...Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό....

Η αθάνατη εποποιία της Αντίστασης, που γιορτάζουμε σήμερα (28 Νοέμβρη 2010)- κτήμα για πάντα ολόκληρου του ελληνικού έθνους- σαν λαμπρό οδηγητικό αστέρι, θα σελαγίζει αιώνια, δίπλα στο Μεγάλο Εικοσιένα, στο γαλανό ουρανό της Ιστορίας της πατρίδας μας και θα τον καταυγάζει με το ανέσπερο φως της, δείχνοντας στον κάθε έλληνα αγωνιστή, στον κάθε πατριώτη, στον κάθε δημοκράτη το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, στο δρόμο που οδηγεί στη Δημοκρατία, στην Εθνική Ανεξαρτησία και στην Κοινωνική πρόοδο.

Ο ανώνυμος έλληνας κατά τη διάρκεια της Αντίστασης του ενάντια στον Γερμανό εισβολέα έγραψε και τραγούδησε όλες τις πτυχές του αγώνα του.

  (Τα τραγούδια  που παραθέτω είναι από το βιβλίο του Κ.ΓΑΖΗ (ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΣΥΛΛΟΓΗ) Εκδόσεις ΔΑΜΙΑΝΟΥ)

ΠΑΙΔΙΑ ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ

-Ξυπνάνε οι σκλάβοι κι εκδίκηση, αίμα
ζητάν στην αντάρα, νικώντας το ψέμα,
τυράννους και βίες, δεσμά ταπεινά
συντρίβουν, στη νέα ζωή π’ αρχινά.

-Η λάβα φουσκώνει, απλώνει, θεριεύει,

γκρεμίζει συθέμελα θρόνους και χλεύη,

σκληρά χτυπημένοι οι μαύροι εχθροί

λυγίζουν και πέφτουν συντρίμμια στη γη.

-Παντού οι εργάτες, αγρότες ξυπνάνε
κι εκδίκηση μ’ αίμα στο αίμα ζητάνε,
για κείνους που πέσαν εκείνοι που ζουν,
το αίμα θυμάτων για πάντα θρηνούν.

-Βελούχι και Γκιώνα βουνά τιμημένα
κι οι δρόμοι της Αθήνας που βάφτηκαν μ’ αίμα
μας δίνουνε θάρρος μας στέλνουν κραυγές
εμπρός επαναστάτες για νίκες λαμπρές.

-Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί

ΕΒΓΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ

-Έβγα μανούλα μ’ να με δεις

και να με καμαρώσεις
το πώς τρομάζω τον οχτρό τους
γερμανοφασίστες,
το πώς φοράω τ’ άρματα
τα σταυροφυσεκλίκια.

Φορώ στραβά το δίκωχο
με του ΕΛΑΣ το στέμμα
και κυνηγώ το φασισμό
τον πνίγω μεσ’ το αίμα.

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ

 

-Εμείς της Ελλάδας τα νειάτα

σκορπάμε το φως του λυτρωμού

φωτιά στου φασισμού τα φουσάτα

τσεκούρι στους προδότες του λαού.

ΕΠΟΝίτες παλληκάρια

τσεκούρι στους προδότες του λαού.

-Ρημάζουν και σφάζουν οι λύκοι

ουρλιάζοντας μας καίνε τα χωριά

απ’ τις φλόγες προβάλει η νίκη

και του λαού η λευτεριά

ΕΠΟΝίτες παλληκάρια

και του λαού η λευτεριά

-Ο ιδρώς μας μεστώνει το στάχυ

γιγάντια τροφή στη νια ζωή

ληστές, λαοπλάνους δε θάχει

ν’ αρπάζουν του αγρότη το ψωμί

ΕΠΟΝίτες παλληκάρια

ν’ αρπάζουν του αγρότη το ψωμί.

-Μια ζωή ζυμωμένη με γέλιο

ειρήνη, σκολειά, πολιτισμό,

η Λαϊκή Δημοκρατία θεμέλιο

στεριώνει το σοσιαλισμό

ΕΠΟΝίτες παλληκάρια

στεριώστε το Σοσιαλισμό.