Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Ανεξέλεγκτη η ξύλευση στη Γαλάτιστα

"Ήρθε και έδεσε το γλυκό"
Από τη μια ο διπλασιασμός του πετρελαίουπου ανάγκασε τον κόσμο να στραφεί στις σόμπες και από την άλλη η απλόχερη χορήγηση αδειών για ξύλευση "δι ιδίαν χρήσιν" που μετατράπηκε σε εμπορία δεν θα μείνει  πουρνάρι για πουρνάρι στη Γαλάτιστα. Και με το ρυθμό που χορηγούνται οι άδειες, που ακόμα  "κι η κτσι τ' μαριά"  πήρε άδεια του χρόνου δεν θα υπάρχει ούτε πουρνάρι . Ευτυχώς που δεν υπάρχουν οι παραδοσικοί φούρνοι για΄τι δεν θα είχαμε να φουρνίσουμε "κλικ'" .

Οσο για κάτι ΑΓΚΟΥΡΝΙΤΣΕΣ πάει μας τέλιωσαν κι αυτές.Ακόμα και αιωνόβια πουρνάρια πέσανε καταγής μαύρα μεσάνυχτα. Και αν το δασαρχείο δεν ελέγξει την ανεξέλεγκτη ξύλευση ίσως να "πλακωθούν" και μεταξύ τους οι "ξυλάδες". Το κακό παράγινε κύριοι του Δασαρχείου και πριν κόψουν και τα πουρνάρια από τα εξωκλήσια μας κάντε κάτι .
Και είναι απορίας άξιον που "στο διάολο" είναι κρυμένοι οι οικολόγοι και οι οικολογούντες και δεν βλέπουν αυτήν την καταστροφή που γίνεται.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Κυκλοφόρησε ο "ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ"

Κυκλοφόρησε το 67ο τεύχος του περιοδικού ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ του Λαογραφικού Ομίλου Χαλκιδικής.

Στο τεύχος αυτό, ανάμεσα στα άλλα,  μπορεί κανείς να διαβάσει :
=Ένα "Γράμμα Πολυγερινού προς τον προηγούμενο Νικηφόρο Βατοπεδινό (1835)",
= "Κάποτε στον Πολύγυρο"
="Η κτηνοτροφία του Πολυγύρου το 1845"
="Περί της Βρύσης του Κουρού"
="Το αστικό και περιαστικό πράσινο του Πολυγύρου"
="Μασάλια & ευτράπελα"
="Οι λαλαγίτες"
Το Περιοδικό μπορεί κανείς να το διαβάσει και στο ppoligiros.blogspot.com

Στη ΧΑΛΚΙΔΚΗ το 4ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΠΕΝ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» 2012

Η «Σκακιστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης" σε συνεργασία με το "Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική Σκακιστικής Ένωσης", ανακοινώνει το 4ο Διεθνές Ανοικτό Τουρνουά Σκάκι "Μέγας Αλέξανδρος", η οποία θα πραγματοποιηθεί με ανοιχτή συμμετοχή και εννέα (9) γύρων ελβετικού συστήματος για τους παίκτες με ΕΛΟ άνω του 2000.

Το τουρνουά θα διεξαχθεί στο ξενοδοχείο 5 αστέρων "Porto Carras Grand Resort» στην παραλία της Χαλκιδικής, στη Βόρεια Ελλάδα από τις 16 Απριλίου (1ος γύρος) έως τις 22 Απριλίου (9ος γύρος) το 2012. Ένας περιορισμένος αριθμός των παικτών με ΕΛΟ κάτω του 2000 μπορεί να γίνει αποδεκτή από την Οργανωτική Επιτροπή για να παίξει στο "Μέγας Αλέξανδρος" του τουρνουά.
Χρονικός έλεγχος: για κάθε παίκτη 90 λεπτά για 40 κινήσεις συν 30 λεπτά για το υπόλοιπο του παιχνιδιού με μια αύξηση του 30 δευτερόλεπτα ανά κίνηση ξεκινώντας από την πρώτη κίνηση. Οι κανονισμοί της FIDE σύστημα είναι έγκυρη και το τουρνουά θα είναι ονομαστική FIDE.

Οι παίκτες με ΕΛΟ του 2000 και λιγότερο μπορούν να συμμετέχουν στην παράλληλη "Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ερασιτεχνικού 2012" που θα διεξαχθεί τις ίδιες ημερομηνίες στο Πόρτο Καρράς, σύμφωνα με τους κανονισμούς της FIDE.





Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Πλιάτσικο χωρίς προηγούμενο στα ασφαλιστικά ταμεία



 Ρίχνουν στην πυρά 13 δισ. ευρώ από την περιουσία των ασφαλισμένων. Λοβιτούρες με τα δάνεια πρώην ΔΕΚΟ (ΟΣΕ κ.ά.), πακτωλός κεφαλαίων στους τραπεζίτες

Ανοιχτό πλιάτσικο στην περιουσία εργαζόμενων, συνταξιούχων της αυριανής βάρδιας των εργατών, η λεηλασία όλων των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας, συντελείται μέσα από το «κούρεμα» πάνω στο κρατικό χρέος, όπως προβλέπεται στη συμφωνία συγκυβέρνησης - τρόικας - μονοπωλίων.

Συγκεκριμένα :

• Τα «επιλέξιμα» κρατικά ομόλογα, αυτά δηλαδή που πρόκειται να απομειωθούν σε ποσοστό 53,5%, υπολογίζονται σε περίπου206 δισ. ευρώ σε ένα σύνολο χρέους πάνω 360 δισ. ευρώ

• Από τα «επιλέξιμα ομόλογα» (206 δισ.) περίπου 24 δισ. ευρώ, ποσοστό πάνω από 11%, αφορούν σε ομόλογα ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι -18,7 δισ. ευρώ- βρίσκονται στη διαχείριση της Τράπεζας της Ελλάδας, του τοπικού παραρτήματος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τα οποία επίσης παραδίδονται στην πυρά.

• Οι άμεσες απώλειες (κούρεμα 53,5%) για τα ασφαλιστικά ταμεία, σε όρους σημερινής αξίας φτάνουν στα 12,8 δισ. ευρώ,χώρια τις μελλοντικές απώλειες από προσόδους που θα υπήρχαν τα επόμενα χρόνια σε μορφή τόκου, που επίσης κουρεύονται και από την καταστροφή (53,5%) πάνω στο αρχικό καταβεβλημένο κεφάλαιο και από τη μείωση του επιτοκίου, που εφαρμόζουν με τη νέα δανειακή σύμβαση! Η αξία της περιουσίας των ασφαλισμένων που καταστρέφουν αντιστοιχεί στο ύψος του ελλείμματος που εμφανίζουν στο κρατικό προϋπολογισμό

• Οι λήξεις κρατικών ομολόγων που έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία και που διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδας, κλιμακώνονται από φέτος (2012) μέχρι και το 2037. Φέτος λήγουν ομόλογα ονομαστικής αξίας 1,4 δισ. ευρώ, ενώ στο ίδια επίπεδο (1,4 δισ.) είναι και οι λήξεις της επόμενης χρονιάς, συνολικά 2,8 δισ. ευρώ. Μόνο για την τρέχουσα 2ετία (2012-2013) και μόνο από τα ποσά που διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδας, οι απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία φτάνουν στο 1,5 δισ. ευρώ!

Η συνοδευτική έκθεση από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, αναφέρεται γενικά και αόριστα σε «απώλειες», τις οποίες όμως δεν μπαίνουν καν στον κόπο να προσδιορίσουν. Είναι ολοφάνερο ότι θα προχωρήσουν και με νέες μειώσεις σε όλες τις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, με παραπέρα περικοπές και για τις δαπάνες υγείας των ασφαλισμένων.

Στον «αφρό» οι τράπεζες

Στο «κούρεμα» μπαίνουν επίσης κρατικά δάνεια και εγγυήσεις, που κατά καιρούς έχουν δοθεί στις πρώην ΔΕΚΟ και που τώρα, είτε τις διαλύουν, είτε τις προορίζουν για πεσκέσι στους «επενδυτές». Προκειμένου να πιάσουν το στόχο, να βάλουν στο κούρεμα ποσά για ονομαστική αξία 206 δισ. ευρώ, εμφανίζουν και «διαγράφουν» οφειλές που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα, δοσοληψίες που είχαν να κάνουν με δάνεια του κράτους σε πρώην ΔΕΚΟ, όπως για παράδειγμα στον ΟΣΕ, συγκοινωνιακούς φορείς κ.ά. που υπολογίζονται σε δεκάδες δισ. ευρώ, χώρια δηλαδή από την καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας.

Με το αρχικό μνημόνιο, τα δάνεια στις πρώην ΔΕΚΟ ήδη έχουν περάσει στη μάζα του κρατικού χρέους. Είναι δηλαδή ολοφάνερο το γεγονός ότι η «απόμειωσή» τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ζήτημα απλής λογιστικής καταγραφής και απροκάλυπτος εμπαιγμός απέναντι στα βάσανα του λαού.

Με βάση τώρα τη νέα δανειακή σύμβαση και για την προστασία - κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών ετοιμάζουν πακτωλό ύψους μέχρικαι 50 δισ. ευρώ, ανάλογα και με την εξέλιξη των «αναγκών» του τραπεζικού κεφαλαίου. Η κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση για το κούρεμα παρέχει τη δυνατότητα επιβολής της λεγόμενης «ρήτρας συλλογικής δράσης», για τη διαδικασία που κάνει υποχρεωτικό το «κούρεμα» και για τους ομολογιούχους που δε θα προσέλθουν «οικειοθελώς» σε αυτή.

Για την ενεργοποίηση της ρήτρας, η εθελοντική συμμετοχή πρέπει να πιάσει ποσοστό τουλάχιστον 66,6%, τα 2/3 της ονομαστικής αξίας των «επιλέξιμων» ομολόγων. Στο κούρεμα μπαίνουν επίσης και οι μικροαποταμιευτές - φυσικά πρόσωπα ακόμη και για ομόλογα κάτω από 100.000 ευρώ, που αποτελεί το επίσημο όριο εγγύησης για τραπεζικές καταθέσεις.

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=26/2/2012&id=13928&pageNo=6&direction=1)



ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ: Ο ιερουργός και μύστης

Μπορεί ο χείμαρρος, μπορεί το ποτάμι, μπορούν η θάλασσα και ο ωκεανός να χωρέσουν σ’ ένα ποτήρι νερό;
Ένας χείμαρρος ορμητικός, ένα ποτάμι ασταμάτητο, μια θάλασσα πλατειά κι ένας ωκεανός, που δεν ξέρεις που αρχίζουν και που τελειώνουν τα κύματά του, ως που τραβάει το βάθος του, είναι κι ο Κωστής Παλαμάς και το έργο του.

Πώς να χωρέσουν , λοιπόν, όσα θα θέλαμε να ιστορήσουμε γι αυτόν τον γίγαντα της λογοτεχνίας μας στον περιορισμένο αυτόν χρόνο που διαθέτουμε γι αυτόν τον σκοπό;
Έχουν γραφεί, γράφονται και θα γραφούν αμέτρητες σελίδες για τη ζωή και το έργο του.
Στεκόμαστε με σεβασμό, αλλά και με δέος, μπροστά του.
Μπροστά σ’ αυτόν τον μικρόσωμο λιγνό και λεπτοκαμωμένο γεράκο, τον Κωστή Παλαμά, έτσι όπως τον γνώρισαν αρκετοί ηλικιωμένοι σήμερα, στα πρώτα χρόνια της νιότης των.

Ο Σολωμός , ο μεγάλος μας Εθνικός ποιητής, που έγραψε όπως ξέρουμε όλοι μας τον αθάνατο «ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΕΘΡΙΑΝ» ήταν ένας αρχοντογεννημένος που επιβαλλόταν έξω από την τέχνη του, με το αριστοκρατικό όνομά του (ήταν κόντες ο ίδιος).

Ο Βαλαωρίτης κυριαρχούσε με τη μεγαλόπρεπη θωριά του.

Ο Σικελιανός τέλος σε θάμπωνε με το μεγαλόπρεπο παράστημά του και τον ηχηρό τόνο της φωνής του, για να σταθούμε στους τρείς Βάρδους, τους Εθνικούς δηλαδή ποιητές του γένους μας, που μπόρεσαν να εκφράσουν στους καιρούς τους τα ιδανικά και τους πόθους της ΦΥΛΗΣ.

Ο Παλαμάς, αντίθετα μ’ εκείνους, ήταν ένας μικρόσωμος και λεπτοκαμωμένος άνθρωπος που σε ξεγελούσε η θωριά του, δεν μπορούσες να υποπτευθείς από την εξωτερική του παράσταση το τεράστιο πνευματικό, ψυχικό και ηθικό του ανάστημα. Θάφτανε όμως να προσέξεις τα μαύρα φλογερά του ματιά πως σπίθιζαν κάτω από τα δασά του φρύδια, ίδιες ανοιχτές φτερούγιες πουλιών, για να μαντέψεις την αδάμαστη και ακατάλυτη ψυχή του Διγενή, που φώλιαζε στον μικροκαμωμένο εκείνον άνθρωπο τον Κωστή Παλαμά.

Κι ο Διγενής ήταν, καθώς ξέρουμε, το σύμβολο της Ελληνικής Φυλής που ποτέ δεν πεθαίνει. Τον τραγούδησε ο ίδιος ο ποιητής απ’ αφορμή τον άτυχο πόλεμο του Έθνους μας στο 1897.

«Δεν χάνωμε στα τάρταρα
μοναχά ξαποσταίνω
Στη ζωή ξαναφαίνωμαι
και νεκρούς ανασταίνω.»

Αυτήν την ακατάλυτη δημιουργική πνοή έκρυβε μέσα του ο μεγάλος δημιουργός της «ΑΣΑΛΕΥΤΗΣ ΖΩΗΣ», του «ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ», της «ΦΛΟΓΕΡΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ» και του «ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΑΛΙΚΑΡΙΟΥ».
Μέσα του ζούσε «…… η ακατάλυτη ψυχή των Σαλαμίνων» όπου το είχε βροντοφωνίσει ο ίδιος με τους στίχους του.

Το ότι ήταν μικρόσωμος τι πείραζε;

Αν μπορούν να μετρηθούν με τον πήχυ ο νους και η καρδιά, αν μπορεί να αντιπαραβληθεί στης ψυχής το ανάστημα, το άλλο παράστημα, του κορμιού.




Ας γνωρίσουμε όμως πιο καλύτερα αυτόν που στάθηκε ο μεγάλος μύστης, ο ιερουργός και ο ιεροφάντης της Πνευματικής Ελλάδας.


Γιατί ο Παλαμάς αγάπησε τα νειάτα, τα ΄ζησε, τα πίστεψε, κι έγραψε γι αυτά.
Πίστεψε πολύ στο παιδί, που είναι το πρώτο κύτταρο μέσα στη ζωή, είναι συνάμα και η πρώτη ελπίδα του ΄Εθνους, κάθε ΄Εθνους.
Όσες φορές πήγαιναν να τον επισκεφθούν νέα παιδιά, να του φιλήσουν το χέρι και να του εμπιστευθούν τα πρώτα τους ποιητικά φτερουγίσματα, εκεί, στο «κελί» του – άλλο «κελί» αυτό, σαν του Ξενόπουλου, στο παλιό του σπίτι, της οδού Ασκληπιού 3 (απ΄όπου έφυγε λίγα χρόνια πριν φύγει για πάντα) για να πάει στο άλλο σπίτι της οδού Περιάνδρου 5 όπου πέθανε) ο Παλαμάς γέρος πια, δεχόταν καλόβουλος και ενθουσιαστικός τα νιάτα. Γιατί πίστεψε σ΄αυτά. Και στον Εθνικό μας πόλεμο του Μεγάλου Σαράντα, ακούστε πως ξεπροβόδωσε τα νιάτα, που είχαν ξεσηκωθεί για να διώξουν από τα’ Άγια χώματα μας τον ανίερο εισβολέα:

«Αυτό κρατάει ανάλαφρο μεσ’ την ανεμοζάλη
το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι
αυτό το λόγο θα σας πως δεν έχω άλλο κανένα
μεθύστε με τα’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα»


Αγάπησε, λοιπόν, και πίστεψε πολύ στα νιάτα ο Παλαμάς.
Μήπως αγάπησε τάχα , λιγότερο τα παιδιά ο ποιητής που σόδιασε την άμετρη τρυφεράδα του στον «ΤΑΦΟ» το ποιητικό αυτό αριστούργημα που δεν έχει το ταίρι του, το γέλιο του, την ξενοιασιά του, αλλά και με τα όνειρά του και τους καημούς του τον μαγνήτιζε, τον οιστρηλατούσε.

Ακούστε πως τραγουδάει τον χαμό του μικρού του Άλκη στον «ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ»

«Και τα παιδάκια μοναχά
τα παιδάκια, την ατάραχη
γιομίζαν ερημιά μου αυτά,
και τήνε κάναν κόσμο αφέντη …………….
Κι απάνω απ’ όλα τη χαρά τους
και σα να μου έστελνε από τα βάθη
καιρού μελλούμενου φιλιά,
με τα τρισεύγενα παιδιά η ΦΥΛΗ»

Για να μπορεί όμως να γεύεται έτσι ολόκαρδα τη χάρη και τη χαρά τους είχε περάσει ο ίδιος, πριν, από ένα πικρό τρίστρατο κοντά τους.
Είχε γευθεί διπλά τη πίκρα τους – σαν παιδί και σαν πατέρας.
Σαν παιδί από τον ίδιο του τον εαυτό, που είχε την ατυχία να ορφανέψει από τα οχτώ του μόλις χρόνια, σαν πατέρας από το ίδιο του το παιδί, τον αξέχαστο ΑΛΚΗ του που αναφέραμε πιο πάνω, σαν πατέρας αλλά και σαν μάνα μαζύ, που μοιρολογάει το χαμένο αγγελούδι της (το πεθαμένο παιδί του Παλαμά, που απόμεινε αθάνατο από το τραγούδι μοιρολόγι που του ταίριαξε ο πατέρας του, το τραγούδησαν κι άλλοι Ελληνες ποιητές, ο Μαρτζώκης, ο Παπαντωνίου, ο Μαβίλης, ο Γρυπάρης, ο Βλαχογιάννης με το πασίγνωστο ποίημα του «ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΧΑΡΟΥ» κ.α.)

 

Ο Παλαμάς γεννήθηκε στην Πάτρα στα 1859 και κατά περίεργη σύμπτωση στο ίδιο σπίτι όπου γεννηθεί και η Ιταλίδα συγγραφέας Ματθίλδη Σεράο.


Πατρίδα του όμως λογαριάζεται το Μεσολόγγι, πατρίδα του πατέρα του, όπου εγκαταστάθηκε από τότε που ορφάνεψε ο μικρός Κωστής.
Πολλούς ήρωες και ποιητές έχει γεννήσει αυτή η Πολιτεία, το Μεσολόγγι.
Δικός της λοιπόν είναι και ο Παλαμάς όπως δικοί της είναι οι Δροσίνης, Τραυλαντώνης, Μαλακάσης, Γκόλφης.

Μα το πιο έξοχο από τα παιδιά της ο Παλαμάς της απέδωσε με τη σειρά του, όπως και οι άλλοι Μεσολογγίτες λογοτέχνες τα τροφεία της.

Σκόρπισε το Μεσολόγγι μέσα στο τεράστιο ποιητικό του έργο. Στη διπλή του υπόσταση, την ηρωική και την φυσιολατρική.

Ας σημειώσουμε ότι το Μεσολόγγι παρουσιάζει μια ιδιότυπη πολυμορφία «βουνά, λίμνη, δάσος, ποτάμι, κάμποι, θάλασσα δίνουν τα χέρια» όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει και ο Σπύρος Μελάς.

Να λοιπόν πως τραγουδάει ο Παλαμάς το Μεσολόγγι του:

«Πάρτε και φέρτε μου ψηλά στα Καρπενήσια
κι ύστερα δώστε μου στ’ απαλόπνοα της Κλείσοβας μαϊστράλια.
Σας ονειρεύομαι, ώ κορφές, και του Μωριά ακρογιάλια
λεβέντρα πλάση, απάρθενη, χάρισ’ εσύ του ανύμπορου
μια δύναμη και μια ψυχή, μια γλώσσα, μια γοργάδα, γυμνή ύλη παραδώσου του κι ας είναι το βλαστάρι σας ένα τραγούδι υπέρσοφο
Για μια καινούργια ΕΛΛΑΔΑ»


Σταθμοί στην πνευματική δημιουργία του Παλαμά;

Μα δεν υπάρχουν – πως ήταν δυνατόν να υπάρχουν σταθμοί σε μια ποιητική διάνοια σαν τη δική του, που σημαδεύεται πάντοτε με την ατέρμονη πορεία, το ασταμάτητο ταξίδι, το αδιάκοπο ξεκίνημα, το ατέλειωτο πέταγμα;

Στα 1875 ο Παλαμάς έρχεται στην Αθήνα, εγγράφετε στα Νομικά μα ο δεσμός του με το Πανεπιστήμιο δεν θα τελειώσει μένα κάποιο δίπλωμα στο χέρι – αν μπορούμε να φανταστούμε τον Παλαμά Νομομαθή!, σοφό μελετητή κι ερμηνευτή των Νόμων ……

Άλλο αν η μοίρα του θα τον δέσει άρρηκτα με το Πανεπιστήμιο τριάντα ολόκληρα χρόνια διοικητικό υπάλληλο, Γενικό Γραμματέα του.

Κι αξίζει να αναφέρουμε το ανέκδοτο με τον τότε πρύτανη Κρασσά.

Όταν ο Παλαμάς πήγε να αναλάβει καθήκοντα στη νέα του θέση, ο σοφός εκείνος νομοδιδάσκαλος είχε εκφράσει την ελπίδα, πως από την ώρα που ο ποιητής θα αναλάμβανε μια τόσο αξιοπρεπή θέση, θάπαυε πια να ……. Γράφει ποιήματα.

Η μούσα όμως έχει φιλήσει πια τον ποιητή στο μέτωπο.

Τον έχει τάξει ιερουργό της.

Και την ώρα που ο ποιητής, δοξασμένος, δαφνοστεφανωμένος, Ακαδημαϊκός, θα κλείσει τα μάτια του για πάντα (27 Φεβρουαρίου 1943) στα χρόνια ολόκληρου μισού αιώνα ο Παλαμάς θα αποθέτει στα πόδια της τα μυριόπνοα λουλούδια του επικολυρικού του έργου.

Είπαμε πως αρχίζοντας να γράφεις για τον Παλαμά, δεν μπορείς εύκολα να τελειώσεις.

Ας σταθούμε για λίγο στο παλιό του σπίτι στο «κελί» της οδού Ασκληπιού, και ας αφήσουμε να μιλήσει για λίγο ο πεζογράφος μας Στρατής Μυριβήλης.

«Όσοι πρόφτασαν και πήγαν να δούνε τον ποιητή στο παλιό του εκείνο σπίτι …….θα θυμούνται το γραφείο του ποιητή, το πνευματικό του τα’ αργαστήρι, το «κελί» του όπως ατός του τόλεγε ο μεγάλος μας κοσμοκαλόγερος της «ΑΣΑΛΕΥΤΗΣ ΖΩΗΣ».

Ήταν ένα στενάχωρο καμαράκι, ξεχείλιζε από βιβλία και λογής χαρτιά.

Βγαίναν από παντού δεμένα κι άδετα παλαϊκά και φρεσκοτυπωμένα, κιτρινισμένα ή μόλις ερχόμενα από το πιεστήριο.

Από τα ράφια ανέβαιναν ως το ταβάνι, ξεπρόβλεναν από τις θυρίδες, ξάπλωναν στα τραπεζάκια, ξεμυτούσαν από τα κουφώματα των κλειστών παραθυριών.

Πάνω στο γραφείο του ήταν άλλοι σοροί. Βιβλία, περιοδικά, και μέσα από όλο αυτό το χαρτολόι ανεδύετο ο Παλαμάς.

Ο πιο χαρακτηριστικός τύπος του πνευματικού ανθρώπου που αντίκρυσε η γενιά μας στον κόσμο».

Μια ζωή σ’ ένα κελί που τη φωτίζει στ’ ατέλιωτα βράδια της πνευματικής δημιουργίας - τη μέρα που ο ποιητής ήταν απασχολημένος, τουλάχιστον ως τα 1928 με το άλλο βιοποριστικό επάγγελμά του, στο Πανεπιστήμιο - μια λάμπα πετρελαίου.

«Αγνάντια το παράθυρο, στο βάθος
ο ουρανός, όλο ουρανός και τίποτ’ άλλο.
Κι ανάμεσα ουρανόζωστο, ολόκληρο,
ψιλόγυμνο ένα Κυπαρίσσι* τίποτα άλλο.
Και ή ξάστερος ουρανός ή μαύρος είναι
στη χαρά του γλαυκού, στης τρικυμίας το
σάλο, ήσυχο. Ωραίο, απελπισμένο, Τίποτα άλλο.»

Είναι συγκινητική στ’ αλήθεια η παρουσία αυτού του κυπαρισσιού μέσα στην ποιητική ζωή του Παλαμά.

Το αγνάντευε μια ολόκληρη ζωή μέσα από το παράθυρο του «κελιού» ο ποιητής.

Κι αυτός ο άνθρωπος, ο Παλαμάς, που σπάνια μετακινιόταν από το «κελί» του – σαν τον άλλον εκείνο ερημίτη της πένας τον Ξενόπουλο – μπορούμε αδίστακτα να πούμε πως μέσα από τα ελάχιστα φυλλώματα αυτού του ασάλευτου κυπαρισσιού, ο μεγάλος μας ποιητής είδε και σπούδασε τη φύση, χάρηκε το Αττικό φως, το λιτό αττικό τοπίο.

Και τα απόδωσε με τους αθάνατους στίχους στον «ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» και στο περίφημο «ΣΑΤΥΡΟ» του.

Γιατί ο Παλαμάς είχε μεταφέρει την αγάπη του από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγιού του στην Αθήνα, και την αγάπησε και την τραγούδησε με στίχους απαράμιλλους, πλημμυρισμένους από πηγαία έξαρση και βαθύτατο λυρισμό.

Μέσα στους τέσσαρες τοίχους του «κελιού» του, με τον πλούτο της φαντασίας του, τη σοφή του γνώση ο Παλαμάς διάβαζε, μελετούσε ολοένα, ήταν από τους διαβασμένους και τους πιο ενημερωμένους στα πνευματικά προβλήματα του καιρού του λογοτέχνες μας.

Με τη δημιουργική του μαστοριά θεμελιώθηκε μέσα σε ‘κείνο το «κελί» λιθάρι το λιθάρι το τεράστιο έργο του, που είναι ένα ατέλειωτο, μακρόπνοο τραγούδι προς τα αθάνατα ιδανικά της ανθρώπινης ψυχής και Ελληνικής φυλής.

Ξεχειλίζει από αγάπη για τη φύση, πίστη στη ζωή, λατρεία για την πατρίδα και αγάπη προς το παιδί και τα νιάτα.

Μέσα από αυτά που αναφέραμε τα πιο σημαντικά είναι «ΤΑ ΜΑΤΙΑ Της ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ», «Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ», «Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ», «ΒΩΜΟΙ» και ένα θεατρικό έργο η «ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ».

Μέσα από το έργο του λοιπόν ο Παλαμάς ξεκινάει από τις ανάλαφρες δονήσεις του πιο απλού λυρισμού, για να φτάσει ως τη πλημμύρα του πιο επικού στιχουργικού του μεγαλείο και για να γίνει ο λυρικός, ο επικός, ο Εθνικός ποιητής του τόπου του.




Λέγαμε παραπάνω πως δεν υπάρχουν σταθμοί στην ποιητική ζωή του Παλαμά.


Κι όμως υπάρχει ένας:

Και πριν φτάσουμε σαυτόν τον ΕΝΑΝ ας παρακολουθήσουμε , εν συντομία τη ζωή και το έργο του.

Κι αυτός ο ΕΝΑΣ, είναι αυτός που έβαλε την τελεία στο έργο του.

Ο θάνατος.

Ο σταθμός που δεν μπορούσε να του γλυτώσει. Του έκλεισε τα μάτια ξημερώματα Σαββάτου, 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ του 1943 ώρα 3.20.

Πάλευε η μέρα με τη νύχτα.

Νύχτα πλάκωνε όλον εκείνον τον καιρό την Αθήνα που στέναζε κάτω από τη φοβερή και ανελέητη μπότα του κατακτητή.

Κατοχή.

Εκείνο το Σάββατο είχε ξημερώσει με καταχνιά.

Πενθούσε ο αττικός ουρανός για κάτι μεγάλο που έχανε.

Εκείνον που τον είχε χιλιοτραγουδήσει.

Η Κυριακή όμως, μέρα της ταφής του, ξημέρωσε ηλιόλουστη.

Πρωτάνθισαν οι μυγδαλιές που τον αγκάλιαζαν στη νεκρική του κλίνη.

Είχαν πει θα τον κήδευαν χωρίς καμιά επισημότητα τον Παλαμά.

Μα ο λαός της Αθήνας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος, νέοι, γέροι, παιδιά, γυναίκες, για να συνοδεύσει το ξόδι του.

Πλημμύρησε από κόσμο το παρεκκλήσι του νεκροταφείου.

«Χτες βράδυ μια είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μια είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός>>, γράφει η Ιωάννα Τσάτσου.

Η είδηση ότι έσβησε ο γερο-Παλαμάς βύθισε σε ακόμα μεγαλύτερη απελπισία την Αθήνα. Η τριπλή κατοχή-από Βούλγαρους, Ιταλούς και Γερμανούς - και η εξαντλητική εκμετάλλευση από τους εισβολείς, των αγαθών και αποθεμάτων της χώρας, είχαν αποφέρει μόνο δεινά. Πείνα, απεργίες, τρομοκρατία, συλλήψεις, εκτελέσεις, η ζοφερή καθημερινότητα της Ελλάδας.

Υπερβαίνοντας τα συμβατικά όρια του γεγονότος, η νεκρώσιμη τελετή σύντομα απέκτησε αυθόρμητα χαρακτήρα εθνικής εκδήλωσης. Πράγματι, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η γερμανική διοίκηση προωθούσε σειρά επώδυνων μέτρων (όπως για παράδειγμα η έκδοση διατάγματος πολιτικής επιστράτευσης), ο ελληνικός λαός δε δίστασε να εκφράσει την έντονη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή του, παρά την παρουσία του κατοχικού πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου, και εκπροσώπων της φασιστικής Ιταλίας και του Γ΄ Ράιχ. <<Αυτονών και η παρουσία ερέθιζε τον κόσμο, που από την επικείμενη κήρυξη της πολιτικής επιστρατεύσεως ήταν αυτές τις μέρες ήδη ερεθισμένος>>, παρατηρούσε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, διερωτώμενος: <<Ποιος τους είπε νάρθουν να μαγαρίσουν με την παρουσία τους τη λειτουργία μας ;>> 
Η οδύνη των ανθρώπων μεγάλωνε, όχι μόνο για τον θάνατο του Παλαμά, αλλά και το αργό σβήσιμο ενός λαού.

Και σε άλλο σημείο σημειώνει ο Κωσταντίνος Τσάτσος <<Τι έγινε ακριβώς στον τάφο δεν είδα. Δεν μπόρεσα να πλησιάσω. Είδα πως γίνονταν κατάθεση στεφάνων, πως κατάθεσαν στεφάνια και κάτι ξένοι. Μόλις όμως συνέβηκε αυτό διά μιας από διάφορες πλευρές ακούγεται ο Εθνικός μας Ύμνος. Φαίνεται πως ο Κατσίμπαλης με την Ιωάννα άρχισαν πρώτοι. Πρώτα δειλά, ύστερα η φωνή κατάκτησε όλον τον κόσμο, μυριόστομη. Ήταν η στιγμή η πιο συγκινητική. Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος. Κάποιος φώναξε “Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος

Η μια φωνή γίνεται πέντε, δέκα, χιλιάδες…

Ένας γλυκός, συμπαγής ύμνος τύλιξε την Αθήνα. Οι κατακτητές σαστίζουν, η απελπισία των Αθηναίων για μια στιγμή, γίνεται ελπίδα. Εκείνη τη στιγμή, η ελληνική ψυχή που τόσο ύμνησε ο Παλαμάς τον αποχαιρέτησε, δείχνοντας το μεγαλείο της και επιβεβαιώνοντας τον.

Δονείται η χώρα από πύρινον ενθουσιασμό. Τα λόγια του ποιητή αντηχούν στ΄ αυτιά του κόσμου...

<<Μη φοβηθείς το χαλασμό . Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα...για πόλεμο , για μάτωμα για την καινούργια γέννα...>> .

Κι όταν, ύστερα από το ποίημα που απήγγειλε ο ποιητής Σωτήρης Σκίπης, ξεχήθηκε κι αντήχησε η βροντερή φωνή του άλλου μεγάλου μας ποιητή Άγγελου Σικελιανού, που ξεπροβοδούσε το Μεγάλο νεκρό στο στερνό του ταξίδι

Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴ χώρα πέρα ὡς πέρα…
Βογκῆστε τύμπανα πολέμου… Οἱ φοβερὲς
σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!

Σ᾿ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα ! Ἕνα βουνὸ
μὲ δάφνες ἂν ὑψώσουμε ὡς τὸ Πήλιο κι ὡς τὴν Ὄσσα,
κι ἂν τὸ πυργώσουμε ὡς τὸν ἕβδομο οὐρανό,
ποιὸν κλεῖ, τί κι ἂν τὸ πεῖ ἡ δικιά μου γλώσσα;


 Μὰ ἐσὺ Λαέ, ποὺ τὴ φτωχή σου τὴ μιλιά,
Ἥρωας τὴν πῆρε καὶ τὴν ὕψωσε ὡς τ᾿ ἀστέρια,
μεράσου τώρα τὴ θεϊκὴ φεγγοβολιὰ
τῆς τέλειας δόξας του, ἀνασήκωσ᾿ τον στὰ χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι ἀπάνω ἀπὸ μᾶς
ποὺ τὸν ὑμνοῦμε μὲ καρδιὰ ἀναμμένη,
πὲς μ᾿ ἕνα μόνο ἀνασασμόν: «Ὁ Παλαμᾶς!»,
ν᾿ ἀντιβογκήσει τ᾿ ὄνομά του ἡ οἰκουμένη!

Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴ χώρα πέρα ὡς πέρα…
Βογκῆστε τύμπανα πολέμου… Οἱ φοβερὲς
σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!

Σ᾿ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα! Ἕνας λαός,
σηκώνοντας τὰ μάτια του τὴ βλέπει…
κι ἀκέριος φλέγεται ὡς μὲ τ᾿ ἄδυτο ὁ Ναός,
κι ἀπὸ ψηλὰ νεφέλη Δόξας τόνε σκέπει.

Τί πάνωθέ μας, ὅπου ὁ ἄρρητος παλμὸς
τῆς αἰωνιότητας, ἀστράφτει αὐτὴν τὴν ὥρα
Ὀρφέας, Ἠράκλειτος, Αἰσχύλος, Σολωμὸς
τὴν ἅγια δέχονται ψυχὴ τὴν τροπαιοφόρα,

ποὺ ἀφοῦ τὸ ἔργο της θεμέλιωσε βαθιὰ
στὴ γῆν αὐτὴν μὲ μίαν ἰσόθεη Σκέψη,
τὸν τρισμακάριο τώρα πάει ψηλὰ τὸν Ἴακχο
μὲ τοὺς ἀθάνατους θεοὺς γιὰ νὰ χορέψει.

Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴ χώρα πέρα ὡς πέρα…
Βόγκα Παιάνα! Οἱ σημαῖες οἱ φοβερὲς
τῆς Λευτεριᾶς ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!

Ο κόσμος που άκουγε είχε βουβαθεί, ο Γερμανός που αντιπροσώπευε τη χώρα του ταράχθηκε.

Και για μια στιγμή όλος ο κόσμος που συνόδευε τον ποιητή του στο τελευταίο του ταξίδι γονάτισε μπροστά στο νιόσκαφτο τάφο του κι απ’ όλα τα στήθια ξεχύθηκε, μυριόστομη η ιαχή, Ο ΥΜΝΟΣ Της ΕΛΕΥΕΘΡΙΑΣ.

«ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ ΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΗ…»


Ο λαός είχε συναίσθηση της μεγάλης στιγμής.

Καταλάβαινε ότι σ’ εκείνο το μικρό φέρετρο, που έκλεινε τον θεόψηλο Νεκρό του ακουμπούσε «ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ».

Κήδευε έναν «ζωντανό» και προσδοκούσε «ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ» τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ.


 ΣΗΜΕΡΑ



Αυτά τα λόγια του Σικελιανού πρέπει να πάρουν σάρκα και οστά. Δεν πάει άλλο πια… Τα ανδρείκελα της χρηματιστηριακής Πανούκλας μας εκτελούν αδίστακτα, μας αφανίζουν ως κοινωνική και εθνική οντότητα, ως λαό, ως ανθρώπινη ύπαρξη.

Μας λεηλατούν αναίσχυντα, μας πίνουν το αίμα, σαν βρικόλακες, μας φτωχαίνουν και μας θανατώνουν ΑΔΙΣΤΑΚΤΑ και μας λένε ότι για να διασωθείτε πρέπει να υπογράψτε και την τελευταία απόφαση της εκτέλεσής σας !!!!

Τώρα, δηλαδή, στο φέρετρο Ελλάς μας διατάζουν, με ξετσιπωσιά και μοχθηρή αυθάδεια αφηνιασμένη, να πληρώσουμε και τα έξοδα της κηδείας μας …;

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ …

Δεν υπάρχει, πλέον άλλος δρόμος παρά μόνο ένας: Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!!!

ΟΛΟΙ στους δρόμους… Να γίνει η ΟΡΓΗ μας ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ δύναμη και να σπάσει τις «αγκύλες» της υποταγής μας στη δικτατορική τους «νομιμότητα»

Σημαία μας το άρθρο 120 του Συντάγματος μας:


1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.


2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.


3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.


4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Αλλά και τα λόγια του Ρήγα Φεραίου:

«Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονα του, το να κάμη τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν’ αρπάξη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητον απ’ όλα τα χρέη του».




Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ασκήσεις στρατιωτικών και παραστρατιωτικών.......


Οι ασκήσεις συνδέονται με τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων» του ΝΑΤΟ (NSCC), που αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών - μελών του. Το σχετικό νομοσχέδιο για την ελληνική συμμετοχή εγκρίθηκε τον περασμένο Αύγουστο, με τη στήριξη των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.
Στρατιωτική άσκηση στο πλαίσιο του «Σχολείου Προχωρημένης εκπαίδευσης Αμυνας - Φρούρησης» θα διεξαχθεί στην Ελλάδα στις 12 Νοέμβρη 2012, σύμφωνα με σχετικό έγγραφο του ΓΕΣ, με σενάριο την «ατομική τακτική μάχης σε κλειστούς χώρους»! Η άσκηση αποτελεί μέρος γενικότερου σχεδιασμού, για εκπαίδευση του Ελληνικού Στρατού, ιδιαίτερα των Ειδικών Δυνάμεων, σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένων περιοχών - πόλεων. Ηδη στην Ελλάδα είχε έρθει μονάδα των «Seals», των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ, που πήρε μέρος σε πρόσφατη άσκηση συνεκπαίδευσης ελληνικών και αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων στον κόλπο των Μεγάρων. Την ίδια ώρα προετοιμάζεται στη Θεσσαλονίκη 12-18 Μάρτη σεμινάριο για εκπαίδευση ιδιωτών - παραστρατιωτικών σε «επιχειρήσεις υψηλής έντασης σε περιοχές υψηλού κινδύνου».

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης (http://www1.rizospastis.gr/)

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

69 Χρόνια από τον θάνατο του Κωστή Παλαμά.


"Μπορεί ο χείμαρρος, μπορεί  το ποτάμι, μπορούν η θάλασσα και ο ωκεανός να χωρέσουν σ’ ένα ποτήρι νερό;
Ένας χείμαρρος ορμητικός, ένα ποτάμι ασταμάτητο, μια θάλασσα πλατειά κι ένας ωκεανός, που δεν ξέρεις που αρχίζουν και που τελειώνουν τα κύματά του, ως που τραβάει το βάθος του, είναι κι ο Κωστής Παλαμάς και το έργο του.
Πώς να χωρέσουν , λοιπόν, όσα θα θέλαμε να ιστορήσουμε γι αυτόν τον γίγαντα της λογοτεχνίας μας στον περιορισμένο αυτόν χρόνο που διαθέτουμε γι αυτόν τον σκοπό;
Έχουν γραφεί, γράφονται και θα γραφούν αμέτρητες σελίδες για τη ζωή και το έργο του.
Στεκόμαστε με σεβασμό, αλλά και με δέος, μπροστά του."
Στις 27 του Φλεβάρη συμπληρώνονται 27 χρόνια από τον θάνατο του δημιουργού της «ΑΣΑΛΕΥΤΗΣ ΖΩΗΣ», του «ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ», της «ΦΛΟΓΕΡΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ», του «ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΑΛΙΚΑΡΙΟΥ»και τόσων άλλων.
Από την συχνότητα του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ (90.80FM) και από τον ιστότοπο του (www.poligiros.gr) και από την εκπομπή "ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΙ ΑΠΟΒΡΑΔΟ" (18.00-21.00) παρακολουθήστε σχετικό αφιέρωμα.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ψηφίστηκε τις χαραγιές το νέο "ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ"

Τα χαράματα που ακόμα οι βρυκόλακες κυκλοφορούν  βγάλανε τις αποφάσεις στο ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ. Οι τραπεζίτες ΔΕΝ χάνουν τα βιός του αλλά το αβγατένουν και ο ελληνικός λάος γίνεται ακόμα φτωχότερος. 





Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

69 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ

Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 69 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ.
Αύριο Σάββατο 18 Φλεβάρη παρακολουθείστε από το Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου (90.80fm) (*) και από την εκπομπή "ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΙ ΑΠΟΒΡΑΔΟ" στις 18.00 ειδικό αφιέρωμα.
(*) και μέσω διαδυκτίου από το : www.poligiros.gr

Στα τσακίδια η ΕΕ και τα κόμματά της


 Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Η απάντησή μας στον Σόιμπλε και στο Γιούρογκρουπ είναι: στα τσακίδια! Καλούμε το λαό να ξεμπερδεύει με τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την πλουτοκρατία. Ετσι θα γλιτώσει από τους εκβιασμούς και τη χρεοκοπία».

Ανατροπή

Το μνημόνιο μπορεί να ψηφίστηκε στη Βουλή αλλά για την εργατική τάξη τίποτα δεν τελείωσε. Εχει τη δύναμη να ανατρέψει το νέο έγκλημα. Η καταιγίδα των μέτρων, το τσάκισμα των μισθών και των συντάξεων, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων δεν είναι μέτρα που καλύπτουν το δημόσιο χρέος, δεν έχουν σχέση με ελλείμματα. Είναι μέτρα που έχουν έναν και μόνο κερδισμένο. Τα κέρδη του μονοπωλιακού κεφαλαίου, τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι εκβιασμοί, τα τρομοκρατικά διλήμματα, τα διαγγέλματα που σπέρνουν φόβο και αγωνία φανερώνουν τις αδυναμίες και το άγχος τους, δείχνουν ότι δεν είναι ανίκητοι. Τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. πρέπει να το πληρώσουν πολύ ακριβά. Ενισχύστε τον αγώνα, οργανωθείτε στα σωματεία, δυναμώστε το ΠΑΜΕ! Υπάρχει ανάγκη από ένα κίνημα που δε θα τα «διπλώνει», αλλά με ταξική συνέπεια θα βάζει εμπόδια, θα καθυστερεί τα κυβερνητικά μέτρα, θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει μπροστά στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Κίνημα που θα δίνει παράλληλα την προοπτική στην πάλη της καθημερινής δράσης. Η θέση κάθε εργάτριας και εργάτη είναι σε αυτό το κίνημα. Τα εργοστάσια, οι τόποι δουλειάς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να γίνουν το μαρτύριο των καπιταλιστών και των αστικών κομμάτων. Απομονώστε τον εργοδοτικό συνδικαλισμό που συμβάλλει στην επίθεση του κεφαλαίου στους εργάτες. Η εργατική τάξη με τη συμμαχία της να σηκώσει ψηλά τη σημαία του αγώνα για τα δικά της συμφέροντα. Να πάρει στα χέρια της και τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.
ΠΗΓΗ:"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 17/2/2012)

ΠΙΣΤΗ - ΑΠΙΣΤΙΑ

Πίστευα …. ότι ο Θεός Πέθανε πριν από δυο χιλιάδες χρόνια
στον κρανίου τόπον.
Δεν τόξερα όμως ότι θα κατάφερνε να ζη
– τόσες χιλιάδες χρόνια –
μες στις τρομαγμένες συνειδήσεις των ανθρώπων.

Πίστευα ότι η μάνα σου κι η μάνα μου
Μας γέννησαν για ζευγάρι στο κρεβάτι,
κι όχι για ζευγάρι στο όργωμα ή στο μνήμα.
Πίστευα ότι ο Αδόλφος Χίτλερ
Πέθανε στα υπόγεια της Καγγελαρίας
Εδώ και τριάντα χρόνια.
Δεν θα πίστευα όμως ποτέ
ότι τα σκουλήκια που τον έφαγαν
θα γινόνταν Στρατάρχες(*).

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
(από το βιβλίο ΠΡΥΡΠΟΛΗΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ)

(*)Σήμερα Μενέλαε Λουντέμη, αν ζούσες, αντί τι λέξη «Στρατάρχες» μάλον θα έβαζες τις λέξεις «ΜΕΡΚΕΛ, ΣΟΪΜΠΛΕΡ, ΡΑΪΧΕΝΜΠΑΧ κλπ»



Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής ΜΑΣ Δημοκρατίας .....

.....έστω και αργά τα "χώσατε" στους Γερμανούς, στους Ολανδούς και στους Φιλανδούς που στην κυριολεξία μας έχουν "του κλώτσου και του μπάτσου".
.....έστω και αργά παραιτηθήκατε από την Προεδρική αποζημίωση, τη στιγμή που΄ΚΑΝΕΝΑΣ από τους Βο(υ)λευτές μας΄, ΟΥΤΕ και ο "δοτός" Πρωθυπουργός  μας δεν αποποιήτε μια από τις παχυλές αμοιβές του.
ΔΕΝ είναι αργά να παραιτηθήτε για να πάμε σε εκλογές, μια και οι Γερμανοί της Μέρκελ και του Σόιμπλερ μας εκβιάζουν να μην πάμε - σύμφωνα δηλαδή με τις δηλώσεις των  οσφιόκαμπτων αρχηγών των της ΝΟΥΔΟΥ και του ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά το psi - σε εκλογές, αλλά όποτε θελήσουν αυτοί.
Οπως είχατε δηλώσει κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας αντισταθήκατε, πιτσιρίκι ων,  στο Γ' Ράιχ του Χίτλερ που υποδούλωσε την Ελλάδα με τα ΤΑΝΚΣ.
Σήμερα με την πείρα των χρόνων σας αλλά και με το αξίωμα που κατέχετε, αντισταθείτε στο Δ' Ράιχ της κ Μέρκελ που υδούλωσε την Ελλάδα με τις οικονομικές της ερπύστριες, και προκαλέστε εσεις τις εκλογές να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός τον Πρωθυπουργό του και ΟΧΙ οι γερμανοί τραπεζίτες και βιομήχανοι.
ΙΔΟΥ ΠΕΔΙΟΝ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟΝ

Μην επαιτείς


Ξερό είταν πάντα το ψωμί σου

μάνα Ελλάδα μου.
Στεγνός είταν πάντα ο κόρφος σου
Κι’ η αγκαλιά σου
– μια φτωχική φωλιά -
που κούρνιαζε ο πόνος μας.

Στιφό είταν πάντα το γέλιο σου
μάνα μου Ελλάδα μου.
Μοιρολόι είταν πάντα το τραγούδι σου
και ταχτικό σου σπιτικό –
το κοιμητήρι.

Ξερό είταν πάντα το ψωμί σου
Βαριόμοιρη μάνα μας.
Τρέχαμε να το βρέξουμε στις βρύσες μας
μα στάζαν πάντα δάκρυα.
Το βρέχαμε στα ποτάμια μας
μα στάζαν αίματα.

Μάνα! Γραμμένο σου είταν
Και το ψωμί…. Και το νερό….
ακόμα και το νερό – να ζητιανέψεις.
Μόνο τη λευτεριά, μάνα μου,
μόνο αυτήν ποτέ,
ποτέ μη ζητιανέψεις!
(Τόπε κι’ ο Κάλβος).


ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
(από το βιβλίο ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ)


Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Έκοψε την πίτα του το Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου

Το σύνολο των συντελεστών(*) του Δημοτικού Ραδιοφώνου Πολυγύρου αψήφησαν χθες βράδυ, το κρύο. το χιόνι και την παγωνιά και ανηφόρησαν στο Τουριστικό Περίπτερο ΕΞΗ ΒΡΥΣΕΣ- που ήταν και ο κύριος χοργηγός της εκδήλωσης- και έκοψαν την Πρωτοχρονιάτικη τους πίτα. Η εκδήλωση αυτή έδωσε την ευκαιρία  να άνταλάξουν σκέψεις για την καλύτερη λειτουργία του Ραδιοφώνου.   Παρόντες ο δήμαρχος Πολυγύρου Στέργιος Ζωγράφος και  ο αρχηγός της μείζονος μειοψηφίας του Δήμου Κώστας Μπογδάνος  που, "μεταξύ κύλικος και χειλέων",  έγιναν αποδέκτες των όποιων προβλημάτων αλλά και των προτάσεων που τους έγιναν , και, ο καθένας  από την πλευρά του, υποσχέθηκαν τη λύση των. Το .... φλουρί έπεσε στον Δημήτρη Σισμάνη που παρουσιάζει την εκπομπή ¨ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΙ ΑΠΟΒΡΑΔΟ" το Σάββατο στις 6 το απόγεμα.





(*) Στον ιστότοπο: http://www.poligiros.gr/ μπορείτε να βρείτε το πρόγραμμα του σταθμού, τους συντελεστές και να ακούστε και τον σταθμό μέσα από το δια΄δίκτυο.
Να σημειώσουμε πως το Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολύγύρου σύμφωνα με τα στοιχεία του http://www.e-radio.gr/  το 2011 σε σύνολο 520 περίπου Ραδιοφωνικών Σταθμών που είναι στη "δύναμη" του βρίσκεται από πλευρά "χτυπημάτων" στην 48η.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Είμαι καλά.(*)

Σήμερα ξύπνησα με ένα πόνο …πίσω μου. Είμαι Καλά.

Εψές τέσσερες νομάτοι με …ξεσκίζανε. Είμαι καλά.
Ολάκερη νύχτα με ξεπουπουλιάζανε. Είμαι καλά.
Με πήραν ό,τι είχα και δεν είχα. Είμαι καλά.
«Διαμερίσαντο τα ιμάτια μου». Είμαι καλά.
«Επί των ιματισμών μου έβαλον κλήρον». Είμαι καλά.
Για τον εαυτό τους κράτησαν τα πάντα. Είμαι καλά.
 Το σινάφι τους δεν το πείραξαν. Είμαι καλά.
Τις τράπεζες δεν τις ενόχλησαν. Είμαι καλά.
Με παρέδωσαν στους …σταυροτήδες μου. Είμαι καλά
Αύριο θα με σταυρώσουν. Είμαι καλά.

Είμαι καλά. Δεν ακούς. Σου λέω είμαι καλά.

Είμαι καλά γιατί ακόμα δεν μου πήραν το μυαλό μου.
Είμαι καλά γιατί μπορώ σκέφτομαι.
Είμαι καλά γιατί μπορώ και μιλάω.
Είμαι καλά γιατί μπορώ και γράφω.
Είμαι καλά γιατί τα χέρια μου ακόμα βαστάνε.
Είμαι καλά γιατί αύριο εγώ δεν θα τους …. σταυρώσω
Είμαι καλά γιατί αύριο εγώ θα τους ….μαυρίσω.

(*) Ο τίτλος από το ομώνυμο ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη από το βιββλίο "ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ"





Σήμερον κρεμάται επί ξύλου.....

.....προσδοκώ ανάστασιν νεκρών

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας



 Φέτος, παράδοξα, στη μέση του καλοκαιριού
τα παιδιά της πολιτείας αλλάξαν λόγια στα κάλαντά τους:
Λένε για κλέφτες άρχοντες,
για προδότες αρχηγούς,
για μαύρα λουλούδια,
για σκοτεινούς καιρούς.

«Μας κλέψαν την ελπίδα,
μας κλέψαν τη χαρά!»

Υψώσατε τάχιστα το μνημείο της καταισχύνης,
αν σας ενδιαφέρουν αυτά τα παιδιά.

Θανάσης Φωτιάδης (από τη συλλογή Ληξίαρχος) 1966

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Θηριωδίες και ολοκαυτώματα (*)

........ συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση
Στις 18 του Απρίλη 1944 κατέστρεψαν την Κλεισούρα Δυτικής Μακεδονίας και εκτέλεσαν 233 κατοίκους (1)

                                                                                 ΕΛΕΥΘΕΡΟΧΩΡΙ
Στα τέλη του Μάρτη 1944 κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών και σκότωσαν όλους τους κατοίκους του χωριού. (2)


Στις αρχές του Απρίλη 1944 οι χιτλερικοί έκαψαν το χωριό Μουζακάτα και σε συνέχεια το χωριό Αργίνια Κεφαλονιάς και εκτέλεσαν πολλούς κατοίκους.

Στις 24-26 του Απρίλη 1944 κατέστρεψαν από τα θεμέλια στη Δυτική Μακεδονία τα χωριά Πύργο (Κατράνιτσα) (3), Μεσόβουνο, Κάτω και Άνω Γραμματικό, Σέλι, Δρεζίλοβο και Κατσούφανη και εκτέλσαν συνολικά 318 κατοίκους.

Στις 27 του Μάη 1944 κατέστρεψαν το χωριό Λίμνη της Πελοποννήσου και εκτέλεσαν 86 κατοίκους.

Στις αρχές του Ιούνη 1944 κατέστρεψαν το χωριό Φραγκότσι Κοζάνης και εκτέλεσαν 80 κατοίκους.


                         ΔΙΣΤΟΜΟ
                                                                              ΔΙΣΤΟΜΟ
                                                                                      ΔΙΣΤΟΜΟ
Στις 10 του Ιούνη 1944 στο Δίστομο της Βοιωτίας εκτέλεσαν μέσα στο χωριό 229 άτομακαι έξω από το χωριό άλλα 67.


 ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ
                                                                                         ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ
Στις 2 του Σεπτέμβρη 1944 κατέστρεψαν το Χορτιάτη Κεντρικής Μακεδονίας και εκτέλεσαν 246 άτομα. (4)
                                                                             ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
                                                                                ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
                           
                                                           ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

Η μαζικότερη σφαγή, που διέπραξαν οι χιτλερικοί στην Ελλάδα ήταν η σφαγή των Καλαβρύτων. Κατά  τη διάρκεια της εκστρατείας που οργάνωσαν οι Γερμανοί στην επαρχία Καλαβρύτων από τις 5-13 του Δεκέμβρη 1943 εκτέλεσαν 1.100 πατριώτες. Μόνο μέσα στην πόλη των Καλαβρύτων εκτέλεσαν 776 αθώους πολίτες, από τους οποίους ο μικρότερος ήταν 12 χρονών.

(*) ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Α΄ΤΟΜΟΣ (1918-1949)
(1): http://kleisoura.com/5.html



(2) : http://www.giannitsa.gr/index.php/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82/%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1/%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85.html

(3): http://gerontakos.blogspot.com/2007/04/blog-post_8142.html


(4): http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=23&Itemid=33


http://www.hortiatis570.gr/holocaust.htm



Σημείωση: Οι φώτο και οι παραπομπές ΔΕΝ είναι από το "ΔΟΚΙΜΙΟ"

Θηριωδίες και ολοκαυτώματα (*)

..... συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση.
Πολλά είναι τα ολοκαυτώματα του ελληνικού λαού για τη λευτεριά. Αναφέρουμε ορισμένα απ’ αυτά.

ΜΕΣΟΒΟΥΝΟ

Στις 14 Οκτώβρη 1941 οι κατακτητές, με τους ντόπιους συνεργάτες τους, κατέστρεψαν από τα θεμέλια το Μεσόβουνο Δυτικής Μακεδονίας και εκτέλεσαν την πρώτη φορά 165 άνδρες και τη δεύτερη άλλους 150 που βρέθηκαν στο χωριό. (1)


                                                                                      ΚΕΡΔΥΛΙΑ

Στις 18 του Οκτώβρη 1941 κατέστρεψαν από τα θεμέλια τα Άνω και Κάτω Κερδύλια της Κεντρικής Μακεδονίας και εκτέλεσαν 222 άνδρες. (2)

Στις 25 του Οκτώβρη του ίδιου χρόνου κατέστρεψαν τα χωριά Κλειστό, Κυδωνιά και Αμπελόφυτο Μακεδονίας και εκτέλεσαν 96 άνδρες.


Στις 17 του Φλεβάρη 1943 κατέστρεψαν από τα θεμέλια το χωριό Δομένικο στο Νομό Λάρισας. Όλους τους άνδρες από 15 χρονών και πάνω και 50 κατοίκους από το γειτονικό χωριό Μυλόγουστα, συνολικά 117 κατοίκους, τους εξόντωσαν.


 ΜΟΥΣΙΩΤΙΤΣΑ
Στις 25 του Ιούλη 1943 κατέστρεψαν τη Μουσιωτίτσα Ηπείρου και εκτέλεσαν 154 κατοίκους.

                                                                                  ΚΟΜΜΕΝΟ
Στις 15 Αυγούστου του 1943 κατέστρεψαν το χωριό Κομμένο της Ηπείρου και εκτέλεσαν 317 κατοίκους που βρέθηκαν στο χωριό.

                                                                                    ΚΟΜΜΕΝΟ

                                                                             ΔΡΑΚΕΙΑ
Στις 13 του Σεπτέμβρη 1943 κατέστρεψαν τα χωριά Κεφαλόβρυση, Κάτω Σύμη, Πεύκος και Συκολόγος της Κρήτης και εκτέλεσαν όλους τους κατοίκους που βρέθηκαν σ’ αυτά τα χωριά, καθώς και τους κατοίκους που βρέθηκαν στα χωριά της επαρχίας Βιάνου, στα Άμυρα, στον Αγ. Βασίλειο, στον Κρεβατά, στο Βάχο και στο Καλάμι. Συνολικά, εκτέλεσαν 700 κατοίκους.


Στις 3 του Οκτώβρη 1943 κατέστρεψαν το χωριό Λιγγιάδες της Ηπείρου και εκτέλεσαν 85 κατοίκους.

Στις 18 του Δεκέμβρη 1943 κατέστρεψαν το χωριό Δράκεια Θεσσαλίας και εκτέλεσαν 115 κατοίκους. (3)


(1): http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/04/22/mesovouno/



(2) : http://www.youtube.com/watch?v=dWnUXu0v8j4

(3): http://epal-agrias.mag.sch.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10%3A2008-06-11-06-06-58&catid=9%3A2008-06-11-06-04-26&Itemid=12&showall=1


(*) ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Α' ΤΟΜΟΣ (1918-1949)
Σημείωση: Οι παραπομπές και οι φώτο ΔΕΝ είναι από το "ΔΟΚΙΜΙΟ")

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Θηριωδίες και ολοκαυτώματα(*)

Σήμερα  το δικαστήριο της Χάγης, στις  11 το μεσημέρι  ανακοίνωσε την απόφασή του για το θέμα των αποζημιώσεων στο μαρτυρικό Δίστομο από τη Γερμανία.


Ανακοίνωσε ότι δεν μπορεί να δικάζεται μία χώρα για πολεμικές επανορθώσεις σε μια άλλη χώρα. Η Ιταλία παρέβη τις υποχρεώσεις  επειδή  ......καταδίκασε τη  Γερμανία για τις εκτελέσεις στο Δίστομο. Με λίγα λόγια  δικαίωσε την Γερμανία η οποία είχε προσφύγει στο δικαστήριο και ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε οι φωστήρες του δικαστηρίου της Χάγης πως ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ και μάλιστα ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΔΕΝ έγιναν από τους προγόνους της Κ.Μέρκελ.

Και για να μη ξεχνάμε τις θηριωδίες των προγόνων της κ.Μέρκελε και του ¨συναφιού" της ας τους θημίσουμε και να θυμηθούμε και εμείς μερικά  από τα .......καταρθώματα αυτών που το δικαστήριο της Χάγης δικαίωση με το δικό του τρόπο.

"Βαρύτατος ήταν ο φόρος αίματος που πλήρωσε ο λαός μας στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής κατοχής. Οι κατακτητές, για να τον υποτάξουν, άρχισαν ακόμα από το 1941 τις ομαδικές συλλήψεις, τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις. Ένα φοβερό κύμα τρομο0κρατίας κάλυψε όλη την Ελλάδα.


Η ορμητική άνοδος του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, η τεράστια ανάπτυξη των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων και η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ προκάλεσαν σοβαρή ανησυχία στους φασίστες κατακτητές και την ελληνική αντίδραση. Όσο φούντωνε η πάλη του λαού στις πόλεις τόσο εντείνονταν τα τρομοκρατικά μέτρα των κατακτητών για την κατάπνιξη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος.

Οι χιτλερικοί ίδρυσαν στη χώρα μας τα χρόνια της κατοχής 36 στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα πιο φοβερά ήταν του Χαϊδαρίου, του Χατζηκώστα, της Λάρισας, του Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Εξάλλου, τα κρατητήρια της Γκεστάπο, της ιταλικής καραμπινιερίας και των «ελληνικών» υπηρεσιών Ασφάλειας υπήρξαν άντρα απάνθρωπων βασανιστηρίων. Βασικός τόπος εκτέλεσης πατριωτών ήταν το Σκοπευτήριο της Καισαριανής στην Αθήνα. Οι εκτελεσμένοι πατριώτες έφτασαν τις 48 χιλιάδες και οι όμηροι πάνω από τις 100 χιλιάδες. Απ’ αυτούς 66.031 ήταν Ισραηλίτες, δηλαδή το 87% του Εβραϊκού πληθυσμού της χώρας. Δεκάδες χιλιάδες ήταν Έλληνες όμηροι που στάλθηκαν σε διάφορα γερμανικά στρατόπεδα. Σε ένα απ’ αυτά στο Νταχάου, στάλθηκε και ο Γ.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Χιλιάδες όμηροι εξοντώθηκαν στα γερμανικά κρεματόρια.

Το ΚΚΕ στάθηκε ο αιμοδότης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Ανάμεσα στις εκατόμβες των κομμουνιστών και γενικά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ξεχωριστή θέση κατέχουν: η ομαδική εκτέλεση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 αγωνιστών, που τους πήραν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου την Πρωτομαγιά του 1944. Σε συνέχεια στις 10 Μάη, στο ίδιο Σκοπευτήριο άλλη ομαδική εκτέλεση 92 αγωνιστών (εξορίστων κομμουνιστών, που τους είχε παραδώσει η μεταξική δικτατορία στους κατακτητές). Η εκτέλεση τον Ιούνη 1943 στο Κούρνοβο 106 αγωνιστών, που τους πήραν από το στρατόπεδο της Λάρισας. Η εκτέλεση το Νοέμβρη του 1943 των 118 πατριωτών στο Μονοδέντρι της Λακωνίας. Η εκτέλεση το Φλεβάρη του 1944 των 204 πατριωτών στη θέση Βίβλες Μεγαλόπολης, που κρατούνταν σαν όμηροι στις φυλακές της Τρίπολης. Η εκτέλεση τον Απρίλη του 1944 των 120 πατριωτών στο Αγρίνιο. Η εκτέλεση τον ίδιο μήνα στη θέση Καρακόλιθος 134 πατριωτών, που ήταν κρατούμενοι στις φυλακές Λειβαδιάς. Η εκτέλεση επίσης, τον ίδιο μήνα στη Σπάρτη 100 πατριωτών και πολλές άλλες ομαδικές εκτελέσεις αγωνιστών, που κρατούσαν σαν όμηρους οι κατακτητές. Δεκάδες χιλιάδες μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, εκατοντάδες ανώτερα, κατώτερα και μεσαία στελέχη του έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά του ελληνικού λαού. Ανάμεσα σ’ αυτούς που εκτελέστηκαν ήταν οι Κώστας Λαζαρίδης, Βασίλης Βερβέρης, Κώστας Γαμβέτας, Βασίλης Παπαδόπουλος (Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης), Βασίλης Παπαδόπουλος (Γραμματέας της ΚΟ Πάτρας), Κώστας Χατζήμαλης, Βαγγέλης Κτιστάκης, Ηλέκτρα Αποστόλου, Ναπολέων Σουκατζίδης, Θεόδωρος Μάγγος, Βασίλης Σκαρέας, Γιώργης Ανδρεόπουλος, Γιώργος Κότσιρας, μέλη της ΚΕ Και στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και οι Τάκης Πετρίδης και Χρ. Χωμενίδης, στελέχη άλλων ΕΑΜικών κομμάτων.

Παράλληλα με τις εκτελέσεις ή σε συνδυασμό μ’ αυτές οι χιτλερικοί με τους εθνοπροδότες έκαναν πολλές επιδρομές και μπλόκα σε συνοικίες πόλεων και σε χωριά, αφήνοντας στο πέρασμα τους ερείπια, αίμα, πόνο και δάκρυα. Πολλά είναι τα ολοκαυτώματα του ελληνικού λαού για τη λευτεριά. Αναφέρουμε ορισμένα απ’ αυτά.......... (συνεχίζεται)
(*)ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Α΄ΤΟΜΟΣ (1918-1949) (Σελίδα 444....)





Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (*)

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ

σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;

Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;

Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
ἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,
πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη...
αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,
δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.

Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».

Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.

Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.

Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.

Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

* * *

(*) Γεώργιος Σουρής. Σατυρικός ποιητής. Γεννήθηκε σαν σήμερα (2/2/1853 και πέθανε 26/8/1919)
  Το ποίημα αυτό γράφτηκε το 1910!