48 χρόνια πριν

……..Ξημέρωνε η 21 Απριλίου.

 Μόλις με είχε ξυπνήσει το ραδιόφωνο –ένα jvc γαλάζιο – που με νανούριζε όλη νύχτα. 

Με ξύπνησε όμως διαφορετικά από ότι τις άλλες μέρες. 

Όχι με δημοτικά και ελαφρά τραγούδια αλλά με εμβατήρια.

 Στα σκοτεινά ψάχνω και τον  άλλο σταθμό- δυο «πιάναμε» όλο κι όλο και τα βραδιά τον «ΠΥΡΓΟ» και λίγο με παράσιτα την «ΑΘΗΝΑ». Και εκεί τα ίδια. Εμβατήρια και μέσα-μέσα διαγγέλματα του τύπου «Από τις πρωίας σήμερον αναστέλλονται τα άρθρα τάδε, τάδε, τάδε του συντάγματος.

Ο Πρόεδρος, Τα μέλη, Ο βασιλεύς.
 Και άλλες ατάκες που μετά από 48 χρόνια που να τις θυμηθείς πως ήταν ακριβώς. Δεν χρειάστηκε «λεμόνι στο ξύδι» να καταλάβω τι είχε γίνει. Σηκώθηκα έβαλα τα  «παλιά» τα ρούχα. Ρούχα για να πάω να σκάψω τ΄ αμπέλι που είχα προγραμματίσει  και κατέβηκα στο καμαράκι που κοιμότανε οι γονείς μου με το ραδιόφωνο στο χέρι.

-Δεν θα το πάρεις , μου λέει η μανά μου, το θέλω-νόμισε ότι θα το έπαιρνα στο αμπέλι- και, πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της, δυνάμωσα την ένταση. Με βλέπει κατάματα και ,συνωμοτικά – παλιά Επονίτισσα βλέπεις- μου λέει.

-Κατάλαβες τι έγινε?

-Κατάλαβα τις λέω. Δικτατορία.

-Γρήγορα εξαφάνισε τις εφημερίδες σου, μη μας έρθουν οι χωροφύλακες και σου τις βρούνε ( φύλαγα ταξινωμιμένες τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» του Πουρνάρα και την ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΩΡΑ».)

-Πάω να πάρω τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, τις λέω- πήγαινα κάθε πρωί μήνες τώρα -και την  έπαιρνα παρακολουθώντας, στην αρχή «τη δίκη Λαμπράκη», στη συνέχεια τη δίκη «ΑΣΠΙΔΑ» αλλά και τη προεκλογική περίοδο.

Μέχρι να πάω να την πάρω – δυστυχώς δεν την έχω στο αρχείο μου γιατί το καλοκαίρι του 1989 την πήγα , μαζί με κάτι άλλες εφημερίδες στην ΑΥΡΙΑΝΗ εδώ στη Θεσσαλονίκη και ακόμα δεν μου τις επιστρέψανε- ήδη είχε  δέσει τις εφημερίδες τις είχε βάλει σε ένα τσουβάλι από λιπάσματα  και με το που γύρισα μου λέει: -Γρήγορα τμαριψτις (να τις κρύψω καλά) μη τυχόν και έρθουν εδώ και σου τις βρούνε και θα έχεις κακά ξεμπερδέματα (είπαμε παλιά Επονίτισσα και ήξερε πως υποδεχονταν στις  αστυνομίες τα «μιάσματα». Κάτι που έκανα . Τις τμαριψα στο κατώι και έβαλα και ξύλα επάνω και πολύ αργότερα τις έβγαζα τις «ανέστηνα» τις ξεφύλλιζα  «έπαιρνα τη δόση μου» τις έκρυβα πάλι  μέχρι που τις …..ανέστησα μετά την επιστροφή μου από την Επιστράτευση και τώρα ούτε που θυμάμαι που είναι καταχωνιασμένες.

Δεν έγραφε τίποτα για το πραξηκόπημα. Αν θυμάμαι καλά σε 4ασέλιδο έγραφε: ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Αν τολμούν ας έρθουν να με πάρουν. Υπήρχε σχετικό ρεπορτάζ για την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ».

Πήγα στο αμπέλι αλλά ο νους μου ήταν στο χωριό και στο σπίτι μη και κάνουν πάλι το …..θαύμα τους οι χωροφυλάκοι και πάρουν τον θείο μου-παλιό αντάρτη- για τον …συνήθη τόπο.

Τίποτα απ’ όλα δεν έγινε. Το βράδυ –όπως και όλα τα βράδια μέχρι να πάω φαντάρος αλλά και μετά την απόλυση  μου- αγκαλιά με το ραδιόφωνο και με τα ακουστικά στα αυτιά να ψάχνω για  ΜΟΣΧΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ,ΝΤΟΪΤΣΕ ΒΕΛΛΕ. ΑΛΒΑΝΙΑ,ΙΣΙ ΠΑΡΙ,ΤΙΡΑΝΑ, ΣΟΦΙΑ και όποιον άλλο σταθμό να μαθαίνω νέα.

Τον Αύγουστο στο 9^ο Σ.Π. στην Καλαμάτα ως ΥΕΑ. Αξιωματικός? ( Εδώ γελάνε). Ήρθε ο Σεπτέμβριος. Οι άλλοι φαντάροι φεύγανε για τις μονάδες και εγώ εκεί στην Καλαμάτα μέχρι να πάρω την οριστική ειδικότητα. «ΤΥΦΕΚΙΟΦΟΡΟΣ ΟΠΛΙΤΗΣ».

Πολύ αργότερα θα καταλάβαινα καλά το γιατί , όταν δεν μου έγινε ανανέωση της σύμβασης  μου σε ΔΕΚΟ, όπου είχα προσληφθεί, επειδή ήμουνα  « ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ»

Και ακολούθησε η  εφτάχρονη πορεία, ολόκληρου  του Ελληνικού λαού, μέσα στη ….ΝΥΧΤΑ με τον ….ΓΥΨΟ στα χέρια και στα πόδια, μια πορεία με συλλήψεις, διωγμούς, εκτοπίσεις, δίκες, καταδίκες βασανιστήρια όλων όσων «φιλοξενούνταν” στα κρατητήρια της Ασφάλειας και των κατά τόπους ΕΑΤ-ΕΣΑ και με την νεολαία να  πρωτοστατεί ενάντια στη Χούντα που επεβλήθει με την βοήθεια και τις ευλογίες των ΗΠΑ.

48  χρόνια πριν.

 Λες και ήταν χθες.

Δ.Ξ.Σ.