Ο Τρύγος του Tseliga

Ο Ποιητής μας Βασίλης Πιπιλιάρης, που βοήθησε κι αυτός στον τρύγο μου. μου αφιέρωσε το παρακάτω ποίημα 

 (ο τίτλος δικός μου)

Δεν ξέραν τι φορτιά σταφύλια θα μαζέψουν

μα πέσαν με τα μούτρα, μη χάσουν το μεθύσι.

Το σόι ολόκληρο σκυφτό, δίχως μιλιά

τα τσαμπιά έκοβε και τα κοφίνια γέμιζε.

Λόρτος εκείνος, βόλτες έκοβε ανάμεσα στους τράφους

απογοήτευση τον έφερνε το λίγο μπερεκέτι.

Η χρονιά λιψή, τα βαρέλια  μισογεμάτα

με κέφι και ζάλη δεν θα βγαινε η χρόνια.

Μονολογούσε που δεν πρόλαβε να επέμβει πάνω στο κλίμα

και του ΄φυγε η χρονιά, πάντα θέλει το κατώι του γεμάτο

νάχει ούλα τα καλά, χειμώνας θάρθει κι απέναντι 

μόνο οι Αγιανάργυροι θα του κάνουν συντροφιά

Άρχισε να βαραίνει, τον ζόρισε η χρονιά

το σώμα δεν ακούει όπως πρώτα στα παλιά

-Τι την θέλεις την τόση την δουλειά;

πότε θα ξεκουραστείς εφέντη;

Άκουγε μια φωνή να του λέει

από μέσα μεριά!!!!!!

Στον φίλο μου τον Τάκη

που δείχνει ότι δεν χαμπαριάζει τίποτα

κι εγώ πολύ τον εκτιμώ

Υπογραφή