Καλό σου ....ταξίδι Γιώργο

Γιώργο


Κεραυνός εν αιθρία έπεσε χθες βράδυ στην καφετέρια που βρισκόμασταν ο χαμός σου

Τα μάτια ολονών βούρκωσαν και η φωνή που με δυσκολία έβγαινε από όλους μόνο καλά λόγια άκουγες.

Γιώργο θα μας λείψει το χαμόγελο σου, ο καλός σου λόγος, οι ιατρικές σου γνώσεις, οι συζητήσεις «επί παντός επιστητού», η αισιοδοξία σου για όλα. Η τελευταία μας συνάντηση στο γλέντι που έγινε το καλοκαίρι στν «ΑΓΙΑΝΑΡΓΥΡOI» και που ήσουν όλο ζωντάνια  χάριζες  και κέφι σε όλους, θα μου μείνει βαθειά ριζωμένη στη μνήμη μου.

Εμείς εδώ στο χωριό, φίλοι και συγγενείς, οι ασθενείς σου στο Νοσοκομείο που με "κλειστά μάτια" αφήνονταν στα χέρια σου, αλλά και ΟΛΟΙ όσοι σε γνώρισαν, θα σε θυμόμαστε για πάντα.

Ένα αποσπάσμα από τον «ΕΠΙΤAΦΙΟ» του Γιάννη Ρίτσου ας σε συντροφεύσει – "αντί στεφάνου"- στη γενέτειρα σου γη που σε λίγες ώρες θα σε δεχτεί στη αγκαλιά της.
..........................................
Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός
κι είχες τις χάρες όλες,
όλα τα χάδια του αγεριού,
του κήπου όλες τις βιόλες.
………………………………
Νιότη απ' τη νιότη σου έπαιρνα
κι ακόμη αχνογελούσα,
τα γερατειά δεν τρόμαζα,
το θάνατο αψηφούσα.

Και τώρα πού θα κρατηθώ,
πού θα σταθώ, πού θάμπω,
που απόμεινα ξερό δεντρί
σε χιονισμένο κάμπο;

[Πώς θα γυρίσω μοναχή
στο ερμαδιακό καλύβι;
Έπεσε η νύχτα στην αυγή
και το στρατί μού κρύβει.




Και ένα απόσπασμα από τον «ΤΑΦΟ» του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ
…………………………

Ἄφκιαστο κι ἀστόλιστο
τοῦ Χάρου δὲ σὲ δίνω.
Στάσου μὲ τ᾿ ἀνθόνερο
τὴν ὄψη σου νὰ πλύνω.

Τὸ χρυσὸ τὸ χτένισμα
μὲ τὰ χρυσὰ τὰ χτένια,
πάρτε ἀπ᾿ τὴ μανούλα σας
μαλλάκια μεταξένια.

Μήπως καὶ τοῦ Χάροντα
καθὼς θὰ σὲ κυττάξει,
τοῦ φανεῖς ἀχάϊδευτο
καὶ σὲ παραπετάξει!


Στὸ ταξίδι ποὺ σὲ πάει
ὁ μαῦρος καβαλλάρης,
κύτταξε ἀπ᾿ τὸ χέρι του,
τίποτε νὰ μὴν πάρεις.


Κι ἂν διψάσεις μὴν τὸ πιεῖς
ἀπὸ τὸν κάτου κόσμο
τὸ νερὸ τῆς ἀρνησιᾶς,
φτωχὸ κομμένο δυόσμο!


Μὴν τὸ πιεῖς κι ὁλότελα
κι αἰώνια μᾶς ξεχάσεις...
βάλε τὰ σημάδια σου
τὸ δρόμο νὰ μὴ χάσεις,


κι ὅπως εἶσαι ἀνάλαφρο,
μικρὸ σὰ χελιδόνι,
κι ἄρματα δὲ σοῦ βροντᾶν
παλικαριοῦ στὴ ζώνη,

κύτταξε καὶ γέλασε
τῆς νύχτας τὸ σουλτάνο,
γλίστρησε σιγὰ - κρυφὰ
καὶ πέταξ᾿ ἐδῶ πάνω,

καὶ στὸ σπίτι τ᾿ ἄραχνο
γυρνώντας, ὦ ἀκριβέ μας,
γίνε ἀεροφύσημα
καὶ γλυκοφίλησέ μας!
...................................