Το ΠΑΜΕ σχετικά με την ανακοίνωση της ΟΚΕ

Η ΟΚΕ, ένα εργαλείο που φτιάχτηκε για να προωθεί τον κοινωνικό διάλογο και να γνωμοδοτεί δήθεν με επιστημονικό τρόπο για τη σφαγή των εργατικών-λαικων δικαιωμάτων, θεωρεί πως το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση αλλά παράλληλα πρέπει να αποσυρθεί η διάταξη που βάζει κλιμακωτές αυξήσεις στους μισθούς και να αφεθούν οι βιομήχανοι και η μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου να αποφασίζουν οι ίδιοι για το ύψος των κατώτατων αποδοχών.

Το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρεται σε αποκατάσταση των απωλειών ούτε δυναμώνει το πλέγμα προστασίας των ΣΣΕ. Παραπέμπει τις αυξήσεις των μισθών στο μέλλον και σταδιακά αλλά και με τη σύμφωνη απόφαση των μεγαλοεργοδοτών. Οι εργοδοτικές οργανώσεις όμως φανέρωσαν ήδη τις προθέσεις τους καθώς στις χθεσινές συζητήσεις με τις Ομοσπονδίες  Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών και Τύπου – Χάρτου για την υπογραφή κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αναφέρθηκαν σε νομοθετικό κενό και ουσιαστικά ζήτησαν "να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις από το μηδέν", με βάση διαπραγμάτευσης την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση των 586 ευρώ. Αμφισβητούν δηλαδή στην πράξη ακόμα και τα ψίχουλα που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο της συγκυβέρνησης.

Σε απλή γλώσσα κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία λένε «ξεχάστε τις απώλειες που είχατε τα προηγούμενα χρόνια», οι οποίες έγιναν κέρδη και προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων αγγίζοντας αθροιστικά το ποσό των 14 δισ. ευρώ και ελάτε να συμφωνήσουμε σε ένα νέο πλαίσιο όπου θα υπάρχουν τυπικά συλλογικές συμβάσεις αλλά οι εργοδότες δε θα είναι υποχρεωμένοι να τις τηρούν και κυρίως η διαπραγμάτευση θα ξεκινά από το άθλιο καθεστώς των 586 ευρώ που νομοθετικά παραμένει ανέγγιχτο. Παράλληλα οι ευέλικτες μορφές εργασίας που οδηγούν σήμερα χιλιάδες εργαζόμενους να έχουν μισθούς των 200 και 300 ευρώ, θα παραμένουν κορώνα στις εργασιακές σχέσεις.

Αυτό είναι το «σύγχρονο μοντέλο» στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό που συμφωνήσαν ήδη με την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ, η συγκυβέρνηση και οι δανειστές (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ). Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συγκαλυμμένη ένταση της εκμετάλλευσης όπου όλοι οι νόμοι που έθιξαν τα μισθολογικά, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, θα παραμένουν σε ισχύ και παράλληλα με νέα μέτρα θα δυναμώνει το υπάρχον αντεργατικό οπλοστάσιο.

Αυτό που θέλουν είναι εργάτες φτηνούς που θα δουλεύουν με εργασιακές σχέσεις ζούγκλας χωρίς δικαιώματα, φτηνά εξαρτήματα στις μηχανές τους, που θα πληρώνονται με ψίχουλα όπως και όποτε θέλουν.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρακολουθούν το παιχνίδι που παίζεται πάνω στις πλάτες τους, παθητικά. Να απαιτήσουν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ την αποκατάσταση των απωλειών από τα πλήγματα που δεχτήκαν τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσουν άμεση επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, άμεση επαναφορά του κατωτέρου μισθού με νομοθετική ρύθμιση στα 751 ευρώ και αποκατάσταση των κλαδικών συμβάσεων στα επίπεδα του 2009.

Απαιτείται σύγκρουση με τη μεγαλοεργοδοσία στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν στην κυβέρνηση και στα μεγάλα λόγια καθώς στην πράξη αποδεικνύεται πως η κατάθεση ελπίδας στο παιχνίδι των κυβερνητικών εναλλαγών, δε φέρνει πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα. Η κυβέρνηση υποσχόταν ελάχιστα ψίχουλα και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων. Όμως όλοι παραμένουν εδώ βοηθώντας τη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου να ξεσαλώνει. Οι δήθεν κόκκινες γραμμές αποδεικνύονται αόρατες. Όσο περισσότερος χρόνος δίνεται τόσο χαμηλότερα θα ξεκινούν οι διεκδικήσεις μας στο μέλλον.

Μόνο το εργατικό-λαικο κίνημα με την οργάνωση και τους αγώνες του μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση που παραμένει ισχυρή και πρόκειται να οξυνθεί ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα.

Στις 11 Ιούνη κάθε πόλη να τρανταχτεί από τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων και των συνδικάτων προετοιμάζοντας το έδαφος για πανελλαδική-πανεργατική απεργία. Να πούμε όχι στο συμβιβασμό με την ανέχεια, την εξαθλίωση, την παγίωση της φτώχειας, να πούμε όχι στις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες. Να δυναμώσει η πίεση στη μεγαλοεργοδοσία και την κυβέρνηση για αυξήσεις παντού!