Γενικά εμείς οι Έλληνες αδρανούμε για τα στραβά και ανάποδα που συμβαίνουν γύρω μας. Και μόνο όταν «ο κόμπος φτάσει στο χτένι» ή κατά το λαϊκότερον «όταν το αγγούρι φτάσει μέχρι από τον κώλο μέχρι το λαιμό» αρχίζουμε να «ξεσκληκιαζόμαστε» λιγάκι. Εδώ και 1,5 χρόνο οι «ΤΡΟΪΚΑΝΟΊ», μας έχουν βάλει το αγγούρι και μάλιστα σάλιο και μόλις τώρα, επειδή μας ξεμπρόστιασαν οι Ισπανοί αρχίσαμε και «αναχωβολιάστηκαμε λιγουλάκι. Και δεν θα είχαμε φτάσει έως εδω αν από την αρχή «βουλιάζαμε» όλες τις πόλεις και τα χωριά με κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα που παίρνει η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤ(ρ)ΙΚΗ μας κυβέρνηση. Αλλά οι περισσότεροι αρκούμαστε να κάνουμε κρητική και κινητοποιήσεις από το….. καναπέ μας. Και οι κινητοποιήσεις αυτές μου φέρανε στο νου εκείνη Το «ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ» του ΚΑΛΛΙΝΟΥ που εμείς οι …παλιές καραβάνες διδαχτήκαμε στη β΄Λυκείου. Ο Καλλίνος βλέποντας πως η πατρίδα του η ΕΦΕΣΣΟΣ κινδύνευε από εξωτερικούς εχθρούς και τους συμπατριώτες του , κυρίως δεν του νέους να «κοπροσκυλιάζουν» όπως λέμε σήμερα προσπάθησε με το ποίημα του αυτό να τους «ξεσκλικιάσει» και να τους πείσει πως πρέπει να «ζώσν΄του ζνάρ’» για να μη πέσει στους εχθρούς οι πατρίδα τους.
Με αφορμή μιας ανάρτησης κάποιου σχολιαστή της ΡΕΣΠΕΝΤΖΑΣ, η ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ είχε φιλοξενήσει στις 11 /8/2008 τη μετάφραση του «ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΟΣ». του ΚΑΛΛΙΝΟΥ που την είχα στείλει.
Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις αναρτώ και τη μετάφραση και το αρχαίο κείμενο.
Αυτή την ώρα ίσως να έχει αρχίσει το Πολεμικόν συμβούλιο, συγνώμη το «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΚΟΜΜΑΤΩΝ» υπό την προεδρία του κ. ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ.
Μέχρις τεῦ κατάκεισθε; κότ᾽ ἄλκιμον ἕξετε θυμόν,
ὦ νέοι; οὐδ᾽ αἰδεῖσθ᾽ ἀμφιπερικτίονας
ὧδε λίην μεθιέντες; ἐν εἰρήνηι δὲ δοκεῖτε
ἧσθαι, ἀτὰρ πόλεμος γαῖαν ἅπασαν ἔχει.
«εὖ νύ τις ἀσπίδα θέσθω ἐν ἀντιβίοις πολεμίζων»
καί τις ἀποθνήισκων ὕστατ᾽ ἀκοντισάτω.
τιμῆέν τε γάρ ἐστι καὶ ἀγλαὸν ἀνδρὶ μάχεσθαι
ῆς πέρι καὶ παίδων κουριδίης τ᾽ ἀλόχου
δυσμενέσιν· θάνατος δὲ τότ᾽ ἔσσεται, ὁκκότε κεν δὴ
Μοῖραι ἐπικλώσωσ᾽· ἀλλά τις ἰθὺς ἴτω
ἔγχος ἀνασχόμενος καὶ ὑπ᾽ ἀσπίδος ἄλκιμον ἦτορ
ἔλσας, τὸ πρῶτον μειγνυμένου πολέμου.
οὐ γάρ κως θάνατόν γε φυγεῖν εἱμαρμένον ἐστὶν
ἄνδρ᾽, οὐδ᾽ εἰ προγόνων ἦι γένος ἀθανάτων.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
πολλάκι δηϊοτῆτα φυγὼν καὶ δοῦπον ἀκόντων
ἔρχεται, ἐν δ᾽ οἴκωι μοῖρα κίχεν θανάτου.
ἀλλ᾽ ὁ μὲν οὐκ ἔμπης δήμωι φίλος οὐδὲ ποθεινός,
τὸν δ᾽ ὀλίγος στενάχει καὶ μέγας, ἤν τι πάθηι·
λαῶι γὰρ σύμπαντι πόθος κρατερόφρονος ἀνδρὸς
θνήισκοντος, ζώων δ᾽ ἄξιος ἡμιθέων·
ὥσπερ γάρ μιν πύργον ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσιν·
ἔρδει γὰρ πολλῶν ἄξια μοῦνος ἐών.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Εως πότε θα αδρανείτε;
Πότε θα αποκτήσετε γενναίαν ψυχήν ω νέοι;
Και δεν ντρέπεστε τους γείτονές σας, με την τόση αμέλεια σας;
Νομίζετε αλήθεια ότι βρίσκεστε σε ειρηνική περίοδο, αλλά όμως ο πόλεμος κατέχει ολόκληρη τη γη….. ακόμα και την ώρα που πεθαίνει κανείς ας ρίξει το ακόντιο για τελευταία φορά. Διότι είναι έντιμο και ωραίο για τον άνδρα να μάχεται για την πατρίδα, για τα παιδιά του και τη νόμιμη σύζυγό του, κατά των εχθρών.
Ο θάνατος δε τότε θα έλθει, οπότε οι Μοίρες τον στείλουν.
Εμπρός λοιπόν ο κάθε ένας ας βαζίζει μπροστά, αφού προτείνει το δόρυ και με την ασπίδα του προστατέψει το γενναίο στήθος του αμέσως με την έναρξη της πολεμικής σύρραξης.
Διότι το θάνατο τουλάχιστον με κανένα τρόπο είναι πεπρωμένο να αποφύγει ο άνθρωπος, ούτε και αν ακόμα κατάγεται από αθάνατους προγόνους.
Πολλές φόρες αποφεύγοντας τη μάχη και τον κρότο των ακοντίων επιστρέφει, αλλά στο σπίτι του ο θάνατος τον βρίσκει συνήθως.
Αλλά εκείνος μεν παρ’ όλα αυτά δεν είναι αγαπητός στο λαό, ούτε ποθητός, αυτόν δε και μικρός και μεγάλος θρηνεί, αν σκοτωθεί.
Διότι όλος ανεξαιρέτως ο λαός με πόθο αναζητεί τον γενναιόκαρδον άνδρα μετά θάνατον, εν’ όσω δε ζει είναι ισάξιος ημιθέων.
Διότι ως προπύργιον, βλέπουν αυτόν μπροστά στα μάτια των, διότι, αν και είναι ένας, κάνει όσα πολλοί μαζί.
Σημείωση :Ο ποιητής με το ποίημα του αυτό θέλησε να πείσει τους συμπολίτες του να αποβάλουν την αδράνεια και την αδιαφορία μπροστά στη απειλή και τον κίνδυνο της πατρίδας του από άλλη πόλη, και να τους εμπνεύσει το πολεμικό μένος και θάρρος. Τους συνιστά την αφοβία μπροστά στο θάνατο, ψέγει την δειλία και εξαίρει το θάνατο στο πεδίο της μάχης.
Εν έτει 2011 στην Ευρώπη γενικότερα άρα και στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν η επιβολή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ και το ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Και επειδή οι «ΞΕΝΟΙ ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ» δεν μπορούν κάτι τέτοιο, έχουν βάλει στα σκαριά την εγκαθίδρυση «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ». Και πως θα το πετύχουν? Απλά. Τόσο δυσβάστακτα μέτρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να τα πάρει μόνο η κυβέρνηση όταν οι ξένοι τραπεζίτες το ξέρουν πως το 99% του Ελληνικού λαού δεν συμφωνεί. Με έμμεσο ή άμεσο τρόπο θα οδηγήσουν τα δύο «μεγάλα» κόμματα της βουλής που σαν καλά μαθητούδια θα στηρίξουν κυβέρνηση που θα «φτιάξει» η ΤΡΟΪΚΑ» και αυτοί μεν θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά που όλα θα γίνονται όπως τα θέλουν, και ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ θα τρυπάει τις τσέπες του με τα χέρια του μπας και βρει κανένα 10ΛΕΠΤΟ.
Με αφορμή μιας ανάρτησης κάποιου σχολιαστή της ΡΕΣΠΕΝΤΖΑΣ, η ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ είχε φιλοξενήσει στις 11 /8/2008 τη μετάφραση του «ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΟΣ». του ΚΑΛΛΙΝΟΥ που την είχα στείλει.
Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις αναρτώ και τη μετάφραση και το αρχαίο κείμενο.
Αυτή την ώρα ίσως να έχει αρχίσει το Πολεμικόν συμβούλιο, συγνώμη το «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΚΟΜΜΑΤΩΝ» υπό την προεδρία του κ. ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ.
Μέχρις τεῦ κατάκεισθε; κότ᾽ ἄλκιμον ἕξετε θυμόν,
ὦ νέοι; οὐδ᾽ αἰδεῖσθ᾽ ἀμφιπερικτίονας
ὧδε λίην μεθιέντες; ἐν εἰρήνηι δὲ δοκεῖτε
ἧσθαι, ἀτὰρ πόλεμος γαῖαν ἅπασαν ἔχει.
«εὖ νύ τις ἀσπίδα θέσθω ἐν ἀντιβίοις πολεμίζων»
καί τις ἀποθνήισκων ὕστατ᾽ ἀκοντισάτω.
τιμῆέν τε γάρ ἐστι καὶ ἀγλαὸν ἀνδρὶ μάχεσθαι
ῆς πέρι καὶ παίδων κουριδίης τ᾽ ἀλόχου
δυσμενέσιν· θάνατος δὲ τότ᾽ ἔσσεται, ὁκκότε κεν δὴ
Μοῖραι ἐπικλώσωσ᾽· ἀλλά τις ἰθὺς ἴτω
ἔγχος ἀνασχόμενος καὶ ὑπ᾽ ἀσπίδος ἄλκιμον ἦτορ
ἔλσας, τὸ πρῶτον μειγνυμένου πολέμου.
οὐ γάρ κως θάνατόν γε φυγεῖν εἱμαρμένον ἐστὶν
ἄνδρ᾽, οὐδ᾽ εἰ προγόνων ἦι γένος ἀθανάτων.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
πολλάκι δηϊοτῆτα φυγὼν καὶ δοῦπον ἀκόντων
ἔρχεται, ἐν δ᾽ οἴκωι μοῖρα κίχεν θανάτου.
ἀλλ᾽ ὁ μὲν οὐκ ἔμπης δήμωι φίλος οὐδὲ ποθεινός,
τὸν δ᾽ ὀλίγος στενάχει καὶ μέγας, ἤν τι πάθηι·
λαῶι γὰρ σύμπαντι πόθος κρατερόφρονος ἀνδρὸς
θνήισκοντος, ζώων δ᾽ ἄξιος ἡμιθέων·
ὥσπερ γάρ μιν πύργον ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσιν·
ἔρδει γὰρ πολλῶν ἄξια μοῦνος ἐών.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Εως πότε θα αδρανείτε;
Πότε θα αποκτήσετε γενναίαν ψυχήν ω νέοι;
Και δεν ντρέπεστε τους γείτονές σας, με την τόση αμέλεια σας;
Νομίζετε αλήθεια ότι βρίσκεστε σε ειρηνική περίοδο, αλλά όμως ο πόλεμος κατέχει ολόκληρη τη γη….. ακόμα και την ώρα που πεθαίνει κανείς ας ρίξει το ακόντιο για τελευταία φορά. Διότι είναι έντιμο και ωραίο για τον άνδρα να μάχεται για την πατρίδα, για τα παιδιά του και τη νόμιμη σύζυγό του, κατά των εχθρών.
Ο θάνατος δε τότε θα έλθει, οπότε οι Μοίρες τον στείλουν.
Εμπρός λοιπόν ο κάθε ένας ας βαζίζει μπροστά, αφού προτείνει το δόρυ και με την ασπίδα του προστατέψει το γενναίο στήθος του αμέσως με την έναρξη της πολεμικής σύρραξης.
Διότι το θάνατο τουλάχιστον με κανένα τρόπο είναι πεπρωμένο να αποφύγει ο άνθρωπος, ούτε και αν ακόμα κατάγεται από αθάνατους προγόνους.
Πολλές φόρες αποφεύγοντας τη μάχη και τον κρότο των ακοντίων επιστρέφει, αλλά στο σπίτι του ο θάνατος τον βρίσκει συνήθως.
Αλλά εκείνος μεν παρ’ όλα αυτά δεν είναι αγαπητός στο λαό, ούτε ποθητός, αυτόν δε και μικρός και μεγάλος θρηνεί, αν σκοτωθεί.
Διότι όλος ανεξαιρέτως ο λαός με πόθο αναζητεί τον γενναιόκαρδον άνδρα μετά θάνατον, εν’ όσω δε ζει είναι ισάξιος ημιθέων.
Διότι ως προπύργιον, βλέπουν αυτόν μπροστά στα μάτια των, διότι, αν και είναι ένας, κάνει όσα πολλοί μαζί.
Σημείωση :Ο ποιητής με το ποίημα του αυτό θέλησε να πείσει τους συμπολίτες του να αποβάλουν την αδράνεια και την αδιαφορία μπροστά στη απειλή και τον κίνδυνο της πατρίδας του από άλλη πόλη, και να τους εμπνεύσει το πολεμικό μένος και θάρρος. Τους συνιστά την αφοβία μπροστά στο θάνατο, ψέγει την δειλία και εξαίρει το θάνατο στο πεδίο της μάχης.
Εν έτει 2011 στην Ευρώπη γενικότερα άρα και στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν η επιβολή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ και το ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Και επειδή οι «ΞΕΝΟΙ ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ» δεν μπορούν κάτι τέτοιο, έχουν βάλει στα σκαριά την εγκαθίδρυση «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ». Και πως θα το πετύχουν? Απλά. Τόσο δυσβάστακτα μέτρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να τα πάρει μόνο η κυβέρνηση όταν οι ξένοι τραπεζίτες το ξέρουν πως το 99% του Ελληνικού λαού δεν συμφωνεί. Με έμμεσο ή άμεσο τρόπο θα οδηγήσουν τα δύο «μεγάλα» κόμματα της βουλής που σαν καλά μαθητούδια θα στηρίξουν κυβέρνηση που θα «φτιάξει» η ΤΡΟΪΚΑ» και αυτοί μεν θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά που όλα θα γίνονται όπως τα θέλουν, και ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ θα τρυπάει τις τσέπες του με τα χέρια του μπας και βρει κανένα 10ΛΕΠΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου