Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

ΣΤΟΝ ....ΚΑΤΗ Η "ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ" (*)

Λίγο καθυστερημένα - ούτε 24 ωρες-  διάβασα σε ανάρτησή της ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ πως την καλέσανε σε εξέταση. "Κλήση για προκαταρκτική εξέταση πήραμε σήμερα από τον Πταισματοδίκη Πολυγύρου, μετά από μήνυση που έγινε σε βάρος μας για "συκοφαντική δυσφήμιση κατ' εξακολούθηση" !!!

Δεν μας ενοχλεί καθόλου γιατί γνωρίζουμε την υπόθεση και έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη. Το κέφι μας δεν χαλάει γι' αυτό κερνάμε ουισκάκι στους φίλους και μη.
Θα σας κρατούμε ενήμερους για την πορεία της υπόθεσης"

Δεν ξέρουμαι ακόμα το  ακριβές"ΑΙΤΙΟΝ", αλλά όποιο και νάναι ΟΛΑ τα blogs πρέπει να βρεθούν αλληλέγγυα δίπλα της.
Ολα αυτά τα χρόνια της "ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ" της "ανέβασε" και φιλοξένησε τις περισσότερες φορές ΑΝΩΝΥΜΑ σχόλια μας "ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ".
Στην ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ ο  "ΚΑΘΕ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ" βρήκε ένα ...ΑΥΤΙ για να πει τον πόνο του.
Τα blogs ΔΕΝ είναι ΟΥΤΕ εφημερίδες, ΟΥΤΕ τηλεόραση, ΟΥΤΕ ραδιόφωνο. ΕΙΝΑΙ ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης. Δίπλα λοιπόν ΟΛΟΙ - σχολιαστές και blogs - στη ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ γιατί όπως λέει και ο ΛΑΟΣ "ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΕΙ ΦΩΤΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΡΕΞΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΒΗΣΕΙ".
 (*) http://respentza.blogspot.com/2011/03/blog-post_5928.html#more

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ

Μάρτης 30 1952

Χαράματα ΚΥΡΙΑΚΗΣ(*)
Οι Μπελογιάννης(1), Αργυριάδης, Καλούμενος και Μπάτσης οδηγούνται στου ΓΟΥΔΗ. Ωρα 4,12- πριν ο ήλιος ανατείλει(*) πέφτουν νεκροί -δολοφονούνται(**) στην κυριολεξία- από τις σφαίρες του αποσπάσματος.


Από τον ΑΗ-ΣΤΡΑΤΗ όπου ήταν εξόριστος ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, μόλις πληροφορήθηκε τις δολοφονίες θα γράψει το «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ»

"Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη"

ΟΧΙ ΔΕ ΣΟΥ ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη – άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
........
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτηπου μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.
.....................
Έφυγες τώρα Νίκο ανάβοντας μ’ ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών, ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου, πάνω απ’ τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα’ αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν’ ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον, ν’ ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ’ το γέλιο των παιδιών και των κήπων
........
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει
.......

(*) Πότε δεν γίνονταν εκτελέσεις Κυριακή και πριν την ανατολή του ήλιου, Τις κάνανε, μάλλον, μη τυχόν και το πρωί τους δοθεί χάρις μετά την παγκόσμια κατακραυγή και την παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνα(2)
(**) Πως αλλοιώς να χαρακτηρίσεις την πράξη αυτή όταν ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΚΤΈΛΕΣΗ ΕΓΙΝΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ;
(1) Ένα μήνα πριν κατά την απολογία του θα κατακεραυνώσει τους στρατοδίκες του:

««Θα έλεγα ότι "δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου", γιατί ο κόσμος το 'χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα. Ξεκίνησε μια φούχτα τον καιρό του Μαρξ, έφτασε σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θα απλωθεί σε όλον τον κόσμο. Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν' ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ' έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».


«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας….»


«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω.»



(2) «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».


Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

"Έφυγε" για την "ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ" ο Ιάκωβος Καμπανέλλης

«Βαρέθηκε» τόσα χρόνια να παρακολουθεί το «ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ» της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, να γίνονται «πράματα και θάματα» στην «ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ», ακόμα και να ισιώνουν τα μπαταρισμένα υποβρύχια με μίζες, να μας γεμίζουν  οι ίδιοι πολιτικοί μας -εδώ και 37 χρόνια- με «ΠΑΡΑΜΥΘΙ(α) ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ», να βλέπει την «ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΩΝ» να γεμίζει ακόμα με εσωτερικούς μετανάστες και πάντα ο «ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ» να ζητά το δίκιο του και να μην το βρίσκει ΠΟΤΕ και «έφυγε» για την «ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ», σήμερα στις 15.50, στα 89 του χρόνια –είχε γεννηθεί στις 3/12/1922 στη Νάξο- ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

Στη μνήμη του το «ΑΡΝΙΕΜΑΙ» και  "ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ" από το έργο του « ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ».

ΑΡΝΙΕΜΑΙ
Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό

ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ
Ήταν πατριώτη ένας λαός
 ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους
καθημερινά το μεροκαματάκι τους
νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα
να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε
το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το Σάββατο 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011  από την εκπομπή «ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΙ ΑΠΟΒΡΑΔΟ»  του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ,στις 6 το απόγεμα, μπορείτε να ακούσετε τα μελοποιημένα, από τον ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ  τα έργα του,  «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ» και «ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ»  και  από τον ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ».


 

Ἡ πληγωμένη Ἄνοιξη

 Ἡ πληγωμένη Ἄνοιξη τεντώνει τὰ λουλούδια της
οἱ βραδινὲς καμπάνες τὴν κραυγή τους
κι ἡ κάτασπρη κοπέλα μέσα στὰ γαρίφαλα
συνάζει στάλα-στάλα τὸ αἷμα
ἀπ᾿ ὅλες τὶς σημαῖες ποὺ πονέσανε
ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια ποὺ σφάχτηκαν
γιὰ νὰ χτιστεῖ ἕνα πύργος κατακόκκινος
μ᾿ ἕνα ρολόγι καὶ δυὸ μαύρους δεῖχτες
κι οἱ δεῖχτες σὰ σταυρώνουν θά ῾ρχεται ἕνα σύννεφο
κι οἱ δεῖχτες σὰ σταυρώνουν θά ῾ρχεται ἕνα ξίφος
τὸ σύννεφο θ᾿ ἀνάβει τὰ γαρίφαλα
τὸ ξίφος θὰ θερίζει τὸ κορμί της


ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ
Αθήνα, 29 Ιουλίου 1919 – Αθήνα, 29 Μαρτίου 2005
Hταν ένας απο τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες ποιητές τιμημένος με τρία κρατικά βραβεία

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Στὸν ἴσκιο μου

 Βρὲ ἴσκιε μου γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;
Δὲ μ᾿ ἀφήνεις μόνο μου νὰ τρέχω;
Βρὲ ἴσκιε μου, δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς,
πρέπει κι ἐσένα σύντροφο νὰ ἔχω;
Πότε στραβὸ σὲ βλέπω πότε ἴσο,
πότε μακρὺ σὰ σούβλα, πότε νᾶνο,
τὴ μιὰ πηγαίνεις μπρός, τὴν ἄλλη πίσω
σὲ ἀπαντῶ ἐδῶ, ἐκεῖ σὲ χάνω.
Χωρὶς νὰ βλέπεις, πιάνεις ὅτι πιάνω,
μὲ ὁδηγεῖς ἀλλὰ καὶ σ᾿ ὁδηγῶ.
Καὶ τέλος πάντων κάνεις ὅτι κάνω
καὶ εἶσαι ἄλλος, δεύτερος, ἐγώ.
Βρὲ ἴσκιε μου, γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;
Βρὲ ἴσκιε μου δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς...
Σὲ ἀπαντῶ στὸ σπίτι καὶ στὸ δρόμο
καὶ μοῦ γεννᾷς πολλὲς φορὲς τὸν τρόμο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ


 Αν είναι αυτοί οι τελευταίοι μου στίχοι
θάθελα ο πρώτος νάναι της αγάπης
οπού το πρόσωπο καθρεφτίζει του Θεού
και με χρηστότητα τυλίγει τα σύμπαντα.
Ο δεύτερος στίχος νάναι της ελπίδας
για να μη φύγω έρημος από τον κόσμο.
Και της ταπεινοφροσύνης νάναι ο τρίτος
γιατί αυτός θα με οδηγήση στον Κύριο….


