Κρατούν την παράδοσή τους, τα ήθη και τα έθιμα τους.
Και φέτος παρά το χιονάκι που το πάγωσε ο "βοριάς που τ΄αρνάκια παγώνει",
Χωρίς άλλα σχόλια. Σχολιάστε εσείς, δεν θα σχολιάζω όλο εγώ.
Αξίζουν ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στα πιτσιρίκια που ντύθηκαν γαμπρός, νύφη, κουμπάρα για να γίνει το έθιμο αλλά και στους γονείς τους, που τα επέτρεψαν να ντυθούν,λόγω της παγωνιάς, αλλά και σε όλους όσους αψήφισαν την παγωνιά και έδωσαν κι αυτοί το παρόν.
Το να κάνουμε αναφορά στις παρουσίες και στην προσφορά του κάθε φορές στο έθιμο της "ΚΑΜΗΛΑΣ" σίγουρα θα αδικήσουμε κάποιους γι αυτό θα το αποφύγουμε. Όσοι παρευρέθηκαν και τις δυο μέρες μπορούν να κρίνουν.
Ευχές του χρόνου για καλύτερη διοργάνωση και όπως γράφαμε και χτες η δημοτική αρχή να φροντίσει για την αγορά 2-3 ζουρνάδων να μάθουν να τους παίζουν κάποια παιδιά από την χορωδία-φιλαρμονική έτσι ώστε να διοργανώνουμε το έθιμο με τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
Και κάτι ακόμα. Από ότι μου λέγανε , όταν είμουνα μικρός οι παππούδες της εποχής. την ΚΑΜΗΛΑ την χόρευαν με ντόπια μουσικά όργανα( πρέπει να υπάρχει μια παλιά φωτογραφία με ντόπια μουσικά όργανα). Το νταούλι και κυρίως ο ζουρνάς είναι ξένα όργανα με την τοπική μουσική παράδοση. Το πως και πότε δεν μπορύσαν να μου πουν πως μπήκαν στο έθιμο. Και τα πρώτα χρόνια είχαμε την "ΜΙΚΡΗ ΚΑΜΗΛΑ" την πρωτοχρονιά, και ανήμερα τα Φώτα είχαμε ΔΥΟ ΚΑΜΗΛΕΣ. Ο κάθε μαχαλάς - σκαλιοτάδες, μαζιοτάδες- έκαναν τη δική τους ΚΑΜΗΛΑ και μετά το τελος οι δυο ΚΑΜΗΛΕΣ ...πάλευαν στην πλατεία και η νικήτρια έντυνε τον γαμπρό και η ηττημένη την νύφη.
Μπορούν κάποιοι να βρουν αρνητικά στην όλη διοργάνωση. Πουθενά δεν υπάρχει το τέλειο. Αλλά η συμμετοχή των τριών μικρών παιδιών σήμερα και των άλλων μικρών παιδιών είναι η σπίθα εκείνη που θα κρατήσει άσβεστο το φως της ΕΛΠΙΔΑΣ πως το έθιμο ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ.
Αυτά τα λίγα εν κατακλείδι για να μην ξεχνάμε και τα αρχαία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου