Πείνασα... Δίψασα... Γυμνός ήμουν...
34 ... δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,
36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.
37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;
38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;
39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;
40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ δική μας): Το παραπάνω είναι απόσπασμα από την σημερινή ευαγγελική περικοπή
Δυο χιλιάδες χρόνια είναι που ελέχθησαν αυτά τα λόγια. Και είναι ζωντανά και αναλλοίωτα. Σ' αυτή τη γλώσσα, μ' αυτές ακριβώς τις λέξεις που ούτε μετάφραση, ούτε επεξήγηση χρειάζονται.
Λόγια πάντα επίκαιρα, για όλους τους τόπους για όλους τους χρόνους.
Επίκαιρα για όλους τους λαούς, για όλους τους ανθρώπους.
Αν λειτουργούσαμε σύμφωνα μ' αυτά τα λόγια, ούτε κρίσεις, ούτε πόλεμοι, ούτε φτώχεια, τίποτε από αυτά δεν θα βιώναμε.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Τα λόγια αυτά, η βοήθεια που προκαλούν, η υποστήριξη που προσφέρουν, είναι η αγάπη στη πράξη. Αυτή είναι η αλληλεγγύη. Εκτός από το Καλό που προσφέρουν στον διπλανό μας, στον συνάνθρωπό μας προκαλούν και κάτι μεγαλύτερο, υψηλότερο, ωραιότερο.
Εμάς κάνουν ευτυχείς. Εμάς κάνουν χαρούμενους. Η πληρότητα που νιωθεις μέσα σου όταν βοηθας τον συνάνθρωπό σου είναι ανυπέρβλητη..
Η μέγιστη χαρά που εισπράττεις, όταν θα ταΐσεις τον πεινασμένο, θα ποτίσεις τον διψασμένο, όταν θα ντύσεις τον ενδεή, όταν επισκεφθεις τον φυλακισμένο, τον αποξενωμένο, τον περιθωριακό.
Πρωτίστως εμένα συμφέρει αυτή η αλληλεγγύη, αυτή η έμπρακτη αγάπη.
Οι πράξεις αυτές είναι το κλειδί του Παραδείσου.
Του Παραδείσου, εδώ και μετά.
Του Παραδείσου στην αιωνιότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ
35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,
36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.
37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;
38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;
39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;
40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
Ιησούς Χριστός (Ματθαίος 25:34-40)
Δυο χιλιάδες χρόνια είναι που ελέχθησαν αυτά τα λόγια. Και είναι ζωντανά και αναλλοίωτα. Σ' αυτή τη γλώσσα, μ' αυτές ακριβώς τις λέξεις που ούτε μετάφραση, ούτε επεξήγηση χρειάζονται.
Λόγια πάντα επίκαιρα, για όλους τους τόπους για όλους τους χρόνους.
Επίκαιρα για όλους τους λαούς, για όλους τους ανθρώπους.
Αν λειτουργούσαμε σύμφωνα μ' αυτά τα λόγια, ούτε κρίσεις, ούτε πόλεμοι, ούτε φτώχεια, τίποτε από αυτά δεν θα βιώναμε.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Τα λόγια αυτά, η βοήθεια που προκαλούν, η υποστήριξη που προσφέρουν, είναι η αγάπη στη πράξη. Αυτή είναι η αλληλεγγύη. Εκτός από το Καλό που προσφέρουν στον διπλανό μας, στον συνάνθρωπό μας προκαλούν και κάτι μεγαλύτερο, υψηλότερο, ωραιότερο.
Εμάς κάνουν ευτυχείς. Εμάς κάνουν χαρούμενους. Η πληρότητα που νιωθεις μέσα σου όταν βοηθας τον συνάνθρωπό σου είναι ανυπέρβλητη..
Η μέγιστη χαρά που εισπράττεις, όταν θα ταΐσεις τον πεινασμένο, θα ποτίσεις τον διψασμένο, όταν θα ντύσεις τον ενδεή, όταν επισκεφθεις τον φυλακισμένο, τον αποξενωμένο, τον περιθωριακό.
Πρωτίστως εμένα συμφέρει αυτή η αλληλεγγύη, αυτή η έμπρακτη αγάπη.
Οι πράξεις αυτές είναι το κλειδί του Παραδείσου.
Του Παραδείσου, εδώ και μετά.
Του Παραδείσου στην αιωνιότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μπείτε στο ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ υπάρχει και ΒΙΝΤΕΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου