"Ως εδώ. Φτάνει πια" Αυτή η φωνή χθες έγινε "σύμβολο και παιάνας" και πήγε και στο πιο απόμακρο χωριό της Ελλάδας

Βούλιαξε χθες η Πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα, από τη λαοθάλασσα .

Πήρε ο αέρας την κραυγή αγωνίας  «Ως εδώ, φτάνει πια» που βγήκε από διακόσιες χιλιάδες κοντά στόματα, και αφού …τρύπησε τους  τοίχους της Βουλής, έφτασε στα πέρατα της Ελλάδας. 

 Έφτασε μέχρι εκεί  από  που  ξεκίνησαν οι δεκάδες χιλιάδες ακόμα και από την Παρασκευή , και ακόμα πιο πέρα, για να φτάσουν στην Αθήνα την προκαθορισμένη ώρα.

Και ήταν συγκλονιστικό να βλέπεις  στους …χείμαρρους  που ξεκινούσαν από την πλατεία Καραϊσκάκη, από το Μοναστηράκι, από την Ομόνοια, από την Κάνιγγος, από την πλατεία Εθνικής Αντίστασης,  από την πλατεία Βικτωρίας, από το Πεδίο του Άρεως να ….χύνονται μέσα και τα …ρυάκια από τους  γύρω δρόμους , να γίνονται ποτάμια και όλα αυτά να γίνονται λαοθάλασσα και να πνίγουν την πλατεία Συντάγματος.

Και  ήταν μια πραγματική λαοθάλασσα. Στο χώρο μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη  δεν έπεφτε βελόνα. Κάτω στην πλατεία επίσης , όπου σε υποδέχονταν οι ΑΜΕΑ που με τον τρόπο τους έστελναν  στους 300 του πιο πάνω κτιρίου το μήνυμα πως «ΕΙΜΑΣΤΕ  κι εμείς ΑΝΘΡΩΠΟΙ».

Η αφήγηση  του Μιχάλη, διακόπτει τον ειρμό των σκέψεων σου, σε  συγκλονίζει:

«Είμαι ο Παναγιώτης. Είμαι άνεργος, 36 χρονών, με ένα παιδί 26 μηνών (...) Παίρνω το παιδί και πάω στην εφορία. Ηρθα να σας παραδώσω το παιδί μου. Του πήρατε το γάλα του και το φαΐ του. Πάρτε και το ίδιο να το ταΐσετε.»

Μια ιστορία που σχεδόν όλα  τα ΜΜΕ δεν  την είχαν προβάλει έστω και για λίγο.

Βλέπεται αυτό …πουλούσε.

Αλλά μόνο μια φορά.

Μετά ξεχάστηκε.

Τον πρώτο ρόλο είχαν  οι ντιβερλίγκες του Σαμαρά ανά τας Ευρώπας και τα σουλάτσα του Βενιζέλου  και οι γονυκλισίες τους στην Μέρκελ και στους άλλους πιστωτές μας.

Και όπως περπατάς μέσα στο πλήθος σταματάς, να ακούσεις μια γυναικεία φωνή.

 «……ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που μέναμε μας έδιωξε…. Τώρα πια ζούμε στο αυτοκίνητο. Έχουμε μετατρέψει τα καθίσματα σε κρεβάτια….  Ύπνος στο αυτοκίνητο, διάβασμα στο παρμπρίζ για τα παιδιά, φαγητό από συσσίτιο, με τραπέζι το καπό του αυτοκινήτου…»

Και έρχονται στο νου σου τα εκατοντάδες τέτοια περιστατικά που γεμίζουν το καλάθι της αναλγησίας της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της

Σε λίγο ένας τεντάς, που τον απειλούν πως θα τον  κατασχέσουν τα  2-3 εργαλεία του, στέλνει στον ασφαλιστικό του φορέα το μήνυμα

 «…. Δεν σας κάνω την χάρη να γίνω αυτόχειρας. Θα δουλέψω με τα χέρια μου»

Λίγο μετά μια φωνούλα.

 Ο χαιρετισμός του 16χρονου Αφγανού που έφυγε από την πατρίδα του γιατί δεν ήθελε να πολεμήσει και να σκοτωθεί όπως και ο πατέρα του.

