Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

....τρελή - αμυγδαλιά - να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά, τι τόσο βιάζεσαι;.......

...Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;


Πρίν λίγο διάβασα στην ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ πως στο Πολύγυρο άνθισαν οι αμυγδαλιές καιθυμήθηκα και το σχετικό ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη. Αντίγραφω από μεν την ΡΕΡΣΠΕΝΤΖΑ τη φωτογραφία καια πό την Βικιπαίδεια την αναφορά στο τράγούδι

Το νεο-κλασσικό σήμερα, δημώδες σχεδόν για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, τραγούδι της "ανθισμένης αμυγδαλιάς" γράφτηκε από τον Γεώργιο Δροσίνη και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο σατυρικό «Ραμπαγιάς» το 1882. Ο συνθέτης του αν και παραμένει άγνωστος, εικάζεται όμως, ότι θα πρέπει να ήταν κάποιος Επτανήσιος. Εκείνο που ίσως έχει και κάποια ιστορική αξία είναι το γεγονός ότι ο άγνωστος συνθέτης του, το μελοποίησε κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης του 1885 με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να διαδοθεί από τους στρατιώτες σε όλη την Ελλάδα.

Το ποίημα αυτό το έγραψε ο Δροσίνης σε νεαρή ηλικία όταν ακόμη δημοσίευε τους στίχους του με το ψευδώνυμο Αράχνη για μια χαριτωμένη μαθήτρια του Αρσάκειου, εξαδέλφη του, που πράγματι συνέβη να κουνήσει την ανθισμένη νεραντζιά του κήπου του και να πέσουν τα άνθη επάνω της. Και βέβαια ποιητικά αλλά και συμβολικά η νεραντζιά έγινε αμυγδαλιά.

Οι στίχοι του ποιήματος συγκινούν περισσότερο με τις απλές εικόνες, τα ερωτικά συναισθήματα και την αντίθεση νεότητας – γήρατος σε μια φιλοσοφική σύνθεση. Η δε μουσική του αλλά και η εκτέλεσή του και σε τετραφωνία είχαν ως αποτέλεσμα να αποτελέσει το προσφιλέστερο «μελώδημα» της εποχής και για αρκετές 10ετίες της κάθε συμποτικής συγκέντρωσης ή «μουσικής οικιακής εσπερίδας».

[Επεξεργασία] Οι στίχοι
Παραθέτονται οι πρωτότυποι στίχοι του ποιήματος με την ορθογραφία της εποχής, που με τη πάροδο του χρόνου πολλοί άδοντες αυτούς ευνόητο είναι να παραφθείρουν:

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ' από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ' από τ΄ άνθη...


Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ' άνθη...


"Τρελή, να φέρης στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη...


"Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά...


Το τραγούδι αυτό μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, έχει φωνογραφηθεί σε πολλές εκτελέσεις από διάφορους τραγουδιστές και ιδιαίτερα από χορωδίες.

Ανακτήθηκε από "http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%B1%CE%BC%CF%85%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC"

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

E, όχι και δεκαετία με 9 χρόνια; ΕΛΕΟΣ

Μέρες τώρα μας έχουν ζαλίσει καί στην τηλεόραση καί στις εφημερίδες «περί ανατολής της νέας δεκαετίας» . Και γράφουν και ξαναγράφουν οι εφημερίδες γεγονότα που λάβανε χώρα στη «δεκαετία» των 9 χρόνων, και οι πανελίστες αναλύσεις επί αναλύσεων των γεγονότων της «δεκαετίας» στα πάνελ των τηλεοράσεων.
Ξεχνάνε όμως πως η έναρξη όμως ενός χρόνου , του όποιου χρόνου, ξεκινάει από το ΕΝΑ(1) και όχι από το ΜΗΔΕΝ (0)
Το ίδιο λάθος είχε γίνει και με την «ανατολή» της νέας χιλιετίας. Όταν αναφερόμαστε σε δεκαετή περίοδο λέμε π.χ. (2001-2010).
Αν δεχτούμε τις παπαριές αυτές που μας αραδιάζουνε, τότε η δεκαετία έχει 9 χρόνια και όχι 10. Θέλει πολύ μυαλό να το καταλάβουν όλοι αυτοί οι προφεσσόροι του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου όταν το έχει καταλάβει και το παιδάκι της πρώτης δημοτικού;.