Εγκλημα! Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να αποδώσει αυτό που έγινε τη νύχτα της Πέμπτης, λίγο πριν το σχόλασμα της βάρδιας, στο εργοστάσιο του Βελεστίνου της Ελληνικής Χαλυβουργίας, δηλαδή, στου Μάνεση το κάτεργο.
. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που στις 16 Αυγούστου του 2006 χάθηκε ένας εργάτης και τον βρήκαν νεκρό μετά από τρεις μέρες, έτσι χάθηκε το βράδυ της Πέμπτης, 4 Δεκέμβρη 2014, ο Χρήστος Ανεστιάδης, 49 χρόνων και πατέρας δύο παιδιών που μάταια τον περίμεναν εκείνο το βράδυ να γυρίσει σπίτι μετά τη βάρδια. Η βάρδιά του - βάρδια θανάτου - τέλειωσε μισή ώρα νωρίτερα. Στις 9.30 έπεσε μέσα σε μια σκοτεινή δεξαμενή, σ' ένα χώρο που ποτέ δεν πρέπει να πηγαίνει εργάτης ασυνόδευτος. Κανείς από τη διεύθυνση του εργοστασίου δεν τον έψαξε, όταν άργησε να γυρίσει από το πόστο του. Και βρέθηκε τελικά από την πυροσβεστική, νεκρός στη τσιμεντένια δεξαμενή με νερό βάθους τριών περίπου μέτρων που βρίσκεται σε υπόγειο χώρο του εργοστασίου, γιατί ανησύχησε η οικογένειά του όταν άργησε να φτάσει στο σπίτι.
 |
Για «φόνο εκ προμελέτης, με εγκληματικές ελλείψεις σε θέματα ασφαλείας στο χώρο» κάνει λόγο, σε ανακοίνωσή της, η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ, επισημαίνοντας ότι «με το αίμα μας και τη ζωή μας χτίζουν τα πλούτη τους οι βιομήχανοι. Πάνω στο κορμί μας παίζουν με τα μέτρα ασφαλείας και εντατικοποιούν τη δουλειά για να μας στραγγίσουν όσο μπορούν για να βγάλουν κέρδη. Δεν υπάρχει εργάτης στο εργοστάσιο που δεν ξέρει ότι ο συνάδελφός μας δολοφονήθηκε, επειδή ο Μάνεσης έκοψε τα διπλά πόστα και αύξησε τις βάρδιες, μαζί με το να μειώσει τους μισθούς. Αυτή είναι η πληρωμή του στα "καλά παιδιά", που έλεγε ότι είναι οι Χαλυβουργοί του Βόλου, σε αντίθεση με τους αγωνιστές Χαλυβουργούς του Ασπρόπυργου. Είναι βαμμένα με το αίμα του συναδέλφου τα χέρια όλων εκείνων που απαιτούσαν και εκβίαζαν από τους συναδέλφους Χαλυβουργούς την υποταγή τους, λέγοντάς τους ότι το καλό της επιχείρησης είναι και δικό τους καλό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου