.....που δολοφόνησε η Ελληνική Δημοκρατία ένα απόσπασμα από έργο του Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΓΝΑΘΙΟ ΣΑΝΤΣΕΘ ΜΕΧΙΑΣ
Το χτύπημα κι ο θάνατος
Πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει.
Φέρνει εν' αγόρι το νεκροσέντονο
πέντε η ώρα που βραδιάζει
Έτοιμος κι ο κουβάς με τον ασβέστη
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Θάνατος τ' άλλα, θάνατος μονάχα
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Ψηλά παίρνει ο αγέρας τα βαμπάκια
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Το οξείδιο σπέρνει κρύσταλλο και νίκελ
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Παλεύει η περιστέρα με το αγρίμι
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Κι η σάρκα μ' ένα κέρατο θλιμμένο
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Χορδή τυμπάνου αρχίζει να χτυπά
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Αρσενικού καμπάνες κι ο καπνός
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Βουβοί συντρόφοι στ' άχαρα σοκάκια
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Του ταύρου η καρδιά μονάχα ολόρθη
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Όταν ο ιδρώτας χιόνι αργά γινόταν
πέντε η ώρα που βραδιάζει,
όταν η αρένα γέμισε με ιώδιο
πέντε η ώρα που βραδιάζει,
τ' αυγά του στην πληγή άφησε ο θάνατος
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει.
Μια κάσα με καρούλια το κρεβάτι
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Σουραύλια ηχούν και κόκαλα στ' αυτί του
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Στο μέτωπό του ο ταύρος μουκανίζει
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Η κάμαρα ιριδίζει από αγωνία
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Από μακριά σιμώνει κιόλα η σήψη
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Σάλπιγγα κρίνου στον χλοερό βουβώνα
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Οι πληγές του εκαίγανε σαν ήλιοι
πέντε η ώρα που βραδιάζει,
και το πλήθος να σπάει τα παραθύρια
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Α, τι φριχτά στις πέντε που βραδιάζει!
Ήτανε πέντε σ' όλα τα ρολόγια.
Ήτανε πέντε κι έπεφτε το βράδυ
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008
Στον Αλέκο (*).......
....που έπεσε από τις σφαίρες της Ελληνικής Δημοκρατίας
Για σένα παιδί μου στέρεψαν
τα δάκρυα του πόνου
δεν έχουν τα μάτια πιότερα
να χύσουνε καλό μου
Την πλάκα του τάφου σου
κοιτώ που σε κρατεί θαμμένο.
Νιώθω βαθιά τον πόνο μου
μες στην καρδιά κλεισμένο.
Κατάρα στους φονιάδες σου
λεβέντη μου, παιδί μου,
ήλιε της ζήσης μου χρυσέ,
σπλάχνο μου και πνοή μου!
Δεν έχω άλλα δάκρυα
το μνήμα σου να ράνω,
με λούλουδα που φύτρωσαν
στον τάφο σου απάνω.
Όρκο σου δίνω γιόκα μου
απ΄ την καρδιά βγαλμένο.
Το λάβαρο της λευτεριάς
θα το ΄χω υψωμένο.
(*) Τι σύμπτωση!!!!!
Έτσι τιτλοφορείται και το ποίημα του Παύλου Εμμανουήλ που αντέγραψα από το βιβλίο του "ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ".
Για σένα παιδί μου στέρεψαν
τα δάκρυα του πόνου
δεν έχουν τα μάτια πιότερα
να χύσουνε καλό μου
Την πλάκα του τάφου σου
κοιτώ που σε κρατεί θαμμένο.
Νιώθω βαθιά τον πόνο μου
μες στην καρδιά κλεισμένο.
Κατάρα στους φονιάδες σου
λεβέντη μου, παιδί μου,
ήλιε της ζήσης μου χρυσέ,
σπλάχνο μου και πνοή μου!
Δεν έχω άλλα δάκρυα
το μνήμα σου να ράνω,
με λούλουδα που φύτρωσαν
στον τάφο σου απάνω.
Όρκο σου δίνω γιόκα μου
απ΄ την καρδιά βγαλμένο.
Το λάβαρο της λευτεριάς
θα το ΄χω υψωμένο.
(*) Τι σύμπτωση!!!!!
Έτσι τιτλοφορείται και το ποίημα του Παύλου Εμμανουήλ που αντέγραψα από το βιβλίο του "ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ".
ΕΛ(Λ)ΑΣ το μεγαλείο σου.....
Τελικά μόνο η ΝΕΤ δεν κατάλαβε ότι ένα παιδί δολοφονήθηκε, ή έστω σκοτώθηκε, από σφαίρα ειδικού φρουρού και με υπότιτλο μας πληροφορεί από το πρωί: "νεκρός 16χρονος σε συμπλοκή με αστυνομικούς" και στα ρεπορτάζ και τόσο οι δυο παρουσιαστές όσο και οι ρεπόρτερ, μας λένε για "θάνατο". Πάλι καλά που το, ακόμα, "σύστημα Ρουσόπουλου", στη ΝΕΤ δεν μας είπε πως ο πιτσιρικάς αυτοκτόνησε, όταν ΟΛΑ τα άλλα κανάλια που έχουν πρωινή εκπομπή μιλάνε ακόμα και για "εν ψυχρώ δολοφονία".
Και το όνομα ΚΑΛΤΕΖΑΣ δεν το ξαχνάμε, ούτε πια ήταν η κυβέρνηση τότε, ούτε την "εξ απαλών ονύχων" ποινή του ΜΕΛΙΣΤΑ, στην αρχή και στην εν συνεχεία αθώωση του, ξεχνάμε.
Και ασφαλώς καταδικάζω τις ΟΛΕς τις ενέργεις "από όπου και αν προέρχονται" κατά της ζωής και περιουσίας των πολιτών.
Οσο για την υποβολή των παραιτήσεων του Κ.Παυλόπουλου και του κ.Χηνοφώτη, αν ξέρανε ότι θα γινότανε αποδεκτές ΔΕΝ θα τις κάνανε.
Και το όνομα ΚΑΛΤΕΖΑΣ δεν το ξαχνάμε, ούτε πια ήταν η κυβέρνηση τότε, ούτε την "εξ απαλών ονύχων" ποινή του ΜΕΛΙΣΤΑ, στην αρχή και στην εν συνεχεία αθώωση του, ξεχνάμε.
Και ασφαλώς καταδικάζω τις ΟΛΕς τις ενέργεις "από όπου και αν προέρχονται" κατά της ζωής και περιουσίας των πολιτών.
Οσο για την υποβολή των παραιτήσεων του Κ.Παυλόπουλου και του κ.Χηνοφώτη, αν ξέρανε ότι θα γινότανε αποδεκτές ΔΕΝ θα τις κάνανε.
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Εκείνη τη νύχτα...... (17Νοέμβρη 1973)
..... σώπαιναν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι(της εξουσίας)
Τριάντα πέντε τώρα χρόνια τούτες τις μέρες του Νοέμβρη έρχονται στη μνήμη μας, σε όσους ζήσαμε τα γεγονότα εκείνα είτε από κοντά ή όπως συμβαίνει στους περισσότερους «εκ του μακρόθεν», τα γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών και όχι μόνο του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, των σχολών της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Πολυτεχνικής της Θεσσαλονίκης. Ξανάρχονται στη μνήμη μας οι αγώνες της νεολαίας που χωρίς να λογαριάσουν τη ζωή τους πρόταξαν τα στήθη τους στα αμερικάνικα τανκ που στήριζαν το ανελεύθερο στρατοκρατικό καθεστώς της πατρίδας μας που είχε επιβληθεί στις 21 Απριλίου 1967 και κατέρρευσε κάτω από το βάρος της προδοσίας της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974. 35 χρόνια μετά και αυτές τις μέρες με αποκορύφωμα τη σημερινή μέρα (Δευτέρα17 Νοέμβρη) ,όπου και η πορεία στην μεν Αθήνα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, στη δε Θεσσαλονίκη μπρος στο Αμερικάνικο προξενείο, χιλιάδες λαού-μαθητές-σπουδαστές-φοιτητές-εργαζόμενοι-νέοι-γέροι-παιδιά-θα τιμήσουν αγωνιστικά την επέτειο του Πολυτεχνείου. 35 χρόνια μετά στο ιστορικό κτίριο της οδού Πατησίων θα ξαναγραφτούν τα συνθήματα «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ», «ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ»,»ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ».
35 χρόνια περάσανε από τη μέρα εκείνη που «σωπαίνανε οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι» και αλήθεια πόσο τα συνθήματα εκείνα των φοιτητών, και κατ΄ επέκταση του ελληνικού λαού, έχουν δικαιωθεί;
Τι διεκδικούσαν τότε οι φοιτητές;
ΨΩΜΙ:
Για να υπάρχει ΨΩΜΙ βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει δουλειά και μεροκάματο που να καλύπτει τις ανάγκες μιας μέσης οικογένειας.
Υπάρχουν αυτά μετά 35 χρόνια;
Μάλλον ΟΧΙ, για την πλειοψηφία του λαού, αφού το μεροκάματο δεν υπερβαίνει τα 30 ευρώ και ο μισθός είναι κάπου στα 700 ευρώ. Και μ' αυτά τα χρήματα τι να πρωτοπληρώσει κανείς?
Η ανεργία μας λένε κατέβηκε κάτω από το 10%.Αλήθεια ποιον θέλουν να κοροϊδέψουν;
200.000 εργαζόμενοι είναι στα πρόθυρα της απόλυσης σε πείσμα της υπόσχεσης ότι θα μονιμοποιηθούν.
Ψίχουλα οι αυξήσεις των εργαζομένων, καρβέλια ολόκληρα στους εκλεκτούς.
Όσο παίρνει ένας εργαζόμενος σε ένα ολόκληρο χρόνο τόσα και περισσότερα παίρνουν οι ημέτεροι πρόεδροι, Διευθύνοντες Σύμβουλοι, Υψηλόβαθμα στελέχη των κρατικών οργανισμών σε ένα 15νθήμερο και δεν τους φτάνουν θέλουν περισσότερα.
Όσο για τα κέρδη του κεφαλαίου που μέρα με τη μέρα αυξάνονται και που συνέχεια μειώνεται ο συντελεστής φορολογίας τους για να επενδύουν περσότερα σε κότερα βίλες και σε οφ-σορ εταιρίες, αυτά συνέχεια αυγαταίνουν. Και επειδή δεν τους φτάνουν τους έχουν έτοιμα και 28 δις ευρώ «δανεικά κι αγύριστα»
Σε όποια εφημερίδα και να ρίξεις μια ματιά, θα διαβάσεις ακόμα και σε μερικές , όχι δεκάδες, αλλά κατοσταριές στα 100 κέρδη του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
ΠΑΙΔΕΙΑ.
Για πια παιδεία να μιλήσουμε; Του Κοντογιαννόπουλου; Του Αρσένη; Η της κυρίας Μαριέτας; ή μήπως του Στυλιανίδη που, αφού δεν μπόρεσε η κυβέρνηση του να κάνει ιδιωτικά Πανεπιστήμια με την αντικατάσταση του άρθρου 16 του Συντάγματος, πάει με «πουστιά» να κάνει Ι.Χ. Πανεπιστήμια;
35 ολόκληρα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις αλλά και ο κάθε υπουργός που αλλάζει κάνει πειράματα στις πλάτες των μαθητών και των φοιτητών.
Ίσως η κάποια πρόοδος που μπορεί να πει κανείς ότι έγινε στην παιδεία ήταν η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας.
Ψίχουλα στη παιδεία καις τους δασκάλους.
Παντεσπάνι στους ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΒΟΥΣ της νομενκλατούρας.
Με το τσουβάλι τα εβρουλάκια για αγορά εργαλείων για την καταστολή των κινητοποιήσεων των φοιτητών και των διεκδικήσεων του λαού.
Ψιχουλάκια για την κατασκευή νέων σχολείων και άλλων έργων υποδομής της σχολικής κοινότητας.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Σίγουρα δεν είμαστε υπόδουλοι σε ξένη χώρα, ούτε τότε υπήρχε ξένη κατοχή-όπως λέμε Γερμανική Κατοχή- όμως πόσο ελεύθεροι μπορούμε να είμαστε 35 χρόνια με τις τόσες «αλυσίδες» που μας δένουν με χίλιους δυο τρόπους;
Με επίκληση της διεθνούς τρομοκρατίας, από αυτούς που εξέθρεψαν και συντηρούν την τρομοκρατία αυτή, κάθε λίγο και λιγάκι μας βάζουν εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση μας ακόμα και μέσα στην ίδια την χώρα μας.
Ούτε ένα μπουκαλάκι νερό δεν μπορούμε να έχουμε μαζί μας όταν ταξιδεύουμε με το αεροπλάνο για να πάρουμε το χάπι μας, ούτε λίγο γαλατάκι για το νιάνιαρο που πεινάει και κλαίει μέσα στο αεροπλάνο. Άσε τον ευτελισμό που δεχόμαστε κάθε φορά με την επιμονή να «ξεβρακωνόμαστε» για να περνάμε από τα μηχανήματα ελέγχου.
Και σε λίγο , λέει, θα μας «ακτινίζουν» όταν θα περνάμε από τα αεροδρόμια, για να βλέπουν και την εσωτερική μας διάπλαση σαν «οφθαλμοπόρνοι».
ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Από το 1974 που έγιναν οι πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές ο λαός με την ψήφο του εκλέγει αυτούς που θέλει να τον κυβερνούν. Πόσο όμως οι κυβερνήσεις είναι λεύτερες να πραγματοποιούν όλα όσα υπόσχονται από τα μπαλκόνια στον λαό, όταν το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, αξιώνει και τις περισσότερες υποκύπτει στους εκβιασμούς του κεφαλαίου, που ενώ αυτοί αυξάνουν τα εισοδήματα τους, με γεωμετρική πρόοδο, στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων τους, τους δεν δίνουν ούτε καν τον πληθωρισμό που αυτοί τον δημιουργούν.
Πόσο Λαϊκή κυριαρχία υπάρχει όταν ακόμα και οι κοινής ωφέλειας οργανισμοί που δημιουργήθηκαν από τον ιδρώτα του ελληνικού για να προσφέρουν κοινωνική πολιτική –ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΥΔΡΕΥΣΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΛΙΜΑΝΙΑ- δίνονται «αντί πινακίου φακής», κυρίως στο ξένο κεφάλαιο, και επειδή το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, στο βωμό της παγκοσμιοποίησης το κράτος γίνεται υπόδουλο στους κεφαλαιοκράτες, που ούτε που ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφιας τους, και που αν ποτέ συμβεί η Χώρα μας έρθει αντιμέτωπη με άλλη χώρα, δεν θα μπορέσει να περιφρουρήσει την εθνική της ανεξαρτησία.
Και όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο θα υπακούμε στα κελεύσματα της Ενωμένης Ευρώπης που, δυστυχώς, έχει γίνει και αυτή στην ουσία μία επί πλέον Πολιτεία των ΗΠΑ.
Και τα μόνα που υιοθετούν όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε στηναγκαλιά της …..μαμάς Ευρώπης οι ελληνικές κυβερνήσεις υιοθετούν μόνο τα αντιλαϊκά μέτρα –σάμπως θεσπίζει και τίποτα φιλολαϊκά- που παίρνουν στις Βρυξέλλες και στα άλλα όργανα, οι οσφυοκάμπτες των ΗΠΑ, κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε.
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ
Εεε αυτό επιτεύχθηκε με πολλούς νεκρούς,- και μόνο ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των ημερών δεν είδε κανένα νεκρό στο Πολυτεχνείο- αλλά πόσοι από αυτούς που υπηρέτησαν συνειδητά την χούντα μέσα από τις υψηλές θέσεις του κράτους, όχι μόνο παρέμειναν στις θέσεις τους αλλά προήχθησαν και σε ακόμα πιο ψηλές, επειδή την ίδια μέρα της μεταπολίτευσης άλλαξαν στρατόπεδο -σταγονίδια τα είχε βαφτίσει ο και «γεφυροποιός» ονομαζόμενος, Ευάγγελος Αβέρωφ, και για να γλιτώσουν το σαρκίο τους – ας όψεται το «ΣΤΙΓΜΙΑΙΟΝ ΑΔΙΚΗΜΑ», να μπορέσουν να βάλουν προσκόμματα για την αποχουντοποίηση της χώρας- αλήθεια έχει γίνει αυτή τελικά;- στη μεταπολιτευτική κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που, για να μην χαλάσει τη ζαχαρένια των αμερικανών, από την πρώτη κι’ όλας επέτειο του Πολυτεχνείου, απαγόρευε -επί 8 ολόκληρα χρόνια – την πορεία του ελληνικού λαού –ανήμερα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπροστά από την Αμερικάνικη πρεσβεία, με αποκορύφωμα τη δολοφονία το 1980 της Σταματούλας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή, όπως και το 1985 όταν έπεφτε νεκρός ο μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς από τις σοσιαλιστικές σφαίρες του ΠΑΣΟΚ. Μη ξεχνάμε και τον «ΦΑΚΕΛΟ» της Κύπρου που τον έχουνε καταχωνιάσει στα υπόγεια της Βουλής και θα τον βγάλουν , μάλλον, όταν θα ξεθωριάσουν τα ονόματα που είναι γραμμένα μέσα ή φύγει από τη ζωή και ο τελευταίος υπεύθυνος του τραγωδίας της Κύπρου.
ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ.
Δυστυχώς αυτοί δεν έφυγαν ποτέ και έμμεσα πλην σαφώς περνούν μέσω των αμερικάνικων συμφερόντων εταιρειών τις δικές τους επιλογές, βασικά στον οικονομικό τομέα.
ΑΑΑΑ μη ξεχνάμε και τα «συγχαρητήρια» που από του βήματος της βουλής κατά καιρούς δίνουμε στους «ελευθερωτές» των λαών. Κάπου κάπου για να μην τους ξεχνάμε ρίχνουν και μια αμφισβήτηση των διαφόρων συνθηκών, όπως πρόσφατα που αποκάλεσαν «Τουρκική μειονότητα» την μουσουλμανική της Θράκης, όπως απροκάλυπτα πιέζουν να γίνει δεκτή η Τουρκία στην Ε,Ε, χωρίς πρώτα να αναγνωρίσει το Κυπριακό κράτος, και τις όποιες διαμαρτυρίες μας τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους για να μη πω πουθενά αλλού. ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ. Μετά την συμβολική έξοδό μας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και την υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ να μας βγάλει από αυτό και να απομακρύνει τις βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όλο και βαθιά όχι μόνο μπαίνουμε μέσα αλλά και συμμετέχουμε στις διάφορες αποστολές του ΝΑΤΟ σε χώρες που δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ
Σε λίγη ώρα (οι γραμμές αυτές γράφονται στις 07.30/17/11/2008) θα αρχίσει η πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα. Σίγουρα, πάλι, οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν επεισόδια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Ας προσέξουν ΟΛΑ τα μπλοκ που θα πάρουν μέρος στη πορεία να μην έχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους «για να δείξουν την όγκο τους», γιατί αυτά είναι τα αδύνατα σημεία όπου οι «γνωστοί άγνωστοι» θα επιχειρήσουν να μπουν μέσα στην πορεία και να δημιουργήσουν έκτροπα.
Ο κάθε ένας μας με τον δικό του τρόπο ας αποτίσει ελάχιστο φόρο τιμής σ’ αυτούς που πέσανε εκείνο το βράδυ για να μπορούμε σήμερα να μιλάμε τουλάχιστον λεύτερα.
Παραθέτω μερικά ποιήματα, από δεκάδες χιλιάδες, που γράφτηκαν για το Πολυτεχνείο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή
Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ' όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους
Κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε. 'Εχουμε πατρίδα.'
Εχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος
τουπολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι έρχονται
στο μυαλό μου κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
'Ετσι μας μίλησε η καρδιά σου.
Κι είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κι έγινε μεγαλύτερος για να χωρά η αγάπη.
Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
'Επαιξες τη φωτιά. 'Επαιξες το Χριστό. 'Επαιξες
τον Αϊ Γιώργη και το Διγενή.
'Επαιξες τους δείχτες του ρολογιού που
κατεβαίνουν τα μεσάνυχτα.
'Επαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν
υπήρχε φωνή.Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ελλη Κιούση
Εδώ Πολυτεχνείο
Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο
ακούτε ελεύθερο σταθμό
εδώ είναι το σκληρό σχολείο
οι φοιτητές μαζί με το λαό.
Αντε, βοηθάτε παλικάρια
βάλτε όλα σας τα δυνατά,
ν' αγωνιστούμε σα λιοντάρια
να θυμηθούμε πάλι τα παλιά.
Εδώ, εδώ πολυτεχνείοακούτε ελεύθερη φωνή
εδώ είναι το κρυφό σχολείο
για λευτεριά, ειρήνη, προκοπή
Εμπρός, εμπρός Πολυτεχνείοεμπρός δε βγάζει τσιμουδιά
έξω το κάνανε σφαγείο
νεκροί οι φοιτητές κι η ανθρωπιά
Κωστούλα Μητροπούλου
1050 χιλιόκυκλοι
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου `στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.
Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Τριάντα πέντε τώρα χρόνια τούτες τις μέρες του Νοέμβρη έρχονται στη μνήμη μας, σε όσους ζήσαμε τα γεγονότα εκείνα είτε από κοντά ή όπως συμβαίνει στους περισσότερους «εκ του μακρόθεν», τα γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών και όχι μόνο του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, των σχολών της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Πολυτεχνικής της Θεσσαλονίκης. Ξανάρχονται στη μνήμη μας οι αγώνες της νεολαίας που χωρίς να λογαριάσουν τη ζωή τους πρόταξαν τα στήθη τους στα αμερικάνικα τανκ που στήριζαν το ανελεύθερο στρατοκρατικό καθεστώς της πατρίδας μας που είχε επιβληθεί στις 21 Απριλίου 1967 και κατέρρευσε κάτω από το βάρος της προδοσίας της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974. 35 χρόνια μετά και αυτές τις μέρες με αποκορύφωμα τη σημερινή μέρα (Δευτέρα17 Νοέμβρη) ,όπου και η πορεία στην μεν Αθήνα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, στη δε Θεσσαλονίκη μπρος στο Αμερικάνικο προξενείο, χιλιάδες λαού-μαθητές-σπουδαστές-φοιτητές-εργαζόμενοι-νέοι-γέροι-παιδιά-θα τιμήσουν αγωνιστικά την επέτειο του Πολυτεχνείου. 35 χρόνια μετά στο ιστορικό κτίριο της οδού Πατησίων θα ξαναγραφτούν τα συνθήματα «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ», «ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ»,»ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ».
35 χρόνια περάσανε από τη μέρα εκείνη που «σωπαίνανε οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι» και αλήθεια πόσο τα συνθήματα εκείνα των φοιτητών, και κατ΄ επέκταση του ελληνικού λαού, έχουν δικαιωθεί;
Τι διεκδικούσαν τότε οι φοιτητές;
ΨΩΜΙ:
Για να υπάρχει ΨΩΜΙ βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει δουλειά και μεροκάματο που να καλύπτει τις ανάγκες μιας μέσης οικογένειας.
Υπάρχουν αυτά μετά 35 χρόνια;
Μάλλον ΟΧΙ, για την πλειοψηφία του λαού, αφού το μεροκάματο δεν υπερβαίνει τα 30 ευρώ και ο μισθός είναι κάπου στα 700 ευρώ. Και μ' αυτά τα χρήματα τι να πρωτοπληρώσει κανείς?
Η ανεργία μας λένε κατέβηκε κάτω από το 10%.Αλήθεια ποιον θέλουν να κοροϊδέψουν;
200.000 εργαζόμενοι είναι στα πρόθυρα της απόλυσης σε πείσμα της υπόσχεσης ότι θα μονιμοποιηθούν.
Ψίχουλα οι αυξήσεις των εργαζομένων, καρβέλια ολόκληρα στους εκλεκτούς.
Όσο παίρνει ένας εργαζόμενος σε ένα ολόκληρο χρόνο τόσα και περισσότερα παίρνουν οι ημέτεροι πρόεδροι, Διευθύνοντες Σύμβουλοι, Υψηλόβαθμα στελέχη των κρατικών οργανισμών σε ένα 15νθήμερο και δεν τους φτάνουν θέλουν περισσότερα.
Όσο για τα κέρδη του κεφαλαίου που μέρα με τη μέρα αυξάνονται και που συνέχεια μειώνεται ο συντελεστής φορολογίας τους για να επενδύουν περσότερα σε κότερα βίλες και σε οφ-σορ εταιρίες, αυτά συνέχεια αυγαταίνουν. Και επειδή δεν τους φτάνουν τους έχουν έτοιμα και 28 δις ευρώ «δανεικά κι αγύριστα»
Σε όποια εφημερίδα και να ρίξεις μια ματιά, θα διαβάσεις ακόμα και σε μερικές , όχι δεκάδες, αλλά κατοσταριές στα 100 κέρδη του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
ΠΑΙΔΕΙΑ.
Για πια παιδεία να μιλήσουμε; Του Κοντογιαννόπουλου; Του Αρσένη; Η της κυρίας Μαριέτας; ή μήπως του Στυλιανίδη που, αφού δεν μπόρεσε η κυβέρνηση του να κάνει ιδιωτικά Πανεπιστήμια με την αντικατάσταση του άρθρου 16 του Συντάγματος, πάει με «πουστιά» να κάνει Ι.Χ. Πανεπιστήμια;
35 ολόκληρα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις αλλά και ο κάθε υπουργός που αλλάζει κάνει πειράματα στις πλάτες των μαθητών και των φοιτητών.
Ίσως η κάποια πρόοδος που μπορεί να πει κανείς ότι έγινε στην παιδεία ήταν η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας.
Ψίχουλα στη παιδεία καις τους δασκάλους.
Παντεσπάνι στους ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΒΟΥΣ της νομενκλατούρας.
Με το τσουβάλι τα εβρουλάκια για αγορά εργαλείων για την καταστολή των κινητοποιήσεων των φοιτητών και των διεκδικήσεων του λαού.
Ψιχουλάκια για την κατασκευή νέων σχολείων και άλλων έργων υποδομής της σχολικής κοινότητας.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Σίγουρα δεν είμαστε υπόδουλοι σε ξένη χώρα, ούτε τότε υπήρχε ξένη κατοχή-όπως λέμε Γερμανική Κατοχή- όμως πόσο ελεύθεροι μπορούμε να είμαστε 35 χρόνια με τις τόσες «αλυσίδες» που μας δένουν με χίλιους δυο τρόπους;
Με επίκληση της διεθνούς τρομοκρατίας, από αυτούς που εξέθρεψαν και συντηρούν την τρομοκρατία αυτή, κάθε λίγο και λιγάκι μας βάζουν εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση μας ακόμα και μέσα στην ίδια την χώρα μας.
Ούτε ένα μπουκαλάκι νερό δεν μπορούμε να έχουμε μαζί μας όταν ταξιδεύουμε με το αεροπλάνο για να πάρουμε το χάπι μας, ούτε λίγο γαλατάκι για το νιάνιαρο που πεινάει και κλαίει μέσα στο αεροπλάνο. Άσε τον ευτελισμό που δεχόμαστε κάθε φορά με την επιμονή να «ξεβρακωνόμαστε» για να περνάμε από τα μηχανήματα ελέγχου.
Και σε λίγο , λέει, θα μας «ακτινίζουν» όταν θα περνάμε από τα αεροδρόμια, για να βλέπουν και την εσωτερική μας διάπλαση σαν «οφθαλμοπόρνοι».
ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Από το 1974 που έγιναν οι πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές ο λαός με την ψήφο του εκλέγει αυτούς που θέλει να τον κυβερνούν. Πόσο όμως οι κυβερνήσεις είναι λεύτερες να πραγματοποιούν όλα όσα υπόσχονται από τα μπαλκόνια στον λαό, όταν το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, αξιώνει και τις περισσότερες υποκύπτει στους εκβιασμούς του κεφαλαίου, που ενώ αυτοί αυξάνουν τα εισοδήματα τους, με γεωμετρική πρόοδο, στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων τους, τους δεν δίνουν ούτε καν τον πληθωρισμό που αυτοί τον δημιουργούν.
Πόσο Λαϊκή κυριαρχία υπάρχει όταν ακόμα και οι κοινής ωφέλειας οργανισμοί που δημιουργήθηκαν από τον ιδρώτα του ελληνικού για να προσφέρουν κοινωνική πολιτική –ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΥΔΡΕΥΣΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΛΙΜΑΝΙΑ- δίνονται «αντί πινακίου φακής», κυρίως στο ξένο κεφάλαιο, και επειδή το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, στο βωμό της παγκοσμιοποίησης το κράτος γίνεται υπόδουλο στους κεφαλαιοκράτες, που ούτε που ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφιας τους, και που αν ποτέ συμβεί η Χώρα μας έρθει αντιμέτωπη με άλλη χώρα, δεν θα μπορέσει να περιφρουρήσει την εθνική της ανεξαρτησία.
Και όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο θα υπακούμε στα κελεύσματα της Ενωμένης Ευρώπης που, δυστυχώς, έχει γίνει και αυτή στην ουσία μία επί πλέον Πολιτεία των ΗΠΑ.
Και τα μόνα που υιοθετούν όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε στηναγκαλιά της …..μαμάς Ευρώπης οι ελληνικές κυβερνήσεις υιοθετούν μόνο τα αντιλαϊκά μέτρα –σάμπως θεσπίζει και τίποτα φιλολαϊκά- που παίρνουν στις Βρυξέλλες και στα άλλα όργανα, οι οσφυοκάμπτες των ΗΠΑ, κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε.
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ
Εεε αυτό επιτεύχθηκε με πολλούς νεκρούς,- και μόνο ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των ημερών δεν είδε κανένα νεκρό στο Πολυτεχνείο- αλλά πόσοι από αυτούς που υπηρέτησαν συνειδητά την χούντα μέσα από τις υψηλές θέσεις του κράτους, όχι μόνο παρέμειναν στις θέσεις τους αλλά προήχθησαν και σε ακόμα πιο ψηλές, επειδή την ίδια μέρα της μεταπολίτευσης άλλαξαν στρατόπεδο -σταγονίδια τα είχε βαφτίσει ο και «γεφυροποιός» ονομαζόμενος, Ευάγγελος Αβέρωφ, και για να γλιτώσουν το σαρκίο τους – ας όψεται το «ΣΤΙΓΜΙΑΙΟΝ ΑΔΙΚΗΜΑ», να μπορέσουν να βάλουν προσκόμματα για την αποχουντοποίηση της χώρας- αλήθεια έχει γίνει αυτή τελικά;- στη μεταπολιτευτική κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που, για να μην χαλάσει τη ζαχαρένια των αμερικανών, από την πρώτη κι’ όλας επέτειο του Πολυτεχνείου, απαγόρευε -επί 8 ολόκληρα χρόνια – την πορεία του ελληνικού λαού –ανήμερα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπροστά από την Αμερικάνικη πρεσβεία, με αποκορύφωμα τη δολοφονία το 1980 της Σταματούλας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή, όπως και το 1985 όταν έπεφτε νεκρός ο μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς από τις σοσιαλιστικές σφαίρες του ΠΑΣΟΚ. Μη ξεχνάμε και τον «ΦΑΚΕΛΟ» της Κύπρου που τον έχουνε καταχωνιάσει στα υπόγεια της Βουλής και θα τον βγάλουν , μάλλον, όταν θα ξεθωριάσουν τα ονόματα που είναι γραμμένα μέσα ή φύγει από τη ζωή και ο τελευταίος υπεύθυνος του τραγωδίας της Κύπρου.
ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ.
Δυστυχώς αυτοί δεν έφυγαν ποτέ και έμμεσα πλην σαφώς περνούν μέσω των αμερικάνικων συμφερόντων εταιρειών τις δικές τους επιλογές, βασικά στον οικονομικό τομέα.
ΑΑΑΑ μη ξεχνάμε και τα «συγχαρητήρια» που από του βήματος της βουλής κατά καιρούς δίνουμε στους «ελευθερωτές» των λαών. Κάπου κάπου για να μην τους ξεχνάμε ρίχνουν και μια αμφισβήτηση των διαφόρων συνθηκών, όπως πρόσφατα που αποκάλεσαν «Τουρκική μειονότητα» την μουσουλμανική της Θράκης, όπως απροκάλυπτα πιέζουν να γίνει δεκτή η Τουρκία στην Ε,Ε, χωρίς πρώτα να αναγνωρίσει το Κυπριακό κράτος, και τις όποιες διαμαρτυρίες μας τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους για να μη πω πουθενά αλλού. ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ. Μετά την συμβολική έξοδό μας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και την υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ να μας βγάλει από αυτό και να απομακρύνει τις βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όλο και βαθιά όχι μόνο μπαίνουμε μέσα αλλά και συμμετέχουμε στις διάφορες αποστολές του ΝΑΤΟ σε χώρες που δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ
Σε λίγη ώρα (οι γραμμές αυτές γράφονται στις 07.30/17/11/2008) θα αρχίσει η πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα. Σίγουρα, πάλι, οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν επεισόδια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Ας προσέξουν ΟΛΑ τα μπλοκ που θα πάρουν μέρος στη πορεία να μην έχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους «για να δείξουν την όγκο τους», γιατί αυτά είναι τα αδύνατα σημεία όπου οι «γνωστοί άγνωστοι» θα επιχειρήσουν να μπουν μέσα στην πορεία και να δημιουργήσουν έκτροπα.
Ο κάθε ένας μας με τον δικό του τρόπο ας αποτίσει ελάχιστο φόρο τιμής σ’ αυτούς που πέσανε εκείνο το βράδυ για να μπορούμε σήμερα να μιλάμε τουλάχιστον λεύτερα.
Παραθέτω μερικά ποιήματα, από δεκάδες χιλιάδες, που γράφτηκαν για το Πολυτεχνείο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή
Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ' όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους
Κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε. 'Εχουμε πατρίδα.'
Εχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος
τουπολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι έρχονται
στο μυαλό μου κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
'Ετσι μας μίλησε η καρδιά σου.
Κι είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κι έγινε μεγαλύτερος για να χωρά η αγάπη.
Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
'Επαιξες τη φωτιά. 'Επαιξες το Χριστό. 'Επαιξες
τον Αϊ Γιώργη και το Διγενή.
'Επαιξες τους δείχτες του ρολογιού που
κατεβαίνουν τα μεσάνυχτα.
'Επαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν
υπήρχε φωνή.Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ελλη Κιούση
Εδώ Πολυτεχνείο
Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο
ακούτε ελεύθερο σταθμό
εδώ είναι το σκληρό σχολείο
οι φοιτητές μαζί με το λαό.
Αντε, βοηθάτε παλικάρια
βάλτε όλα σας τα δυνατά,
ν' αγωνιστούμε σα λιοντάρια
να θυμηθούμε πάλι τα παλιά.
Εδώ, εδώ πολυτεχνείοακούτε ελεύθερη φωνή
εδώ είναι το κρυφό σχολείο
για λευτεριά, ειρήνη, προκοπή
Εμπρός, εμπρός Πολυτεχνείοεμπρός δε βγάζει τσιμουδιά
έξω το κάνανε σφαγείο
νεκροί οι φοιτητές κι η ανθρωπιά
Κωστούλα Μητροπούλου
1050 χιλιόκυκλοι
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου `στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.
Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Ανάψτ’ ένα καντήλι
στη Ματωμένη Πύλη
που πέσανε ορθοί
σ’ άνισο αγώνα
με τανκς και δακρυγόνα
της Νιότης οι ανθοί.
Κοπέλες, Παλικάρια
-των σπλάχνων μας βλαστάρια-
θυσίασαν τα νιάτα
-πάθος κι ορμή γιομάτα-
για νά ‘ρθει η Λευτεριά.
Ανάψτ’ ένα καντήλι
στη Ματωμένη Πύλη
της ΄Αγιας Λευτεριάς.
Εδώ Πολυτεχνείο
-Αθάνατο Μνημείο-
Αδούλωτης Γενιάς.
Ελπιδοφόρο ΄Αστρο
της Λεβεντιάς το κάστρο
της Βίας ο φραγμός.
Εδώ στο νέο Αρκάδι
κάποιου Νοέμβρη βράδυ
ξανάναψε ο δαυλός
στη Ματωμένη Πύλη
που πέσανε ορθοί
σ’ άνισο αγώνα
με τανκς και δακρυγόνα
της Νιότης οι ανθοί.
Κοπέλες, Παλικάρια
-των σπλάχνων μας βλαστάρια-
θυσίασαν τα νιάτα
-πάθος κι ορμή γιομάτα-
για νά ‘ρθει η Λευτεριά.
Ανάψτ’ ένα καντήλι
στη Ματωμένη Πύλη
της ΄Αγιας Λευτεριάς.
Εδώ Πολυτεχνείο
-Αθάνατο Μνημείο-
Αδούλωτης Γενιάς.
Ελπιδοφόρο ΄Αστρο
της Λεβεντιάς το κάστρο
της Βίας ο φραγμός.
Εδώ στο νέο Αρκάδι
κάποιου Νοέμβρη βράδυ
ξανάναψε ο δαυλός
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008
28η Οκτωβρίου 1940
Γιορτάζουμε σήμερα μια από τις μεγάλες δόξες του Ελληνικού Έθνους. Τη μεγάλη δόξα της ενωμένης, της ομόψυχης, της αδιαίρετης και ομοούσιας Ελλάδας.
Γιορτάζουμε, οι όπου γης Έλληνες, εκείνο το ανείπωτο «θαύμα» που έζησαν ΟΛΟΙ μαζί οι Έλληνες. Από το νιούτσικο βλαστάρι μέχρι τον αιωνόβιο γέροντα που δίπλα στο τζάκι έτριβε με χαρά το μουστάκι του, όσες φορές χτυπούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες, αναπολώντας ίσως τα δικά του κατορθώματα στις βουνοκορφές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδνίας κατά την διάρκεια των βαλκανικών πολέμων.
Και στο «θαύμα» αυτό βρέθηκε ο ένας δίπλα στον άλλον και στο μέτωπο και στα μετόπισθεν, το ένα χέρι μέσα στο άλλο χέρι και η μια καρδιά μέσα στην άλλη καρδιά για να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό.
Και γυρίζουμε, σήμερα 28η Οκτωβρίου, σ΄αυτή τη θαυμάσια Ελληνική ώρα για να αισθανθούμε την ψυχική και κοινωνική ενότητα και να αντλήσουμε δυνάμεις.
Κι αυτό το μεγάλο, το τρισμέγιστο, το ασύγκριτο, το ανεπανάληπτο Ελληνικό γεγονός, δεν πρέπει να γίνεται μόνο επίσημη τελετή με μπάντες, παρελάσεις, δεξιώσεις, λόγος πανηγυρικός, και μετά ιστορία, δηλαδή παρελθόν.
Πρέπει να μένει κοντά μας σαν ζωντανή μνήμη, σαν αυστηρή εντολή και να μας κάνει άξιους Έλληνες και ανθρώπους, αληθινούς ανθρώπους. Ανθρώπους που σέβονται την ιστορία τους.
Γιατί η 28η Οκτωβρίου 1940, που πανηγυρίζει σήμερα το Έθνος μας, δεν είναι μόνο ζωντανή εθνική μνήμη, είναι και παλμός και γόνιμος ενθουσιασμός.
Πρέπει, ο κάθε ένας από το δικό του μετερίζι, να μεταλαμπαδεύσουμε τη βεβαιότητα ότι είμαστε πάντα έτοιμοι να κάνουμε και τις πιο οδυνηρές, αν χρειαστεί, θυσίες για να μένουμε λεύτεροι άνθρωποι.
Και αυτή τη βεβαιότητα πρέπει να κάνουν, πρώτιστα, οι νέοι μας ατομική και ομαδική συνείδηση, συνείδηση που ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποδουλωθεί σε κανενός ανθρώπου τα κελεύσματα που απεργάζεται την όποια υποδούλωσή του.
Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 δόθηκε η ευκαιρία για έναν αλησμόνητο συναγερμό στην Ελληνική μας πατρίδα.
Ο συναγερμός των σειρήνων των μεγαλουπόλεων και το χτύπημα της καμπάνας του πιο απομακρυσμένου χωριού ήταν ίδιος με τον συναγερμό των ψυχών και το χτύπημα των παλμών της καρδιάς.
Και αυτός ο συναγερμός και το χτύπημα της καρδιάς χτύπησε εξ ίσου, για να μην πω ακόμα περισσότερο, στους Ακροναυπλιώτες και στους άλλους εκτοπισμένους από το μεταξικό καθεστώς, που δυστυχώς τους κράτησε φυλακισμένους μέχρι και την κατάληψη της Ελλάδος από τον Γερμανό κατακτητή στον οποίο και τους παρέδωσε
Οι μάχιμοι και άμαχοι, αγκαλιασμένοι, ορθώθηκαν θαρραλέα μπροστά στον αυθάδη εισβολέα.
Σύσσωμος ο λαός, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από τα Επτάνησα μέχρι τα Δωδεκάνησα, σε όλα τα στρώματα του, ανεξάρτητα από την οικονομική τοποθέτηση και τον πολιτικό τους προσανατολισμό, είπε το «ΟΧΙ» χωρίς να σκεφθεί ούτε για μια στιγμή πόσο μικρός ήταν ο ίδιος και πόσο μεγάλος ο αντίπαλος του.
Μέσα του βογκούσε το χρέος, όπως στις μεγάλες ώρες της ιστορίας, κι αυτό μόνο άκουγε, σ΄αυτό μόνο πειθαρχούσε.
Έρχεται μια μέρα στη ζωή των εθνών, που οι αιώνες ελέγχουν τα χαρτιά της ιστορικής τους ταυτότητας.
Τέτοια είναι και η μέρα της 28ης Οκτωβρίου 1940
Αυτή τη μέρα δώσαμε εξετάσεις μπροστά στο Θεό και μπροστά στους ανθρώπους.
Δείξαμε την Εθνική μας ταυτότητας και βρέθηκε ΕΝΤΑΞΕΙ.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 θα παραμείνει, όπως η 25η Μαρτίου 1821, και η Εθνική Αντίσταση, για πάντα γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες όχι μονάχα της Ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.
Τη σημασία αυτή τη χάρισε μια υπέροχη έξαρση του λαού, πυροδοτούμενη από την Ιερή φλόγα της ελευθερίας και από το ιερό καθήκον της προάσπισης των τάφων και των εστιών των ανά τους αιώνας προγονών.
Η εποποιία, που όμοια της δύσκολα μπορείς να βρεις στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, των βουνών της Βόρειας Ηπείρου ανανέωσε την εγγύηση μέσα στους αιώνες για την ΔΙΑΡΚΕΙΑ του Ελληνικού έθνους.
Το πολεμικό εκείνο έπος το χάραξε το ίδιο το χέρι του θεού σε μια απέραντη τοιχογραφία, που θα καλύπτει αιώνια τον παγκόσμιο ουρανό των ηθικών αξιών, την υπερίσχυση του πνεύματος στην σύγκρουσή του με την ύλη.
Από αυτόν τον αόρατο γαλαξία αστραποβολούν προς την ανθρώπινη συνείδηση τα άστρα της Ελευθερίας, της Ανδρείας, της Θυσίας, της Τιμής, της Δόξας…………
…………………………………………………
Και την ΑΝΟΙΞΗ αυτή του 1940 ακολούθησε ο μακρύς ΧΕΙΜΩΝΑΣ της Γερμανικής κατοχής μετά από λίγους μήνες, όπου –εκτός από τους λίγους που υπηρέτησαν τον χιτλεροφασισμό και μάλιστα με φανατισμό - ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε με όλες τις αντιστασιακές του οργανώσεις, και κυρίως μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, με κορυφαία ενέργεια, που είχε και παγκόσμιο αντίκτυπο, το κατέβασμα της σβάστιγας από την Ακρόπολη από τους Μανόλη Γλέζο και Απόστολο Σιάντα
Σημείωση: Η ανάρτηση έγινε στις 27/10/08. Στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου, (90,80FM) και στις 9 η ώρα το πρωί, μπορείτε να παρακολουθήσετε αύριο ένα επετειακό αφιέρωμα.
Γιορτάζουμε, οι όπου γης Έλληνες, εκείνο το ανείπωτο «θαύμα» που έζησαν ΟΛΟΙ μαζί οι Έλληνες. Από το νιούτσικο βλαστάρι μέχρι τον αιωνόβιο γέροντα που δίπλα στο τζάκι έτριβε με χαρά το μουστάκι του, όσες φορές χτυπούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες, αναπολώντας ίσως τα δικά του κατορθώματα στις βουνοκορφές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδνίας κατά την διάρκεια των βαλκανικών πολέμων.
Και στο «θαύμα» αυτό βρέθηκε ο ένας δίπλα στον άλλον και στο μέτωπο και στα μετόπισθεν, το ένα χέρι μέσα στο άλλο χέρι και η μια καρδιά μέσα στην άλλη καρδιά για να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό.Και γυρίζουμε, σήμερα 28η Οκτωβρίου, σ΄αυτή τη θαυμάσια Ελληνική ώρα για να αισθανθούμε την ψυχική και κοινωνική ενότητα και να αντλήσουμε δυνάμεις.
Κι αυτό το μεγάλο, το τρισμέγιστο, το ασύγκριτο, το ανεπανάληπτο Ελληνικό γεγονός, δεν πρέπει να γίνεται μόνο επίσημη τελετή με μπάντες, παρελάσεις, δεξιώσεις, λόγος πανηγυρικός, και μετά ιστορία, δηλαδή παρελθόν.
Πρέπει να μένει κοντά μας σαν ζωντανή μνήμη, σαν αυστηρή εντολή και να μας κάνει άξιους Έλληνες και ανθρώπους, αληθινούς ανθρώπους. Ανθρώπους που σέβονται την ιστορία τους.
Γιατί η 28η Οκτωβρίου 1940, που πανηγυρίζει σήμερα το Έθνος μας, δεν είναι μόνο ζωντανή εθνική μνήμη, είναι και παλμός και γόνιμος ενθουσιασμός.
Πρέπει, ο κάθε ένας από το δικό του μετερίζι, να μεταλαμπαδεύσουμε τη βεβαιότητα ότι είμαστε πάντα έτοιμοι να κάνουμε και τις πιο οδυνηρές, αν χρειαστεί, θυσίες για να μένουμε λεύτεροι άνθρωποι.
Και αυτή τη βεβαιότητα πρέπει να κάνουν, πρώτιστα, οι νέοι μας ατομική και ομαδική συνείδηση, συνείδηση που ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποδουλωθεί σε κανενός ανθρώπου τα κελεύσματα που απεργάζεται την όποια υποδούλωσή του.
Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 δόθηκε η ευκαιρία για έναν αλησμόνητο συναγερμό στην Ελληνική μας πατρίδα.
Ο συναγερμός των σειρήνων των μεγαλουπόλεων και το χτύπημα της καμπάνας του πιο απομακρυσμένου χωριού ήταν ίδιος με τον συναγερμό των ψυχών και το χτύπημα των παλμών της καρδιάς.
Και αυτός ο συναγερμός και το χτύπημα της καρδιάς χτύπησε εξ ίσου, για να μην πω ακόμα περισσότερο, στους Ακροναυπλιώτες και στους άλλους εκτοπισμένους από το μεταξικό καθεστώς, που δυστυχώς τους κράτησε φυλακισμένους μέχρι και την κατάληψη της Ελλάδος από τον Γερμανό κατακτητή στον οποίο και τους παρέδωσε
Οι μάχιμοι και άμαχοι, αγκαλιασμένοι, ορθώθηκαν θαρραλέα μπροστά στον αυθάδη εισβολέα.
Σύσσωμος ο λαός, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από τα Επτάνησα μέχρι τα Δωδεκάνησα, σε όλα τα στρώματα του, ανεξάρτητα από την οικονομική τοποθέτηση και τον πολιτικό τους προσανατολισμό, είπε το «ΟΧΙ» χωρίς να σκεφθεί ούτε για μια στιγμή πόσο μικρός ήταν ο ίδιος και πόσο μεγάλος ο αντίπαλος του.
Μέσα του βογκούσε το χρέος, όπως στις μεγάλες ώρες της ιστορίας, κι αυτό μόνο άκουγε, σ΄αυτό μόνο πειθαρχούσε.
Έρχεται μια μέρα στη ζωή των εθνών, που οι αιώνες ελέγχουν τα χαρτιά της ιστορικής τους ταυτότητας.
Τέτοια είναι και η μέρα της 28ης Οκτωβρίου 1940
Αυτή τη μέρα δώσαμε εξετάσεις μπροστά στο Θεό και μπροστά στους ανθρώπους.
Δείξαμε την Εθνική μας ταυτότητας και βρέθηκε ΕΝΤΑΞΕΙ.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 θα παραμείνει, όπως η 25η Μαρτίου 1821, και η Εθνική Αντίσταση, για πάντα γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες όχι μονάχα της Ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.
Τη σημασία αυτή τη χάρισε μια υπέροχη έξαρση του λαού, πυροδοτούμενη από την Ιερή φλόγα της ελευθερίας και από το ιερό καθήκον της προάσπισης των τάφων και των εστιών των ανά τους αιώνας προγονών.
Η εποποιία, που όμοια της δύσκολα μπορείς να βρεις στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, των βουνών της Βόρειας Ηπείρου ανανέωσε την εγγύηση μέσα στους αιώνες για την ΔΙΑΡΚΕΙΑ του Ελληνικού έθνους.
Το πολεμικό εκείνο έπος το χάραξε το ίδιο το χέρι του θεού σε μια απέραντη τοιχογραφία, που θα καλύπτει αιώνια τον παγκόσμιο ουρανό των ηθικών αξιών, την υπερίσχυση του πνεύματος στην σύγκρουσή του με την ύλη.
Από αυτόν τον αόρατο γαλαξία αστραποβολούν προς την ανθρώπινη συνείδηση τα άστρα της Ελευθερίας, της Ανδρείας, της Θυσίας, της Τιμής, της Δόξας…………
…………………………………………………
Και την ΑΝΟΙΞΗ αυτή του 1940 ακολούθησε ο μακρύς ΧΕΙΜΩΝΑΣ της Γερμανικής κατοχής μετά από λίγους μήνες, όπου –εκτός από τους λίγους που υπηρέτησαν τον χιτλεροφασισμό και μάλιστα με φανατισμό - ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε με όλες τις αντιστασιακές του οργανώσεις, και κυρίως μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, με κορυφαία ενέργεια, που είχε και παγκόσμιο αντίκτυπο, το κατέβασμα της σβάστιγας από την Ακρόπολη από τους Μανόλη Γλέζο και Απόστολο ΣιάνταΣημείωση: Η ανάρτηση έγινε στις 27/10/08. Στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου, (90,80FM) και στις 9 η ώρα το πρωί, μπορείτε να παρακολουθήσετε αύριο ένα επετειακό αφιέρωμα.
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Θέλουμαι ενημέρωση
Καθήκον ΟΛΩΝ των εργαζομένων είναι να κατέβουν αύριο όλοι σε απεργία και μάλιστα όλοι σε ένα χόρο και όχι κάποιοι να ξαναμετράνε τα ....κουκιά τους. Ομως κύριοι της ΕΣΗΕΑ ΜΗΝ παίξετε, για μια ακόμα φορά, το παιγνίδι της κυβέρνησης ,που θέλει να μένει στο ...ΣΚΟΤΑΔΙ ο λαός από τα γεγονότα. Εξαιρέσετε και εσείς , όπως κάνουν οι ΔΕΚΟ, τουλάχιστον ενα ή δυο άτομα από κάθε ηλεκτρονικό μέσο για μια ολιγόλεπτη ενημέρωση μας. Οταν η κυβέρνηση θα ξέρει οτι η κάθε παρεκτροπή των οργάνων της, μπορεί να βγει και ...ζωντανή στον αέρα, δεν θα τολμήσει να βγάλει στο δρόμο ζαρτινιέρες.
Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008
Αρνούμαι
Σαν χθες, το 1981, το ΠΑΣΟΚ του ΠΑΣΟΚ του Ανρέα Παπανρρέου κέρδισε τις εκλογές με 48,5%. Ενα από τα ΜΕΓΑΛΑ συνθήματα του ήταν και το "ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ". Οι βάσεις όμως ΔΕΝ φύγανε ΠΟΤΕ. Εξακολουθούν να υπάρχουν και να "διαφεντεύουν" τον τόπο μας. Αντιγράφω από τον σημερινό (19/10/2008) ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την επιστολή που έστειλε ένας ναύτης στην Στρατιωτική και Πολιτική ηγεσία, στα κόμματα της Βουλής και στα Μ.Μ.Ε.
«Αρνούμαι να υπηρετώ το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους»!
Την ένταση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού και το παραπέρα βάθεμα της εμπλοκής της Ελλάδας στους νεοταξίτικους - ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αλλά και την ομηρία της Κρήτης και συνολικά της χώρας, σηματοδοτεί η λειτουργία του ΝΑΤΟικού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στο χώρο της βάσης της Σούδας
Κ.Ζ.Την περασμένη Τρίτη έγιναν τα εγκαίνια του ΝΑΤΟικού Κέντρου Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) που λειτουργεί στη βάση της Σούδας στην Κρήτη. Πρόκειται για ένα κέντρο εκπαίδευσης με κρίσιμο ρόλο καθώς συνδέεται με την υλοποίηση των νέων επιθετικών δογμάτων και υπάγεται απευθείας στο αμερικανικό ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Norfolk στις ΗΠΑ. Το Κέντρο αυτό και η λειτουργία του στην Κρήτη σηματοδοτεί την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και το παραπέρα βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στους νεοταξίτικους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Το ΚΕΝΑΠ βρίσκεται δίπλα - δίπλα με τη Διεύθυνση Ναυτικών Οπλων που υπάγεται στο Ναύσταθμο της Κρήτης. Στη Διεύθυνση αυτή υπηρετεί ο ναύτης Γιώργος Ελταχήρ, ο οποίος έστειλε επιστολή προς το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και όλα τα ΜΜΕ, για το απαράδεκτο Ελληνες φαντάροι αντί να υπερασπίζονται την άμυνα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, να υπηρετούν το ΝΑΤΟ, υπηρετώντας το ΚΕΝΑΠ.
Η επιστολή του έχει ως εξής:
«Προς το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας
Προς το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού
Προς όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Είμαι ένας Ναύτης που υπηρετώ τη θητεία μου στη Διεύθυνση Ναυτικών Οπλων (ΔΝΟ) στην Κρήτη. Καθημερινά εγώ και όλοι οι συνάδελφοί μου βρισκόμαστε σε επαφή με το ΝΑΤΟ με διάφορους τρόπους αφού δίπλα στη μονάδα μας βρίσκεται το Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ), ένα ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Η επαφή μας με διάφορους ΝΑΤΟικούς στρατιώτες είναι τόσο στενή, που μερικές φορές νομίζεις ότι συνυπηρετούμε κιόλας. Βρισκόμαστε σε άμεση επαφή μαζί τους στις πύλες του στρατοπέδου. Οταν στις προβλήτες του στρατοπέδου δένουν ΝΑΤΟικά πλοία, φυλάμε σκοπιά ΜΑΖΙ με Αμερικάνους - ΝΑΤΟικούς. Μάλιστα, συνάδελφοι μου, κληρωτοί ναύτες φοράνε μπλουζάκια με το εθνόσημο και το σήμα του ΝΑΤΟ.
Θεωρώ ότι αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη! Εγώ κι οι άλλοι συνάδελφοί μου ορκιστήκαμε να φυλάμε τα σύνορα της χώρας μας και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όχι τους ΝΑΤΟικούς φονιάδες των λαών, τα πλοία και τα όπλα τους.
Είμαι Ελληνας Ναύτης και δεν ανέχομαι το δικό μου συσσίτιο, εδώ στο στρατόπεδο, να επιδοτείται από το ΝΑΤΟ, προσφέροντας "και του πουλιού το γάλα", τη στιγμή που απ' ό,τι έχω διαβάσει στον Τύπο υπάρχουν διπλανές μονάδες στην Κρήτη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα που η μερίδα δε φτάνει, που οι συνθήκες στρατωνισμού είναι άθλιες. Μας φροντίζουν και μας καλοπιάνουν για να τους συμπαθούμε και να μην αντιδρούμε στα εγκλήματα και το ματοκύλισμα τόσων λαών που έχουν κάνει οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ σε όλο τον κόσμο.
Μ' αυτά που κάνουν όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση με τα δικαιολογημένα αρνητικά αισθήματά μας για τους Αμερικανο-ΝΑΤΟικούς φονιάδες, αλλά προσβάλλουν και την ίδια μας την προσωπικότητα. Είμαι αντίθετος στη δράση του ΝΑΤΟ και του Ευρωστρατού, τους θεωρώ ανεπιθύμητους γιατί δεν τους θέλει ο ελληνικός λαός.
Υπηρετώ το Πολεμικό Ναυτικό της πατρίδας μου για να υπερασπίζομαι τα σύνορα της χώρας μας. Αρνούμαι να υπηρετώ το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους! Θέλω να υπηρετώ το λαό της πατρίδας μου, να υπερασπίζομαι τη φιλία, την ειρήνη και την αλληλεγγύη με όλους τους λαούς του κόσμου.
Γιώργος Ελταχήρ
(Ναύτης ΑΡΜ)».
«Αρνούμαι να υπηρετώ το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους»!
Την ένταση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού και το παραπέρα βάθεμα της εμπλοκής της Ελλάδας στους νεοταξίτικους - ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αλλά και την ομηρία της Κρήτης και συνολικά της χώρας, σηματοδοτεί η λειτουργία του ΝΑΤΟικού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στο χώρο της βάσης της Σούδας
Κ.Ζ.Την περασμένη Τρίτη έγιναν τα εγκαίνια του ΝΑΤΟικού Κέντρου Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) που λειτουργεί στη βάση της Σούδας στην Κρήτη. Πρόκειται για ένα κέντρο εκπαίδευσης με κρίσιμο ρόλο καθώς συνδέεται με την υλοποίηση των νέων επιθετικών δογμάτων και υπάγεται απευθείας στο αμερικανικό ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Norfolk στις ΗΠΑ. Το Κέντρο αυτό και η λειτουργία του στην Κρήτη σηματοδοτεί την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και το παραπέρα βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στους νεοταξίτικους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Το ΚΕΝΑΠ βρίσκεται δίπλα - δίπλα με τη Διεύθυνση Ναυτικών Οπλων που υπάγεται στο Ναύσταθμο της Κρήτης. Στη Διεύθυνση αυτή υπηρετεί ο ναύτης Γιώργος Ελταχήρ, ο οποίος έστειλε επιστολή προς το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και όλα τα ΜΜΕ, για το απαράδεκτο Ελληνες φαντάροι αντί να υπερασπίζονται την άμυνα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, να υπηρετούν το ΝΑΤΟ, υπηρετώντας το ΚΕΝΑΠ.
Η επιστολή του έχει ως εξής:
«Προς το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας
Προς το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού
Προς όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Είμαι ένας Ναύτης που υπηρετώ τη θητεία μου στη Διεύθυνση Ναυτικών Οπλων (ΔΝΟ) στην Κρήτη. Καθημερινά εγώ και όλοι οι συνάδελφοί μου βρισκόμαστε σε επαφή με το ΝΑΤΟ με διάφορους τρόπους αφού δίπλα στη μονάδα μας βρίσκεται το Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ), ένα ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Η επαφή μας με διάφορους ΝΑΤΟικούς στρατιώτες είναι τόσο στενή, που μερικές φορές νομίζεις ότι συνυπηρετούμε κιόλας. Βρισκόμαστε σε άμεση επαφή μαζί τους στις πύλες του στρατοπέδου. Οταν στις προβλήτες του στρατοπέδου δένουν ΝΑΤΟικά πλοία, φυλάμε σκοπιά ΜΑΖΙ με Αμερικάνους - ΝΑΤΟικούς. Μάλιστα, συνάδελφοι μου, κληρωτοί ναύτες φοράνε μπλουζάκια με το εθνόσημο και το σήμα του ΝΑΤΟ.
Θεωρώ ότι αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη! Εγώ κι οι άλλοι συνάδελφοί μου ορκιστήκαμε να φυλάμε τα σύνορα της χώρας μας και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όχι τους ΝΑΤΟικούς φονιάδες των λαών, τα πλοία και τα όπλα τους.
Είμαι Ελληνας Ναύτης και δεν ανέχομαι το δικό μου συσσίτιο, εδώ στο στρατόπεδο, να επιδοτείται από το ΝΑΤΟ, προσφέροντας "και του πουλιού το γάλα", τη στιγμή που απ' ό,τι έχω διαβάσει στον Τύπο υπάρχουν διπλανές μονάδες στην Κρήτη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα που η μερίδα δε φτάνει, που οι συνθήκες στρατωνισμού είναι άθλιες. Μας φροντίζουν και μας καλοπιάνουν για να τους συμπαθούμε και να μην αντιδρούμε στα εγκλήματα και το ματοκύλισμα τόσων λαών που έχουν κάνει οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ σε όλο τον κόσμο.
Μ' αυτά που κάνουν όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση με τα δικαιολογημένα αρνητικά αισθήματά μας για τους Αμερικανο-ΝΑΤΟικούς φονιάδες, αλλά προσβάλλουν και την ίδια μας την προσωπικότητα. Είμαι αντίθετος στη δράση του ΝΑΤΟ και του Ευρωστρατού, τους θεωρώ ανεπιθύμητους γιατί δεν τους θέλει ο ελληνικός λαός.
Υπηρετώ το Πολεμικό Ναυτικό της πατρίδας μου για να υπερασπίζομαι τα σύνορα της χώρας μας. Αρνούμαι να υπηρετώ το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους! Θέλω να υπηρετώ το λαό της πατρίδας μου, να υπερασπίζομαι τη φιλία, την ειρήνη και την αλληλεγγύη με όλους τους λαούς του κόσμου.
Γιώργος Ελταχήρ
(Ναύτης ΑΡΜ)».
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Παντελόνια;
Τελικά τα παντελόνια σου κ.Δαϊλάκη που φόρας , όπως μας είπες, ήταν ζαρτιέρες καταγάλανες.
Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008
Ακούει κανείς ....
…..από την Κυβέρνηση;
Μάλλον κανείς.
Τα αυτιά τα έχουν να ακούνε, και να ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ, τις απαιτήσεις των διαφόρων ΕΦΡΑΙΜ.
Και οι δημοσιογράφοι σήμερα στον απεργιακό αγώνα, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες -κανονικά ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι πρέπει να συμμετέχουν- μπας και γλιτώσουν κάτι από όσα έχουν κερδίσει με ιδρώτα και αίμα δεκάδες χρόνια πριν.
Γιατί , δυστυχώς εκεί έφτασε η εργατική τάξη.
ΝΑ ΑΠΕΡΓΕΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
Και για μια ακόμα φορά δεν θα μάθουμε τίποτα από όσα θα συμβούν σήμερα. Ούτε ακόμα και τα αποτελέσματα των δικών τους αγώνων. Θα «κομίσω γλαύκαν εις Αθήνας» αλλά θα καταθέσω την ταπεινή μου άποψη. Τα συνδικάτα του τύπου ή πρέπει να αφήνουν «προσωπικό ασφαλείας» για να μας ενημερώνουν ….τηλεγραφικά, και γιατί όχι αποκλειστικά και μόνο την απεργιακή κινητοποίηση, ή να απεργούν την επόμενη μέρα για να καλύπτουν τα γεγονότα «εν τω γεννάσθαι». Η ΜΗ κάλυψη των γεγονότων την ώρα που αυτά συμβαίνουν είναι για τις κυβερνήσεις «βούτυρο στο ψωμί τους».
Αυτές τις λίγες σκέψεις.
ΑΝΤΕ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Πριν από πάρα πολλά χρόνια είχα διαβάσει κάπου το παρακάτω που σχεδόν το έμαθα απέξω, και αν δεν με απατά η μνήμη μου είχε υπογραφή ΜΠΑΡΜΠΕΦ (Αν κάνω λάθος διορθώστε με).
Τι να την κάνω την πολιτική δημοκρατία, όταν τον παντοδύναμο στις κάλπες πολίτη, που μπορεί να ανεβάζει και να κατεβάζει με τη ψήφο του κυβερνήσεις, μπορεί να το διώξει όποτε θέλει ο εργοδότης του και από τη μία μέρα στην άλλη να βρεθεί άνεργος;
Μάλλον κανείς.
Τα αυτιά τα έχουν να ακούνε, και να ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ, τις απαιτήσεις των διαφόρων ΕΦΡΑΙΜ.
Και οι δημοσιογράφοι σήμερα στον απεργιακό αγώνα, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες -κανονικά ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι πρέπει να συμμετέχουν- μπας και γλιτώσουν κάτι από όσα έχουν κερδίσει με ιδρώτα και αίμα δεκάδες χρόνια πριν.
Γιατί , δυστυχώς εκεί έφτασε η εργατική τάξη.
ΝΑ ΑΠΕΡΓΕΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
Και για μια ακόμα φορά δεν θα μάθουμε τίποτα από όσα θα συμβούν σήμερα. Ούτε ακόμα και τα αποτελέσματα των δικών τους αγώνων. Θα «κομίσω γλαύκαν εις Αθήνας» αλλά θα καταθέσω την ταπεινή μου άποψη. Τα συνδικάτα του τύπου ή πρέπει να αφήνουν «προσωπικό ασφαλείας» για να μας ενημερώνουν ….τηλεγραφικά, και γιατί όχι αποκλειστικά και μόνο την απεργιακή κινητοποίηση, ή να απεργούν την επόμενη μέρα για να καλύπτουν τα γεγονότα «εν τω γεννάσθαι». Η ΜΗ κάλυψη των γεγονότων την ώρα που αυτά συμβαίνουν είναι για τις κυβερνήσεις «βούτυρο στο ψωμί τους».
Αυτές τις λίγες σκέψεις.
ΑΝΤΕ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Πριν από πάρα πολλά χρόνια είχα διαβάσει κάπου το παρακάτω που σχεδόν το έμαθα απέξω, και αν δεν με απατά η μνήμη μου είχε υπογραφή ΜΠΑΡΜΠΕΦ (Αν κάνω λάθος διορθώστε με).
Τι να την κάνω την πολιτική δημοκρατία, όταν τον παντοδύναμο στις κάλπες πολίτη, που μπορεί να ανεβάζει και να κατεβάζει με τη ψήφο του κυβερνήσεις, μπορεί να το διώξει όποτε θέλει ο εργοδότης του και από τη μία μέρα στην άλλη να βρεθεί άνεργος;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)