Π. Μ. Σωτήρχος


Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Ελεύθεροι πολιορκημένοι




 Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
λαλεί πουλί, παίρνει σπειρί, κ' η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα, και κλαίει:
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γω στο χέρι;
Οπού συ μούγινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει."


Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε
κι οσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε.
Και μες τη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
κι' ολόλευκο εσύσμιξε με τ' ουρανού τα κάλλη.

Και μες της λίμνης τα νερά, οπ' έφθασε μ' ασπούδα
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα.
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο
το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κ' εκείνο.

Μάγεμα η φύσις κι' όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.


Διονυσίος Σολωμός
( απόσπασμα)

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ (*)

Παγκόσμια μέρα του ΝΕΡΟΥ σήμερα (22 ΜΑΡΤΙΟΥ). Τη σχετική απόφαση πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 22 Δεκεμβρίου του 1992.


Γεια σας. Να σας συστηθώ. Είμαι το Νερό. Είμαι το γάργαρο νερό που κυλάει στα ποτάμια. Είμαι το νερό της βροχής που δροσίζει τα χωράφια και τους ανθρώπους. Είμαι το νερό της λίμνης που δίνει ζωή στις πέστροφες και τους γουλιανούς. Είμαι το νερό της θάλασσας, το απέραντο πέλαγος. Είμαι ο Ωκεανός, έχω στην αγκαλιά μου δελφίνια, φώκιες και ψάρια. Είμαι ο ωκεανός που αρμενίζω καράβια και ταξιδεμένους ναυτικούς. Είμαι το γάργαρο νερό της βρύσης που σας δροσίζει. Είμαι το νερό που κολυμπάτε και χαίρεστε τα καλοκαίρια σας. Είμαι πηγή ζωής. Αγαπώ όλα τα πλάσματα της φύσης, τα φυτά, τα δέντρα, τα ζώα και τους ανθρώπους. Τους δίνω τα ωφέλιμα συστατικά μου για να ζουν και να μεγαλώνουν με υγεία. Είμαι το νερό της πηγής, το νάμα, το νερό που θεραπεύει το κουρασμένο σώμα. Είμαι το ευλογημένο νερό που καθαρίζει τη ψυχή του ανθρώπου, είμαι το νερό της βάφτισης. Είμαι το ποτάμι, η λίμνη, η θάλασσα, η βροχή, είμαι το ΝΕΡΟ!



 (*) http://www.rhodes.aegean.gr/sxedia/class/NERO.HTM

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ

Τη Δάφνη πρωταγάπησε κάποτε ο Απόλλων,
που από θυμό τον έσπρωξε ο Έρωτας σε εκείνη.
Όταν ο Φοίβος σκότωσε το Δράκο και χαιρόταν,
τον Έρωτα ειρωνεύθηκε, για τα δικά του βέλη.
«Τι θες, εσύ, μικρό παιδί κι έχεις τέτοια όπλα;
Αυτά μόνο ταιριάζουνε στους ώμους τους δικούς μου.
Εγώ μπορώ τον κάθε εχθρό με αυτά να εξοντώνω.
Πριν από λίγο ξάπλωσα τον Πύθωνα στο χώμα,
και τον τεράστιο όγκο του τον γέμισα σαΐτες.
Να μην ανακατεύεσαι με τα δικά μου όπλα
και μη ζητάς να σ' επαινούν για τις δικές μου χάρες.
Μείνε με τη λαμπάδα σου, αγάπες να φουντώνεις
Αμέσως ανταπάντησε ο γιος της Αφροδίτης.
«Εσύ, που όλους τους στόχους σου με βέλη σημαδεύεις
και κάθε πλάσμα ζωντανό στο έδαφος ξαπλώνεις,
πάντα θα υπολείπεσαι της δόξας της δικής μου,
κι ετοιμάσου να δεχτείς τα ερωτικά μου βέλη
Με τα φτερά του πέταξε σκίζοντας τον αέρα
κι απ' την κορφή του Παρνασσού στρώθηκε στο σημάδι.
Απ' τις χορδές του τόξου του έφυγαν δυο σαΐτες,
που η μια σβήνει τον έρωτα κι η άλλη τον ανάβει.
Η δεύτερη, η ολόχρυση, με αιχμηρή τη μύτη
κάρφωσε τον Απόλλωνα και του ανάβει πόθο.
Η πρώτη, που ήταν χάλκινη με μύτη στομωμένη
στη Δάφνη πάνω κάρφωσε, στου Πηνειού την κόρη.
...................................................................................................
 
