Η επίκαιρη ερώτηση του ΚΚΕ για την κατάσταση στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση και η συζήτηση της στη βουλή

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

Θ΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ

ΙΗ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΒ΄

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

Η ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Προχωράμε στη συζήτηση της τρίτης με αριθμό 71/7-10-2019 επίκαιρης ερώτησης του πρώτου κύκλου του Βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Ιωάννη Δελή προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, με θέμα: «Η κατάσταση στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση».

Κύριε Δελή, έχετε δύο λεπτά στη διάθεσή σας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρία Υπουργέ, για τα παιδιά με αναπηρίες, για τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες κάθε χρόνο, ξέρετε, υπάρχει μια επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα. Ανοίγουν μεν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη, αλλά για τα παιδιά αυτά τα μαθήματα δεν ξεκινούν. Μιλώ για τα μαθήματα που έχουν ανάγκη αυτά τα παιδιά. Αυτή είναι η απαράδεκτη διαχρονική «κανονικότητα» της ειδικής αγωγής και αυτή δυστυχώς επαναλαμβάνεται και φέτος.

Βρισκόμαστε πια στον δεύτερο μήνα λειτουργίας των σχολείων, αλλά η ειδική αγωγή ακόμα να λειτουργήσει όπως πρέπει. Συγκεκριμένα, κανένα ειδικό σχολείο δεν άνοιξε σε πλήρη λειτουργία, καθώς ήταν μεγάλες οι ελλείψεις σε προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων. Ακόμα, όμως, και τώρα που μιλάμε καταγράφονται σημαντικές ελλείψεις προσωπικού σε όλο το φάσμα των ειδικών δομών -στα ειδικά σχολεία, στα τμήματα ένταξης, στην παράλληλη στήριξη- και είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι αρκετά δρομολόγια για τη μεταφορά, για την πρόσβαση αυτών των παιδιών στις ειδικές δομές δεν έχουν καν ξεκινήσει. Φυσικά, αυτό έχει ως αποτέλεσμα είτε να στοιβάζονται μαθητές στις ειδικές δομές –ειδικά σχολεία κ.λπ.- χωρίς να παίρνουν φυσικά την αναγκαία στήριξη που χρειάζονται είτε, το χειρότερο, να μένουν στο σπίτι τους.

Κάθε χρόνο, δηλαδή, τα ίδια και χειρότερα, κυρία Υπουργέ. Η τόσο αναγκαία για τα παιδιά αυτά εκπαιδευτική στήριξη δίνεται καθυστερημένα είτε ελλιπώς και υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις τέτοιων παιδιών που περνάν και μια ολόκληρη σχολική χρονιά χωρίς να πάρουν την παραμικρή επιστημονική και παιδαγωγική βοήθεια από το κράτος. Με αυτά και με αυτά βεβαίως οι γονείς αυτών των παιδιών, που ανεβαίνουν κάθε μέρα τον δικό τους Γολγοθά έτσι κι αλλιώς, προσπαθούν να καλύψουν αυτά τα κενά -όσοι μπορούν βέβαια, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα- προσλαμβάνοντας με δικά τους έξοδα ιδιωτική παράλληλη στήριξη για το παιδί τους, ενώ το απόγευμα συνεχίζουν αυτόν τον δαπανηρό μαραθώνιο για να καλύψουν τα κενά του κατά τα άλλα δημόσιου σχολείου.

Δεν θέλουμε να μας πείτε πάλι -σας προκαταλαμβάνουμε λιγάκι- γι’ αυτούς τους τεσσερισήμισι χιλιάδες διορισμούς στην ειδική αγωγή. Κάντε τους επιτέλους και ας μην μιλήσουμε πια γι’ αυτό. Βαρεθήκαμε να το ακούμε επί δύο, τρία χρόνια από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους ας γίνουν και ας είναι μία σταγόνα -τέτοια είναι, μία σταγόνα- στην έρημο των τεράστιων ελλείψεων της ειδικής αγωγής. Αυτά που θέλουμε να σας ρωτήσουμε δεν είναι μόνο ερωτήματα, κυρία Υπουργέ, είναι και βασικά αιτήματα ταυτόχρονα για τα παιδιά της ειδικής αγωγής και τις οικογένειές τους βεβαίως.

Κατ’ αρχάς, πότε θα γίνει –εμείς λέμε να γίνει τώρα- η μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, βεβαίως με ταυτόχρονη ίδρυση νέων δομών ειδικής αγωγής; Και είναι χιλιάδες αυτοί οι εκπαιδευτικοί στην ειδική αγωγή. Να επιχειρηματολογήσω τώρα για την ανάγκη του μόνιμου προσωπικού στην ειδική αγωγή, νομίζω ότι δεν το χρειάζεστε.

Όλοι καταλαβαίνουν τη μεγάλη σημασία που έχει για την ανάπτυξη αυτών των παιδιών η μόνιμη σχέση του παιδαγωγού μαζί τους.

Και βεβαίως, ρωτούμε πότε θα γίνουν επιτέλους επαρκείς δημόσιες δομές πρώιμης διάγνωσης και έγκαιρης παρέμβασης -το ένα, βεβαίως, εξαρτάται από το άλλο- για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη, μια διάγνωση βεβαίως και μια δημόσια δομή η οποία και θα διαπιστώνει και θα καταγράφει και θα εντάσσει τα παιδιά στις δομές εκείνες που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Και εμείς ευχαριστούμε.

Θα απαντήσει η Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Σοφία Ζαχαράκη.

Κυρία Ζαχαράκη, έχετε τρία λεπτά στη διάθεσή σας.

ΣΟΦΙΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ (Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε Δελή, ευχαριστώ για την ευκαιρία να απαντήσω σε αυτό το οποίο μπορεί να σας φανεί επαναλαμβανόμενο, αλλά χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή περιμένουν την απάντηση ως προς αυτό. Ναι, θα αναφερθώ και στους τεσσερισήμισι χιλιάδες διορισμούς. Μπορεί να μη σας αρέσει ως θέμα, όμως υποχρεούμαι και θέλω να το κάνω.

Επειδή ένιωσα ότι σας κουράζει η συνεχής αναφορά, θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου κουραστική. Θα σας πω κάτι το οποίο είναι, επίσης, πολύ σημαντικό. Για την Κυβέρνηση αυτή και προεκλογικά, αλλά κυρίως μετεκλογικά το ζήτημα της ειδικής αγωγής με μια ολοκληρωμένη στρατηγική για άτομα με αναπηρία είναι πρώτιστης σημασίας και όχι μόνο, ξέρετε, από την ίδρυση της συγκεκριμένης ομάδος εργασίας που θα εργαστεί για τα ζητήματα ατόμων με αναπηρία -μάλιστα, είναι στο επίπεδο του Πρωθυπουργού, είναι δηλαδή στο επίπεδο λήψης πολύ κεντρικής απόφασης- αλλά και επιμέρους στρατηγικές ανά Υπουργείο οι οποίες ξετυλίγονται και σήμερα είμαι εδώ για να απαντήσω για τα ζητήματα του Υπουργείου Παιδείας.

Εμείς, λοιπόν, παραμένουμε συνεπείς στο πολιτικό μας πρόγραμμα προτεραιοποίησης στα θέματα αντιμετώπισης των ζητημάτων των παιδιών -από τη στιγμή που μιλούμε για το Παιδείας- με αναπηρία και με ειδικές ανάγκες.

Κατά προτεραιότητα, λοιπόν, προχωρήσαμε στην πρόσληψη αναπληρωτών. Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι στηρίζουν το δημόσιο σύστημα τόσα χρόνια, οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι και φέτος ενημερώθηκαν έγκαιρα για το πού θα πάνε, σύμφωνα με το ήδη ανακοινωμένο χρονοδιάγραμμα που είχαμε πει στις 5 Σεπτεμβρίου, η πρώτη ημερομηνία με προτεραιοποίηση στους αναπληρωτές μας στην ειδική αγωγή, με δεύτερη φάση αναπληρωτών μέσα στον μήνα Σεπτέμβρη, με μόλις προχθεσινή φάση τοποθέτησης συγκεκριμένου αριθμού ατόμων που δεν είχαν αναλάβει υπηρεσία -αρνήθηκαν υπηρεσία- αναπληρωτών. Το κάναμε άμεσα.

Έχετε δίκιο. Πρέπει να γνωρίζουν πολύ νωρίς και θα προχωρήσουμε και σε τρίτη φάση πρόσληψης αναπληρωτών για τα κενά τα οποία αυτή τη στιγμή έχουμε ζητήσει από τις αρμόδιες διευθύνσεις μας -και τις περιφερειακές διευθύνσεις- ανά την Ελλάδα, έτσι ώστε να μπορέσουμε έγκυρα και έγκαιρα να ανταποκριθούμε σε αυτές τις ανάγκες.

Αν με ρωτάτε αν είναι ικανοποιητικό το να προσλαμβάνονται οι αναπληρωτές ή να το μαθαίνουν στις 5 Σεπτεμβρίου, σας λέω ότι μακάρι να μπορέσουμε να πετύχουμε επίσπευση αυτού του χρόνου για αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι παίρνουν την οικογένεια και πηγαίνουν σε έναν τόπο κοντινό ή μακρινό να υπηρετήσουν τη δημόσια εκπαίδευση.

Θα επανέλθω, όμως, σε αυτό και θα τοποθετηθώ αυτή τη στιγμή στο ζήτημα ήδη διαγωνισμού για τα τεσσεράμισι χιλιάδες άτομα, που είναι πολύ σημαντικό, κύριε Δελή, το ότι θα προσληφθούν, θα διοριστούν. Είναι μια πρωτοβουλία η οποία δεν ήταν της Νέας Δημοκρατίας. Εμείς είχαμε τις αντιρρήσεις μας ως προς την προκήρυξη, όμως δεσμευτήκαμε ότι θα τελειώσει αυτός ο διαγωνισμός τον οποίο βρήκαμε να τρέχει με πάρα πολλές εκκρεμότητες.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, ήδη σε συνεννόηση με τον ΑΣΕΠ -γιατί εκεί είναι η αξιολόγηση των πινάκων- ζητούμε την επίσπευση στη διαδικασία. Έχει ήδη βγει το αποτέλεσμα της πρώτης προκήρυξης, προχωράει το αποτέλεσμα της δεύτερης προκήρυξης και ευελπιστούμε και ζητούμε μέχρι το τέλος του χρόνου να τελειώσει αυτό το ζήτημα διορισμών. Οι αναπληρωτές μας που υπηρετούν στα σχολεία και στις δομές ειδικής αγωγής θα ολοκληρώσουν όλη τη χρονιά την υπηρεσία τους και θα τοποθετηθούν και οι άνθρωποι οι οποίοι θα διοριστούν, αν δεν είναι ήδη οι ίδιοι.

Είναι πολύ σημαντικά αυτά τα πράγματα, κύριε Δελή.

Επίσης, οφείλω να ανακοινώσω για να ενημερωθεί το Κοινοβούλιο ότι η αναγκαία κατανομή ανάμεσα στις βαθμίδες, που δεν είχε γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση, θα ανακοινωθεί με κοινή υπουργική απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών και του Παιδείας και αμέσως μετά, η κατανομή αυτή θα επιβεβαιωθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών. Όλα αυτά επίκεινται. Είναι σημαντικό για κάποιον ο οποίος παρακολουθεί τη διαδικασία.

Εγώ, λοιπόν, επαναλαμβάνω ότι είναι σημαντικό το ότι θα γίνουν έστω και αυτοί οι διορισμοί. Είναι πολύ σημαντικοί για αυτή τη μόνιμη σχέση που είπατε και εσείς ότι πρέπει να έχει το παιδί με τον εκπαιδευτικό του. Θα ήθελα, όμως, να σας δώσω και ένα άλλο στοιχείο, που νομίζω ότι είναι σημαντικό. Είναι συγκριτικό με το πόσα άτομα έχουν προσληφθεί αναπληρωτές ως ειδικό εκπαιδευτικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό.

