Εν αρχή είναι η τσέπη. Και για τους καπιταλιστές και για τους
εργάτες.
Οσο το σύστημα είναι «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», για τον εργάτη ακόμα και για να πάει στον καφενέ ισχύει το «και η καρέκλα ζητάει λεφτά». Ο εργάτης, δηλαδή, θα 'ναι πάντα στην ανάγκη όσο κι αν ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των καπιταλιστών του λέει «σώπα όπου να 'ναι, χαλαρώνει η θηλιά».
Αντίθετα, για τον καπιταλιστή, όσο διατηρεί την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, παραμένει ισχυρό το «λεφτά υπάρχουν από την εκμετάλλευση των εργατών».
Αυτή είναι η σταθερά που επικρατεί γύρω μας, μια σταθερά που ενισχύθηκε στο έπακρο από το σύνολο των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, με αφορμή και την καπιταλιστική κρίση.
Γι' αυτό, παράλληλα με τα πανηγύρια που προαναγγέλλουν την περίφημη ανάκαμψη, στην πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη καταγράφεται μόνο η μονιμοποίηση της εξαθλίωσης. Πόσο πιο καθαρά να το πουν οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι; Λένε ωμά: Να συνεχιστεί η προσπάθεια για απόλυτα ευέλικτους εργάτες, ζητάνε, δηλαδή, ν' αυξηθεί κι άλλο ο βαθμός εκμετάλλευσης.
Τότε, γιατί σκούζουν οι αναλυτές - διαμορφωτές της περίφημης «κοινής γνώμης» και ζητάνε, δήθεν, χαλάρωση της λιτότητας; Γιατί πολύ απλά διαπιστώνουν ότι καθώς το βαρέλι της εκμετάλλευσης δεν έχει πάτο και η ανάκαμψη σηματοδοτεί παράλληλα σταθεροποίηση της εκμετάλλευσης, υπάρχει ανάγκη να προβάλουν τη «χαλάρωση», όπως στην ιστορία του Χότζα που έβγαλε έξω την κατσίκα, για να γίνουν κοινωνικά αποδεκτά όλα όσα ήδη άγρια έχουν και νομοθετικά κερδίσει................................
........................
Η συνεχεια εδω:
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=29/5/2013&id=14622&pageNo=2&direction=1
Οσο το σύστημα είναι «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», για τον εργάτη ακόμα και για να πάει στον καφενέ ισχύει το «και η καρέκλα ζητάει λεφτά». Ο εργάτης, δηλαδή, θα 'ναι πάντα στην ανάγκη όσο κι αν ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των καπιταλιστών του λέει «σώπα όπου να 'ναι, χαλαρώνει η θηλιά».
Αντίθετα, για τον καπιταλιστή, όσο διατηρεί την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, παραμένει ισχυρό το «λεφτά υπάρχουν από την εκμετάλλευση των εργατών».
Αυτή είναι η σταθερά που επικρατεί γύρω μας, μια σταθερά που ενισχύθηκε στο έπακρο από το σύνολο των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, με αφορμή και την καπιταλιστική κρίση.
Γι' αυτό, παράλληλα με τα πανηγύρια που προαναγγέλλουν την περίφημη ανάκαμψη, στην πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη καταγράφεται μόνο η μονιμοποίηση της εξαθλίωσης. Πόσο πιο καθαρά να το πουν οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι; Λένε ωμά: Να συνεχιστεί η προσπάθεια για απόλυτα ευέλικτους εργάτες, ζητάνε, δηλαδή, ν' αυξηθεί κι άλλο ο βαθμός εκμετάλλευσης.
Τότε, γιατί σκούζουν οι αναλυτές - διαμορφωτές της περίφημης «κοινής γνώμης» και ζητάνε, δήθεν, χαλάρωση της λιτότητας; Γιατί πολύ απλά διαπιστώνουν ότι καθώς το βαρέλι της εκμετάλλευσης δεν έχει πάτο και η ανάκαμψη σηματοδοτεί παράλληλα σταθεροποίηση της εκμετάλλευσης, υπάρχει ανάγκη να προβάλουν τη «χαλάρωση», όπως στην ιστορία του Χότζα που έβγαλε έξω την κατσίκα, για να γίνουν κοινωνικά αποδεκτά όλα όσα ήδη άγρια έχουν και νομοθετικά κερδίσει................................
........................
Η συνεχεια εδω:
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=29/5/2013&id=14622&pageNo=2&direction=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου