Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

Ευχαριστώ τον Μίκη

Του Θύμιου Καλαμούκη (απόσπασμα από τη ρ/φ «Ελληνοφρένεια» της 5ης Φεβρουαρίου)
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί μέσα από τα τραγούδια του έμαθα για τους πραγματικούς λαϊκούς αγώνες. Για το πείσμα των ανταρτών στο βουνό, για τη θυσία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις πέτρες της Μακρονήσου, για τον Ωρωπό, για την Γυάρο, την Ικαρία, την όμορφη πόλη. Για τους καημούς της ξενιτιάς.

Για την Μαργαρώ και την Μυρτιά, τις καμπάνες που σημαίνουν, το καρτέρεμα, το Μαουτχάουζεν, μέχρι το χελιδόνι και τα αετόμορφα ψηλά βουνά της δικαιοσύνης.
Για τη δολοφονία του Λαμπράκη και για το πώς πήρε λίγο μετά τον Πέτρουλα.
Για τον Αντρέα που τον χτυπάνε το βράδυ στην ταράτσα.
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη που μου φύτεψε στην ψυχή, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, τον Λειβαδίτη, τον Καμπανέλλη, τον Αναγνωστάκη, τον Βάρναλη.
Ευχαριστώ, γιατί μέσα από τις ολοζώντανες διηγήσεις του, έμαθα τη σύγχρονη ιστορία με τις διώξεις των πατριωτών, την αυθαιρεσία του παρακράτους, τον διχασμό του δεξιού κράτους, την παρανομία και την αντίσταση.
Χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Νομίζω, κανείς μας δεν θα ήταν αυτό που είναι.
Από χτες τον ευχαριστώ και για κάποιους επιπλέον λόγους, που δεν είχα φανταστεί ποτέ.
Τον ευχαριστώ που μου έδειξε τι σημαίνει κατάντια. Πόσο εύκολα κατρακυλάς σε αυτήν, όταν δεν έχεις ρίζες. Όχι όταν δεν έχεις παρελθόν, όταν δεν έχεις ρίζες βαθιές και γερές.
Πόσο απεχθές είναι να σε αγκαλιάζει το παπαδαριό, να σε χειροκροτεί το φασισταριό, να σε χρησιμοποιεί το δημοσιογραφικό αληταριό.
Που μου θύμισε ότι η φράση ενότητα του λαού είναι κίβδηλη. Φούσκα. Ότι δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα του τραπεζίτη με τον δανειολήπτη, του βιομήχανου και του εργάτη, του εφοπλιστή και του ναυτικού. Ότι οι μπαρούφες περί εθνικής ενότητας κρύβουν τη λύσσα των λύκων απέναντι στο πρόβατο. Τα σάλια του λιονταριού απέναντι στην αντιλόπη.
Που μου υπενθύμισε ότι την ελληνική κοινωνία, κάθε κοινωνία, την χωρίζουν τα συμφέροντα διαφορετικών ομάδων. Και ότι οι οικονομικά ισχυρές ομάδες κάθε κοινωνίας κρύβουν τις επιδιώξεις τους και προσπαθούν πάντα τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα των ανίσχυρων ομάδων να τα μετατρέπουν σε εθνικά αιτήματα.............
ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

(Υπάρχει ολόκληρο το ραδιοφωνικό σχόλιο)

1 σχόλιο:

π. Παΐσιος, Αρναία Χαλκιδικής είπε...

Αγαπητέ μου Θύμιο και αγαπητέ μου "Τσέλιγκα", ένα είναι το μόνο σίγουρο, θα κριθούμε όλοι! Μα όλοι!!! Και τότε να δούμε τι θα γράφει η ουράνια και πάντοτε αντικειμενική ιστορία.
Σας λέω μόνο ένα. Λυπάμαι την κατάντια του ανθρώπου εκείνου που θεωρεί την αγάπη για την Πατρίδα φασισμό και μισαλλοδοξία.
Ευχές και ευλογίες πατρικές. (Συγνώμη, ξέχασα, αυτό είναι "αγκαλιά του παπαδαριού".)
+π.Παΐσιος