν δολοφονήσει εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές και αμάχους. Για αυτούς τους τελευταίους

μαχητές (στρατιωτικούς) - αμάχους (πολίτες), ο δυτικός τρόπος πολέμου από γενέσεώς του ουδέποτε έκανε διακρίσεις. Τους εξόντωνε το ίδιο,αναλόγως των σχεδιασμών. Κι αν μου βρείτε έναν έστω πόλεμο δυτικού τύπου που να μην εξόντωσε έως αφάνισε αμάχους, γράψτε μου να τον μάθω κι εγώ. Το Ισραήλ όμως

όχι μόνον μετέρχεται αυτόν τον τύπο πολέμου στα άκρα τουσκοτώνοντας γυναίκες, παιδιά, γέροντες αδιακρίτως, αλλά το κάνει καισυστηματικώς, διότι η εξάλειψη των Παλαιστινίων απ’ τα εδάφη τους είναιστρατηγικός στόχος της πολιτικής του. Κι έτσι από το 1948 και πέρα, κάθε λίγο και λιγάκι το Ισραήλ «χτυπάει». Μια ματιά στον χάρτη της περιοχής

και διαπιστώνει κανείς ότι η βίαιη συρρίκνωση των Παλαιστινίων (και της γης τους) είναι εξωφρενική. Και κατά τούτο οι Ισραηλινοί διαπράττουνγενοκτονία κατά το πρότυπο των Τούρκων εναντίον των Αρμενίων και τωνΕλλήνων, όσον και κατά το πρότυπο των Ναζί κατά των Εβραίων.

Αναίσχυντοι οι Ισραηλινοί, σήμερα κάνουν εναντίον τωνΠαλαιστινίων ό,τι έκαναν εναντίον των παππούδων τους και των πατεράδων τους οι Ναζιστές.

Η μόνη άμυνα που προβάλλει το Ισραήλ και τα ανά τον κόσμο εβραϊκά λόμπυ εναντίον αυτής της διαπίστωσης είναι η άνευ προηγουμένου ιδεολογική(κι όχι μόνον) τρομοκρατία. Με τη ρετσινιά του αντισημιτισμού προσπαθούν να εξουδετερώσουν κάθε κριτική εναντίον των εγκλημάτων που συστηματικώς διαπράττουν και της γενοκτονίας που εξίσου συστηματικώς διεκπεραιώνουν.Μόνον που η προπαγάνδα τους

δεν είναι πλέον τόσον αποτελεσματική. Αν συνέκρινε κανείς παλαιότερα τις θηριωδίες των Ναζί εναντίον των Εβραίων με τις θηριωδίες τωνΙσραηλινών εναντίον των Παλαιστινίων, έβαζε το κεφάλι του στον ντορβά. Πλήθος σμπίροι, παπαγαλάκια και πράκτορες της Μοσάντ, ευγενικές ΜΚΟ και απλοί αγνοί ηλίθιοι έπεφταν να τον φάνε. Κι ορισμένους τους έτρωγαν. Σήμερα

το πράγμα έχει αποκατασταθεί στις πραγματικές του διαστάσεις. Το Ισραήλ κατηγορείται και ελέγχεται από όλο και περισσότερες δυτικές εφημερίδες, κόμματα, καθώς και από ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης, ακριβώς για αυτό που κάνει: μια χιτλερικού τύπου,συνειδητή και προγραμματισμένη γενοκτονία.

Επιμένοντας σ’ αυτήν τη στρατηγική το Ισραήλ προκαλεί τη μοίρα του. Δεν μπορεί ένας ανειρήνευτος αγώνας να διαρκεί επ’ άπειρον. Οσα ερείσματα κι αν έχει το Ισραήλ μέσα στον αραβικό κόσμο, όση υποστήριξη κι αν έχει απ’ τις ΗΠΑ και τα εβραϊκά λόμπυ, όσες συμμαχίες (ή λυκοσυμμαχίες) κι αν στήνει με κράτη ή άλλες δυνάμεις της περιοχής, στην πρώτη γεωπολιτική «στραβή» θα φάει το κεφάλι του. Ολοι οι έως εσχάτων πόλεμοι αυτό το αποτέλεσμα είχαν. Και το Ισραήλ έχει οδηγήσει τον πόλεμο στα έσχατα. Τον έχει κάνει «τρόπο ζωής» για τον λαό του και τρόπο θανάτου για όσους έχει προγράψει. Ακριβώς όπως έκαμαν οι Ναζί.

Το Ισραήλ σκοτώνει ανθρώπους λες και ψεκάζει κουνούπια. Και το κάνει αυτό συνεχώς (με υφέσεις και εξάρσεις) εδώ και πάνω από 60 χρόνια. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, αν εξαιρέσουμε τον Εκατονταετή Πόλεμο - τον έναν και μοναδικό πόλεμο στην Ευρώπη που η κλίμακά του υπήρξε ανάλογη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Δεύτερου.

Οι Ισραηλινοί (πολυβασανισμένος λαός οι Εβραίοι και αρχαιότατος) ξέρουν από ιστορία (όπως και οι Αμερικανοί, τουλάχιστον κατά τον πυρήνα της ελίτ που τους κυβερνά). Μόνον λοιπόν αν προσβλέπουν σε ένα (μάλιστα γενικευμένο) ναζιστικό μέλλον, έχει λογική (απεχθή μεν, αλλά λογική) η πολιτική τους. Της γενοκτονίας, των εποικισμών, της πολεμικής οικονομίας και τουδιαρκούς πολέμου. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα λάβουν τη μάχαιρα που δίδουν.

Οσο για το δεύτερο πένθος, το δικό μας πένθος, κι αυτό απλώνεται. Σε πολλά σπίτια, σε κάθε δωμάτιο κατοικεί ο φόβος. Στην κρεβατοκάμαρα, στην κουζίνα, στο καθιστικό. Ο φόβος κι όλος ο υπόλοιπος συρφετός των φαντασμάτων - μία να σε γραπώνει η αγωνία, μια να σε ρουφάει η απελπισία. Ο πληθυσμός έπεσε πάλι κάτω απ’ τα 11 εκατομμύρια, το προσδόκιμο ζωής μειώθηκεκαι η κρίση σκοτώνει καρδιές και σθένος σαν κακιά αρρώστια.

Οσοι δεν δουλεύουν εξοντώνονται. Κι όσοι δουλεύουν, δουλεύουν μεεξοντωτικούς ρυθμούς. Ενα απ’ τα μεγαλύτερα όπλα για την αποβλάκωση των ανθρώπων που διαθέτει το σύστημα είναι η ίδια η λειτουργία του 24 ώρες το 24ωρο. Οταν σε κρατάει απασχολημένον με τη σκλαβιά σου - όχι μόνον τις ώρες δουλειάς, αλλά όλες! Οταν όλη σου η ζωή έχει γίνει ένα διαρκές μέτρημαυποχρεώσεων, χρεών, φόρων, ένα διαρκές «βγαίνω δεν βγαίνω» που σου καίει την ψυχή, τότε

για γενοκτονία ζωής πρόκειται...

enikos-stathis