Η κάνναβη ως ψυχοτρόπος ουσία δεν είναι απαλλαγμένη από κινδύνους.

Επιστημονική παρέμβαση του ΚΕΘΕΑ για την κάνναβη

Ένα στα 9 άτομα που δοκιμάζουν κάνναβη αναπτύσσουν εξάρτηση από αυτήν. Στους εφήβους η αναλογία είναι 1 προς 6. Στην Ευρώπη η κάνναβη είναι η ουσία για την οποία ζητούν θεραπεία όσοι έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα, δηλαδή για 8 στα 10 άτομα κάτω των 20 ετών. Όπως κάθε ψυχοτρόπος ουσία, η κάνναβη μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση.

Μπροστά στη συζήτηση που έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα για την αποποινικοποίηση της κάνναβης, το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων παρεμβαίνει παραθέτοντας μια σειρά επιστημονικών δεδομένων για την ίδια την κάνναβη, καθώς και στοιχεία από τη μακρά διεθνή εμπειρία για το ζήτημα. Ενδεικτικά αναφέρει το ΚΕΘΕΑ:

«Είναι γνωστό ότι παράγοντες όπως η διαθεσιμότητα, η προσβασιμότητα και η κοινωνική αποδοχή μιας ουσίας αυξάνουν την κατανάλωσή της. Αλλαγές στο νομικό πλαίσιο που διέπει την κάνναβη μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν τα πρότυπα χρήσης του πληθυσμού και ιδίως τους εφήβους και τους νέους.

Η κάνναβη ως ψυχοτρόπος ουσία δεν είναι απαλλαγμένη από κινδύνους. Αλλοιώνει την αντίληψη, επηρεάζει την προσοχή, την κρίση, την ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων, τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τη μάθηση και τις εκπαιδευτικές επιδόσεις. Έχει συνδεθεί με προβλήματα σχέσεων, ανεργία και έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή. Η χρήση της επιβαρύνει τους πνεύμονες περισσότερο από το τσιγάρο και έχει σχετιστεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, με σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές, όπως ψυχωσικά επεισόδια, σχιζοφρένια και κατάθλιψη.

Αρκετά στοιχεία δείχνουν ότι όσο πιο νωρίς αρχίζει η χρήση κάνναβης τόσο πιο αρνητικά είναι τα αποτελέσματα στην ψυχική υγεία και τη γνωστική ανάπτυξη, πιθανότατα επειδή η εφηβεία αποτελεί μια κρίσιμη φάση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, κατά την οποία αυτός είναι πιο ευάλωτος στις τοξικές ουσίες».

Το τελευταίο διάστημα, οι υπερασπιστές της αποποινικοποίησης της κάνναβης βάζουν μπροστά και τη φαρμακευτική χρήση της. Απαντώντας σ' αυτό το ΚΕΘΕΑ υπογραμμίζει: «Οσον αφορά τη φαρμακευτική χρήση της κάνναβης θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να εξεταστεί για ορισμένες κατηγορίες ασθενών, ωστόσο, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τη νομιμοποίηση της ουσίας».

Και καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση στην Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης, όπου αυξάνεται η ένδεια και η κοινωνική αποστέρηση, το ζήτημα των ημερών στην πολιτική για τα ναρκωτικά δεν θα έπρεπε να είναι νομιμοποίηση ή μη της κάνναβης, αλλά η δημιουργία ενός δικτύου φροντίδας για τους εξαρτημένους και η ενίσχυση της πρόληψης στους νέους που έρχονται αντιμέτωποι με την ανεργία, την οικονομική δυσχέρεια και την έλλειψη προοπτικών».

ΠΗΓΗ