Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

ΠΗΓΗ: «ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ»

Στη διακήρυξη της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε. μεταξύ των άλλων αναφέρει:

« Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας βρίσκει γυναίκες και άνδρες της λαϊκής οικογένειας αντιμέτωπους με μια βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματά τους από την αστική τάξη, τα κόμματά της και την ΕΕ. Είναι επίθεση που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Το καπιταλιστικό σύστημα ένα πράγμα μόνο μπορεί να δώσει: φτώχεια, ανισοτιμία, σχετική και απόλυτη εξαθλίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο.

Οι περισσότεροι από τους βάρβαρους νόμους, στο όνομα της κρίσης και προς χάριν της κερδοφορίας, είναι ίδιοι για άνδρες και γυναίκες. Ομως, στην πράξη, μετατρέπονται σε διπλό ασφυκτικό βάρος για τις γυναίκες, τις αντιμετωπίζουν ως εργαζόμενες για μερικό, συμπληρωματικό μισθό στην οικογένεια. Αναπαράγουν αναχρονιστικές αντιλήψεις για την ισοτιμία των δύο φύλων, για τη «συνευθύνη» στις οικογενειακές υποχρεώσεις.

Το «κούρεμα» του χρέους, τα συνεχή μνημόνια, οι εφαρμοστικοί νόμοι, όχι μόνο δεν φέρνουν ανάπτυξη προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας πάμφθηνης εργατικής δύναμης για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και συνεπώς της φτώχειας του λαού……»

Ολόκληρη η διακήρυξη εδώ: http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=8/3/2012&id=13947&pageNo=3&direction=1

 Και ο Νίκος Καββαδίας  για τη  γυναίκα .

ΓΥΝΑΙΚΑ

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο
διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

  ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα»

Στη παρακάτω δ/νση μπορείτε να ακούσετε τον ίδιο ποιητή να απαγγέλει τη … ΓΥΝΑΙΚΑ του

http://www.youtube.com/watch?v=iYZ4gRk3E4k