«….Πριν από μέρες άκουσα πως δύο αστυνομικοί έσωσαν δύο σκυλάκια που ήταν κλεισμένα μέσα σ΄ ένα αυτοκίνητο και έκανε πολλή ζέστη. Ενας καλός δικαστής δίκασε αμέσως για βασανισμό τα αφεντικά τους, που ξέχασαν τα σκυλάκια με τόση ζέστη μέσα στο αυτοκίνητο και κινδύνεψαν να πεθάνουν. Χάρηκα για τα σκυλάκια γιατί και εγώ τ' αγαπώ πολύ. Μέσα σ' αυτό το κοντέινερ που είμαι, όμως, κάνει την ίδια ζέστη και νομίζω πως με έχουν ξεχάσει. Σας παρακαλώ, πείτε με και μένα σκύλο. Μπορεί να έλθουν αυτοί οι αστυνομικοί για να με σώσουν και να με πάνε σε γιατρό. Σας παρακαλώ, αφού δεν με θεωρήσατε ποτέ άνθρωπο, θεωρείστε με σκύλο. Κύριε δικαστή είμαι ένα βασανισμένο σκυλί. Βοηθήστε με...».

Και ανατριχιάζεις.

Κι άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι.  (Τόσο τηλεγραφικά που σημείωνες στο χαρτί σου αυτά που άκουγες και η δυσκολία της απομαγνητοφώνησης αφού οι αφηγήσεις μπερδεύονται με τα συνθήματα δε σε βοηθάνε να τα αποδώσεις όσο καλύτερα.)

Και  την ώρα που το μάτι σου ψάχνει να δει  που βρίσκεται και ο  τελευταίος διαδηλωτής   στην οδό Σταδίου, στην Πανεπιστημίου  και στην λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, ακούς από τα μεγάφωνα.

 «Σκέψου: Πώς, ποιοι και με πόσους τρόπους πασχίζουν να σε κρατούν ακίνητο, αμίλητο κι αγέλαστο... Τι κάθεσαι λοιπόν;  …. Τι περιμένεις ; Μην καθυστερείς άλλο περιμένοντας σωτήρες στη Δευτέρα Παρουσία. Μόνος σου θα σωθείς, ενώνοντας εδώ και τώρα τη φωνή και τη γροθιά σου με τους ομοίους σου».

 Και όπως περιφέρεις το βλέμμα σου μέσα στο τεράστιο αυτό πλήθος βλέπεις αντάμα τον  Έβρο  με την Πελοπόννησο.   Χέρι χέρι τη  Μακεδονία με τα νησιά του Αιγαίου. Δίπλα δίπλα τα Δωδεκάνησα με την Θεσσαλία, και την  Κρήτη με τα Επτάνησα, τη Θεσσαλονίκη με την Πάτρα. Και όλοι αυτοί ένα δεμάτι  με την Αθήνα.

Έσμιξε ο εργάτης με τον επιστήμονα, ο φοιτητής , ο σπουδαστής και ο μαθητής με τον καθηγητή και τον δάσκαλο του. Ο αρτιμελής με τους ΑΜΕΑ. Ο αγρότης με τον υπάλληλο.

Έσπασαν τον πέπλο της σιωπής που μέρες τώρα επέβαλαν τα μέσα «ενημέρωσης» και συστρατεύτηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και των πάνω από 1000 σωματείων που τους κάλεσαν.(Αλήθεια πόσα δευτερόλεπτα έδωσαν χθες στον …αέρα ΟΛΑ αυτά τα μέσα στην διαδήλωση αυτή; )

Με βήμα σταθερό, όπως και οι διεκδικήσεις τους. Με τα τραγούδια τους και τα συνθήματά τους. Οπλισμένοι με το δίκιο τους  όρθωσαν το ανάστημά τους στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και διατράνωσαν την απόφασή τους να μην αποδεχτούν να ζήσουν με τα  «ψυχία των πιπόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών»,  και από τα ψίχουλα που τους υπόσχονται από το  «συμπόσιο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Με πίστη στη δύναμή τους, στη δύναμη της λαϊκής πάλης. Με το χαμόγελο και την αισιοδοξία των ανθρώπων του μόχθου, που δίνουν «ζωή» και αξία σε ό,τι πιάνουν στα χέρια τους. Με τη σοφία των δημιουργών. Αλλά και με τη γνώση πως για «να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»!

Και όπως πήγαν συντεταγμένα έτσι και αποχώρησαν και έδωσαν ραντεβού σε νέους αγώνες. Εδωσαν ραντεβού στην πανελλαδική απεργία στις 27 του Νοέμβρη

Εκτενέστερα ρεπορτάζ(*) μπορεί να διαβάσει κανείς στον σημερινό ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, που πραγματικά τυπώθηκε βράδυ Κυριακής. Και το λέμε αυτό γιατί αρκετές κυριακάτικες εφημερίδες τις είδαμε στα διάφορα περίπτερα πακεταρισμένες .

(*)1

(*)2

(*)3

(*)4

(*)5

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΕΔΩ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ (Μόλις τώρα (12.47)την βρήκαμε στον "902" και συμπληρώσαμε την ανάρτηση μας.