Το Γουαναανί ήταν το πρώτο
σε τούτη την ιστορία των μαρτύριων.
Τα παιδιά του άργιλου είδαν σπασμένο
το χαμόγελό τους, χτυπημένη
την εύθραυστη σα ζαρκάδι φιγούρα τους,
μα και με το θάνατο ακόμα δεν καταλάβαιναν.
Τους έδεσαν και τους πλήγωσαν,
τους έκαψαν και τους σιγόψησαν
τους δάγκασαν και τους έθαψαν.
Κι όταν ο χρόνος έκανε του βαλς τη στροφή
χορεύοντας στις φοινικιές,
το πράσινο σαλόνι ήταν πια άδειο.
Μόνο κόκκαλα κείτονταν
σε στάση ακαμψίας,
σε σχήμα σταυρού, για μεγαλύτερη
δόξα του Θεού και των ανθρώπων.
Απ’ τ’ αργιλένια βοσκοτόπια
και τις φυλλωσιές του Σοταβέντο
ως τους σωρούς τις κοραλίνες
θέριζε η χαντζάρα του Ναρβάεθ
Να ο σταυρός, να το κομποσκίνι,
να η Παρθένος του Γαρρότε.
Το ατίμητο πετράδι του Κολόμβου,
η Κούβα η φωσφορική,
δέχτηκε το λάβαρο και τα γόνατα
στην υγρή της άμμο.
ΠΑΜΠΌ ΝΕΡΟΥΝΤΑ
(ΚΑΝΤΟ ΧΕΝΕΡΑΛ)
κοραλίνες=φύκια, ζωόφυτα
Γαρρότε= κολάρο στραγγαλισμού
Σοταβέντο = μικρό νησάκι
Ναρβάεθ = ισπανός κατακτητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου