Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

Μέρα Μαγιού με μίσεψες

Του Μαγιού ροδοφαίνεται η μέρα
που ωραιότερη η φύση ξυπνάει
και την κάνουν λαμπρά και γελάει
πρασινάδες, αχτίνες, νερά…..
Άνθη κι άνθη βαστάνε στο χέρι
Παιδιά κι άντρες, γυναίκες παιδιά….
Εκτός αν προτιμάτε το….
Ο Μάιος μας έφθασε
εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε
παιδιά στη εξοχή.
Έτσι μαθαίναμε για τον Μάη στα παιδικά μας χρόνια και μάλιστα και στην Ε ΄και στην ΣΤ΄ τάξη του δημοτικού το ίδιο ποίημα του Διονύσιου Σολομού για να το εμπεδώσουμε καλύτερα.
Και έτσι γιορτάζαμε παιδιά, έφηβοι και νέοι, στα γυμνασιακά μας χρόνια την πρωτομαγιά, αν και νιώθαμε από τα 14μας ακόμα, πολλοί και από μικρότερες ηλικίες, τι θα πει να κατεβαίνεις από τον Πολύγυρο(1) με τα πόδια στα μεταλλεία Γερακινής(2) 1 ώρα κοντά δρόμος ή να ανεβαίνεις τον Τούμπανο(3) περισσότερο από μία ώρα δρόμος μέσα στην άγρια νύχτα με βροχή και χιόνι για να πας στα μεταλλεία του Βάβδου(4) για να μπορέσεις να αγοράσεις τα νέα σχολικά σου βιβλία και αυτά μεταχειρισμένα από το παλιατζίδικο του παππού τον Ξενοφώντα που το διατηρούσε
Και έπρεπε να έρθει η μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων της Βάβδου για να καταλάβεις στα 15σου, για πρώτη φορά, τι θα πει πάλη κι αγώνας.
Να μπορέσεις να διαβάσεις λεύτερα και καμιά άλλη εφημερίδα εκτός από τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ ακόμα και την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , κάποιο άλλο βιβλίο από την βιβλιοθήκη του σχολείου σου που κάποιος προοδευτικός καθηγητής φρόντισε να εμπλουτίσει, εκτός από τη ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ και τα άλλα που σε δίνανε στο κατηχητικό σχολείο για να μάθεις πως ο Μάης, εκτός από ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, που ανθίζουν το πρωί και μαραίνονται το βράδυ είναι γεμάτος κυρίως από αμάραντα λουλούδια που ακούνε στα ονόματα ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ.

Για μια ακόμα φορά η εργατική τάξη θα γιορτάσει την Πέμπτη τη μεγάλη της ΜΕΡΑ, το σύμβολο της, τη σημαία της, το μπαϊράκι της.
ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ.
Την παγκόσμια μέρα του αγώνα και της πάλης.
Θα δώσει – πρέπει να δώσει- το παρόν στο παγκόσμιο αγωνιστικό προσκλητήριο.
Να διατρανώσει την διεθνιστική της αλληλεγγύη και την αγωνιστική της θέληση για έναν κόσμο λεύτερο- ακόμα υπάρχουν σκλαβωμένοι λαοί με τον έναν η με τον άλλον τρόπο-και ανεξάρτητο.
Να αποτίσει φόρο τιμής:
Στους πρώτους νεκρούς της Πρωτομαγιάς του Σικάγου στα 1886.
Στον πρώτο νεκρό εργάτη
Στους αγωνιστές της πρώτης μας πρωτομαγιάς στα 1894
Στους 200 εκτελεσμένους στο σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους Γερμανούς καταχτητές στα 1944
Σ’ όλους όσους αγωνίστηκαν και έπεσαν στο εργατικό θυσιαστήριο.
Μια ζωή η εργατική τάξη αγωνίζονταν και αγωνίζεται για νέες κατακτήσεις.
Πλατείες, δρόμοι, μπουντρούμια, είναι ποτισμένα με εργατικό αίμα.
Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια η εργατική τάξη παλεύει κυρίως για να διασφαλίσει όλα όσα με αίμα κατέκτησε. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ 8ΩΡΟ.
Να παλέψει να καταργήσει στην πράξη το νέο Ασφαλιστικό Νόμο που τα 3 ΔΕΝ γίνανε πολλαπλά ΟΧΙ για τους εργαζόμενους και πολλαπλάσια ΝΑΙ για τους εργοδότες.
Δεν πέρασαν πολλές μέρες που ο Διοικητής της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. Γκαργκάνας θεώρησε πως τα 0,60 ευρώ καθαρή αύξηση που πήραν οι εργάτες στο μεροκάματο τους είναι αυτά που ανεβάζουν τον πληθωρισμό -η αύξηση των ορίων σύνταξης που είχε ζητήσει το 2003 έγινε πραγματικότητα- και όχι το αδηφάγο κεφάλαιο που αυγατένει το βιος του από την εκμετάλευση των εργαζομένων και όχι μόνο.
Ξέχασε όμως να προτείνει πως «κάθε νεοπροσλαμβανόμενος σε οποιαδήποτε εργασία ΟΦΕΙΛΕΙ άμα την ανάληψη της εργασίας του να φροντίσει να έχει μαζί του και να διατηρεί σε καλή κατάσταση το νεκροσέντουκο του».

Δυστυχώς όμως , για μια ακόμα φορά στη χώρα μας – παγκόσμια πρωτοτυπία- και πολυτέλεια αν θέλετε, οι αγώνες της εργατικής πρωτομαγιάς θα γιορταστούν σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις -ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΛΙΓΑΚΙ- λες και είναι διαφορετικά τα αιτήματα των εργαζομένων της μιας συγκέντρωσης από την άλλη.
Και ύστερα διαμαρτύρονται οι εργατοπατέρες και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί η εργατιά δεν πηγαίνει στις συγκεντρώσεις.
Μα πώς να πάει, όταν έχει διαπιστώσει πως όλα αυτά γίνονται όχι για τους πραγματικούς αγώνες της εργατιάς, αλλά για τους αγώνες που δίνουν οι εργατοπατέρες για την κομματική τους ανέλιξη, για το πώς θα κατακτήσουν κάποια καλύτερη κομματική καρέκλα, για να μπορέσουν στη συνέχεια να μεταπηδήσουν σε βουλευτική, ευρωβουλευτική, υπουργική ή όποια άλλη κομματική καρέκλα.

(1)Πρωτεύουσα της Χαλκιδικής
(2)Οικισμός του Πολυγύρου όπου βρίσκονται τα μεταλλεία λευκολίθου (ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙ)
(3)Βουνοκορφή απέναντι από το χωρίο Γαλάτιστα Χαλκιδικής.
(4) Χωρίο της Χαλκιδικής όπου υπήρχαν τα μεταλλεία λευκολίθου magnomin
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Περισσότερα θα πούμε στην εκπομπή μου «ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟΨΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ» την τρίτη (29/4/08) στις 9 το βραδυ από την συχνότητα του ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ (90,8 FM) και το Σάββατο (3/5/08) στις 6 το απόγεμα μέσα από την εκπομπή «ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΙ ΑΠΟΒΡΑΔΟ»

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

41 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

……..Ξημέρωνε η 21 Απριλίου. Μόλις με είχε ξυπνήσει το ραδιόφωνο –ένα jvc γαλάζιο – που με νανούριζε όλη νύχτα. Με ξύπνησε όμως διαφορετικά από ότι τις άλλες μέρες. Όχι με δημοτικά και ελαφρά τραγούδια αλλά με εμβατήρια. Στα σκοτεινά ψάχνω και τον άλλο σταθμό- δυο «πιάναμε» όλο κι όλο και τα βραδιά τον «ΠΥΡΓΟ» και λίγο με παράσιτα την «ΑΘΗΝΑ». Και εκεί τα ίδια. Εμβατήρια και μέσα-μέσα διαγγέλματα του τύπου «Από τις πρωίας σήμερον αναστέλλονται τα άρθρα τάδε, τάδε, τάδε του συντάγματος. Ο Πρόεδρος, Τα μέλη, Ο βασιλεύς. Και άλλες ατάκες που μετά από 41 χρόνια που να τις θυμηθείς πως ήταν ακριβώς. Δεν χρειάστηκε «λεμόνι στο ξύδι» να καταλάβω τι είχε γίνει. Σηκώθηκα έβαλα τα «παλιά» τα ρούχα. Ρούχα για να πάω να σκάψω τ΄ αμπέλι που είχα προγραμματίσει και κατέβηκα στο καμαράκι που κοιμότανε οι γονείς μου με το ραδιόφωνο στο χέρι.
-Δεν θα το πάρεις , μου λέει η μανά μου, το θέλω-νόμισε ότι θα το έπαιρνα στο αμπέλι- και, πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της, δυνάμωσα την ένταση. Με βλέπει κατάματα και ,συνωμοτικά – παλιά Επονίτισσα βλέπεις- μου λέει.
-Κατάλαβες τι έγινε?
-Κατάλαβα τις λέω. Δικτατορία.
-Γρήγορα εξαφάνισε τις εφημερίδες σου, μη μας έρθουν οι χωροφύλακες και σου τις βρούνε ( φύλαγα ταξινωμιμένες τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» του Πουρνάρα και την ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΩΡΑ».)
-Πάω να πάρω τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, τις λέω- πήγαινα κάθε πρωί μήνες τώρα -και την έπαιρνα παρακολουθώντας, στην αρχή «τη δίκη Λαμπράκη», στη συνέχεια τη δίκη «ΑΣΠΙΔΑ» αλλά και τη προεκλογική περίοδο.
Μέχρι να πάω να την πάρω – δυστυχώς δεν την έχω στο αρχείο μου γιατί το καλοκαίρι του 1989 την πήγα , μαζί με κάτι άλλες εφημερίδες στην ΑΥΡΙΑΝΗ εδώ στη Θεσσαλονίκη και ακόμα δεν μου τις επιστρέψανε- ήδη είχε δέσει τις εφημερίδες τις είχε βάλει σε ένα τσουβάλι από λιπάσματα και με το που γύρισα μου λέει: -Γρήγορα τμαριψτις (να τις κρύψω καλά) μη τυχόν και έρθουν εδώ και σου τις βρούνε και θα έχεις κακά ξεμπερδέματα (είπαμε παλιά Επονίτισσα και ήξερε πως υποδεχονταν στις αστυνομίες τα «μιάσματα». Κάτι που έκανα . Τις τμαριψα στο κατώι και έβαλα και ξύλα επάνω και πολύ αργότερα τις έβγαζα τις «ανέστηνα» τις ξεφύλλιζα «έπερνα τη δόση μου» τις έκρυβα πάλι μέχρι που τις …..ανέστησα μετά την επιστροφή μου από την Επιστράτευση και τώρα ούτε που θυμάμαι που είναι καταχωνιασμένες.
Δεν έγραφε τίποτα για το πραξηκόπημα. Αν θυμάμαι καλά σε 4ασέλιδο έγραφε: ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Αν τολμούν ας έρθουν να με πάρουν. Υπήρχε σχετικό ρεπορτάζ για την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ».
Πήγα στο αμπέλι αλλά ο νους μου ήταν στο χωριό και στο σπίτι μη και κάνουν πάλι το …..θαύμα τους οι χωροφυλάκοι και πάρουν τον θείο μου-παλιό αντάρτη- για τον …συνήθη τόπο.
Τίποτα απ’ όλα δεν έγινε. Το βράδυ –όπως και όλα τα βράδια μέχρι να πάω φαντάρος αλλά και μετά την απόλυση μου- αγκαλιά με το ραδιόφωνο και με τα ακουστικά στα αυτιά να ψάχνω για ΜΟΣΧΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ,ΝΤΟΪΤΣΕ ΒΕΛΛΕ. ΑΛΒΑΝΙΑ,ΙΣΙ ΠΑΡΙ,ΤΙΡΑΝΑ, ΣΟΦΙΑ και όποιον άλλο σταθμό να μαθαίνω νέα.
Τον Αύγουστο στο 9ο Σ.Π. στην Καλαμάτα ως ΥΕΑ. Αξιωματικός? ( Εδώ γελάνε). Ηρθε ο Σεπτέμβριος. Οι άλλοι φαντάροι φεύγανε για τις μονάδες και εγώ εκεί στην Καλαμάτα μέχρι να πάρω την οριστική ειδικότητα. «ΤΥΦΕΚΙΟΦΟΡΟΣ ΟΠΛΙΤΗΣ».
Πολύ αργότερα θα καταλάβαινα καλά το γιατί , όταν δεν μου έγινε ανανέωση της σύμβασης μου σε ΔΕΚΟ, όπου είχα προσληφθεί, επειδή ήμουνα « ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ»
Και ακολούθησε η εφτάχρονη πορεία, όλοκληρου του Ελληνικού λαού, μέσα στη ….ΝΥΧΤΑ με τον ….ΓΥΨΟ στα χέρια και στα πόδια, μια πορεία με συλλήψεις, διωγμούς, εκτοπίσεις, δίκες, καταδίκες βασανιστήρια όλων όσων «φιλοξενούνταν στα κρατητήρια της Ασφάλειας και των κατά τόπους ΕΑΤ-ΕΣΑ και με την νεολαία να πρωτοστατεί έναντια στη Χούντα που επεβλήθει με την βοήθεια και τις ευλογίες των ΗΠΑ.
41 χρόνια πριν. Λες και ήταν χθες.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

ΑΠΟΡΙΑ

Βλέπει κανείς το ιστολόγιο μου? Ρωτώ γιατί εγώ δεν μπορώ να το βρω στις αναζητήσεις
ευχαριστώ

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑΤΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Προσπαθω να ανεβάσω κάποιο σχόλιο μου.Ελπίζω να τα καταφέρω

Μπάρα είναι και ...πλακώνει

Δέκα μέρες τώρα μας ....πλακώνει η μπάρα. Μια μπάρα γεμάτη αναβολικά-σύμφωνα με τις μετρήσεις της Κολωνίας-που όλοι οι "παροικούντες την Ιερουσαλήμ" ...πέσανε από τα σύννεφα. Τελικά οι μόνοι που δεν πέσανε από τα σύννεφα ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Και όπως συμβαίνει κάθε φόρα - όταν έχουμε κάτι το τραγικό ή μη - έτσι και τώρα γίναμε όλοι, με προεξάρχοντες τους δημοσιογράφους κυρίως των μεγάλων καναλιών, ειδήμονες και επα'ϊοντες περί των αναβολικών για να "ντοπάρουνε" όλους εμάς με τις βαρύγδουπες αναλήσεις τους. Θα μου πείτε πως και εσύ βρε tseliga κάτι τέτοιο δεν πας να κάνεις τώρα. Εεεε είπα να ακολουθήσω και εγώ λιγάκι τον ....κανόνα και να γράψω και εγώ κάτι. Αλλά όχι σήμερα που δημιούργησα το ιστολόγιο μου.
Καλως ανταμώσαμε

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