ΟΒΙΔΙΟΣ (Ρωμαίος ποιητής. Γεννήθηκε σαν σήμερα 20 ΜΑΡΤΙΟΥ το 43 π.Χ)

 ΟΒΙΔΙΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ Βιβλίο Πρώτο, στίχοι 452 - 567)
ελεύθερη απόδοση πάνω στα μονοπάτια του λατινικού κειμένου:

Αλκιβιάδης Μιχάλης Κωνσταντόπουλος
Περισσότερα:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=47000




Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής



 Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα


 Οδυσσέας Ελύτης
Γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1911  και πέθανε ,σαν σήμερα, 18 Μαρτίου 1996
Φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλλη του Παναγιώτη.
Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

ΜΑΪ-ΛΑΪ

 16 Μάρτης 1968
34 χρόνοια πριν
 Ο αμερικάνικος στρατός σφάζει στην κυριολεξία κάπου 500 γυναικόπαιδα στο χωριό MΑΪ-ΛΑΪ του Νοτίου Βιετνάμ. Ενα έγκλημα που θα το ζήλευαν και οι ΝΑΖΙ.



Μία από τις ντροπιαστικότερες σελίδες για τους Αμερικανούς στον πόλεμο του Βιετνάμ, ένα έγκλημα πολέμου, που θα έπρεπε να έχει απασχολήσει κάποιο διεθνές δικαστήριο.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Κόσμε λάθος δρόμο πήρες (*)

 
Άλλοι στην ευδαιμονία
κι άλλοι σα δαιμονισμένοι.
Στη δική σου αγωνία
κι η καρδιά μου βαφτισμένη.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Κι αν μπορείς, κάνε μια στάση
για να κατέβουμε σε μια στροφή.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Άσε που δεν θα γλιτώσουν
ούτε οι αθώοι μα ούτε κι οι σοφοί.

Πες μου τι ’ναι ευτυχία
να σου πω κι εγώ ποιος είσαι.
Μες στη δόξα και το χρήμα
κι η ζωή φαλίρισε.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Κι αν μπορείς, κάνε μια στάση
για να κατέβουμε σε μια στροφή.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Άσε που δεν θα γλιτώσουν
ούτε οι αθώοι μα ούτε κι οι σοφοί.


(*) ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ (το συνέθεσε ο Χρήστος Νικολόπουλος και το ερμήνευσε πρώτος ο Δημήτρης Κοντογιάννης)

 Βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη χθες το πρωί. Ο «μοναχικός καβαλάρης» όπως τον είχαν ….βαφτίσει υπήρξε στιχουργός – στίχοι του μελοποίησαν πολλοί συνθέτες-, συνθέτης, τραγουδιστής, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης στις 28/9/1945.

Για τη ζωή και το έργο του βάζοντας το όνομα σε οποιαδήποτε μηχανή αναζήτησης μπορείς να διαβάσεις για τη ζωή και το έργο του.


Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ



 Για μένα είσαι εσύ
το δροσερό βλαστάρι.
Για μένα είσαι το τραγούδι
τη νύχτα του βαρκάρη.
Για μένα είσαι ο λόγος ο καλός
π’ ακούς από τη μάνα.
Για μένα είσαι η αστραπή
που φέγγει την καμπάνα.
Για μένα είσαι εσύ
το σήμαντρο του Πάσχα.
Για μένα είσαι η γιορτή
και η γλυκιά ανάσα.

Ευφροσύνη Κακογιαννάκη-Λιβανίου

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ



 Οι λέξεις δεν αφήνουν τον νεκρό με μιάς
μόνο αφού πεισθούν πως δεν υπάρχει ελπίδα
αραιώνουν σταδιακά με απροσποίητη θλίψη
μα πάντα καμιά δεκαριά είθισται
να μένουν θεληματικά κολλημένες
στην γλώσσα του.

Χρήστος Μπουλιώτης


Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

 Σαν σήμερα 11 του Μάρτη 1978 η Σοφία Βέμπο, η τραγουδίστρια της ΝΙΚΗΣ όπως την αποκάλεσαν, άφηνε την ΑΗΔΟΝΙΣΙΑ ΦΩΝΗ της στο κρεβάτι της, εκεί στο φτωχικό διαμέρισμα της στη γωνία Στουρνάρα και Πατησίων.

Αυτή η γυναίκα, που στέκει πέτρινη
φλόγα ήταν άλλοτε και κεραυνός
κι όταν τραγούδαγε με δέος έσκυβε
και την κρυφάκουε κι ο ουρανός.

Αυτή η γυναίκα, που στέκει πέτρινη
με τα τραγούδια της τα΄αστραφτερά,
στα πληγωμένα νεκρά ποδάρια μας
έβαζε κάποτε, αητού φτερά.


Αυτή η γυναίκα, που στέκει πέτρινη
παιδί του ήλιου και της αυγής
τα ‘δωσε όλα… δεν πήρε τίποτα
και της αρνήθηκαν δυο μέτρα γης.

Δυο μέτρα γης να υψώσω πέτρινο
αυτό το θρύλο που η λησμονιά
πάει να κλέψει από της μνήμης μας
τη φεγγαρόφωνη τη γειτονιά…

Μα μη φοβάσαι, κυρά μου πέτρινη,
θα ‘μια στο πλάι σου, βράδυ-πρωί
και θα σου σφίγγω ζεστά το χέρι σου,
όπως στο έσφιγγα και στη ζωή…

Κι αν σ’ αρνηθούνε στεφάνι δάφνινο,
κυρά μου πέτρινη, φως μου στερνό…
Αυτές τις δάφνες που εγώ σου φύτεψα
θα ‘χεις στεφάνι σου παντοτινό.

Αυτό το ποίημα το έγραψε και το απήγγειλε ο Μίμης Τραϊφόρος - ο άνδρας της ζωής της –κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής της που στήθηκε στον τάφο της.

Αύριο (12/3/2011) στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ (90.8 fm) - και από το διαδίκτυο (www.poligiros.gr) - από την εκπομπή «ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΙ ΑΠΟΒΡΑΔΟ» ( 18.00-21.00), που επιμελείται και παρουσιάζει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΣΜΑΝΗΣ, ένα «οδοιπορικό στα ‘χνάρια της ζωή της ΣΟΦΙΑΣ ΒΕΜΠΟ»

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Στερνό Ταξίδι


Σκεβρό καράβι, πως στριγγά τριζοβολούν οι αρμοί σου,
ώρα την ώραν οι γοφοί θα ξεκλειδώσουν λες,
μα συ ταξίδια μελετάς στους δρόμους της αβύσσου,
ενώ οι παλιές το σώμα σου καταδρομούν πληγές.

Στηλά τα μάτια στ' άνοιγμα του λιμανιού η γοργόνα
κρατά, ψυχή ακατάλυτη μες στο φθαρτό κορμί,
στα πελαγοδρομίσματα και στον αιώνιο αγώνα
τη μαθημένη νιώθοντας να τη φτερώνει ορμή.

Ω! Αλήθεια! αντί αναγέλασμα της άστεργής σου μοίρας
να ρεύεις, σκέλεθρο αχαμνό, στην άκρια ενός γιαλού,
κι αν του πέλαου να σε πιει γραφτό ο καταποτήρας,
πάρε έν επίδρομο στερνό για κάπου πάντ' αλλού.

Ιωάννης Γρυπάρης
(Γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1870 στη Σίφνο και πέθανε ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 1942 στην Αθήνα.)


Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΒΙΟΛΙ



Άκουσε τ΄ απόκοσμο το παλιό βιολί
μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι του μια ψυχή λαλεί
με τ΄ αχνά κι' απάρθενα της αγάπης χείλη.


Και τ' αηδόνι τ' άγρυπνο και το ζηλευτό
ζήλεψε κι εσώπασε κι έσκυψε κι εστάθη
για να δει περήφανο τι πουλί ειν' αυτό
που τα λέει γλυκύτερα της καρδιάς τα πάθη.

Ως κι ο γκιώνης τ' άχαρο, το δειλό πουλί,
με λαχτάρ' απόκρυφη τα φτερά τινάζει
και σωπαίνει ακούγοντας το παλιό βιολί,
για να μάθει ο δύστυχος πως ν` αναστενάζει.

Τι κι αν τρώει το ξύλο του το σαράκι; τι
κι αν περνούν αγύριστοι χρόνοι κι άλλοι χρόνοι;
Πιο γλυκιά και πιο όμορφη και πιο δυνατή
η φωνή του γίνεται, όσο αυτό παλιώνει.


Ειμ` εγώ τ' απόκοσμο το παλιό βιολί
μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι μου μια ψυχή λαλεί
με της πρώτης νιότης μου τα δροσάτα χείλη.

Τι κι αν τρώει τα σπλάχνα μου το σαράκι; τι
κι αν βαδίζω αγύριστα χρόνο με τον χρόνο;
Πιο γλυκιά πιο όμορφη και πιο δυνατή
γίνεται η αγάπη μου, όσο εγώ παλιώνω.




Ιωάννης Πολέμης

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας

 Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.


Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.


Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.(http://www.sansimera.gr/worldays/4)

ΓΥΝΑΙΚΑ(*)
 
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.



Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.



Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβεονο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μάς μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μάς πήραν στο κορόιδο;



Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.



Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.



Το τείχος περπατήσαμε μαζί με Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.



Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.
Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί
μες στου Giorgione το αργαστήρι.



Πέτρα θα τού 'ριξα και δεν με θέλει το ποτάμι.
Τι σού 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.
Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.
Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.


Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ώς να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.


(*)ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ (Στον Αντώνη Μωραΐτη)1975





Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ….


Περάσανε τα χρόνια μα δεν λησμονώ
εκείνη τη βραδιά στον γαλλικό υπόγειο
προχώραγε το τραίνο κι αυτοί κάπνιζαν
τσιγάρα Gauloises



Είχαν κι ένα μικρό τρανζιστοράκι
κι ακούγανε μια μουσική δικιά τους
που τρύπωνε κρυφά μες στο μετρό
και τους ψιθύριζε αλγερινά τραγούδια

Κώστας Ριτσώνης


Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΤΡΕΛΛΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ



Ήρθες και πάλι τρελό καρναβάλι


Ήρθες και πάλι
τρελό καρναβάλι
παντού σκορπώντας
γέλια, χαρά
και τη ζωή την έχεις μεταβάλλει
σε πανηγύρια και ξεφωνητά.
Πηδάς και χορεύεις
τρως και μεθάς
παντού σκορπώντας
γέλια, χαρά
και πέφτουν επάνω σου
σαν τη βροχή
οι σερπαντίνες και τα κομφετί.


Σουλτάνα



Για μάσ' τα περιστέρια σου
Σουλτάνα μ' Σουλτάνα μ'
που 'ρχονται στην αυλή μου
Σουλτάνα μ' μαυρομάτα .
Μι τρών' μι πίνουν το νερό
Σουλτάνα μ' Σουλτάνα μ'
μι κουβαλούν το χώμα.
Σουλτάνα μ' μαυρομάτα .
Το χώμα μι χρειάζεται
Σουλτάνα μ' Σουλτάνα μ'.
κι το νερό το θέλω
Σουλτάνα μ' μαυρομάτα.
Θέλω να χτίσω εκκλησιά
Σουλτάνα μ' Σουλτάνα μ'
να χτίσω μοναστήρι
Σουλτάνα μαυρομάτα.
Να 'ρχονται οι νιες
να 'ρχονται οι γριες
Σουλτάνα μ' Σουλτάνα μ'
να 'ρχονται παλικάρια
Σουλτάνα μ' μαυρομάτα.

Περισσότερα τραγουδάκια,ποιήματα και πληροφορίες για τα καρναβάλια  κάντε κλικ
www.paidika.gr/index.php?...id... -