Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Γιώργος Ζωγραφάκης: Ένας πολυγραφότατος δάσκαλος

Πολυγραφότατος ο Γιώργος Ζωγραφάκης. Αυτή τη φορά με το  βιβλίο του "ΟΙ ΒΑΛΑΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ - Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ 1ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΚΡΗΤΩΝ" μας γυρίζει πάνω από 100 χρόνια πίσω και μας κάνει κοινωνούς των ιστορικών γεγονότων της εποχής εκείνης
Η παρουσίαση του βιβλίου του θα γίνει την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8.00 το βράδυ στο Θέατρο Πολυγύρου.
Την παρουσίαση θα κάνει ο δικηγόρος, τ.δήμαρχος Πολυγύρου Νίκος Βασιλάκης.
Την εκδήλωση θα πλαισιώσει η μικτή χορωδία Πολυγύρου

Από το φασισμό στον Ναζισμό η ΝΕΤ

Η κατρακύλα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας σταματημό δεν έχει.
Τη δεύτερα με φασιστικό τρόπο κόψανε την εκπομπή ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Σήμερα εκθειάζουν με ντοκιμαντέρ τον Ναζισμό και μάλιστα ο σπήκερ εκθειάζει τα καλά του χιτλερισμού με τέτοιο πάθος που θα τον ζήλευαν στην όχι μόνο στην Χ.Α. αλλά και ο ίδιος ο ΧΙΤΛΕΡ  αν τον άκουγε.
Και από δίπλα τα ......γιουσουφάκια του Σαμαρά δεν βγάζουν λέξη. Χώρια που εδώ και ένα μήνα πότε συγκαλημμένα πότε απερίφραστα και από τα τρία κανάλια ξεσαλώσανε στον αντικομουνισμό.
Θα μου πείτε τι θέλεις να περιμένω από μια κυβέρνηση που ξεπουλάει όλο τον πλούτο της χώρας "αντί πινακίου φακής" στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και στις τάξεις της έχει ακόμα και βασιλικούς επιτρόπους της χούντας;

ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΟΚ ΣΑΜΑΡΑ-ΜΕΡΚΕΛ


ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.
ΜΗΠΩΣ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ????

Γράφει η
Ιόλη Πιερίδη

-Γεωργία, τα πράγματα είναι δύσκολα…

Η κούραση που απαιτούσε η τήρηση του πρωτόκολλου και η αγωνία να μη γίνει καμία στραβή στη διάρκεια της παραμονής της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Αθήνα, είχαν καταπονήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Έτσι όταν είδε την αγαπημένη του σύζυγο η εξομολόγηση των όσων προηγήθηκαν μέσα στη μέρα ήταν αυθόρμητη.

Κι αν από την σύζυγο του πρωθυπουργού δεν υπήρχε καμία πιθανότητα διαρροής των όσων κουβέντιασε με την Μέρκελ, δεν συνέβη το ίδιο με τους τοίχους του Μαξίμου και τους Κήπους του Προεδρικού Μεγάρου που ήταν όλoι αυτιά και αμερικάνικους «κοριούς»!

-Αν θέλετε να σας σώσω μέσα στο ευρώ, μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να πάτε τους μισθούς στα 200 ευρώ και να έχετε από κοντά τους Γερμανούς που βρίσκονται στην Αθήνα, όπως ο Ράιχενμπαχ και ο Φούχτελ. Πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις ούτε η Γερμανία διαθέτει άπειρα χρήματα για να διασώσει όλο το Νότο...

Ο Έλληνας πρωθυπουργός στο άκουσμα αυτής της πρότασης ένιωσε το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια του

- Μα θα μας ρίξουν όταν συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα. Δεν μου αφήνετε περιθώρια...

-Δεν υπάρχουν περιθώρια. Οι Γερμανοί πολίτες δυσφορούν, αρνούνται να πληρώσουν άλλο για σας. Κι εγώ αντιμετωπίζω προβλήματα στο εσωτερικό, υπάρχει αντίδραση και δεν θα είναι εύκολο να ζητήσω θετική ψήφο για περισσότερα χρήματα...

- Και τι προτείνετε;

- Θα δώ μήπως η επιμήκυνση που ζητάτε συνδυαστεί με την τμηματική καταβολή της βοήθειας. Ζήτησα από τους συνεργάτες μου να δουλέψουν πάνω σε ένα πλάνο που θα αφορά το σπάσιμο της δόσης των 31 δις σε 3 η 4 δόσεις. Κι αυτές ανάλογα με την πρόοδο που θα σημειώνετε...

- Μα αυτό θα γίνει για μας το μαρτύριο της σταγόνας...

- Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και θέλω να λάβετε υπόψη σας ότι από το 2013 δεν θα υπάρχει το IMF. Τους βλέπω να σταματούν να συμβάλουν στην οικονομική βοήθεια προς τη χώρα σας. Πλέον εξαρτάσθε από την καλή διάθεση των Γερμανών πολιτών τα χρήματα των οποίων οφείλω να σέβομαι. Θέλω πολύ να τα καταφέρετε και να μείνετε στο ευρώ αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αφήστε μας να σας διασώσουμε μέσα από μια διαδικασία αυστηρής λιτότητας από την οποία περάσαμε κι εμείς...

- Είμαστε 3 χρόνια σε ύφεση, οι Έλληνες υποφέρουν...


- Όχι όλοι. Καθημερινά σχεδόν με ενημερώνουν για νέα σκάνδαλα διαφθοράς και φοροδιαφυγής στη χώρα σας. Για πολίτες δύο ταχυτήτων και για πολιτικούς με τεράστιες καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού. Αν θέλετε να σωθείτε φτιάξτε τη χώρα σας. Κάντε μεταρρυθμίσεις, εξορθολογείστε επιτέλους το δημόσιο. Αλλάξτε οι ίδιοι αν θέλετε να έχετε αύριο σαν χώρα...

Οι παραπάνω διάλογοι μεταφέρθηκαν αυτολεξί από τον πρωθυπουργό σε στενό του συνεργάτη ο οποίος ακόμη δεν έχει συνέλθει από το σοκ...

Πηγή:
http://logioshermes.blogspot.com/2012/10/200-o.html#ixzz29HCkjgk8

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μας το έστειλε ο "ΜΙΜΗΣ"

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Νέο κρούσμα ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ σε σχολείο των ΦΑΡΣΑΛΩΝ.

Νέο ρατσιστικό κρούσμα - το άκουσα πριν λίγο στο ΣΚΑΙ- στα Φάρσαλα αυτή τη φορά στην παρέλαση της 28ης
Παρέμβαση έκαναν στο λυκειάρχη του σχολείου τους το 15μελές συμβούλιο για να μην κρατήσει τη σημαία μαθήτρια Αλβανικής καταγωγής αν και πρώτη στη βαθμολογία.
Σημαία που κράτησε για λίγα μέτρα και μετά την παρέδωσε στη δεύτερη "οχι γιατί φοβήθηκε" όπως είπε. Αλήθεια ρε παιδιά τόσο πολύ μέσα στο πετσί σας μπήκε το Ναζιστικό αίμα;
Μαθητούδια αν δεν θέλετε να κρατάνε αλλοδαποί την Ελληνική Σημαία κόψτε τα μπαραάκια τα κλαμπάκια και τις ντιβερλίγκες και στρωθείτε στο διάβασμα για να βγαίνετε εσείς πρώτοι.
Και θυμήθηκα πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις που είχαν παρουσιαστεί και στο Νομό μας και μάλιστα εκείνο το επεισόδιο που έλαβε χώρα στη Μηχανιώνα ή Επανομή; με τον ΤΣΕΝΑΪ και που γίναμε ΔΙΕΘΝΩΣ ρεζίλι και στο φινάλε έφυγε και σπούδασε στην Αμερική.
Και ψάχνοντας τα e-mail μου βρήκα το κείμενο που μου έστειλε ο "ΜΙΜΗΣ" σχετικά με την πορεία του ΤΣΕΝΑΪ.


Θυμάστε το Αλβανάκι με την Ελληνική σημαία;

Θυμάστε το Αλβανάκι με την Ελληνική σημαία, ε τώρα μεγάλωσε και έρχεται ως αρχηγός στο “Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανοφώνων” για να διεκδικήσει τη μισή Ελλάδα!
ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΛΩΣΕ ΠΩΣ Ο,ΤΙ ΕΙΠΕ... ΤΟΤΕ ΠΑΛΙΑ, ΔΕΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΥΤΕ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΤΟΝ ΒΑΛΑΝΕ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙ...


O Οδυσσέας Τσενάι σπούδασε με χρήματα των Ελλήνων στα καλύτερα κολέγια της Αμερικής. Φρόντισαν γι αυτό ο ΓΑΠ και ο Πάγκαλος, με τις συμβουλές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου που έγινε και νονός του.
Για όσους ξεχνούν εύκολα, είναι ο Οδυσσέας Τσενάι,  πού το 2003 τα ΜΜΕ τον έκαναν διάσημο για τον εάν τελικά θα έπρεπε, ο τότε ,νεαρός Αλβανός να κρατήσει την Ελληνική σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
Θυμίζουμε πως τότε ο Θ. Πάγκαλος έκανε λόγο για ρατσιστές και ξενόφοβους Έλληνες και ζήτησε να δοθεί Ελληνική υπηκοότητα εντός 24ωρου στο νεαρό Αλβανό.
Τι κάνει όμως σήμερα ο τότε “τηλεοπτικός αστήρ” της Ελληνικής τηλεόρασης ;
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές , το ισχυρό Αλβανικό λόμπι “επέλεξε” τον “αδικημένο” και προβεβλημένο Αλβανό μετανάστη ως ιδανικό πρόσωπο στο οποίο θα μπορούσαν να επενδύσουν για το μέλλον.
Συγκεκριμένα η American Bank of Albania ανήκει κατά 100% στο Αλβανοαμερικανικό λόμπι και ιδρύθηκε στην πολιτεία Delaware των ΗΠΑ, το 1989, με πράξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την υποστήριξη της δημοκρατίας στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Επίσης, η ίδια τράπεζα είναι ο κύριος χρηματοδότης των μεγαλύτερων εκδόσεων (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία κ.λ.π.) στην αλβανική γλώσσα για τα Βαλκάνια.
Έτσι, πρωταγωνιστικό ρόλο στο συντονισμό του αλβανόφωνου στοιχείου πάντα στον κόσμο – ειδικότερα όμως όσον αφορά στα Βαλκάνια -, με την επίσημη γενική πολιτική του κράτους της Αλβανίας, έχει αναλάβει η Αλβανο-Αμερικανική Τράπεζα – η οποία λειτουργεί με τρία καταστήματα στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του αλβανο-αμερικανικού λόμπι είναι πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ. Επίσης, το λόμπι των Αλβανών στις ΗΠΑ έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση Τσενάι μετά την τηλεοπτική του προβολή.
Επέλεξαν λοιπόν το δημοφιλές  προφίλ του Οδυσσέα Τσενάι ως ”επένδυση” για το μέλλον των Αλβανικών συμφερόντων στέλνοντάς τον να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στη Βοστόνη.
Έτσι προετοιμάζουν, το νέο δημοφιλή ηγέτη που θα εκπροσωπήσει τη μεγάλη παράταξη του ”Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανοφώνων” η οποία σχεδιάζεται εδώ και χρόνια με στόχο το νέο κόμμα να ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο ο ρόλος της Αλβανίας στα Βαλκάνια.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τσενάι φοιτά στη Σχολή Ηγετών του Harvard, αφού έκανε ένα “πέρασμα” – για τα μάτια του κόσμου – από το τμήμα Φυσικής του Boston College.
Γιατί όμως επέλεξαν ένα “φτωχό μετανάστη” όπως ο Τσενάι ;
Ο πατέρας Τσενάι δεν είναι καθόλου τυχαίος αφού, εκτός από Λοχαγός των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών εκείνη την εποχή, ήταν και ένας από τους πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου οικονομικού σκανδάλου που γνώρισε ποτέ η Αλβανία, εκείνου με τις Πυραμίδες.
Στην Ελλάδα ήρθε όχι ως φτωχός πλην τίμιος λαθρομετανάστης, αλλά για να αποφύγει τις απειλές για τη ζωή του και τη φυλακή από τις απάτες, σύμφωνα με τον αλβανικό Τύπο, που είχε διαπράξει εκεί. Και για τη διακίνηση των χρημάτων προς την Ελλάδα έκανε χρήση των Ελληνικών τραπεζικών υπηρεσιών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικογένεια Τσενάι είναι γνωστή οικογένεια Τσάμηδων από το Φίερε, περιοχή στην οποία κατέφυγαν υπό διωγμό πολλοί Τσάμηδες για τη συνεργασία που προσέφεραν κατά την διάρκεια της Κατοχής στους Γερμανούς.

O διάσημος Τσενάι
O διάσημος στην Ελλάδα Οδυσσέας Τσενάι επηρέασε μέσω της τηλεοπτικής προβολής ένα μεγάλο ποσοστό Αλβανοφώνων στην Ελλάδα που τον έκαναν σύμβολο των “καταπιεσμένων” Αλβανών.
Ιδανικό επικοινωνιακό προφίλ του πλέον δημοφιλούς “κατατρεγμένου φτωχόπαιδου” που θα επιστρέψει ως ηγέτης για να απονείμει δικαιοσύνη στους συμπατριώτες του.
Στο πολιτικό σκηνικό της γείτονoς  χώρας όλα τα πολιτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, συμφωνούν απόλυτα με τη δημιουργία κόμματος Αλβανοφώνων στην Ελλάδα.
Όλα τα Αλβανικά κόμματα έχουν συμφωνήσει ότι ο κύριος μοχλός της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας τους είναι τα τραπεζικά εμβάσματα των Αλβανών μεταναστών προς την πατρίδα τους, αφού η Αλβανία δεν έχει τα περιθώρια να στηριχτεί στην παραγωγή ή στις υπηρεσίες.
Γι αυτό, άλλωστε, τα ίδια τα Αλβανικά κόμματα χρηματοδοτούν ολόκληρες οικογένειες Αλβανών πολιτών με τα πρώτα έξοδα εγκατάστασής τους σε ξένες χώρες, ενθαρρύνοντας έτσι τη μετανάστευση.
Είναι γεγονός πως η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα μετά το “προσκλητήριο” του τότε υπουργού εξωτερικών Α. Σαμαρά)  έχει συγκεντρώσει ένα τεράστιο αριθμό Αλβανών με αποτέλεσμα ήδη στη χώρα μας να κυκλοφορούν – και μάλιστα με πολύ καλές πωλήσεις- Αλβανικές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ όλες οι Ελληνικές τράπεζες έχουν προβεί στην προσθήκη Αλβανικής γλώσσας στα περισσότερα ΑΤΜ αφού οι Αλβανοί αποτελούν πια ένα επίλεκτο ποσοστό πελατών σε τραπεζικές καταθέσεις.
Τελευταία μάλιστα έχουν ξεκινήσει ήδη να κάνουν την εμφάνισή τους ιστοσελίδες επωνύμων δημοσιογράφων που περιέχουν έκδοση στα Αλβανικά για περισσότερη επισκεψιμότητα.
Υποστηρικτές στην Ελλάδα
Τη δημιουργία κόμματος Αλβανοφώνων στην Ελλάδα ενθαρρύνουν επίσης εγχώριοι πολιτικοί αλλά και οικονομικοί κύκλοι. Δημοσιογραφικά συγκροτήματα, εκδοτικοί οίκοι, μεγαλομέτοχοι Ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, κατασκευαστές δημόσιων έργων, εμπορικά επιμελητήρια, πολιτικές οργανώσεις, μη-κυβερνητικές οργανώσεις κ.α.


Το ”Δημοκρατικό Κόμμα των Αλβανοφώνων” υποστηρίζεται επίσης από εξωκοινοβουλευτικές συσπειρώσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα, από ορισμένους Έλληνες Αλβανικής καταγωγής που έχουν διακριθεί μέσα από τα Ελληνικά media, αλλά και Αλβανούς επιχειρηματίες που ζουν και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.
Πρωταγωνιστικό ρόλο, επίσης, στη δημιουργία του Κόμματος των Αλβανοφώνων στην Ελλάδα θα έχει φυσικά και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλβανών Μεταναστών Ταχίρ Μήτσι.

Ποιός είναι αυτός;
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλβανών Μεταναστών Ταχίρ Μήτσι, ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος μέσα από τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και του Νίκου Ευαγγελάτου, αλλά και πολύ γνωστός για τις κατά καιρούς εμπρηστικές του δηλώσεις σε βάρος των Ελλήνων, ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και η αρνητική διαφήμιση, αποτελεί κι αυτή διαφημιστική προβολή.
Θυμίζουμε κάποιες δηλώσεις του, όταν ανέφερε ότι το μαρτύριο των μεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται και ότι ”οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι σκλάβοι”.
Ο άνθρωπος, βέβαια, στον οποίο θα στηριχτεί η πολιτική αυτή επιχείρηση για λογαριασμό των Αλβανοφώνων στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από τον Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος θα εμφανιστεί στην Ελληνική πολιτική σκηνή την κατάλληλη ψυχολογική στιγμή, όντας και προικισμένος με όλα τα μυστικά της Πολιτικής Τέχνης από τα μεγαλύτερα σχολεία των ΗΠΑ.
Προς το παρόν όπως όλα δείχνουν το “έδαφος” προετοιμάζεται, η αλλοίωση του εκλογικού σώματος έχει σκοπό την προσέλκυση αλλοδαπών ψηφοφόρων στο ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία προσφάτως συμφώνησε προκειμένου να μην ρισκάρει πολιτικά και να επωφεληθεί και αυτή από έστω από ένα μέρος των νέων ψηφοφόρων.
Ποιο από  τα δύο μεγάλα κόμματα μπορεί όμως να εγγυηθεί πως το νέο εκλογικό σώμα ψηφοφόρων, μετά το αναφαίρετο δικαίωμα που θα αποκτήσουν, δεν θα στρέψει μαζικά την εκλογική του δύναμη σε απαιτήσεις που πολύ σύντομα θα δημιουργήσουν τις τέλειες συνθήκες για νέους “ηγέτες” ;

Για πολλά λυπάται ο Βενιζέλος

Αυτή την ώρα ο Βενιζέλος μιλάει στην Κ.Ο. του κόμματος του.
Αντί να λυπάστε κύριε Βενιζέλε για τα κακά που μας βρήκαν υπάρχει τρόπος για να "ΣΩΘΕΊ Η ΕΛΛΑΔΑ" όπως είπατε που αγωνίζεστε
Μην ψηφίστε, είπατε ότι δεν θα ξαναψηφίστε νομοσχέδια που φέρνει η κυβέρνηση -  μια κυβέρνηση που αν και την στηρίζετε δεν σασδίνει σημασία -χωρίς να σας ρωτήσει και ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ  ΤΗς ΤΡΟΪΚΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

ανέκδοτο (Ο σκύλος)


Πάει ένας σκύλος σε ένα χασάπικο. Σπρώχνει την πόρτα, ανοίγει, πηδάει σε μια καρέκλα και αφήνει τον έκπληκτο χασάπη να πάρει από τα δόντια του το χαρτί της παραγγελίας.
Ο χασάπης του δίνει την παραγγελία και ο σκύλος τα λεφτά.
 Κάνει μεταβολή, ανοίγει την πόρτα και φεύγει!
Ο χασάπης τρελάθηκε και αποφάσισε να τον πάρει από πίσω για να δει τι θα κάνει.
 Ο σκύλος πάει σε ένα σταθμό του μετρό. Βγάζε εισιτήριο από το μηχάνημα,  το ακυρώνει και μπαίνει σε ένa βαγόνι.
Ο χασάπης πάντα από πίσω του να μην πιστεύει στα μάτια του!
 Μετά από 2-3 στάσεις, ο σκύλος κατεβαίνει, παίρνει τις κυλιόμενες,  βγαίνει από το σταθμό και αφού διάνυσε μια απόσταση, σταματάει στην αυλόπορτα μιας βίλας.
 Χτυπάει το κουδούνι με το μουσούδι του και η πόρτα ανοίγει.
 Ο χασάπης πάντα ακολουθεί.
 Φτάνοντας ο σκύλος στην εξώπορτα, σταματάει για λίγο και αφήνει τα ψώνια κάτω. Μετά κάνει λίγο πίσω,παίρνει φόρα και χτυπάει πάνω στην πόρτα.
 Περιμένει λίγο, κάνει πίσω,παίρνει φόρα και ξανά το ίδιο.
 Κάποια στιγμή η πόρτα ανοίγει και τον υποδέχεται ένας με ένα ξύλο!
 Ο χασάπης παρακολούθησε έκπληκτος τον άνδρα να δέρνει το σκύλο!
Μετά ο σκύλος μπήκε μέσα, αλλά ο χασάπης πρόλαβε τον άνδρα:
 - Καλά άνθρωπέ μου, γιατί χτυπάς έναν τόσο έξυπνο σκύλο;
- Έξυπνος-έξυπνος, αλλά είναι η τρίτη φορά που ξεχνάει τα κλειδιά του...


Σημείωση: μας το έστειλε ο "ΜΙΜΗΣ"

Βαρέθηκα να φοβάμαι!!!


Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι...


Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.

Μετά, φοβόμουν μη μας κόψουν τα δώρα και δεν έβγαζα άχνα, μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και τα δώρα κόπηκαν.

Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.

Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.

Φοβόμουν αν θα βρει δουλειά το παιδί μου τελειώνοντας τις σπουδές και έτρεχα στα βουλευτικά γραφεία, μέχρι που ένα μεσημέρι μου έδειξε την κάρτα ανεργίας.

Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και ανεχόμουν πολλά, μέχρι που το αφεντικό μου έδωσε το χαρτί της απόλυσης.

Φοβόμουν για το μέλλον και είπα να βγω αμίλητος στη σύνταξη αλλά για δύο χρόνια ζούσα με δανεικά γιατί σύνταξη δεν έβλεπα και όταν τελικά την πήρα σκέφτηκα να τη χαρίσω στο Στουρνάρα για να νιώσει και αυτός τη χαρά του να έχει κάποιος ένα μισθό ή μια σύνταξη.

Φοβόμουν να μη χάσω το εφάπαξ και απέφευγα να μιλάω για την πολιτική, μέχρι που έμαθα πως τελικά θα πάρω (αν το πάρω) το μισό μετά από, ποιος ξέρει, πόσα χρόνια.

Φοβόμουν μη φύγουμε από το ευρώ και πέσουμε στη χρεοκοπία και χειροκροτούσα τους ευρωπαϊστές, μέχρι που χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ.

Φοβόμουν μη γυρίσουμε στη δραχμή και δεν έχουμε φάρμακα και έπνιγα το θυμό μου, μέχρι που κατάντησα να μην έχω φάρμακα γιατί δεν έχω τα ευρώ για να τα αγοράσω.

Φοβόμουν μη χάσω το γιατρό μου, την ασφάλισή μου και μούτζωνα οργισμένος τη Βουλή, μέχρι που κατέληξα να μην έχω ούτε γιατρό ούτε ασφάλιση και άρχισα να μουτζώνω τον εαυτό μου που πίστεψε πως με τις μούτζες θα έφερνα αποτέλεσμα.

Φοβόμουν για τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου και το βούλωνα, δήθεν, με αξιοπρέπεια μέχρι που ένα μέρος της σύνταξής της μου έγινε απαραίτητο μέσο επιβίωσης.

Φοβόμουν μην τυχόν και δεν έχω να δώσω χαρτζιλίκι στα παιδιά μου και δάκρυζα από θλίψη, μέχρι που τα είδα ένα πρωινό να φεύγουν για το σχολείο με σκυφτό το κεφάλι χωρίς χαρτζιλίκι.

Φοβόμουν να κάνω απεργία και δεν μιλούσα σε κανέναν απεργό, μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ είχα το άδικο και όχι ο απεργός.

Φοβόμουν τους μετανάστες που ήθελαν να καθαρίσουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και τους έδιωχνα βάζοντας σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι που μια μέρα διαπίστωσα πως τελικά ήθελε όντως καθάρισμα. Όχι το παρμπρίζ αλλά το μυαλό μου.

Άρχισα να φοβάμαι τα ξυρισμένα τάγματα εφόδου με τους επικεφαλής βουλευτές που κρύβονται πίσω από την ασυλία τους, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμπροσθοφυλακή του ίδιου σάπιου συστήματος.

Φοβόμουν να ακούσω τους μακιγιαρισμένους τηλεπαρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων και έψαχνα να βρω σε ποιο κανάλι έχει αθλητικά, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτοί, απλώς έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους.

Φοβόμουν μη χάσω το αυτοκίνητό μου και έκανα πως δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου, μέχρι που αναγκάστηκα να παραδώσω τις πινακίδες γιατί δεν είχα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια.

Τώρα πια ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.

Τώρα έπιασα πάτο. Δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι.

Πλέον, το μόνο ενδεχόμενο είναι να αρχίσω να ανεβαίνω. Αρκεί να πατήσω γερά τα πόδια.
Όμως, μόνος μου είναι αδύνατον. Δε μπορεί, σίγουρα θα υπάρχει ένας ακόμα σαν και μένα να του δώσω το χέρι να με τραβήξει και να τον τραβήξω.

Ένας μόνος του δεν μπορεί. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, τραβώντας ο ένας τον άλλον θα βγούν σίγουρα στην επιφάνεια.

Μπορεί να έπιασα πάτο, μπορεί η απελπισία να βρίσκεται παντού όμως δεν θα τους κάνω τη χάρη να υποκύψω, ούτε να εγκαταλείψω ούτε να αυτοκτονήσω.

Το φως των ματιών μου δεν τους το κάνω θυσία. Το θέλω για να βλέπω τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τους συντρόφους μου, τους δικούς μου ανθρώπους. Όλους αυτούς που αξίζει να τους βλέπω και όχι να τους φτύνω.

Δεν θα θυσιάσω ούτε μια τρίχα των μαλλιών μου γι' αυτούς που με έσπρωχναν όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον πάτο για να πατάνε πάνω μου και να μπορούν να έχουν τα καλοθρεμμένα κεφάλια τους στην επιφάνεια.

Όπου και αν βρεθώ θα τους πολεμάω. Θα πολεμάω να φύγουν, με όσες δυνάμεις διαθέτω.

Ξέρω πως ένας μόνος του αποκλείεται να τα καταφέρει. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, πολεμώντας ο ένας δίπλα στον άλλον και ο ένας για τον άλλον σίγουρα μπορούν να φέρουν τα πάνω, κάτω.

Το «μαζί» είναι η δύναμή μας και το «καθένας μόνος του», η αδυναμία μας.

Μόνο τότε μπορούμε να τους πνίξουμε στη ίδια τη θλίψη με την οποία μας έχουν πλημμυρίσει.

Αρκετά πιάστηκε η μέση μας από το σκύψιμο. Είναι καιρός να αποκτήσουμε την όρθια κατακόρυφη στάση που ταιριάζει στα σώματα των ανθρώπων και όχι των υποζυγίων. 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: το κείμενο αυτό μας το έστειλε ο "ΜΙΜΗΣ"

Εν καιρώ Δημοκρατίας η φασιστική νοοτροπία τέλος δεν έχει.....

Διέκοψε η κυβέρνηση την εκπομπή "ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" που παρουσιάζουν οι ΚΑΤΣΙΜΗ και ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ γιατί κάνοντας το δημοσιογραφικό καθήκον τους σχολίασαν ενέργειες του Υπουργού ....καταστολής του Πολίτη, sorry , ΠΡΟ-ΠΟ το λένε.
Βέβαια η απαξίωση του έργου των ΑΡΒΑΝΙΤΗ -ΚΑΤΣΙΜΗ ξεκίνησε πριν ένα μήνα όταν τη 4ωρη εκπομπή τους την κάνανε δίωρη.
Κάποιον άλλον σε τοπικό Δημοτικό Ραδιόφωνο του σταματήσανε "ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΗΣ" την εκπομπή,για το παρακάτω  σχόλιο του

-Σε λίγες  ώρες, σε 10 ώρες καλούμαστε πάλι για να αναδείξουμε με την ψήφο μας αυτούς που θέλουμε ΕΜΕΙΣ να μας κυβερνήσουν .

-Σε 10 ώρες πρέπει με το χέρι στην καρδιά να αποφασίσουμε ποιους θέλουμε να είναι τα "αφεντικά" μας.

-Σε 10 ώρες καλούμαστε να στείλουμε να στείλουμε στον αγύριστο την Μέρκελ τουε F.T. και όλους αυτούς που μας υποδεικνύουν το τι δεν θα ψηφίσουμε και το τι θέλουν αυτοί να ψηφίσδουμε

-Σε 10 ώρες καλούμαστε  να στείλουμε στον Καιάδα όλους αυτούς που μας κοροϊδεύουν.
-Σερ 10 ώρες καλούμαστε να είμαστε εμείς τα αφεντικά.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΚΑΤΑΝΤΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΚΑΤΑΝΤΙΑ!!!
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη λέξη που να μπορέσει να απεικονίσει τις χθεσινές παρελάσεις, κυρίως στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και στην ΑΘΗΝΑ.
Μέσα σε "λιμουνιέρα" βάλανε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους άλλους επισήμους να παρακολουθήσουν τις παρελάσεις.
Τέτοιες κινητοποιήσεις αστυνομικών ΟΥΤΕ η ΧΟΥΝΤΑ έκανε.
Κύριε ΣΑΜΑΡΑ με τις αποφάσεις σας αυτές ξεπεράσατε και τους ποιο αδίστακτους δικτάτορες. Μήπως ζηλέψατε τον ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ;
Από το ταπεινό αυτό "μπλοκάκι" μια συμβουλή.
Στις 25 Μαρτίου τις παρελάσεις να τις κάνετε- ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΚΑΤΑΛΕΙΠΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΚΛΕΙΨΕΙ;-μέσα σε στρατόπεδα.
Ας πούμε στη Θεσσαλονίκη να τις κάνετε μέσα στο Γ.Σ.Σ. και στην Αθήνα στο ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ. Ετσι θα γλιτώνουμε και τις εξτρά αμοιβές
ααααα Σεβαστέ πρόεδρε της Δημοκρατίας μας πολύ ωραία τα λόγια σας για την κατάντια μας αλλά αυτή η κατάντια μας, η εξαθλίωση μας, φέρει και την δική σας υπογραφή.
  Αλήθεια πότε θα τολμήσετε να αρνηθείτε την υπογραφή σας κάτω από τα κατάπτεστα μνημόνια που σας φέρνουν οι ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΙ της ΤΡΟΪΚΑΣ και της ΜΕΡΚΕΛ.


Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΤΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ


Όσο ζω μαθαίνω κι όσο μαθαίνω πληγώνομαι. Μαθαίνω να συνειδητοποιώ. Να καταλαβαίνω. Ξαφνικά, η γνώση γίνεται αδυναμία. Η αντίληψη της πραγματικής κατάστασης δημιουργεί το αίσθημα της ασφυξίας, όπως μου έγραψε και μία καλή φίλη στο twitter. Όσοι δεν αντέχουν να συνηθίσουν, πνίγονται. Οι άλλοι απλώς πεθαίνουν. Αυτές τις επιλογές άφησε στους εαυτούς μας η αδράνεια. Είναι μια ήττα. Η μεγαλύτερη.
Η συνήθεια της εξαθλίωσης μεγαλύτερη . Το ότι κανείς Έλληνας δεν πιστεύει τον Σαμαρά όταν λέει ότι αυτό θα είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων, δεν είναι εξυπνάδα. Εξυπνάδα θα ήταν αν αντιδρούσαμε στο ψέμα και τα κάναμε λαμπόγυαλο φωνάζοντας  
«Τέρμα το πάση θυσία. Η θυσία μας δε θα γίνει κέρδος σας ». 
 Δε φωνάζουμε. Δεν τα κάνουμε λαμπόγυαλο. Άρα είναι βλακεία. Εμφανίζονται ως τυχεροί αυτοί που πιστεύουν τη διαβεβαίωση του Σαμαρά. Μακάριοι.  Μέχρι την ημέρα που θα αρρωστήσουν.

Τότε θα αντιληφθούν ότι τα  «τελευταία μέτρα»  ήταν και τα τελευταία τους. Μάλλον θα λείπουν από τα επόμενα. Τα μέτρα θα συνεχίσουν, αυτοί όχι. Διαβάζω στην  «Καθημερινή» , το ευαγγέλιο του νεοφιλελευθερισμού και φυλλάδα της Τρόικας, ότι ο ΕΟΠΥΥ χρωστά μόνο για εφέτος στο ΕΣΥ περίπου 1,5 δισ. ευρώ για νοσήλια και εξετάσεις ασφαλισμένων και τα νοσοκομεία έχουν λάβει μόλις 70 εκατ. ευρώ από αυτές τις οφειλές.
Διαβάζω ότι δε γίνονται εφημερίες λόγω έλλειψης κονδυλίων, ότι δεν πραγματοποιούνται βασικές εξετάσεις λόγω έλλειψης γιατρών, ότι δε γίνονται χειρουργεία, ότι δεν υπάρχει προσωπικό για να δουλέψει το μικροβιολογικό και το ακτινολογικό εργαστήριο.
Σε ένα νοσοκομείο χτες, σε δέκα σήμερα, σε όλα αύριο λόγω έλλειψης κονδυλίων, ότι δεν γίνονται Εφημερίες, ότι δεν πραγματοποιούνται βασικές εξετάσεις λόγω έλλειψης γιατρών, ότι δε γίνονται χειρουργεία, ότι δεν υπάρχει προσωπικό για να δουλέψει το μικροβιολογικό και το ακτινολογικό εργαστήριο. Σε ένα νοσοκομείο χτες, σε δέκα σήμερα, σε όλα αύριο.
Μια ακόμη «επιτυχία» του ΕΟΠΥΥ. Αυτού του εκτρώματος που κατασκεύασε ο Λοβέρδος. Ο άνθρωπος που το όνομά του είναι πιο ανατριχιαστικό κι από σύρσιμο κιμωλίας σε πίνακα,  γράφει βιβλία, ετοιμάζεται να δημιουργήσει κόμμα και πιθανόν να ενταχθεί στην ανασχηματισμένη κυβέρνηση.
Είναι ακόμη ελεύθερος αν και ευθύνεται για τον θάνατο ανθρώπων που δεν αγόρασαν τα φάρμακά τους, που δε χειρουργήθηκαν όταν έπρεπε, που δεν πήραν τη σύνταξή τους και δεν είχαν να φάνε. Παράλληλα, όλη η κυβερνητική αγωνία περιορίζεται στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Δε θα έχουμε νοσοκομεία, αλλά θα έχουμε κερδοφόρες τράπεζες. Πάση θυσία. Το βρίσκουμε λογικό. Όλοι μας! Για να μην αντιδρούμε όπως πρέπει, το βρίσκουμε λογικό. Είναι προφανές. Συνηθίσαμε το παράλογο, τον εκβιασμό, την εκτέλεση. Συνηθίσαμε.
Όλα μια συνήθεια είναι. Ακόμη και το να ζεις δίχως αξιοπρέπεια.

Τα σχολεία δεν έχουν πετρέλαιο. Δεν πειράζει. Τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία. Εκείνα έχουν και πετρέλαιο και κηροζίνη άμα χρειαστεί.
Τα υπόλοιπα παιδιά ας κάνουν μάθημα με τα μπουφάν για όσο αντέξουν. Κατοχή έχουμε άλλωστε. Έχουμε και ευρώ.  Ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Τι κακό έχει δηλαδή η πνευμονία σ 'ένα παιδί ;  Είναι μία δικαιολογημένη θυσία για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών. Αλίμονο αν δεν την κάνει αυτή τη θυσία το παιδί. Άλλωστε όλοι μαζί τα φάγαμε. Έτσι δεν είναι ; Οπότε κι αυτό το παιδί κάτι θα έφαγε όσο ήταν έμβρυο στην κοιλιά της μάνας του. Τώρα ας ενταχθεί κι αυτό στη συλλογική ευθύνη που κατάφεραν να μας εμφυτεύσουν στο άδειο μας κεφάλι.

Ο ΜΑΤατζής φαίνεται, τον βλέπεις. Το δακρυγόνο το νιώθεις. Το κλομπ σε πονάει. Η συνήθεια δεν κάνει τίποτε από αυτά. Χώνεται μέσα μας και μας σκουληκιάζει. Μας κατατρώει. Συνηθίσαμε στις διαπιστώσεις.
Ξεγελιόμαστε ότι είμαστε έξυπνοι επειδή καταλαβαίνουμε ότι μας κοροϊδεύουν μέχρι να μας εξοντώσουν. Όχι, δε ντρεπόμαστε γι 'αυτό. Απλώς περιμένουμε. Δεν είναι ντροπή η ήττα.
Καταγέλαστος είναι όποιος δεν άφησε το ίχνος του σε μία μάχη, επειδή δεν τόλμησε να τη δώσει.
Μια ακόμη συνηθισμένη διαπίστωση.
Έτσι, για να μας βρίσκεται μέσα στις τόσες άλλες ...

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

ΠΗΓΗ:  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/10/blog-post_6855.html#ixzz2A2vTe0Eh

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μας το έστειλε ο "ΜΙΜΗΣ"

Τέλη κυκλοφορίας 2013: Δείτε αναλυτικά πόσο θα πληρώσουμε




Το υπουργείο Οικονομικών βάζει τέλος στα αυτοκόλλητα τέλη με αποτέλεσμα να κερδίζει για τον κρατικό προϋπολογισμό περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ.
Τα τέλη θα αναρτώνται ηλεκτρονικά και οι πολίτες είτε με τον κωδικό τους για το Taxisnet είτε με τον ΑΦΜ τους, θα μπορούν να μπαίνουν στο διαδίκτυο για να βρουν το ειδοποιητήριο πληρωμής.
Στη συνέχεια θα εκτυπώνουν το ειδοποιητήριο και θα πηγαίνουν σε τράπεζα, ταχυδρομείο ή εφορία για την πληρωμή του τέλους. Δεν θα παραλαμβάνουν αυτοκόλλητο σήμα, αλλά μόνο την απόδειξη πληρωμής.
Οι τράπεζες θα ενημερώνουν αυτομάτως το σύστημα για την πληρωμή των τελών και έτσι το υπουργείο Οικονομικών θα γνωρίζει ποιος φορολογούμενος πλήρωσε και ποιος όχι.
Αναλυτικά το κόστος των τελών κυκλοφορίας 2013
  • Από 51 κ.ε. μέχρι 300 κ.ε. 22 ευρώ 
  • Από 301 κ.ε. μέχρι 785 κ.ε. 55 ευρώ
  • Από 786 κ.ε. μέχρι 1071 κ.ε. 120 ευρώ
  • Από 1071 κ.ε. μέχρι 1357 κ.ε 135 ευρώ
  • Από 1358 κ.ε. μέχρι 1548 κ.ε 240 ευρώ
  • Από 1549 κ.ε. μέχρι 1738 κ.ε. 265 ευρώ
  • Από 1739 κ.ε. μέχρι 1928 κ.ε. 300 ευρώ
  • Από 1929 κ.ε. μέχρι 2357 κ.ε. 660 ευρώ

  • Από 2358 κ.ε. μέχρι 3000 κ.ε. 880 ευρώ
  • Από 3001 κ.ε. μέχρι 4000 κ.ε. 1100 ευρώ
  • Από 4001 κ.ε. και άνω 1320 ευρώ
Επιβατικά αυτοκίνητα που ταξινομήθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την 1/11/2010 και μετά, αποκλειστικά με βάση τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα:
Κλιμάκιο εκπομπών CO2 (γρ./χλμ.) - Ετήσια τέλη κυκλοφορίας ανά γραμ. εκπομπών σε ευρώ
  • 0 – 100 (γρ./χλμ. ευρώ)
  • 101 – 120 (γρ./χλμ.) 0,90 ευρώ
  • 121 – 140 (γρ./χλμ.) 1,10 ευρώ
  • 141 – 160 (γρ./χλμ.) 1,70 ευρώ
  • 161 – 180 (γρ./χλμ.) 2,25 ευρώ
  • 181 – 200 (γρ./χλμ.) 2,55 ευρώ
  • 201 – 250 (γρ./χλμ. 2,80 ευρώ
  • Άνω των 251 (γρ./χλμ.) 3,40 ευρώ

  • ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μας το έστειλε ο "ΜΙΜΗΣ" και έτυσι δεν μπήκαμε στο κόπο να το αντιγράψουμε απο τον στότοπο του ΥΠΟικ

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Επιστολή Νίκου Ζαχαριάδη

72 χρόνια από τότε που, όπως και να το κάνουμε το  ΟΧΙ  το είπε ο Μεταξάς,"ο μόνος Έλληνας" , όπως έγραψε κάποιος, "που θα έλεγε το ΝΑΙ."
Το γιατί και το πως το είπε , γράφτηκαν πολλά.
Αλλά την ώρα που είχε σημάνει γενικός ξεσηκωμός και επιστράτευση  και στον πόλεμο χρειάζονταν ΟΛΟΙ, η ΒΑΣΙΛΟΜΕΤΑΞΙΚΗ δικτατορία κράτησε στις φυλακές και στα ξερονήσια κομμουνιστές και δημοκράτες . Και όχι μόνο τους κράτησε , αργότερα όταν μπήκαν στην Ελλάδα οι Γερμανοί , τους παρέδωσε για να τους εκτελέσουν οι ομογάλακτοι τους.
Και όταν αργότερα κάθε λαγκάδι και φαράγγι και βουνό γέμισε από αντιστασιακές ομάδες με κύριο εκφραστή το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πήραν τα ...μπογαλάκια τους οι κυβερνώντες  και την ...κοπάνησαν για Αλεξάνδρεια και Κάιρο για να απολαμβάνουν τη θαλπωρή των ανέσεων των πολυτελών ξενοδοχείων. Και να επιστρέψουν μετά την απελευθέρωση για να καρπωθούν το αίμα των χιλιάδων αντιστασιακών και να ξαναστείλουν στα ξερονήσια και στις φυλακές και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, εκείνους που αντιστάθηκαν στον ανίερο εισβολέα.

Λίγες μέρες μετά την επίθεση των Ιταλών και ενώ οι εκκλήσεις ΟΛΩΝ των εγκλείστων στις φυλακές και των εκτοπισμένων να πάνε να πολεμήσουν έπεφταν έπεφταν στο κενό, ο Νίκος Ζαχαριάδης (Γ.Γ.Κ.Ε.ΚΚΕ) έστειλε, μέσα από τις φυλακές Κέρκυρας την παρακάτω επιστολή

Προς τον Ελληνικό Λαό

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για την λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες.

Ο Λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικό – απελευθερωτικό, ενάντια στον φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικό – απελευθερωτικού αγώνα.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα.

Στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο Λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό αγώνα πρέπει να είναι μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς. Λυτρωμένη από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό.    

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα’ ναι νίκη της Ελλάδας και του Λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα 31 Οκτωβρίου 1940

Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

Το ΟΧΙ σε ποίηση, στίχους, τραγούδια

Τόνοι μελάνη χύθηκε  και γράφτηκαν ποιήματα, στίχοι, κείμενα για το "ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40" και τραγουδήθηκε από πάρα πολλούς με κύριο εκφραστή την εποχή εκείνη την ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ.
Διαλέγω τους στίχους "ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ" του Μίμη Τραϊφόρου . Θα καταλάβετε γιατί από την πρώτη του κιόλας στροφή. Ελπίζω να το βρείτε και να το ακούσετε σε κάποια μηχανή αναζήτηση.

Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα 'λέγαν κάθε βράδι απ' τα Λονδίνα τους.

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δεν θα το βάλουμε μαράζι
και δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,
γιατί δεν είν' πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μεσ' στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχύσαμε,
να μας καθίσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.

Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ' ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Η αληθινή Ιστορία του λαού μας δεν είναι γραμμένη στα σχολικά βιβλία!


Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου


«Αγαπητέ μαθητή - μαθήτρια,
Κρατάς ένα γράμμα των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ προς εσένα, για την αλήθεια της Ιστορίας, που δεν τη γράφουν τα σχολικά βιβλία, ούτε τη λένε στις σχολικές γιορτές. Για την αλήθεια του λαού μας, που όταν λέγεται μισή είναι χειρότερη κι απ' τα ψέματα. Δε σου λέμε να πιστέψεις ό,τι διαβάσεις εδώ, χωρίς να το σκεφτείς και χωρίς να το ελέγξεις. Ρώτα, διάβασε βιβλία, σκέψου! Η αλήθεια είναι γραμμένη με αίμα απ' το λαό και μπορείς να τη βρεις. Ψάξε την.
  • Θα σου πούνε για το δικτάτορα Μεταξά, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα. Δε θα σου πούνε όμως πώς έγινε αυτός ο δικτάτορας πρωθυπουργός. Εκανε πραξικόπημα; Πώς επέβαλε τη δικτατορία του; Δε θα σου πούνε ότι ο Μεταξάς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα της Βουλής (εκτός απ' το ΚΚΕ), δηλαδή απ' το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Θ. Σοφούλη κι απ' το Λαϊκό Κόμμα του Παν. Τσαλδάρη. Θα σου κρύψουν ότι ο φασισμός είναι επιλογή του αστικού πολιτικού συστήματος, κάποιες φορές που το συμφέρει ή που δεν έχει άλλη επιλογή.
  • Με παρόμοιο άλλωστε τρόπο ανέβηκε στην εξουσία κι ο "τρελός" ο Χίτλερ κι οι άλλοι φασίστες φίλοι τους σε άλλες χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ουγγαρία κ.λπ.). Ο φασισμός γιγαντώθηκε στρατιωτικά χάρη στην ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας («Ford», «General Motors», IBM).
  • «Ο ηρωικός ελληνικός στρατός στην Αλβανία κατατρόπωσε τους Ιταλούς», λένε στις γιορτές. Σωστά. Δε λένε όμως: Αυτός ο ηρωικός στρατός, όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί, νικήθηκε "από την υπεροπλία του αντιπάλου"; 'Η τον "πούλησαν" και τον παρέδωσαν χωρίς μάχη οι κυβερνήτες της χώρας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Παπάγος κι οι άλλοι "αρχιστράτηγοι" του ελληνικού στρατού;
  • "Οι Ελληνες αντιστάθηκαν ηρωικά στους Γερμανούς κατακτητές", λένε. Κι εδώ σου κρύβουν πάλι τη μισή αλήθεια. Αντιστάθηκαν οι Ελληνες ηρωικά. Πράγματι. Αντιστάθηκαν όμως "όλοι" οι Ελληνες; Ηταν "όλοι μαζί" τότε; 'Η ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου την κοπάνησε στο Κάιρο, μαζί με το θησαυροφυλάκιο της χώρας, στην "αγκαλιά" της Αγγλίας και προετοιμαζόταν για την επόμενη μέρα για να τσακίσει το ΕΑΜικό κίνημα και το λαό (βλ. Δεκέμβρης '44) κι ένα άλλο μέρος φόρεσε τη στολή των γερμανοτσολιάδων όπως τους έλεγαν κι υπηρετούσαν τα στρατεύματα κατοχής των Γερμανών;
  • Δε θα σου πουν - και το κρύβουν - ότι ο λαός έμεινε μόνος του, με μοναδικό όπλο το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τις οργανώσεις που τον υπεράσπισαν, που οργάνωσαν την αντίσταση, που πολέμησαν τον κατακτητή, που προστάτεψαν τη σοδειά του λαού, που απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, που λειτούργησαν σχολεία, θέατρα και συσσίτια στις ελεύθερες περιοχές. Που οργάνωσαν ελεύθερες εκλογές.
  • Κανένας δε θα σου πει μέσα στη "γιορτή" ότι οι "εθνικιστές" του καθεστώτος Μεταξά παρέδωσαν τους φυλακισμένους κι εξόριστους κομμουνιστές στους κατακτητές, αντί να τους επιτρέψουν να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν, όπως ζητούσαν οι ίδιοι. Κι όταν ήρθε η κατοχή των Γερμανών, αυτοί οι ίδιοι πάλι "υπερεθνικόφρονες" φόρεσαν τις κουκούλες του χαφιέ για να καταδίδουν τον αγωνιζόμενο λαό.
  • Θα σου μιλήσουν για τις "θυσίες των Ελλήνων" και για "το ΟΧΙ που είπε ο λαός". Αλλά θα ξεχάσουν να σου πούνε ότι το ΟΧΙ είναι υποχρέωση του λαού, όταν καταπιέζεται όπως σήμερα. Και θα συνεχίσουν να σε καλούν σήμερα να λες "ναι" στην πολιτική τους και να αποφεύγεις τους αγώνες και τις θυσίες.
  • Δε θα σου πούνε ότι οι φωνές της "λογικής" και του "ρεαλισμού" της υποταγής υπήρχαν πάντα, και τότε. Και δε θα σου πούνε ότι ο λαός όσες φορές μεγαλούργησε, όπως τότε, το έκανε βάζοντας πάνω απ' όλα τις λαϊκές ανάγκες και ελευθερίες, και αδιαφόρησε για τις φωνές των γονατισμένων "ρεαλιστών" που καλούσαν σε σωφροσύνη και υποταγή - όπως κάνουν και σήμερα.
  • Αλλοι πάλι θα σου πούνε για "κατοχή" που δήθεν έχουμε και σήμερα. Κι ίσως σου πουν και για την ανάγκη να αντισταθούμε όπως τότε. Δε θα σου πούνε όμως ότι οι Ελληνες αντιστασιακοί ποτέ δε φιλοδόξησαν να αλλάξουν το καθεστώς των κατακτητών απ' τα μέσα. Ενώ αυτοί που μιλάνε για "κατοχή" απ' την τρόικα (δηλαδή την ΕΕ), απ' την άλλη μεριά υπερασπίζονται τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ περισσότερο ακόμα κι απ' τους αστούς.
  • Θα σου πούνε για "μια χούφτα Ελληνες...". Σωστά. Κι ύστερα θα προσπαθούν μονίμως να σε πείσουν ότι δε γίνεται να τα βάζεις σήμερα με όσους πίνουν το αίμα του λαού, της οικογένειάς σου, με τους εκμεταλλευτές, γιατί είναι "παντοδύναμοι".
Εσύ κράτα το μήνυμα: Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί! Και οι καταχτητές ή οι εκμεταλλευτές τρέμουν τη λαϊκή οργή και τον οργανωμένο λαϊκό αγώνα
Κανένας δε θα σου πει ότι αυτοί που αγωνίζονταν για να ελευθερώσουν την Ελλάδα, θυσιάζοντας και τη ζωή τους, πάλευαν παράλληλα με την απελευθέρωση απ' τον κατακτητή και για την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Αυτή που οργάνωνε κι ονειρευόταν και το ΕΑΜ: "Λαοκρατία", έλεγε τότε το ΕΑΜ. Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει. Δε θα υπάρχουν παράσιτα, τραπεζίτες, βιομήχανοι, κεφαλαιοκράτες που να πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, που θα κλέβουν τον κόπο των γονιών σου.
Απομόνωσε το ναζιστικό - φασιστικό μόρφωμα της "Χρυσής Αυγής". Είναι μέρος του σάπιου πολιτικού συστήματος που στερεί δικαιώματα και στοιβάζει ανέργους. Δουλεύουν για τα αφεντικά. Στηρίζει στην πράξη την πολιτική που ετοιμάζει για σένα το σύστημα, αφού φτιάχνει δουλεμπορικά γραφεία για 18 ευρώ τη μέρα (360 ευρώ το μήνα) χωρίς ασφάλιση! Τα ίδια που θέλει η τρικομματική κυβέρνηση και η τρόικα! Βάλε στη γωνία τους εκπροσώπους της σε κάθε σχολείο! Είναι συμμορία, μπράβοι της νύχτας ενάντια στο λαό. Είναι απόγονοι των ναζιστών.
Αγαπητέ μαθητή - μαθήτρια,
Εμείς σου βάζουμε μερικά ερωτήματα που διευκολύνουν το ψάξιμο της αλήθειας. Η Ιστορία όμως κι η αλήθεια της είναι και δική σου υπόθεση. Κι είναι δίπλα σου. Η Ιστορία αυτή είναι ζωντανή ακόμα. Ισως να είναι ο παππούς ή η γιαγιά σου. Ισως να είναι η φωτογραφία του σκοτωμένου συγγενή που έχετε στο σαλόνι σας. Και σίγουρα είναι αυτά τα γερόντια που κρατούν το λάβαρο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, η ΠΕΑΕΑ. Αυτοί έγραψαν αυτές τις "λαμπρές σελίδες". Βρες τους. Ρώτα τους. Κάλεσέ τους στο σχολείο σου να σου μιλήσουν γι' αυτά που έζησαν. Γι' αυτά που έκαναν και που είναι ανάγκη να τα μαθαίνουμε, γιατί χρειάζεται να τα ζωντανέψουμε με τη νέα αντεπίθεση και αντίσταση της εποχής μας. Για να φέρουμε πιο κοντά τη νίκη του λαού μας στις νέες συνθήκες».

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Κυκλοφόρησε το περιοδικό ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ


Αφιερωμένο στα 100χρονα από την απελευθέρωση της Χαλκιδικής από τους Τούρκους είναι το νέο τεύχος (71ο) του περιοδικού ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ  που εκδίδει ο ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ.

 Σχετικά με την απελευθέρωση της Χαλκιδικής μπορούμε να διαβάσουμε:
#«2 Νοεμβρίου 1912: Η επίσημη απελευθέρωση της Χαλκιδικής» με την γραφίδα του Γιώργου Ζωγραφάκη.
# «Ο πανηγυρικός λόγος κατά την απελευθέρωση του Πολυγύρου το 1912». Το υπογράφει ο Ιωακείμ Αθ. Παπάγγελος.
# «Ο στρατηγός Γεώργιος Σπυρίδωνος» με την υπογραφή του Αντώνιου Ιωαν. Παλαμήδη ιατρού.
# «Η απελευθέρωση της Χαλκιδικής. Τα γεγονότα του Αγ.Προδρομου» του Γιάννη Δ. Σαράφη.
# «Απομνημονεύματα του Αθανασίου Ι. Παλαμήδους» (Από το αρχείο Αρετής Αθ.Παλαμήδους).
# «Ένοπλα ελληνικά σώματα από την Χαλκιδική το 1912 (Μουσείο Μπενάκη).
Και όπως πάντα κείμενα των μονίμων συνεργατών το του περιοδικού.
Το περιοδικό μπορεί κανείς να το διαβάσει και σε ηλεκτρονική μορφή στην ιστοσελίδα του περιοδικού.

ευχαριστήριο

Να ευχαριστήσουμε τον αναγνώστη μας που υπογράφει "ΜΙΜΗΣ" για τα τόσα σπουδαία κείμενα που μας στέλνει. Προσπαθούμε. όσο μπορούμε, να τα ....μοιραστούμε μαζί σας.
Το "ΜΙΜΗΣ" μας είπε  πως είναι ποδοσφαιρικό ψευδώνυμο, γιατί όταν ήταν μαθητής έπαιζε μπάλα όπως ο ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ. 

27 Οκτώβρη : Γιορτή Σημαίας


Η ΣΗΜΑΙΑ

Πάντα κι όπου σ' αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της Πατρίδας η ψυχή.


Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ' αγεράκι τ' αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκο αφρό

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή
είν' ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σαν μητέρα σ' αγαπώ.

Κι απ' τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή
νά 'σαι πάντα δοξασμένη,
ω! Σημαία γαλανή.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ


Μια πρόταση για την παρέμβαση μπροστά στην 28η Οκτώβρη ...μέσα από τις σελίδες της λογοτεχνίας


Οταν η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο Ι. Μεταξάς λόγω των συμφερόντων που ήθελε να διατηρήσει με την Αγγλία, δίνει εντολή να πέσουν «μερικές τουφεκιές» για την τιμή των όπλων. Ο ελληνικός λαός ήταν αυτός που βροντοφώναξε το ΟΧΙ από τα βουνά της Πίνδου. Αρχισε έτσι, ο μεγάλος εθνικοαπελευρερωτικός αγώνας που αποτέλεσε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Οι Ιταλοί φασίστες νόμισαν πως θα ξεμπερδέψουν γρήγορα και με ελάχιστες απώλειες με τους Ελληνες, μέσα σε 10-15 μέρες. Δεν υπολόγισαν ότι όταν ο λαός θέλει, μπορεί. Η σθεναρή αντίσταση του ελληνικού στρατού, ανέτρεψε τα σχέδια των Ιταλών, καθώς και του δικτάτορα Μεταξά και της κυβέρνησης που προέβλεπαν πως η ιταλική επίθεση δεν επρόκειτο να αποκρουσθεί.
Την ίδια ώρα που οι Ιταλοί φασίστες έκαναν έναν επιθετικό πόλεμο, αναγκάζοντας φτωχούς εργάτες και αγρότες να στρατευθούν, παίρνοντας μέρος σε μια υπόθεση που όχι μόνο δεν τους ενδιέφερε (αφού οι ίδιοι δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα), αλλά τους έβλαφτε κιόλας θανάσιμα - στην Ιταλία, οι οικογένειες των φαντάρων λιμοκτονούσαν και δυστυχούσαν.
***
Δυο παιδιά, ο Φραντσέσκο κι ο Ντομένικο, ζούσαν με τη μητέρα τους σ' ένα φτωχικό χωριουδάκι ανάμεσα στα βουνά του Κασίνο. Ο Φραντσέσκο ήταν εννιά χρονών και ο Ντομένικο έξι. Είχαν περάσει πέντε χρόνια από τότε που ο μπαμπάς τους είχε φύγει για να πάει να πολεμήσει, και παρ' όλο που ο πόλεμος είχε τελειώσει εδώ και αρκετό καιρό, δεν είχε γυρίσει ακόμα γιατί ήταν αιχμάλωτος.
Η μητέρα τους, η Μπενεντέτα, κέρδιζε κάτι λιγοστά χρήματα κουβαλώντας πέτρες στις οικοδομές. Ο Φραντσέσκο κι ο Ντομένικο τριγυρνούσαν στα δάση φτιάχνοντας δεμάτια με ξερόκλαδα, που τα πουλούσαν μετά στην πόλη. Μάζευαν επίσης παλιοσίδερα, θραύσματα από βλήματα, καθώς και άδειους κάλυκες από φυσίγγια. Ηταν αλήθεια πως ο πόλεμος είχε περάσει κι από κείνα τα βουνά. Μια μέρα ο Ντομένικο, εκεί που σκάλιζε με μια μαγκούρα, κάτω από ένα σωρό με σάπια φύλλα, βρήκε μια βόμβα που είχε θαφτεί εκεί, χωρίς να εκραγεί. Εμοιαζε με κουτί κι ο Ντομένικο δοκίμασε να βγάλει το καπάκι. Ξαφνικά η βόμβα έσκασε και του 'κοψε τελείως το δεξί του χέρι...
...Ο πατέρας, που λεγόταν Τζοβάνι, γύρισε απ' τον πόλεμο πάνω στο κάρο ενός παλιατζή, καθισμένος ανάμεσα στα κουρέλια, έχοντας στα γόνατά του μια καφετιά βαλίτσα.
Μέσα στη βαλίτσα είχε βρόμικα εσώρουχα, μια χάρτινη σακούλα γεμάτη μήλα, και μια γκρίζα, παλιά, στρατιωτική κουβέρτα, γεμάτη τρύπες.
Στο σπίτι υπήρχε κι άλλη μια ολόιδια, στρωμένη πάνω στο μεγάλο αχυρένιο στρώμα.
«Να το βιος μου» -έλεγε συχνά ο Τζοβάνι- «να όλα όσα κέρδισα. Πήγα σε δυο πολέμους, και απ' τον καθένα κατάφερα να σώσω κι από μια κουβέρτα. Τούτη τη φορά μάλιστα, για να πω την αλήθεια, κέρδισα και κάτι παραπάνω: κουβάλησα στο σπίτι και το βήχα μου».
(Από το μυθιστόρημα του Τζιάνι Ροντάρι «Μικροί Περιπλανώμενοι»)
Μετά την ήττα της Ιταλίας, έρχεται η σειρά του Χίτλερ και της Γερμανίας να επιτεθούν στα ελληνικά σύνορα. Ο ελληνικός λαός πάλεψε με απαράμιλλο ηρωισμό απέναντι στα χιτλερικά στρατεύματα, τη στιγμή που οι αστοί και η κυβέρνησή τους τον θεωρούσαν ανίκανο να αντιμετωπίσει τη γερμανική απειλή και τον παρέδωσαν άνευ όρων στον κατακτητή.
Την τριπλή φασιστική κατοχή της Ελλάδας (Γερμανία - Ιταλία - Βουλγαρία) ακολούθησε η καταλήστευση του πλούτου της από τους κατακτητές και ο ελληνικός λαός βρέθηκε αντιμέτωπος με το ζήτημα της ίδιας του της επιβίωσης. Το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα σοβαρό στις πόλεις και τις άγονες περιοχές. Χιλιάδες πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα...
***
Δεν τη φωνάζανε πια για μεροκάματο την κυρά Λένη στ' αρχοντόσπιτα της παραλίας. Οι μεγαλοκυράδες ίσως να σκεφτήκανε πως τις δουλειές του νοικοκυριού έπρεπε να τις κάνουν μόνες τους. Και σ' αυτές ακόμα σκοτεινό κι άδηλο τους φαίνονταν το μέλλον από τότε που όλη η χώρα κατακτήθηκε και σκλαβώθηκε απ' τους ναζήδες. Περιορίσανε λοιπόν οι πλούσιοι τα έξοδά τους, γιατί άρχισε και αυτουνούς ακόμα να τους φοβίζει η πείνα κι η στέρηση, κι ας είχανε τα σπίτια τους γεμάτα απ' όλα τα καλά και τ' αγαθά.
Κι όταν κείνο το χειμώνα της σκλαβιάς και της κατοχής πλάκωσε η μεγάλη πείνα και στην Κάργιανη όπως δα κι σ' όλη τη χώρα, η κυρά Λένη έτρεχε κι αυτή, μαζί με τις άλλες.
Τα τρόφιμα γίνονταν όλο και πιο σπάνια. Η μαύρη ωστόσο αγορά έδινε κι έπαιρνε στο σπίτι του μπακάλη. Εκεί έβρισκες ό,τι τρόφιμα ήθελες, φτάνει να μη ρωτούσες για τις τιμές τους. Κι έτσι όσα χρυσαφικά, ασημικά και πολύτιμα πράματα είχανε οι πεινασμένοι, στα χέρια του μαυραγορίτη του Αρπέκου καταλήγανε, για μια χούφτα φακές, για μισή οκά σιτάρι.
«Ποιος ξέρει, ποια ανταλλάγματα δίνει στους εχθρούς της πατρίδας για να τον ευκολύνουν να βρίσκει τα τρόφιμα που πουλάει», αναρωτιόνταν πολλοί, κουνώντας με νόημα και θλίψη το κεφάλι, καθώς βλέπανε πως μόνο οι φτωχοί αργοπεθαίνανε από την πείνα και τις στερήσεις.
Κάθε πρωί και μ' όποιον καιρό, εκτός αν έβρεχε ή χιόνιζε, οι γυναίκες φεύγανε για τις εξοχές, μαζί με τα παιδιά τους. Κι όταν ένα πρωινό ο Γρασέλας τις προσπέρασε καβάλα στο όμορφο μαύρο άλογό του, η Μαρίνα αναρωτήθηκε γιατί τάχα αυτουνού το άλογο, που ήταν γερό και όμορφο, δεν του το πήρανε στον πόλεμο; Κανένα τέτοιο χατίρι δεν έγινε σε φτωχό. Κι έτσι πάει ο «Ηρακλής τους, πάει και το άσπρο άλογο της Αγγέλας. Αλλά και τα ζώα τόσων και τόσων άλλων φτωχών ανθρώπων, που τους βοηθούσαν στις ξοχάρικες δουλειές. Ο καημένος ο «Ηρακλής» σε ποιες ερημιές ν' απόμεινε, τουμπανιασμένος να τον τρώνε τα κοράκια!..
Κι ο νους της Μαρίνας ξαναγύριζε στον Γρασέλα και σ' αυτά που λέγανε μερικοί πως τρώει και πίνει με τους κατακτητές και μήτε ντρέπεται να τον βλέπει ο κόσμος, που πεινά και πεθαίνει, να έχει τέτοιες βρώμικες φιλίες και ύποπτα πάρε - δώσε με τους εχθρούς της πατρίδας.
Ενα αίσθημα βαθιάς λύπησης πλημμύριζε κείνη τη μέρα τα σωθικά του κοριτσιού, να βλέπει τα μικρά παιδιά να σέρνονται πίσω απ' τις μανάδες τους, να γδέρνουν τα γυμνά τους πόδια στ' αγκάθια και στις μυτερές πέτρες, να τρέχουν οι μύξες και τα μάτια τους, να σκαρφαλώνουν στ' ανηφορικά χωράφια, να ξεριζώνουν με τα μικρά τους χέρια χόρτα, να τρέχουν να τα δίνουν με καμάρι στις μάνες τους και κείνες να τους λένε πως αυτά τα χόρτα που ξεριζώσανε δεν είναι από κείνα που τρώγονται.
(Από το βιβλίο της Πέπης Δαράκη «Τα περιστέρια του καμπαναριού», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»)
***
Τα παρακάτω κείμενα ανήκουν στη συλλογή «Ανεκδότων» της Ελλης Αλεξίου με το γενικό τίτλο «Υπό Εχεμύθειαν»:
Τον καιρό της μεγάλης πείνας στην κατοχή φτιάξανε με πολλά βάσανα και οι λογοτέχνες το συσσίτιό τους, στα πίσω υπόγεια του Μουσείου. Εκεί κάθε μεσημέρι κουβαλιούνταν η ουρά των συγγραφέων και με το κατσαρολάκι τους παίρνανε την κουταλιά τη φασολάδα ή το πληγούρι ή το χυλό... εκεί προσφέρθηκε κι ο Παπαστράτος να δώσει ποσότητα λαδιού, ξηρά φασόλια, κι η Ουνέσκο τα άδεια σακιά της ζάχαρης, που είχαν συσσωρευτεί στις αποθήκες της. Τα σακιά της ζάχαρης για κείνη την εποχή της γύμνιας λογαριάστηκαν μεγάλη δωρεά, γιατί ο κόσμος με το πανί των σακιών, που ήτανε γερό, έκανε και γυναικεία φορέματα και σακάκια ανδρικά, πετσέτες, πουκάμισα, τα πάντα. Οταν η Ουνέσκο γνωστοποίησε την προσφορά της στο συμβούλιο της Εταιρείας, ο υπάλληλος που είχανε στην Εταιρεία προθυμοποιήθηκε να το αναγγείλει εγγράφως στα μέλη, και μάλιστα στην καθαρεύουσα, ίσως για να δώσει στο γεγονός μεγαλύτερη βαρύτητα, ορίζοντας και την ημέρα που πρέπει να προσέλθουν για να παραλάβουν «έκαστος τρεις σάκους σακχάρεως» δωρεά της Ουνέσκο.
Η Ειρήνη η Αθηναία, που υπέφερε περισσότερο ίσως από όλους -εξάλλου από ανέχεια, εγκατάλειψη και εξάντληση πέθανε- μόλις έλαβε την ειδοποίηση της Εταιρείας, κόντεψε να χάσει το μυαλό της. Πήγε και βρήκε την Μελισσάνθη να τη συμβουλευθεί και να πάνε μαζί για την παραλαβή...
-- Καλώς τηνα, καλώς τηνα, την υποδέχτηκε χαρούμενη η Μελισσάνθη, και πώς αυτό το καλό;
-- Ελαβες και συ την ειδοποίηση της Εταιρείας; Για τη δωρεά της Ουνέσκο;
-- Ναι, ναι, έλαβα κι εγώ...
-- Ηρθα για να δούμε πώς, με τι μέσο θα τα κουβαλήσουμε...
-- Μα δεν είναι βαριά... μόνες μας θα πάμε να τα πάρουμε...
-- Τι λες, όσο και να μην είναι, τρία σακιά ζάχαρη είναι αυτά...
-- Μα θα είναι αδειανά, Ειρήνη μου...
-- Αδειανά;!...
(Από αφήγηση της Μελισσάνθης)
Την κρίσιμη αυτή στιγμή για την Ελλάδα, οι επιχειρηματίες, οι βιομήχανοι και η κυβέρνησή τους ακολούθησαν για μια ακόμη φορά το δρόμο των δικών τους, ταξικών συμφερόντων. Υπηρέτησαν τη δική τους πατρίδα, το κέρδος τους. κάποιοι απ' αυτούς συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές (δοσίλογοι, κατοχικές κυβερνήσεις) και κάποιοι άλλοι έφυγαν στην Αίγυπτο μαζί με το Παλάτι, διαλέγοντας να συνεργαστούν με τους Αγγλους «συμμάχους». Και οι δύο μεριές ήθελαν να δουν τον ελληνικό λαό να νικιέται, για να εξασφαλίσουν ο καθένας τα δικά τους συμφέροντα.
Ο ελληνικός λαός όμως τράβηξε το δικό του δρόμο. Εχοντας πιστέψει στη δύναμή του, έθεσε ως στόχο του ν' απαλλάξει την πατρίδα του από τους φασίστες κατακτητές και να ζήσει ελεύθερος και με προκοπή στον τόπο του. Στηρίχτηκε στις ένδοξες αγωνιστικές παραδόσεις του 1821 και στους δημοκρατικούς αγώνες του έθνους του, που είχαν φωλιάσει βαθιά στην ψυχή του.
Το 1941 δημιουργείται το θρυλικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Το ΚΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει όλα τα κόμματα για τη δημιουργία του. Τελικά συμμετείχαν το ΚΚΕ, η Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ), το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΚΕ) και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ). Είναι χαρακτηριστικό πως ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε την πρόταση να ηγηθεί του ΕΑΜ. Διάλεξε να μη συμμετάσχει στους αγώνες του ελληνικού λαού και προτίμησε να φύγει για την Αίγυπτο.
Το ΕΑΜ απέδειξε ότι ο λαός -η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα των πόλεων- όταν είναι οργανωμένος και αποφασισμένος αναδεικνύεται στο μεγάλο πρωταγωνιστή της Ιστορίας. Στις γραμμές του συσπειρώθηκε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού (ύμνος του ΕΑΜ). Στις 16 Φλεβάρη 1942 δημιουργήθηκε το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ, ο θρυλικός ΕΛΑΣ με στρατιωτικό διοικητή τον Στέφανο Σαράφη και καπετάνιο τον Αρη Βελουχιώτη.
Η δράση του ΕΑΜ περιλάμβανε όλες τις μορφές πάλης: απεργίες, διαδηλώσεις, διαβήματα, ένοπλη οργάνωση. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα.
***
Στις γραμμές του ΕΛΑΣ Καισαριανής
Στην οργάνωση, μία από τις προτεραιότητές μας ήταν να γνωρίσουμε τους ανθρώπους στις γειτονιές μας. Ολους αυτούς που αγαπούσαν και ήθελαν πραγματικά τη λευτεριά. Και βλέπαμε ότι υπήρχαν άνθρωποι να αγωνισθούν και να μας στηρίξουν, δίνοντάς μας από το υστέρημά τους. Ετσι έζησε ο ΕΛΑΣ, από το υστέρημα της γειτονιάς. Εγώ φρόντισα να έχουμε λίγο φαΐ όσοι ήμασταν παράνομοι και δεν είχαμε σπίτι να πάμε. Οργάνωνα τη δουλειά μου, υπολόγιζα πόσο φαΐ χρειαζόμασταν και πήγαινα σε όσους από τις γειτονιές μπορούσαν να μας δώσουν λίγο φαγητό. Ολοι κάτι έδιναν, ό,τι μπορούσαν, για να μας βοηθήσουν, να βοηθήσουν τον αγώνα. Κι έτσι φτάσαμε, σιγά σιγά, όχι απλά να ζήσει ο ΕΛΑΣ, αλλά να δίνουμε και σε αυτούς από τις γειτονιές που δεν είχαν. Ετσι ξεκινήσαμε και τα πρώτα μας συσσίτια και ήρθαμε ακόμη πιο κοντά στον κόσμο, ζεσταθήκαμε μαζί του. Τους γνωρίσαμε και μας γνώρισαν, ξέραμε ποια σπίτια είναι δικά μας και ποια δεν είναι, και αυτοί έβλεπαν τους σκοπούς μας και μας βοηθούσαν περισσότερο. Οργανώναμε και τα συνεργεία μας για την περιφρούρηση, όπως και το ποιοι θα έβγαιναν με το χωνί. Ολοι θέλαμε να βγούμε και τα βράδια μαλώναμε.
(Μαρτυρία της Ευτυχίας Μορίκη, από το βιβλίο της Αννας Μπαλή «Η μάνα της Καισαριανής», εκδ. «Μαραθιά»)
Χάρη στο ΕΑΜ δε στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση όσους είχαν πιαστεί όμηροι από τους Γερμανούς, ούτε ένας για να πολεμήσει εναντίον της ΕΣΣΔ. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, το Χαϊδάρι, η Ακροναυπλία, ο Αϊ-Στράτης, τα Καλάβρυτα είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας...
***
Η Πρωτομαγιά πάντα τρόμαζε τους Γερμανούς και ήθελαν να κάνουν επίδειξη δύναμης για να σπείρουν τον τρόμο και τον πανικό. Την 1η Μάη του '44 περιμέναμε εκτελέσεις αλλά δεν γνωρίζαμε πόσες. Δεν θα επεμβαίναμε, για να μη γίνουμε δεύτερα Καλάβρυτα, για να μην είναι η ζημιά από τα αντίποινα των Γερμανών μεγαλύτερη από αυτή που περιμέναμε. Εκείνη την ημέρα πήρα το όπλο μου στο χέρι και μαζί με τον γραμματέα, που ήταν ΕΑΜίτης, και άλλους συναγωνιστές μου του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, μια ομάδα από πέντε έξι άτομα πήγαμε σε ένα ύψωμα απ' όπου μπορούσαμε να βλέπουμε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Αφού στρώσαμε ένα τραπεζομάντιλο, κάτω από το οποίο βάλαμε τα όπλα μας, και από πάνω ένα σπασμένο γραμμόφωνο, καθίσαμε εκεί. Ετσι, όποιος μας έβλεπε νόμιζε ότι είμαστε παρέα που είχε βγει για να κάνει Πρωτομαγιά. Τα ξημερώματα τους είδαμε να έρχονται από την Υμηττού. Τους φέρνανε από το Χαϊδάρι. Παρ' όλο που είχαμε αντιμετωπίσει κι άλλες φορές εκτελέσεις στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, κατά τις οποίες οι Γερμανοί πότε εκτελούσαν τριάντα πότε δεκαπέντε, αυτή τη φορά παγώσαμε. Ερχόντουσαν τα καμιόνια το ένα πίσω από το άλλο - πολλά καμιόνια. Δεν ήταν ούτε ένα ούτε δύο, ήταν πολλά. Καθώς πλησίαζαν, οι κρατούμενοι μέσα από τα καμιόνια πετούσαν έξω ό,τι μπορούσαν, μα ένα γράμμα, ένα σημείωμα για τους δικούς τους, για τον κόσμο. «Πεθαίνω για την πατρίδα» έγραφαν*. Και ήταν κομμουνιστές και οι διακόσιοι. Με τη σωστή έννοια της λέξης.
Εφτασαν τα καμιόνια στον τόπο της εκτέλεσης, κατέβηκαν οι κρατούμενοι και γέμισε ο τόπος. Οι Γερμανοί τους έπαιρναν και τους εκτελούσαν κατά εικοσάδες. Μετά την πρώτη εικοσάδα, σειρά έπαιρνε η δεύτερη, αφού κουβαλούσε τους σκοτωμένους και τους έβαζε πάνω στα καμιόνια. Μετά η τρίτη, η τέταρτη, η πέμπτη, η έκτη... μετρούσαμε, μετρούσαμε... Το αίμα έτρεχε ποτάμι. Δεν υπερβάλλω. Το βλέπαμε.
Στην τελευταία εικοσάδα ήταν και ο Ναπολέων Σουκατζίδης. Επειδή γνώριζε γερμανικά, οι Γερμανοί τον χρησιμοποιούσαν ως διερμηνέα. Πρότειναν να του χαρίσουν τη ζωή και να βάλουν κάποιον άλλο στη θέση του, αλλά αυτός δεν δέχτηκε. Μπήκε με τους τελευταίους είκοσι στη σειρά και τον εκτέλεσαν.
Ηταν φοβερό. Ακόμη και για τους Γερμανούς που ήταν εκεί και εκτελούσαν - στα πρόσωπά τους έμοιαζε να είναι ζωγραφισμένη η ντροπή. Ποιος να ξέρει τι σκεφτόντουσαν, τι γινόταν μέσα τους. Η παλικαριά που έδειξαν οι εκτελεσμένοι μίλησε, άραγε, στην ανθρωπιά τους; Υπήρχε ίχνος ανθρωπιάς γι' αυτούς τους ανθρώπους ή δεν υπήρχε; Ποιος να ξέρει;
Πραγματικά και οι διακόσιοι στάθηκαν απέναντι στο θάνατο με ηρωισμό, με παλικαριά. Κανένας δεν δέχτηκε να του δέσουν τα μάτια. Και η κάθε εικοσάδα έφτανε στο σημείο της εκτέλεσης τραγουδώντας τον Εθνικό Υμνο. Και τα τραγούδια του αγώνα.
Και σηκώνανε ορισμένοι και τις δύο γροθιές. Τις σήκωσε κι ο Σουκατζίδης. Ακροναυπλιώτης κι αυτός. Ηταν σα να πήγαιναν σε γιορτή κι όχι για να εκτελεστούν.
Απορούσα καθώς ακούγαμε εκείνα τα λίγα λόγια από τα τραγούδια. Γιατί όλο το τραγούδι δεν προλάβαιναν να το τελειώσουν, στροφές έλεγαν, ο καθένας το δικό του, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο και με τις γροθιές υψωμένες. Μπορεί να είχα ζήσει ορισμένες μάχες, μπορεί να είχα δει σκοτωμένους και τραυματίες, όμως πώς να αντικρίσεις ένα τέτοιο θέαμα; Μέσα μου -κι όχι μόνο σε μένα που ήμουν μόνο δεκαεπτά χρονών, αλλά και στους άλλους που ήταν μεγαλύτεροι- γινόταν κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια. Αυτό που γινόταν ήταν άδικο των αδίκων. Συγκλονιστήκαμε.
Σκότωσαν και τους τελευταίους. Για αυτούς φωνάξανε τους ανθρώπους του Δήμου, τους σκουπιδιαραίους, να φορτώσουν τα πτώματά τους στα κανόνια. Κάποιοι άρχισαν να χτυπούνε τις καμπάνες της εκκλησίας πένθιμα. Ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται. Αρχισαν να βγαίνουν έξω οι γυναίκες. Αλλες έβγαιναν με τα θυμιατήρια και τα λιβανιστήρια, άλλες με εικόνες, άλλες σταυροκοπιόντουσαν. Γέμισε ο τόπος λουλούδια. Ο κόσμος έκοβε ό,τι λουλούδι υπήρχε και το έριχνε στον τόπο της εκτέλεσης. Ακόμη και τσουκνίδες - τις έπιαναν με τα χέρια. Οι Γερμανοί έφευγαν με σκυμμένο κεφάλι. Τι να πει κανείς; Είναι αδύνατο να περιγράψει κάποιος αυτό που γινόταν. Ηταν εικόνες συγκλονιστικές.
Εμείς παρακολουθούσαμε με τα κιάλια και συζητούσαμε πώς θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, πώς θα κρατήσουμε το ηθικό του κόσμου. Οταν έφυγαν οι Γερμανοί, κατεβήκαμε, μιλήσαμε στον κόσμο, και εκείνη την ημέρα έγινε επιστράτευση κομμουνιστών. Διακόσιους σκοτώσανε, επιστρατευθήκαμε άλλοι κομμουνιστές στη θέση τους - γιατί αγωνιστές υπήρχαν ήδη πάρα πολλοί...
* 22 από αυτά τα γράμματα, με το περιεχόμενό τους, έχουν καταχωρηθεί στις Σημειώσεις του βιβλίου (Μαρτυρία Ευτυχίας Μορίκη, από το βιβλίο της Αννας Μπαλή, «Η μάνα της Καισαριανής» εκδ. «Μαραθιά»)


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Εύη ΚΟΝΤΟΡΑ
Συγγραφέας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