Μια ανοιχτή επιστολή στον Υπάτιο

Αγαπητέ Υπάτιε διαβάζω σε αναρτήσεις πως θέλεις να στήσεις ανδριάντα στην αδικοχαμένη γυναίκα σου στο αγγελούδι σου.

Το είδες και από μόνος σου πως μια Ελλάδα ολόκληρη, και όχι μόνο, στάθηκε και στέκεται δίπλα σου στον μεγάλο σου πόνο. Όλοι αυτοί σε κάποια άκρη της καρδίας τους έχουν κάνει τον ανδριάντα των αδικοχαμένων σου. Μέσα στην καρδιά σου, αγαπητέ Υπάτιε χτίσε κι εσύ αυτόν ανδριάντα.
Το αρχαίον "το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην" μην επιτρέψεις να σε κυριεύσει.

Αυτό που πας να κάνεις - αν καλά διαβάσαμε - είναι μεγαλομανία, και ΟΛΟΙ αυτοί που σήμερα είναι διπλά σου, γι αυτήν την μεγαλομανία σου, θα βρεθούν απέναντι.

Θα σε θυμήσω αυτό που έχει γράψει ο μεγάλος Ρώσσος συγγραφέας Λέων Τολστόι

"Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν."

Και μια ρήση από την Ηρόδοτο.

"Ου γαρ εά φρονέειν μέγα ο Θεός άλλον ή εαυτόν."
Δ.Ξ.Σ.