Σας δίνω, λοιπόν, ένα στοιχείο για τα ΚΕΣΥ. Στα ΚΕΣΥ, λοιπόν, πέρυσι προσελήφθησαν τριακόσια εξήντα ένα άτομα. Φέτος, οι πιστώσεις είναι για πεντακόσια δεκαπέντε άτομα. Συνολικά σε αυτά τα άτομα που σας είπα, στους αναπληρωτές, πέρυσι προσελήφθησαν δύο χιλιάδες τετρακόσια πενήντα οκτώ άτομα και φέτος θα πάνε στους στα δύο χιλιάδες οκτακόσια δεκαπέντε.

Στην πρώτη φάση αναπληρωτών, κύριε Δελή, προσελήφθησαν πάνω από δώδεκα χιλιάδες άτομα στην ειδική αγωγή. Ναι, λοιπόν, υπάρχει αλλαγή. Δεν υπάρχει μια κατάσταση την οποία θέλετε να παρουσιάσετε, η οποία βαίνει κατιούσα από χρονιά σε χρονιά.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)

Υπάρχουν, προφανώς, παραινέσεις και συμβουλές τις οποίες θα λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν ως προς την ολοκλήρωση διαδικασιών και το νομικό πλαίσιο για την ειδική αγωγή, αλλά συγγνώμη κύριε Δελή, εγώ δεν θα δεχθώ ότι αυτή η κατάσταση βαίνει προς μια κατάσταση που δεν είμαστε υπερήφανοι. Βάζουμε όλοι τα δυνατά μας έτσι ώστε να υπάρχει η αυτονόητη παρουσία του κράτους δίπλα στο παιδί, δίπλα στον εκπαιδευτικό, δίπλα στην οικογένεια, η οποία πράγματι θέλει την ειδική μέριμνα να είναι εκεί, το κράτος είναι εκεί. Μακάρι να μπορέσουμε να βρούμε τον τρόπο έτσι ώστε αυτό να ενισχυθεί.

Δεν ξέρω εάν ο χρόνος… Ήδη νομίζω ότι έχω υπερβεί…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Πέρασε ο χρόνος.

ΣΟΦΙΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ (Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θέλω να απαντήσω και για τα θέματα μεταφοράς και δομών. Φαντάζομαι ότι θα το θέσετε εκ νέου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Μπορείτε να το κάνετε στη δευτερολογία σας.

Κύριε Δελή, έχετε τον λόγο για τρία λεπτά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Δεν αποφύγατε ούτε εσείς τον πειρασμό, κυρία Υπουργέ -εκπροσωπώντας, βεβαίως, την Κυβέρνησή σας- να συγκρίνεστε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τα ίδια έκαναν, άλλωστε και εκείνες. Συγκρίνονταν με τις προηγούμενες από αυτές. Πρέπει να καταλάβετε, όμως, ότι συγκρίνεστε και κρίνεστε με βάση τις ανάγκες που γεννάει η πραγματικότητα και εκεί η βαθμολογία που παίρνει και η δική σας Κυβέρνηση είναι πάρα πολύ χαμηλή.

Για να μη λέτε ότι εμείς είμαστε αντίθετοι με τους διορισμούς, το ΚΚΕ μιλάει για τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών. Θα είναι αντίθετο με τους διορισμούς τεσσεράμισι χιλιάδων; Αν είναι δυνατόν! Φυσικά και να γίνουν αυτοί οι διορισμοί. Έπρεπε ήδη να έχουν γίνει. Καθυστερούν, όμως! Γι’ αυτό σας είπαμε να μη μας το ξαναπείτε, έχουμε βαρεθεί να το ακούμε. Κάντε τους. Έπρεπε ήδη να έχουν γίνει.

Σχετικά με τα ζητήματα που έθεσα με την ερώτησή μου νομίζω ότι επιμελώς αποφύγατε να απαντήσατε ή μάλλον, απαντήσατε στο ζήτημα της μονιμοποίησης των αναπληρωτών.

Αν η έννοια του αναπληρωτή είναι μια βάρβαρη εργασιακή σχέση -βάρβαρη είναι αυτή η εργασιακή σχέση- για τα παιδιά της ειδικής αγωγής έχει μια ακόμη πιο βάρβαρη συνέπεια.

Ένα παιδί με αυτισμό, κυρία Ζαχαράκη, δεν μπορεί να αλλάζει δάσκαλο κάθε μερικούς μήνες. Είναι εγκληματικό αυτό που γίνεται. Επιτέλους, δηλαδή! Δεν μπορεί να κάνουμε τόσες χιλιάδες προσλήψεις στην ειδική αγωγή, τόσες χιλιάδες αναπληρωτές περισσότερους από τους προηγούμενους.

Αν για μας η έννοια της μονιμότητας είναι, βεβαίως, βασικό στοιχείο μιας ανθρώπινης κοινωνίας, μιας δίκαιης κοινωνίας, για τα παιδιά της ειδικής αγωγής νομίζω ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Προχωρώ. Θα θέλαμε πραγματικά να σας θέσουμε ορισμένα ερωτήματα σε σχέση με την υπολειτουργία και τις ελλείψεις των ειδικών σχολείων. Είπαμε στην ερώτησή μας ότι δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα ειδικό σχολείο που να είναι αυτή τη στιγμή σε πλήρη λειτουργία, με όλο το προσωπικό του και με το εκπαιδευτικό και με το ειδικό επιστημονικό και με το ειδικό βοηθητικό. Δεν υπάρχει ούτε ένα σχολείο.

Αν έχετε αντίθετη άποψη, να την ακούσουμε και να μας πείτε ποιο είναι αυτό το σχολείο. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις. Αυτή η ελλιπής στελέχωση των ειδικών σχολείων οδηγεί, βεβαίως και στην ελλιπή τους λειτουργία. Σκεφτείτε άραγε τι σημαίνει σε ένα ειδικό σχολείο να λείπει ένας ψυχολόγος ή να λείπει ένας λογοθεραπευτής, ένας εργοθεραπευτής, ένας παιδοψυχίατρος, τι σημαίνει να λείπει ένας ειδικός βοηθός για ένα παιδί που έχει σοβαρά κινητικά προβλήματα ή μια βαριά νοητική υστέρηση. Ποιος θα εξυπηρετήσει αυτό το παιδί;

Αυτά τα παιδιά τις περισσότερες φορές λόγω της έλλειψης αυτών των ειδικοτήτων, η οποία έλλειψη -μιλώ για το ειδικό επιστημονικό και το ειδικό βοηθητικό- είναι πάνω από χίλιες πεντακόσιες αυτή τη στιγμή που μιλούμε σε όλη τη χώρα, κρατά τα παιδιά αυτά στο σπίτι τους, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους γονείς τους και τις οικογένειές τους.

Προχωρώ. Τι σημαίνει αυτή έλλειψη λογοθεραπευτών, φυσιοθεραπευτών; Ότι το απόγευμα -και εδώ ζητώ την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε, είναι εξαιρετικό σοβαρό το ζήτημα και ευαίσθητο- οι γονείς αυτοί -κάθε απόγευμα, κυρία Ζαχαράκη- μπαίνουν σε έναν μαραθώνιο και τρέχουν από το ένα ιδιωτικό κέντρο στο άλλο για να πληρώσουν λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές.

Ξεπαραδιάζονται, κυριολεκτικά, μέσα στο άγχος, προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους, γιατί έχουν φροντίσει οι κυβερνήσεις –και η δική σας, βεβαίως, η οποία συνεχίζει αυτήν την πολιτική- να τα κόψουν αυτά, διότι θεωρούνται κόστος, δαπάνη για το κράτος, γι’ αυτό το κράτος που δίνει τόσα λεφτά, πληρώνει πλουσιοπάροχα –τα «μπράβο» παίρνουμε από τον Τραμπ- όταν είναι για τις δαπάνες του ΝΑΤΟ. Εκεί περνάτε τον πήχυ, είναι πάνω από 4 δισεκατομμύρια. Όταν είναι, όμως, για τα παιδιά, εκεί πέρα μας κάνουν οι τσιγκουνιές.

Όσον αφορά το ζήτημα της μεταφοράς, δεν ξέρω πόσοι βεβαίως γνωρίζουν ότι το σύστημα μεταφοράς αυτών των παιδιών στα σχολεία έχει στην ουσία ιδιωτικοποιηθεί. Το έχουν αναλάβει πρακτορεία και γίνονται διαγωνισμοί. Μιλάμε για πρακτορεία με μεγάλα τουριστικά λεωφορεία που πολλές φορές δεν μπορούν να μπουν σε στενά μεγάλων πόλεων, όπως είναι της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, με συνέπεια οι γονείς ή οι παππούδες αυτών των παιδιών να περπατάνε και ένα και δύο χιλιόμετρα για να τα πάνε από εκεί που περνά το λεωφορείο.

Ας μη μιλήσουμε, μάλιστα, για τους άγονους διαγωνισμούς των ταξί! Πέρυσι είχαμε ένα παιδί στον Άγιο Αθανάσιο της Θεσσαλονίκης που λόγω έλλειψης μεταφορικού μέσου δεν πήγε ποτέ στο ειδικό σχολείο, το οποίο πραγματικά ήταν στολίδι. Ήταν καινούργιο το ειδικό σχολείο, αλλά για το παιδί αυτό δεν έλεγε τίποτα!

Προχωρώ παραπέρα. Στο ζήτημα της μεταφοράς –και θα ήθελα να ακούσω και τη γνώμη σας- δεν είναι να υπάρχει ένα απλό μεταφορικό μέσο γι’ αυτά τα παιδιά. Ξέρετε, η μεταφορά αυτών των παιδιών συνιστά και είδος εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το παιδί με αυτισμό το σκαλοπάτι στο λεωφορείο με το σκαλοπάτι στο σχολείο θα το αντιμετωπίσει το ίδιο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία, όμως, οι άνθρωποι που θα είναι εκεί, στο λεωφορείο να ξέρουν. Και δεν έχουμε τίποτα με αυτούς που είναι τώρα, γιατί οι άνθρωποι πολύ απλά δεν γνωρίζουν. Γι’ αυτό μιλάμε εμείς για ένα δημόσιο σύστημα μεταφοράς αυτών των παιδιών, όπου θα ξέρουν και όλοι αυτοί, όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί, το πώς να συμπεριφέρονται σ' αυτά τα παιδιά, τις ανάγκες που έχουν αυτά τα παιδιά.

Τέλος, ας μη μιλήσουμε για την αθλιότητα –γιατί αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει- της στέγασης των ειδικών σχολείων. Ποιας στέγασης, δηλαδή; Αν υπάρχει σχολική «αστεγία» στην ειδική αγωγή είναι ο ορισμός της: παλαιά κτήρια, προκάτ αίθουσες, αίθουσες όπως να’ ναι και όπου να’ ναι, που περισσεύουν σε δημοτικά σχολεία. Αυτή είναι η κατάσταση.

Τέλος, κυρία Υπουργέ, θα θέλαμε να μας πείτε πόσα είναι τα αδιάγνωστα παιδιά, αν έχετε μία εικόνα εσείς ως Υπουργείο. Πόσα είναι τα διαγνωσμένα παιδιά, τα καταγεγραμμένα δηλαδή, τα οποία δεν πηγαίνουν αυτή τη στιγμή στο σχολείο, γιατί υπάρχουν και είναι πολλά και τι επιπτώσεις έχει –και βάζω ένα γενικότερο ζήτημα τώρα- αυτή η ασυνέχεια, κυρία Ζαχαράκη, στην ειδική αγωγή; Ξέρετε, αν υπάρχει μια σχολική διαρροή «Α» στην κλασική εκπαίδευση, στην ειδική αγωγή υπάρχει πολύ μεγάλη σχολική διαρροή ανάμεσα στο δημοτικό και στη δευτεροβάθμια ειδική εκπαίδευση. Γιατί, άραγε; Πού πηγαίνουν αυτά τα παιδιά; Τι γίνονται; Αλήθεια, μετά τη δευτεροβάθμια ειδική αγωγή, τα ειδικά εκπαιδευτικά επαγγελματικά κέντρα, κλπ, τι γίνεται με αυτά τα παιδιά; Έχουν καμιά πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην παραγωγή, όπως λέτε; Για να μιλήσουμε τώρα για τους παιδικούς σταθμούς που έχουν ανάγκη αυτά τα παιδιά! Αυτά είναι άπιαστα όνειρα ακόμα και για να τα συζητάμε ή για τις μεταδευτεροβάθμιες, μεταλυκειακές ειδικές δομές!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, αν υπάρχουν πολλά κριτήρια σε μια πολιτική, νομίζουμε ότι το κριτήριο αυτού του ζητήματος είναι κριτήριο και μέτρο της ανθρωπιάς μιας πολιτικής –είτε κυβερνητικής- και είναι και μέτρο ανθρωπιάς μιας κοινωνίας ανάλογα με το πώς έχει αυτή οργανωθεί.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Ευχαριστούμε.

Κυρία Ζαχαράκη, ορίστε, έχετε τον λόγο για τρία λεπτά.

ΣΟΦΙΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ (Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ πολύ.

Κύριε Δελή, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι η αγωνία είναι έκδηλη και ειλικρινής, μπερδέψατε πολλές αρμοδιότητες πολλών Υπουργείων, πολλών δομών. Αντιλαμβάνομαι ότι θέλατε να κάνετε μια γενικότερη αποτίμηση του θέματος της ειδικής αγωγής. Επειδή, όμως, πρέπει να σας τα βάλω, αν θέλετε, σε μία σειρά, να σας θυμίσω ότι το ζήτημα πρώτα απ' όλα της μεταφοράς των παιδιών δεν είναι ζήτημα του Υπουργείου Παιδείας. Είναι ζήτημα της Αυτοδιοίκησης. Το ξέρετε καλά. Απλώς, αν θέλετε, να το θυμίσω και να το υπενθυμίσω και στο Κοινοβούλιο που το γνωρίζει.

Στα ζητήματα τα οποία προφανώς και έχουμε την καθημερινή συνεργασία, έτσι ώστε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι έχουν προβλεφθεί οι μετακινήσεις, οι μεταφορές, αυτή είναι μια αυτονόητη προϋπόθεση και γίνεται μεταξύ των Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και των αυτοδιοικητικών δομών. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι αυτό είναι θέμα της Αυτοδιοίκησης.

Η Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας στελεχώνει με οδηγούς και συνοδούς πια τα σχολικά λεωφορεία που αποτελούν ιδιοκτησία σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, βάσει άδειας κυκλοφορίας τους. Εκεί, πράγματι –και δεν έχουμε κανένα ζήτημα, δεν μας έχει δηλαδή καταγραφεί κανένα παράπονο ως προς τη λειτουργία και μπορείτε κιόλας να το ελέγξετε- τα είκοσι τέσσερα λεωφορεία τα οποία λειτουργούν ανά την Επικράτεια έχουν ήδη στελεχωθεί με τους οδηγούς και τους συνοδούς. Αυτό σας το λέω ως απαραίτητη διευκρίνιση για το ζήτημα της μεταφοράς.

Βέβαια, πολύ αξιοσημείωτες είναι και οι παρατηρήσεις που κάνατε για το πώς θα πρέπει να είναι το κάθε λεωφορείο, το κάθε όχημα. Πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν και είναι και κάτι το οποίο πρέπει να μεταφέρεται και στους δήμους. Πρέπει, δηλαδή, να μεταφέρονται αυτές οι ειδικές πρόνοιες και ρυθμίσεις που πρέπει να γίνονται στα μεταφορικά μέσα για τα παιδιά της ειδικής αγωγής.

 Αναφορικά με το κτηριακό ζήτημα, εγώ θα σας πω ότι σε συνεργασία με τους δήμους, που και αυτοί έχουν την ευθύνη των κτηριακών υποδομών για τα σχολεία, προσπαθούμε να εντοπίσουμε ανά την Ελλάδα –το έχουμε κάνει με συνεχή έγγραφα από τις αρμόδιες Διευθύνσεις προς τα σχολεία- ακριβώς τα ζητήματα εκεί που βρίσκονται, σε συνεργασία με τους δημάρχους, οι οποίοι ήδη έρχονται οι άνθρωποι με πάρα πολύ ενδιαφέρον και λένε ότι έχουν ζήτημα με τα ειδικά σχολεία.

Σήμερα συζητούσα με τον Δήμαρχο της Ελευσίνας. Ο άνθρωπος ήρθε με πολύ ειλικρινή διάθεση, με ζέση, να συζητήσουμε για το ειδικό σχολείο. Είπαμε ότι την επόμενη χρονιά θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε κι εμείς στα κτηριακά ζητήματα –ξέρετε ότι υπάρχουν αυξημένες ανάγκες, γιατί είναι τα εργαστήρια εκεί - έτσι ώστε να επισπεύσει το τμήμα των κτηριακών υποδομών –αυτή είναι η αρμόδια Υπηρεσία- και τυχόν επιδιορθώσεις, αλλά και ανεύρεση νέων χώρων, για να μπορέσουν να δημιουργηθούν καινούργιες δομές.

Υπάρχουν αιτήματα στο Υπουργείο. Έχετε κάνει και σχετική υποερώτηση, μέσα από την ερώτησή σας, για έγκριση νέων τμημάτων. Τα αξιολογούμε όλα και σε συνεργασία, βέβαια, με τις υπάρχουσες υποδομές. Δεν θα θέλαμε να εγκρίνουμε οτιδήποτε το οποίο να μην έχει την απαραίτητη προϋπόθεση των αξιοπρεπών πραγματικά προϋποθέσεων, ώστε να λειτουργήσει ένα ειδικό σχολείο και, βέβαια, αμέσως μετά θα δούμε και τη στελέχωση με το ανθρώπινο δυναμικό.

Συμφωνούμε, κύριε Δελή. Είμαστε ακριβώς στην ίδια προτεραιοποίηση –θα έλεγα- του κομματιού της ειδικής αγωγής. Εγώ θεωρώ ότι η εικόνα που παρουσιάσατε είναι άδικη και προς τους ανθρώπους οι οποίοι δίνουν το «είναι» τους καθημερινά στην ειδική αγωγή. Επειδή αναφέρατε το ζήτημα του ειδικού εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού, σας έδωσα με στοιχεία την αύξηση των πιστώσεων για τη φετινή χρονιά.

Θα σας δώσω και ένα άλλο στοιχείο, το οποίο αξίζει και το Κοινοβούλιο να το ακούσει και να το αναλογιστεί. Υπέγραψα φέτος πάνω από εξίμισι χιλιάδες εγκρίσεις στα αιτήματα παράλληλης στήριξης. Αυτή, λοιπόν, η στήριξη που δίνεται σε παιδί που βρίσκεται μέσα στην γενική αγωγή και έχει αυτή τη βοήθεια δίπλα του με τον εκπαιδευτικό, αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο με το χρόνο και το Υπουργείο είναι εκεί. Υπέγραψα θετικά στα αιτήματα τα οποία έχουν προκύψει σε όλη τη χώρα.

Με αυτές τις σκέψεις, εγώ επαναλαμβάνω –και κλείνω- ότι προτεραιότητα για μας είναι το πλαίσιο της ειδικής αγωγής, το πλαίσιο μιας εκπαίδευσης, η οποία θα τους συμπεριλαμβάνει όλους και θα δίνει επιλογές σε όλα τα παιδιά, μία ισότητα ευκαιριών, έτσι ώστε να ατονίζουν το μέλλον τους με ελπίδα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Απόστολος Αβδελάς): Κι εμείς ευχαριστούμε.

Σας ακούσαμε με πολύ ενδιαφέρον, γιατί τα λατρεύω αυτά τα παιδιά και όποιος κάνει παρέα μαζί τους, μόνο φίλους έχει, να το ξέρετε.