Πρωτομαγιά

Το αίμα, πλημμύρισε τις εποχές.

Ανάμεσ' απ' τα άγρια θηρία πέρασε.

Με κόκκινα γαρίφαλα σκεπάστηκαν,

οι φάμπρικες των σκλάβων.

Φρέσκια μυρωδιά απλώθηκε, στα πόδια του εργάτη,

που έπεσε απ' τη σκαλωσιά.

Δάκρυα κατακόκκινα, γεμάτα απορία, στον τάφο του μπροστά.

Τον θάψαμε προχτές.

Ηταν ατύχημα!

Αδιαφορία παγερή απ' τα αφεντικά.

Τα κέρδη πάνω, πολύ πιο πάνω απ' τον άνθρωπο.

Τον άνθρωπο του μόχθου.

Εκδίκηση απαιτεί το αίμα!

...

Δούλε, κοίταξε πίσω σου στο χρόνο.

Παραμέρισε την παγωμένη στέπα.

Ποτάμια αίμα χύθηκαν για σένα.

Παιάνες, για σένανε ηχήσαν.

Ρίγησαν τότε οι πανούργιες νύχτες.

Τις σκίσαν βροντές και αστραπές.

Για σένα, πέσαν βλαστάρια τρυφερά.

Πρωτομαγιά ήταν, δε θυμάσαι;

Δεν ανασαίνεις το αίμα του ΣΙΚΑΓΟΥ;

Και κείνα τα δένδρα στην Καισαριανή,

για σένα δεν κοπήκαν;

Διακόσια ήταν, μη κάνεις πως ξεχνάς.

Σήκωσε το κεφάλι δούλε!

Κουράστηκαν των εργατών τα κόκαλα

να περιμένουνε στους τάφους.

Πρέπει να γίνουν λίπασμα.

Δούλεψε, σφίξε με πείσμα τη γροθιά!

Ρίξε κάτω το πέτρινο το κάστρο.

Είναι ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Είναι δική σου μέρα!!

ΒΟΥΛΑ ΧΟΜΟΝΔΟΣΛΗ

μέλος της Ενωσης Συγγραφέων Ν. Σερρών