Πριν ένα χρόνο

Πέρυσι τέτοιες μέρες καιγότανε όλη η Ελλάδα, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από τη Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο. Ο έντυπος τύπος αφιέρωνε σελίδες ολόκληρες και ο ηλεκτρονικός ακόμα και με «ζωντανές» συνδέσεις μας ενημέρωνε για τη μεγάλη καταστροφή που γινότανε. Και δυστυχώς θρηνήσαμε πάρα πολλά θύματα. Και για όλα αυτά έφταιγε «ο στρατηγός άνεμος» του Βύρωνα. Η φωτιά δεν σταμάτησε ούτε μπροστά τη μάνα που είχε κουρνιάσει στην αγκαλιά της τα 4 παιδάκια της για να τα προστατέψει. Σε μια εκπομπή μου, πέρυσι τέτοιο καιρό, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου (90,80fm), έχοντας μπροστά μου τα αποκόμματα των εφημερίδων για να σχολιάσω τον «στρατηγό άνεμο», σκάρωνα στον …αέρα τα παρακάτω (δυο) ποιήματα.
Στη μνήμη όλων εκείνων που «ο στρατηγός άνεμος» τους πήρε μαζί του, μα πιότερο στη μάνα εκείνη που την πήρε μαζί με τα 4 παιδιά της, τα απομαγνητοφώνησα και τα καταθέτω, το ένα με τίτλο «ΜΑΝΑ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑ ΚΥΡΑ» και το δεύτερο «ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΟΛΟΠΡΑΣΙΝΑ ΔΑΣΗ»

ΜΑΝΑ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑ ΚΥΡΑ

Μάνα αγρότισσα κυρά
Με τα πολλά παιδιά σου
Τα γέννησες,τ’ ανάθρεψες, με το υστέρημά σου
Δεν έτρωγες, δεν έπινες, για να τα μεγαλώσεις
Γαμπρούς και νύφες να τα δεις, αγγόνια να νταντέψεις
Μα ήρθε όμως μια στιγμή,
Ο χάρος να σε πάρει, εσέ και τα παιδιά σου
Άπλωσες τις ………φτερούγες σου για να τα προστατέψεις
Να μην μπορεί ο χάροντας να τα βρει στην ποδιά σου
Μα δεν επρόλαβες-μάνα αγρότισσα κυρα-σας πήρε και πετάξατε
Στον ουρανό επάνω
Και τώρα πάνω μας πετάς σαν την ΑΓΙΑ ΜΑΝΑ και γύρω γύρω σου περνούν τα 4 αγγελούδια
Και ψάχνουν να βρούνε τον…φονιά
Να λυτρωθούν γυρεύουν

ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΟΛΟΠΡΑΣΙΝΑ ΔΑΣΗ

Στις Ελλάδας τα ολοπράσινα δάση
Περπατάει η φλόγα μονάχη
Κατακαίγει λόγγους, βουνά μα και πόλεις
Δεν μπορεί πια κανείς να τη σβήσει
-«τον στρατηγό άνεμο»-ποιος θα μαντρώσει,
σαν άλλος Αίολος θεός να ταπώσει
αφού κανείς από τους αρμόδιους φορείς δεν έχει βρεθεί
αφού τους ψήφους του κοσμάκη κυνηγούν
κι όταν ο κόσμος του βρίζει, τους φωνάζει και τους φτύνει
αυτοί νομίζουν ότι βρέχει, κι ομπρέλα στο χεράκι τους κρατούν

Στης Ελλάδας τα ολοπράσινα τα δάση
Που η φωτιά έχει ρημάξει
Μόνο δυο δεντράκια μοναχούλια έχουν μείνει
Να ξαποστάσουν λιγάκι δυο πουλάκια που τα ταίρια τους με αγωνία αναζητούν
Μα δεν μπορούν, τα δέντρα ακόμα καίνε και καπνίζουν

Στης Ελλάδας τα ολοπράσινα δάση
Που στάχτη έχουν γίνει με βιάση
Είναι γεμάτα με κουφάρια από δέντρα από ζώα από γέρους γυναίκες από παιδιά μα και βρέφη και το δάκρυ έχει στερέψει
Μόνο κάποιοι πιο πέρα γελάνε γλεντάνε μεθοκοπάνε
Γιατί πάνω στη γη αυτή τη καμένη θα στήσουνε βίλες πισίνες χοτέλια και σπίτια τρανά

Στης Ελλάδας τα ολοπράσινα δάση
Που στο πυρ όλα έχουν δοθεί
Κάποιοι βγήκαν και πάνε σεργιάνι
Να μας πείσουν για μια ακόμα φορά
Πως κάποιοι ξένοι τα βάζουν φωτιά
Τρομοκράτες στον ύπνο τους βλέπουν και
Ασύμμετρες απειλές
Μπας και στο δρόμο κανένανε γελάσουν και του πάρουνε την ψήφο με …..φραπελιές.