38 χρόνια μετά (από τη νύχτα του Πολυτεχνείου)

" Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησιές χωρίς στασίδια,

ωραία παιδιά,δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,

αψήφιστοι,όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,

έτοιμο χέρι,έτοιμο μάτι,-πως μεγαλώνει

το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου" 

(Γιάννης Ρίτσος Ημερολόγιο μιας Εβδομάδας.16 Νοεμβρίου 1973) 

38 χρόνια μετά, σήμερα 17 Νοέμβρη 2011, δεκάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας - εκατοντάδες χιλιάδες πρέπει να γίνουν - θα πορευτούν από το Πολυτεχνείο στην Αμερικάνικη πρεσβεία.

 38 χρόνια μετά, και τα συνθήματα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «λαϊκή κυριαρχία», «Εξω οι ΗΠΑ», «Εξω το ΝΑΤΟ» μαζί με τα σύγχρονα "ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ", θα γεμίσουν τον ουρανό της Αθήνας.

 Και τα ίδια  συνθήματα  θα ακουστούν και στην πορεία για το Αμερικάνικο Προξενείο στην Θεσσαλονίκη και στις άλλες πορείες που θα γίνουν σε λίγες ώρες σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας.

38 χρόνια μετά και τα συνθήματα εκείνα είναι επίκαιρα, είναι σύγχρονα.

38 χρόνια μετά και ο λαός πάλι θα βροντοφωνάξει ΨΩΜΙ.

 (με τα "κουρέματα" των μισθών και των συντάξεων δεν έχει ούτε μπουκιά ψωμί να αγοράσει)

38 χρόνια μετά  θα στείλει στα πέρατα της Ελλάδας  (θέλουμε) ΠΑΙΔΕΙΑ

(Νοέμβρης μήνας και τα παιδιά δεν έχουν ακόμα βιβλία να μάθουν "δυο κλουτσιές γράμματα". Οσο για το αν είναι ΕΘΝΙΚΗ αυτό το φρόντησε η απέλθουσα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ μας κυβέρνηση με την κατάργηση της)

38 χρόνια μετά και πάλι ζητάει την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

( η ίδια κυβέρνηση μας "υποδούλωσε" με τα μνημόνια στην ΓΕΡΜΑΝΙΑ και στους "συμμάχους" μας της Ευρώπης.

38 χρόνια μετά και το μόνο σύνθημα που ίσως να μην είναι και τόσο επίκαιρο είναι το "ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ" μια και τώρα είμαστε υπό ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ οικονομική ΚΑΤΟΧΗ.

38 χρόνια  και το"ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ"  θα φτάσει στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

(Οι βάσεις όχι μόνο δεν καταργήθηακαν αλλά γίνονται ποιο σύγχρονες για να να μπορεί το ΝΑΤΟ και κυρ'ιως οι ΗΠΑ να επεμβαίνουν στρατιωυτικά σε χώρες που οι κυβενρήσεις τους δεν τους κάνουν τα...κέφια.

και ίσως να ξαναακουστεί και είναι πολύ επίκαιρο το "ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ"

 Σε σας αδέρφια μου εμείς
χρωστάμε τη ζωή μας,
το αίμα μας, το σώμα μας
την ύστερη πνοή.

Ζητήσατε κάτι κακό;
Δόξες ή μεγαλεία;
'Οχι ! Ζητήσατε απλά
λίγη ελευθερία.

Η λευτεριά στους 'Ελληνες
είν' όλη η ζωή τους
κι όταν τη χάσουν
δίνουνε το αίμα, την πνοή τους.




 1050 χιλιόκυκλοι

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου `στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι,
εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι,
χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα,
σε στόματα μανάδων η κατάρα.
Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν,
τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν,
δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία,
κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»
Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο,
δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο,
λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες,
πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.

 Κωστούλα Μητροπούλου