τον ουρανό χρυσώνει,
κι᾿ όλη ξυπνά η μαύρη γη.
Ξύπνα και σύ με την Αυγή, ν᾿ ακούσουμε τ᾿ αηδόνι.
Με την μητέρα μία ψυχή,
σε κάθε τέτοιαν ώρα
πετούσατε στην προσευχή.
Γιατί κοιμάσαι τώρα;
Είναι το όνειρο μακρύ
που βλέπεις εδώ πέρα;
Κοιμήθηκες, κι᾿ ήμουν μικρό,
κι᾿ ως να τελειώσει το πικρό, ετράνεψα, πατέρα!
Θυμάσαι; Μου 'κλεψες φιλί
μιά μέρα παιχνιδιάρη,
και μου 'πες - Άφτερο πουλί,
χρειάζεσαι καιρό πολύ να γίνεις παλικάρι.
Ήρθ᾿ ο καιρός. Νάμαι τρανό!
Δές με, καλέ πατέρα,
Σου τράνεψα, μα ... ορφανό!
Στο δρόμο, που συχνά περνώ, με είπανε μια μέρα.
Πες μου, πατέρα, την αυγή,
που καίει το λιβάνι
η μάνα και μυρολογεί,
Η μυρωδιά περνά τη γη; Μπορεί να σε ζεστάνει;
Το βράδυ πούρχομαι γοργά
κι᾿ ανάφω το καντήλι
το ξέρεις πως τ᾿ ἀνάφω ᾿γώ;
Ξύπνα, πατέρα! θα καώ, σα λυχναριού φυτήλι!
Με φώναζες να κοιμηθώ
στο σπλαχνικό πλευρό σου.
-Έλα, μικρό, νὰ ζεσταθῶ.
Κι᾿ εγώ πετούσα να χωθώ στον κόρφο το γλυκό σου.
Τώρα, πατέρα, στην πικρή
τη γη τη χιονισμένη,
στην κρύα κλίνη τη μικρή,
αυτή τη νύχτα, πές μου ποιος σε ζεσταίνει; ...
Θέλεις εγώ ν᾿ αποκριθώ;
Κανείς, καμμιάν ημέρα!
Μα ήρθα εγώ για να χωθώ
Στον κόρφο σου να κοιμηθώ, νάσαι ζεστός, πατέρα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
Πέθανε σαν σήμερα (15 Απριλίου) το 1896. Γεννήθηκε το 1849 στη Βιζύη της Θράκης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Μιχαηλίδης.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το ποίημα αυτό το μελοποίησε και το τραγούδησε ο ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου