Βράχος σκληρός, φαράγγι,
κι εκεί ρίγανη, ασφάκα,
αγκάθια, τσουκνίδες, ανεμοσούρι, ιδρώτας
που έχυνε τη φτωχή μου μάνα
μαζεύοντας ραδίκια.
Μια μέρα σκάλωσε το τσαρούχι της
κι έπεσε η δόλια! ‘Εβγαλ’ ένα «αχ!»
αναθεμάτισε τη βαριόμοιρη ζωή της,
και το «αχ» εκείνο
έφτασε ίσαμε μένα.
Είχε τα μάτια της μελανιασμένα,
είχε άσπρη την καρδιά της
και κόκκινες είχε τις ελπίδες.
Και τώρα τη γροικώ να λέει:
«Περπάτα ίσα
κι ας είναι και στ’ αγκάθια γιε μου».
Μάνα, σ’ ακούω, φώναξέ μου…
ΑΛΕΞ ΤΣΑΤΣΙ
«ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου