Γαλατσιάνκο μασάλ'

Του παρακάτ΄ΜΑΣΑΛ΄ τ’ άκουσα  η χτες, αλλά δεν συγκράτσα τα ουνόματα. (Στην τύχη το όνομα που θα αναφέρω)

Σκώθκι του προυί η μπαρς η Γιάννης. Σήκουσι κι τα’ ανίψια τ’ , φόρτουσαν τα ιργαλία κι οτ’ άλλου χριάζταν στα γαδούρια και στουν αλουγά και πήγαν  στου χουράφ’ για δλειά.

Μόλις έφτασαν, ξυφόρτουσαν τα σέϊα,  έδισαν τα πράματα να μη φυγν’ και λέει η θειός στα ανίψια.

-Βρείτι έναν καλόν ίσκιο να μη μας βρεί η ήλιος για να αράξουμι.

Βρήκαν μια τρανή καριά με παχύ ίσκιο και ξάπλουσαν.

Αργά τ΄απόγεμα τσ΄βρίκει η ήλιος καθώς έγυρνι και ξύπνησι η ένας η ανηψιος και λέει στον θειό τ’

-Θείου ξύπνα μας βρήκι η ήλιος.

Κι μι κλειστά τα μάτια τουν λεέι:

-Καλά ρε δεν σας είπα να βρείτι έναν  παχύ ίσκιο να μην μας βρεί η ήλιος;