Εξαίσια ταφή

Απρόσιτος ή λίγος πάντα

της πολυκατοικίας ο ήλιος,

ένα λειψό μερτικό

σε χρονικά καλούπια

το χρυσάφι του για τους ενοίκους.

Μα η καρδιά σου

όταν φλέγεται και φέγγεται

απ’ τους ήλιους επτά Γαλαξίων,

η ενισχυμένη δόση ακτίνων

του πέμπτου, έστω, ορόφου

λαβώνει με σκιές την ύπαρξή σου.

Τότε αρνούμενος

το πρόγραμμα και μέτρημα

της χρυσής προσφοράς,

μες στα μπετόν μερώνεσαι.

(Μιας ανάστασης η ένταση

μ’ επιταφίων κεριά δεν αρμονίζεται).

Και στα μεσάνυχτα πλανιέσαι

πιο φωτεινό να αισθανθείς

τ’ αστέρι που πνίγεται

στου Θερμαϊκού το κύμα,

εκεί κοντά στην έξοδο

των υπονόμων της Σαλονίκης

Στέλιος Αθ.Κυριακίδης

(Από το Περιδοδικό «ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ τεύχος 30 )