"Έφυγε" χθες το πρωί, πλήρες ημερών ο Σαλονικιός ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στα 1916 σπούδασε νομικά στο Α.Π.Θ. αλλά τον κέρδισε η ποίηση και υπήρξε και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί σήμερα στις 10 στο Ιερό ναό ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ.
Στη μνήμη του δυο ποιήματά του.
Είναι η ώρα
Είναι η ώρα που κλείνουν τα παράθυρα
Που η μικρή κόρη της σελήνης
Περνάει ανάμεσα από το φεγγίτη
Πάνω στα νερά της μουσικής
Είναι η ώρα που ένα αόρατο σπαθί
Πλανιέται πάνω από τα χείλη μας
Και δυναμώνει η λάμψη των φιλιών
Που η μαύρη νύχτα ξεπετιέται από τ' αρμάρια
Και βουλιάζουν οι στέγες κάτω από την πάχνη των πουλιών
Είναι η ώρα που κυλάει μέσα στις φλέβες μας
Το αίμα όλων των αγαπημένων μας νεκρών
Και που ευωδιάζουν τα λείψανα σαν άνθη πορτοκαλιάς
Που αποτυπώνεται πάνω στα τζάμια
Η κίτρινη κόμη της λησμονιάς
(Από τη συλλογή "Η ατραπός (1984)")
Ερείπια
Το κλειστό βιβλίο
Το λυπημένο βιολί
Ο ραγισμένος άγγελος που αγρυπνεί
Πού είστε παιδικά μου χέρια
Με λησμονήσατε
Μα δεν μπορώ
Δεν έχω πια τα μάτια μου να κλάψω
Η βροχή αποκλείστηκε στον κήπο
Απ' τα κλαδιά των δέντρων κρέμονται
Καρδιές
Μικρά φώτα
Ο ήχος μιας καμπάνας
Η προσευχή
Ακόμα καπνίζουν
Των ημερών τα ερείπια
Από τη συλλογή Φύλλα ύπνου (1949)
Αυτή είναι η πρώτη δημοσιευμένη συλλογή του Τάκη Βαρβιτσιώτη. Τα ποιήματα που την αποτελούν γράφτηκαν κατά τη μαύρη περίοδο 1941-1944 και περιέχουν άλλοτε έμμεσες κι άλλοτε σαφείς αναφορές στον πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου